حرف آخر قافیه

شماره ۱: آسودگی کجا دل بیتاب من کجا

شماره ۲: من و بزمی که به مژگان نرسد خواب آنجا

شماره ۳: دل و جان سیرگاه یار خواه اینجا و خواه آنجا

شماره ۴: بحر عشق است و وفا گوهر پاک است اینجا

شماره ۵: بی غنچه و لاله داغ پیدا

شماره ۶: جنون نمی کند از خویشتن جدا ما را

شماره ۷: روشنگر چشم و دل ما کن شب ما را

شماره ۸: از بسکه غمت گداخت ما را

شماره ۹: به امید کسی نگذاشت بیدادش دل ما را

شماره ۱۰: سیرکن نو رسیده ما را

شماره ۱۱: هوا گلشن به گلشن می کشد دیوانه ما را

شماره ۱۲: اندیشه کند قبله شکیبایی ما را

شماره ۱۳: یا جلوه مده فرشته ها را

شماره ۱۴: فسونی خوانده چشمت شیشه‌ها را

شماره ۱۵: به دل دوزد نگاهت سینه‌ها را

شماره ۱۶: گفتن راز چرا عربده پرداز چرا

شماره ۱۷: گر یار در دل است عبث آرزو چرا

شماره ۱۸: چه گویم با کسی راز دل دیوانه خود را

شماره ۱۹: زوالی نیست دست پیشتر را

شماره ۲۰: چو آیینه در دل گدازم نفس را

شماره ۲۱: کرده ام از خون دل خالی ایاغ خویش را

شماره ۲۲: داشتی مخصوص من تا لطف عام خویش را

شماره ۲۳: بسکه با حیرت برآوردیم کام خویش را

شماره ۲۴: آنکه گرداند ز ما دانسته راه خویش را

شماره ۲۵: در دل گداختیم تمنای خویش را

شماره ۲۶: مو به مو مژگان تر باید شکار عشق را

شماره ۲۷: لاله می روید ز بستر ناتوان عشق را

شماره ۲۸: مکن در بزم روشن وصف آن شیرین شمایل را

شماره ۲۹: نفریبد به خیال نگهت خواب مرا

شماره ۳۰: با تمنای تو بسیار حساب است مرا

شماره ۳۱: دل و درد تو که صبر است و قرار است مرا

شماره ۳۲: خواب، پرواز حرام است مرا

شماره ۳۳: سرمه حیرتش اکسیر نگاه است مرا

شماره ۳۴: ز بسکه گردش چشم تو دیده مست مرا

شماره ۳۵: از دل مردم عالم خبری نیست مرا

شماره ۳۶: بی رخت شکوه ز بخت سیهی نیست مرا

شماره ۳۷: کو گریه ای که بی خبر از جا برد مرا

شماره ۳۸: باده چون زور آورد هشیار می‌سازد مرا

شماره ۳۹: پرکاویدم دل خودم را

شماره ۴۰: جنون به مستی و هشیاری آزمود مرا

شماره ۴۱: لعلت زجام شیر و شکر می دهد مرا

شماره ۴۲: چمن جلوه کن غبار مرا

شماره ۴۳: عشق ساغر داده شوق تشنه دیدار مرا

شماره ۴۴: گر به دام افتد هوای گلستان در سر مرا

شماره ۴۵: شد ذوق خاکساری اول هوس مرا

شماره ۴۶: چو شمع سوختگی تر کند دماغ مرا

شماره ۴۷: پرورده لطف سایه ات امید و بیم را

شماره ۴۸: گل گل شکفتی از می و افروختی مرا

شماره ۴۹: کسی طی می تواند کرد راه ای بیابان را

شماره ۵۰: گر صدق کلامت ندهد بال یقین را

شماره ۵۱: اگر ز درد نشانی بود فغان تو را

شماره ۵۲: کرده نور دیده خود خواب شیرین تو را

شماره ۵۳: کی ز دل بیرون کنم درد تمنای تو را

شماره ۵۴: اضطراب دل به من گفت آمدن‌های تو را

شماره ۵۵: نگه دزد فریبد رم آن بدخو را

شماره ۵۶: کرده ای جیقه جیقه ابرو را

شماره ۵۷: رخصت کشتنم بده نرگس کم نگاه را

شماره ۵۸: داد تاراج مزن صبر نینباشته را

شماره ۵۹: چشمت به خاک ریخته خون پیاله را

شماره ۶۰: گر دلم پنهان نسازد در غبار آیینه را

شماره ۶۱: داده ای ذوق شراب بی خمار آیینه را

شماره ۶۲: برده ای دل از میان آیینه را

شماره ۶۳: مست تو جلوه گر دهد جام جهان نمای را

شماره ۶۴: مکن در کار گلشن جلوه‌های انتخابی را

شماره ۶۵: دلم آیینه گر شرمندگی را

شماره ۶۶: جواب از خود رود چون بر زبان آری سؤالی را

شماره ۶۷: چه دردسر دهم دیوانگی با سخت‌جانی را

