بر فلک شب همه شب دیده از آن می‌دوزم

که به مرغان سحر ناله همی‌آموزم

همچو شب تیره دلم وز اثر طالع بد

هیچ طالع نشود مهر جهان افروزم

می‌زنم چشم و ستاره ز نظر می‌بارم

می‌برآرم نفس و شمع فلک می‌سوزم

روز من بی تو چو شب گشت و نمی‌دانم هیچ

تیره‌تر ز ین دو کدامست: شبم یا روزم؟

گر ز ناصر لب تو قیمت بوسی طلبد

چنگ بر دیده زنم، زو گهری اندوزم