شماره ۶۸: به پیری بازگشتی هست لازم هر جوانی را

شماره ۶۹: نماید جلوه‌اش اکسیر جان‌ها خاک‌راهی را

شماره ۷۰: جنون کو تا نثار دل کنم آشفته رایی را

شماره ۷۱: فهمیده چشم شوخ تو حال خراب ما

شماره ۷۲: نکرده شکوه بیجا زیارت لب ما

شماره ۷۳: شد شیشه خانه باغ دل از جان سخت ما

شماره ۷۴: رام طاعتیم و کشاکش کمند ما

شماره ۷۵: ارغوان زار شفق یک آتش بی دود ما

شماره ۷۶: زلف ساقی گر نیندازد گره در کار ما

شماره ۷۷: گر ندانی تا قیامت راز ما

شماره ۷۸: چه حرف مهر و وفا گوش کرده ای از ما

شماره ۷۹: گردش چشم تغافل ساغر لبریز ما

شماره ۸۰: آیینه شود دود چراغ نفس ما

شماره ۸۱: گردیده خوان نعمت وجه معاش ما

شماره ۸۲: غمش باشد شراب بیغش ما

شماره ۸۳: زخمی افسانه ناصح نگردد گوش ما

شماره ۸۴: تا شد ز یاد تو روشن چراغ ما

شماره ۸۵: دور چشم بد زسوز سینه غمناک ما

شماره ۸۶: سینه صاف است پیر ما خوشا احوال ما

شماره ۸۷: دگر چه باده به پیمانه می کند دل ما

شماره ۸۸: آیینه خرد حسن ز بازار دل ما

شماره ۸۹: گداخت بر لب حسرت ترانه دل ما

شماره ۹۰: درد عشق آشیانه دل ما

شماره ۹۱: بهار تنگدلی سبز کرد حاصل ما

شماره ۹۲: هر چند تپید بسمل ما

شماره ۹۳: جذبه‌ها زین کوشش بی‌بال و پر دیدیم ما

شماره ۹۴: خار و گل را جوش یک پیمانه می‌دانیم ما

شماره ۹۵: در محبت از جنون امداد می خواهیم ما

شماره ۹۶: از بسکه خورد نیش خموشی بیان ما

شماره ۹۷: شیشه بر خاره به صد رنگ زدن پیشه ما

شماره ۹۸: چه غم دارد دل از اندیشه ما

شماره ۹۹: ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما

شماره ۱۰۰: از می دیگر است مستی ما

شماره ۱۰۱: با شکوه همزبان نشود گفتگوی ما

شماره ۱۰۲: جذبه شوق تو خضر ره آگاهی ما

شماره ۱۰۳: پری گشته آیینه دار هوا

شماره ۱۰۴: صبح است مست باده دوشینه هوا

شماره ۱۰۵: گردون ز بسکه برد غمت در دیارها

شماره ۱۰۶: از مهر تو سینه ها اثرها

شماره ۱۰۷: شمشیر تو قبله گاه سرها

شماره ۱۰۸: ای نام تو قبله زبان‌ها

شماره ۱۰۹: تا چند خبر پرسی از بی‌سروسامان‌ها

شماره ۱۱۰: زنجیری طره‌ات ختن‌ها

شماره ۱۱۱: قبله عالم میخانه خم ابروها

شماره ۱۱۲: ای گلشن از بهار خیال تو سینه‌ها

شماره ۱۱۳: خوش بهاری است قدح‌نوشی‌ها

شماره ۱۱۴: دل آیینه خانه زنبور

شماره ۱۱۵: می‌رسد مست شکوه کاهی‌ها

شماره ۱۱۶: بس که می‌ترسم از جدایی‌ها

شماره ۱۱۷: دوزخ اقلیم خودنمایی‌ها

شماره ۱۱۸: سرو شوخ من بیا تنها بیا غافل بیا

شماره ۱۱۹: عارضت گلدسته باغ نظر دارم بیا

شماره ۱۲۰: سیرگاه قدح کشان مهتاب

شماره ۱۲۱: بسکه دارد سر هم چشمی گلشن مهتاب

شماره ۱۲۲: موجها برده دل ز باغ در آب

شماره ۱۲۳: چه خوش افتاده عکس ماه در آب

شماره ۱۲۴: پری رخی است عرق کرده عکس ماه در آب

شماره ۱۲۵: عکس مهتاب کشیده است پریخانه در آب

شماره ۱۲۶: مست نازی نتوان گفت که ما را دریاب

شماره ۱۲۷: بهار سوختن گردیده شمع بزم ما امشب

شماره ۱۲۸: محبت خوش جناغی بسته وحشت الفت است امشب

شماره ۱۲۹: آنچه از ما می کشد حیرانی ما روز و شب

شماره ۱۳۰: داغ بر دل می گذارم روز و شب

شماره ۱۳۱: اگر دنیا اگر عقبا علی بن ابیطالب

شماره ۱۳۲: فلک آیینه اسکندر علی بن ابیطالب

شماره ۱۳۳: دل را بسوز و درد نهان را دوا طلب

شماره ۱۳۴: روز وصل است انتظار غریب

شماره ۱۳۵: می‌پرستی می‌دهد یادم نوای عندلیب

شماره ۱۳۶: از شوق دیده عقل چو تدبیر می گداخت

شماره ۱۳۷: می رنگ هوس در دل ویران من انداخت

شماره ۱۳۸: نازک شد از وفا دل و قدر جفا شناخت

شماره ۱۳۹: خون بود دل که لذت درد نهان شناخت

شماره ۱۴۰: عشق نیرنگ تغافل با دل بیتاب ریخت

شماره ۱۴۱: ز گر مخوییت آتش ز لاله زار گریخت

شماره ۱۴۲: چنان زخوی تو هر کس به هر دیار گریخت

شماره ۱۴۳: خط بر سرهر حرف چو تقویم کشندت

شماره ۱۴۴: دلی ز دور به صد رنگ می‌نمایندت

شماره ۱۴۵: داغ تو ز بسکه سینه تاب است

شماره ۱۴۶: از آنم دل عدوی اضطراب است

شماره ۱۴۷: تو را ز حسن بهار جمال سیراب است

شماره ۱۴۸: از جلوه تو چشم دل و جان لبالب است

شماره ۱۴۹: تا روغن چراغ دلم درد غربت است

شماره ۱۵۰: در آتش عشق تو خرد خام نخست است

شماره ۱۵۱: گر آن دیر آشنا بیگانه مست است

شماره ۱۵۲: از بزم رفتنی که گلستان الفت است

شماره ۱۵۳: صفحه افلاک سرلوح کتاب غفلت است

شماره ۱۵۴: بلبل بیا که ناله ارزان غنیمت است

شماره ۱۵۵: چو نیست قدر وفا طاقت جفا عبث است

شماره ۱۵۶: سوخت زندان خمارم سفر شیشه کجاست

شماره ۱۵۷: رسوای دهرم و غم پنهاینم به جاست

شماره ۱۵۸: یک حرف شکوه از لب خشنود برنخاست

شماره ۱۵۹: ناله از دل بی خیال گلعذاری بر نخاست

شماره ۱۶۰: به وادیی که مروت پناه صیاد است

شماره ۱۶۱: هر دل از یاد تو مرغ چمن را زخود است

شماره ۱۶۲: باده کامل عیار جوش خود است

شماره ۱۶۳: دل بی درد ز افسردن حالش پیداست

شماره ۱۶۴: گل دیوانگی از سایه خارم پیداست

شماره ۱۶۵: گل صد برگ ز درهم شده کارم پیداست

شماره ۱۶۶: زعشق مرتبه حسن دلنشین پیداست

شماره ۱۶۷: آتش نسبی از نفسم ظاهر و پیداست

شماره ۱۶۸: از هر آتشکده ای سینه فگاری پیداست

شماره ۱۶۹: از عکس تنت جیب قبا آینه زار است

شماره ۱۷۰: نه همین دام و نه دانه بسیار است

شماره ۱۷۱: تنگ غم تو خانه دل از هوا پر است

شماره ۱۷۲: بسکه از رشک سرشکم خاطر دریا پر است

شماره ۱۷۳: به کشتنم نه همین حرف هجر یار پر است

شماره ۱۷۴: به بزم عشق نه تنها دل شکسته پر است

شماره ۱۷۵: گر به دست آید گل داغ از گلستان خوش‌تر است

شماره ۱۷۶: حرف مجنون تو از گلبرگ تر نازکتر است

شماره ۱۷۷: گریه ابر از سمن رنگین تر است

شماره ۱۷۸: گر شب وصل تو بی مهتاب باشد بهتر است

شماره ۱۷۹: موم شمع کشته از دل چون شد آهن بهتر است

شماره ۱۸۰: بسکه سودای تماشای تو پنهان در سر است

شماره ۱۸۱: سینه صافیهای من روشنگر است

شماره ۱۸۲: هر نفس جزو پریشان کتاب دیگر است

شماره ۱۸۳: الفت آباد محبت را خراج دیگر است

شماره ۱۸۴: قفل غم بهر گشاد دل کلید دیگر است

شماره ۱۸۵: اقلیم درد را سحر و شام دیگر است

شماره ۱۸۶: جبهه تسلیم جان را سجده گاه دیگر است

شماره ۱۸۷: نکنی صید یقینی به گمانی که تو راست

شماره ۱۸۸: شمشیر عشق را نمک شرم جوهر است

شماره ۱۸۹: گرد راه تو جلوه پرداز است

شماره ۱۹۰: روز جزا خجالت سرشار نارساست

شماره ۱۹۱: ساقی همین نه از تو دل ما در آتش است

شماره ۱۹۲: قطع نظر جزای دل بدگمان خوش است

شماره ۱۹۳: آتش زدی به لاله، عذار اینچنین خوش است

شماره ۱۹۴: فیض نومیدی از امید مروت بیش است

شماره ۱۹۵: پرواز هوای تو که بال و پر شمع است

شماره ۱۹۶: تعلق سد راه کام عشق است

شماره ۱۹۷: سلیمانی است دل نقش نگینش نام معشوق است

شماره ۱۹۸: دل اگر رفت گرفتار طلسم خاک است

شماره ۱۹۹: همه روی زمین خطرناک است

شماره ۲۰۰: بهار شوخی او جشن تازه فلک است

شماره ۲۰۱: ز تاب اینکه به رویت نقاب نزدیک است

شماره ۲۰۲: به گلشنی دلم از دست باغبان تنگ است

شماره ۲۰۳: دل بی غم گل بی آب و رنگ است

شماره ۲۰۴: گلبانگ عاشقان چمن راز بلبل است

شماره ۲۰۵: نی همین نقش پی شوق جنون پیما دل است

شماره ۲۰۶: ممنون خویش بودن دل قوت دل است

شماره ۲۰۷: هستی و نیستی آیینه دیدار دل است

شماره ۲۰۸: می تواند جوش زد تا آسمان آخر دل است

شماره ۲۰۹: گردش چشم او ایاغ دل است

شماره ۲۱۰: جلوه باغ نظر و چهره گلستان دل است

شماره ۲۱۱: توفیق زاده نظر پاک من دل است

شماره ۲۱۲: شوخیش بسکه وحشی افسانه دل است

شماره ۲۱۳: مپرس غم ز برای چه آشنای دل است

شماره ۲۱۴: هر کجا موج هیاهوی دل است

شماره ۲۱۵: چون محبت جوش باطن زد فراغت مشکل است

شماره ۲۱۶: پیش او اظهار غمهای نهانی مشکل است

شماره ۲۱۷: هر چند باده قوت دل و شربت گل است

شماره ۲۱۸: از نگاهش خلد ایما پر گل است

شماره ۲۱۹: صبح مشاطه هوای گل است

شماره ۲۲۰: آن چهره که خورشید غلام است کدام است

شماره ۲۲۱: ساقی نشناسیم دل از دست کدام است

شماره ۲۲۲: تسلیم اسیر سلسله انقیاد ماست

شماره ۲۲۳: در بر دل تو و دل دلبر ماست

شماره ۲۲۴: گر شود همسایه زلفت صبا نامحرم است

شماره ۲۲۵: دایم ز تمنای تو دل در نظر ماست

شماره ۲۲۶: هر دل که زعشق یارگرم است

شماره ۲۲۷: فغانم از دل دیوانه گرم است

شماره ۲۲۸: پیش سامان سرشکم مایه دریا کم است

شماره ۲۲۹: حرف بی صرفه و بیتابی اظهار کم است

شماره ۲۳۰: فراموشی فراموش دل ماست

شماره ۲۳۱: چشم بدخو چون هجوم آورد طاقت خوشنماست

شماره ۲۳۲: چمن چمن گل آشفتگی به دامن ماست

شماره ۲۳۳: ز فیض گریه چمن یک بساط چیده ماست

شماره ۲۳۴: دردی که رنگ چاره نداند دوای ماست

شماره ۲۳۵: به رنگ باده صراحی طلسم هستی ماست

شماره ۲۳۶: فتادگی ثمر نخل سرفرازی ماست

شماره ۲۳۷: به عالم حکم اشک ما روان است

شماره ۲۳۸: درد دل گفتن همین تنها نه در نا گفتن است

شماره ۲۳۹: مژه ها با نگاه در سخن است

شماره ۲۴۰: به حرف لب نگشودن رسایی سخن است

شماره ۲۴۱: امتحان خلق دل پامال سودا کردن است

شماره ۲۴۲: بزم حیرت را چراغ از دیده ما روشن است

شماره ۲۴۳: شمع راز من ز سیمای نگفتن روشن است

شماره ۲۴۴: کی در صفا چو تیغ تواش سینه روشن است

شماره ۲۴۵: اخگرم آفت بیداری من خواب من است

شماره ۲۴۶: ساغر باده شرمسار من است

شماره ۲۴۷: دریا نمی ز اشک نمک پرور من است

شماره ۲۴۸: آه بی تاثیر من تیر من است

شماره ۲۴۹: دل پروانه فروغ گهر راز من است

شماره ۲۵۰: کشته ناز تو کی با کش ز طعن دشمن است

شماره ۲۵۱: حشر آرام لقب آتش خس پوش من است

شماره ۲۵۲: خرابه گرد فلک احتشام آه من است

شماره ۲۵۳: جمعیت جهان ز پریشانی من است

شماره ۲۵۴: سخت حیران شده ام فرصت دیدن این است

شماره ۲۵۵: آهم از بس که آتشین است

شماره ۲۵۶: هر چند بهشت دلنشین است

شماره ۲۵۷: بسترم تیغ و زخم بالین است

شماره ۲۵۸: تماشاگاه دل چشم سیاه است

شماره ۲۵۹: با سمند تو مگر مه به گرو تاخته است

شماره ۲۶۰: گریه خاکستر گداخته است

شماره ۲۶۱: سجده غفلت من قبله نما ساخته است

شماره ۲۶۲: دیگر به بزم او سخن ما گذشته است

شماره ۲۶۳: کار نفس ز جلوه رنگین گذشته است

شماره ۲۶۴: گرد کلفت در جنون درد ایاغم گشته است

شماره ۲۶۵: گلشن ز جلوه تو پریخانه گشته است

شماره ۲۶۶: از اشک و آه من گل و سنبل شکفته است

شماره ۲۶۷: بهر پابوس تو از خاکم غباری برنخاست

شماره ۲۶۸: به جنون عشق مایل افتاده است

شماره ۲۶۹: کدام شوق به راه دویدن افتاده است

شماره ۲۷۰: هر طرف باد صبا زان طره بویی برده است

شماره ۲۷۱: نه همین از دوری احباب داغم کرده است

شماره ۲۷۲: آنکه صید عالم از چشم خماری کرده است

شماره ۲۷۳: دیوانه گر به دل غم دنیا شمرده است

شماره ۲۷۴: گلستان شرم و گلزار حیا آورده است

شماره ۲۷۵: دلم از یاد تو خندان شده است

شماره ۲۷۶: به دور ما نگه مشفقانه را چه شده است

شماره ۲۷۷: یاد زلف تو مرا مصرع حالی شده است

شماره ۲۷۸: گریه زچشمم به امان آمده است

شماره ۲۷۹: شور دل پیشتر از دل به جهان آمده است

شماره ۲۸۰: بی جام و شیشه چشم تو خمار بوده است

شماره ۲۸۱: تا غم نبوده خاطر خرم نبوده است

شماره ۲۸۲: موجه دریا ز شورم مصرع پیچیده است

شماره ۲۸۳: بعد عمری سویم از روی مروت دیده است

شماره ۲۸۴: رنجی که چشم شب پره از نور دیده است

شماره ۲۸۵: ز بویی بیخودم رویی که دیده است

شماره ۲۸۶: مطرب ترانه ای که دماغم رسیده است

شماره ۲۸۷: بی سبزه نوبهار ندانم چکاره است

شماره ۲۸۸: خلوت جان را تجلی از چراغ سینه است

شماره ۲۸۹: هر نگاه گرم ما مجنون کامل گشته ای است

شماره ۲۹۰: دشت جنون ز فتنه چشم تو دیده ای است

شماره ۲۹۱: هر سر مویم ز افغان بلبل دیوانه ای است

شماره ۲۹۲: نظر به جوهر اصلی نه زشت مکتسبی است

شماره ۲۹۳: خیال دام و قفس انتظار آزادی است

شماره ۲۹۴: دارم دلی که آینه پیرای بیخودی است

شماره ۲۹۵: دلم را صبح عید جانسپاری است

شماره ۲۹۶: از خوی تو عالم چمن شعله نگاری است

شماره ۲۹۷: هر عارض افروخته مشاطه نازی است

شماره ۲۹۸: دل آواره مستمندکسی است

شماره ۲۹۹: دلی دارم که مست جام ساقی است

شماره ۳۰۰: دو جهان از کتاب دل ورقی است

شماره ۳۰۱: بازم از مژگان شوخی خارخار عاشقی است

شماره ۳۰۲: داری تمام عالم اگر آشنا یکی است

شماره ۳۰۳: دامان پاک عاشق و برگ سمن یکی است

شماره ۳۰۴: جایی که دامگاه غزال رمیدگی است

شماره ۳۰۵: در تماشای تو هر چشمی دلی است

شماره ۳۰۶: هر سبزه این باغ نشان خم دامی است

شماره ۳۰۷: خموشیها عجب شیرین زبانی است

شماره ۳۰۸: بهار عمر و نوروز جوانی است

شماره ۳۰۹: حال دل را تنم از ضعف زبانم گویاست

شماره ۳۱۰: هر غنچه نشکفته نظر باز نگاهی است

شماره ۳۱۱: ز جام عشق تو هر سبزه مست سودایی است

شماره ۳۱۲: نگاهش دورگرد آشنایی است

شماره ۳۱۳: گل هر ابر رنگین هوایی است

شماره ۳۱۴: ز حرف دوست اگر کار من نرفت از دست

شماره ۳۱۵: هر جا که نقش توبه شکستن شود درست

شماره ۳۱۶: ز بسکه هر طرف از خاطرم غبار نشست

شماره ۳۱۷: در دامت آن غبار که بر بال و پر نشست

شماره ۳۱۸: شادیم از دلی که شکستن عیار اوست

شماره ۳۱۹: حسن آتش و دل سمندر اوست

شماره ۳۲۰: جفا جویی سپند آتش اوست

شماره ۳۲۱: درد بیدرمان دوای جان بی آرام اوست

شماره ۳۲۲: آنچه دل را می نوازد درد بیدرمان اوست

شماره ۳۲۳: کرده خونم را صف مژگان چراغان زیر پوست

شماره ۳۲۴: بیقراریهای عشق آیینه دار خوی دوست

شماره ۳۲۵: گر دل غبار گشته امید خیال هست

شماره ۳۲۶: وحدت جهان گرفت و تماشا چنانکه هست

شماره ۳۲۷: هنوزم در دل از غم ریشه ای هست

شماره ۳۲۸: اگر ستم کند امید احترامی هست

شماره ۳۲۹: با اشک تلخکام اسیران گلاب چیست

شماره ۳۳۰: صیقل رسوایی راز نهان پیداست کیست

شماره ۳۳۱: دماغ وحشی ما صید بوی الفت کیست

شماره ۳۳۲: فرزانگی در آتش غفلت سپند کیست

شماره ۳۳۳: آن دل که نام درد نداند سپند کیست

شماره ۳۳۴: فیض بیداری مسیح بخت آلود کیست

شماره ۳۳۵: نمی داند محبت درهم از کیست

شماره ۳۳۶: بوی چمن ز خانه به دوشان شوق کیست

شماره ۳۳۷: گلزارها ز اشک جگرتاب چشم کیست

شماره ۳۳۸: جنون بوی گل افسانه کیست

شماره ۳۳۹: بی غرض چون گردد الفت محرم و بیگانه کیست

شماره ۳۴۰: گریه بیقرار پیدا نیست

شماره ۳۴۱: رفت از پیر و جوان طاقت و کس پیدا نیست

شماره ۳۴۲: به فکر خاطر ناشاد ما نیست

شماره ۳۴۳: ما را که سر عشرت و پروای طرب نیست

شماره ۳۴۴: از رشک بلبلم دل حسرت نصیب نیست

شماره ۳۴۵: گرفتار کمند عشق را صیاد حاجت نیست

شماره ۳۴۶: نام دل بردن به غیر از یاد دلبر هیچ نیست

شماره ۳۴۷: همزبان بزم ما غیر از در و دیوار نیست

شماره ۳۴۸: جلوه ای از چشم دل مستور نیست

شماره ۳۴۹: همتم را ترک عالم کمتر از تسخیر نیست

شماره ۳۵۰: صبرم حریف عربده نیم ناز نیست

شماره ۳۵۱: از راز محبت که گلی جز خطرش نیست

شماره ۳۵۲: گرچه از سامان حیرانی نظر درویش نیست

شماره ۳۵۳: خجلت الفت کشد هر دل که با ما صاف نیست

شماره ۳۵۴: عشق اگر سوزد بر آتش حسن او را باک نیست

شماره ۳۵۵: جز مراد دلت مرادم نیست

شماره ۳۵۶: کدام صبح که سرمشق انتظارم نیست

شماره ۳۵۷: به دور چشم توام التجا به دوران نیست

شماره ۳۵۸: در تن بیمار لعل روح پرورد تو نیست

شماره ۳۵۹: در سراپای شهید غم پنهان تو نیست

شماره ۳۶۰: دیده ناکام را جز تهمت نظاره نیست

شماره ۳۶۱: خرقه پوشی است خودنمایی نیست

شماره ۳۶۲: آیا دیگر چه مدعا داشت

شماره ۳۶۳: فلک ز کام من سفله کیش عار نداشت

شماره ۳۶۴: رواج ساختگی های روزگار نداشت

شماره ۳۶۵: عاشق آن روز که جا در خم آن دام نداشت

شماره ۳۶۶: در دیار ما زمین مشت غباری هم نداشت

شماره ۳۶۷: در حلقه زلف تو دلی چله نشین داشت

شماره ۳۶۸: سبزه ما کی ز برق خرمنی اندیشه داشت

شماره ۳۶۹: دلم با سوز پنهانی سری داشت

شماره ۳۷۰: تا کی از شام جدایی ماجرا خواهد گذشت

شماره ۳۷۱: در دلم سیر کوی یار گذشت

شماره ۳۷۲: بیگانگی ز شکوه شام و سحر گذشت

شماره ۳۷۳: دامن صحرا و کوه از دامن گلچین گذشت

شماره ۳۷۴: گردش چشم تماشا می گشت

شماره ۳۷۵: شوق روزی که پی چاک گریبان می‌گشت

شماره ۳۷۶: حرف شوقت مختصر خواهم نوشت

شماره ۳۷۷: نامه شوق تو را گر مختصر خواهم نوشت

شماره ۳۷۸: فلک برات که بر شهپر هما ننوشت

شماره ۳۷۹: دیده ام یک مژه آرام به خوابی ننوشت

شماره ۳۸۰: گشته آیینه بیقرار خطت

شماره ۳۸۱: نشینم گوشه ای با خاطر ناشاد هر ساعت

شماره ۳۸۲: قرب شاهان بی صدف کی گوهر شهوار یافت

شماره ۳۸۳: می کشیدی و نگه سیر چمن یاد گرفت

شماره ۳۸۴: گلستانی که هوای دل نومید گرفت

شماره ۳۸۵: تا غمش در دلم قرار گرفت

شماره ۳۸۶: از قدش جلوه باز کام گرفت

شماره ۳۸۷: آهم گره‌گشاست مدد می‌توان گرفت

شماره ۳۸۸: مشق گداز دل ز نفس می‌توان گرفت

شماره ۳۸۹: ره بر امید بیشترک می‌توان گرفت

شماره ۳۹۰: هر دم ز گریه فیض نوی می‌توان گرفت

شماره ۳۹۱: لاله به کف جام دمیدن گرفت

شماره ۳۹۲: شرم رخت به دیده نقاب سمن گرفت

شماره ۳۹۳: جایی که عقل دامن تدبیر می گرفت

شماره ۳۹۴: فرصت مجنون اگر دنبال محمل می گرفت

شماره ۳۹۵: گر عسس مال کسی از دزد معنی می گرفت

شماره ۳۹۶: جلوه حسن تو بس در صورت و معنی گرفت

شماره ۳۹۷: آمد از ذوق تپیدن نفس از یادم رفت

شماره ۳۹۸: از پاک بینشی دل اهل نظر شکفت

شماره ۳۹۹: داروی هوش و هوش ربایی خوشا دلت

شماره ۴۰۰: پرده چشم سمن پیراهنت

شماره ۴۰۱: ای چار رکن عالم خشتی ز بارگاهت

شماره ۴۰۲: نگشته مست تو هرگز به هیچ در محتاج

شماره ۴۰۳: مگشای پیش هر کس بار فسانه چون موج

شماره ۴۰۴: گه به درد و گه به داغ ما مپیچ

شماره ۴۰۵: لطف سخن و تازگی لفظ و ادا هیچ

شماره ۴۰۶: بیند اگر ز گرد ره او رواج صبح

شماره ۴۰۷: آن میگساری شب و این دور باش صبح

شماره ۴۰۸: گل گل شکفته از شفق فیض باغ صبح

شماره ۴۰۹: شب روز شد به یاد تو روشن چراغ صبح

شماره ۴۱۰: دل صاف می کند ز کدورت ایاغ صبح

شماره ۴۱۱: بسکه از مهر او گداخته صبح

شماره ۴۱۲: جذبه شوق که می ریخت به پیمانه صبح

شماره ۴۱۳: سیم اشکم صیقل آیینه گل‌های صبح

شماره ۴۱۴: گشته تا صیاد ما مژگان شوخ

شماره ۴۱۵: که گفته سنگ دلت کفه محبت باد

شماره ۴۱۶: اضطرابم رهین طاقت باد

شماره ۴۱۷: رنگ شکسته از گل رویش عیان مباد

شماره ۴۱۸: بی یاد قامتش دل بیتاب من مباد

شماره ۴۱۹: گلشن آرای خیالم حسن محجوب تو باد

شماره ۴۲۰: غمی که درد نیفزود ننگ سلسله باد

شماره ۴۲۱: عنان دل به مژگان می‌توان داد

شماره ۴۲۲: رشته وادی هجر تو گرم سر می‌داد

شماره ۴۲۳: اشکم از بس کرده آب روی گل‌ها را زیاد

شماره ۴۲۴: گلاب خون و عبیر غبار می طلبد

شماره ۴۲۵: تذرو جلوه ات را دیده من آشیان زیبد

شماره ۴۲۶: کجا بی‌کاوش دردی صد چاک می‌زیبد

شماره ۴۲۷: قطره چون موج اضطراب افتد

شماره ۴۲۸: ز تاب سنبلی صید ضعیفم در کمند افتد

شماره ۴۲۹: آتشی نیست محبت که به ناپاک افتد

شماره ۴۳۰: گلستان شو ز می تا نوبهار از چشم رنگ افتد

شماره ۴۳۱: در دام تمنای تو گر بر سرم افتد

شماره ۴۳۲: به لب هردم ز شادی شکر این سودا نمی‌گنجد

شماره ۴۳۳: سخنها بر زبان چون رشته ها بر سوزنی پیچید

شماره ۴۳۴: دلم تا چند از شرم نگاهی مضطرب گردد

شماره ۴۳۵: همای گرد مجنون تو پرواز آشیان گردد

شماره ۴۳۶: گر دل شکند مهرت از او دور نگردد

شماره ۴۳۷: عشق تو چراغ دل هر خام نگردد

شماره ۴۳۸: با ذوق گریه از دل خوناب کم نگردد

شماره ۴۳۹: اشکم از یاد لبت آب گهر می گردد

شماره ۴۴۰: دل شکسته درستی پذیر می گردد

شماره ۴۴۱: در آن وادی که سرعت خاک دامنگیر می‌گردد

شماره ۴۴۲: چه شد گردیده‌ام حیران، لبم خاموش می‌گردد

شماره ۴۴۳: عبث فضولی عقلم وکیل می گردد

شماره ۴۴۴: ز شوخی مژه گر جام برنمی گردد

شماره ۴۴۵: چه کرده‌ام که دگر بدگمان نمی‌گردد

شماره ۴۴۶: اگر خاکستر پروانه ما توده می گردد

شماره ۴۴۷: ز آهم خاطر منت گساران تازه می گردد

شماره ۴۴۸: اگر عارض برافروزی شرر پروانه می گردد

شماره ۴۴۹: خیال بت مرا بس در دل دیوانه می گردد

شماره ۴۵۰: گردیده ام اسیر دوا یا علی مدد

شماره ۴۵۱: مالک رقاب فتح و ظفر یا علی مدد

شماره ۴۵۲: ز خون دل چه قدرها چمن حنا بندد

شماره ۴۵۳: چو نیرنگ محبت چشم ارباب نظر بندد

شماره ۴۵۴: دلی نسیم به عید بهار می بندد

شماره ۴۵۵: ندیدم آن لب شیرین بخندد

شماره ۴۵۶: گل ویرانه عاشق به روی آب می خندد

شماره ۴۵۷: از تماشای رخت شام و سحر می خندد

شماره ۴۵۸: دید در خواب که بر وضع جهان می خندد

شماره ۴۵۹: میان مهربانی آنچنان بیگانه می خندد

شماره ۴۶۰: دیوانه ما قحط خریدار پسندد

شماره ۴۶۱: می گلگون ز مژگان سیاه یار می بارد

شماره ۴۶۲: غبار عشقم از انجام من آغاز می بارد

شماره ۴۶۳: پس از عمری به رویم گر نگاهی کرد جا دارد

شماره ۴۶۴: بخت با ما سر جفا دارد

شماره ۴۶۵: صدف گوهر چمن گل ابر باران دل وفا دارد

شماره ۴۶۶: بهار می رسد و برگ عیشها دارد

شماره ۴۶۷: در راه تو دل شتاب دارد

شماره ۴۶۸: در دل خیال چشمش مست است و خواب دارد

شماره ۴۶۹: از دل ما دلت خبر دارد

شماره ۴۷۰: به جایی می‌رسد شوقی که الفت راهبر دارد

شماره ۴۷۱: ز آهم هر طرف دل وحشتستان دگر دارد

شماره ۴۷۲: جدا هر جلوه ای بینی ز سودای نظر دارد

شماره ۴۷۳: شوق رازی است که اظهار در آتش دارد

شماره ۴۷۴: خطی از هر سر مو محشر تابم دارد

شماره ۴۷۵: گل خیال که در آب و آتشم دارد

شماره ۴۷۶: ز استخوان ساخته صنعتگر قدرت درمی

شماره ۴۷۷: چرخ به تسلیم پیشه دست ندارد

شماره ۴۷۸: هر دل خبر از آینه دید ندارد

شماره ۴۷۹: دلی کز غمش می به ساغر ندارد

شماره ۴۸۰: نگاه خونی و مژگان تیغزن دارد

شماره ۴۸۱: نزاکت اینقدر نی برگ گل نی یاسمن دارد

شماره ۴۸۲: دل ما زخمی از مرهم ندارد

شماره ۴۸۳: بیدل چه سراید به خیالی که ندارد

شماره ۴۸۴: غبار عاشق اکسیر وفا در آستین دارد

شماره ۴۸۵: ز رنگین شیوه ها گلزار بلبل آفرین دارد

شماره ۴۸۶: به از درد او جان پناهی ندارد

شماره ۴۸۷: نگه در دیده اندام تو دارد

شماره ۴۸۸: نه اشک است اینکه بی یاد تو در چشمم غلو دارد

شماره ۴۸۹: بوی گل و روی ماه دارد

شماره ۴۹۰: هر دل که غم همیشه دارد

شماره ۴۹۱: دل زخم که جان داغ که گل خار که دارد

شماره ۴۹۲: تغافل در نگه پنهان که دارد

شماره ۴۹۳: محبت در غم بیدردی آزادم نگه دارد

شماره ۴۹۴: زاهد از سبحه رشته ای دارد

شماره ۴۹۵: فقر هم خودنمایی ای دارد

شماره ۴۹۶: حباب با دل من آشنایی ای دارد

شماره ۴۹۷: شمع بزم تو دماغ از می شوخی دارد

شماره ۴۹۸: ز خود هم می گریزد راز پنهان کسی دارد

شماره ۴۹۹: ز ابر جلوه مهتاب تازگی دارد

شماره ۵۰۰: دل به یاد تو زهر چاک هلالی دارد

شماره ۵۰۱: گل پژمرده، رنگی غیر حسرت برنمی‌دارد

شماره ۵۰۲: به بزم شیخ و برهمن نشستنی دارد

شماره ۵۰۳: تماشای بهار عافیت گل چیدنی دارد

شماره ۵۰۴: دلم ز دانه ناکشته دامنی دارد

شماره ۵۰۵: گر دست هوای تو به دلها نگذارد

شماره ۵۰۶: نه تنها صبر با کم آرزوی بیش نگذارد

شماره ۵۰۷: اگر بینش ز مژگان پر برآرد

شماره ۵۰۸: جذب نگهت جام می از تاک برآرد

شماره ۵۰۹: خواب اگر پی به سرگریه شبگیر آرد

شماره ۵۱۰: دلم وحشی شود رازش اگر لب بر زبان آرد

شماره ۵۱۱: مگو کشتن بلایی بر سر منصور می‌آرد

شماره ۵۱۲: کو قاصدی که نامه به باد صبا برد

شماره ۵۱۳: پروانه چراغ وفا پر کجا برد

شماره ۵۱۴: سودای تو ما را به تمنای دگر برد

شماره ۵۱۵: رنگی که حسن از دل نومید می برد

شماره ۵۱۶: کلفت زخاطرم دل بیدار می برد

شماره ۵۱۷: خط رسید آن چشم و آن ابرو همان دل می‌برد

شماره ۵۱۸: از من و بلبل صبا صبر و تحمل می برد

شماره ۵۱۹: چنگ دل از نغمه‌ای نی از نوایی می‌برد

شماره ۵۲۰: کی دل کلید راز به دست زبان سپرد

شماره ۵۲۱: بسکه دارم به دل محبت درد

شماره ۵۲۲: کی قیامت در نظر با این تماشا بگذرد

شماره ۵۲۳: نیست درویش آنکه از تاراج عزت بگذرد

شماره ۵۲۴: یاد چشمت سرگران تا چند از دل بگذرد

شماره ۵۲۵: گر آسمان زکینه دیرینه بگذرد

شماره ۵۲۶: نه همین گرد ره شوق ز صرصر گذرد

شماره ۵۲۷: در دلم یاد یار می گذرد

شماره ۵۲۸: کسی که در دل خود از نیاز می‌گذرد

شماره ۵۲۹: آفتی وام می توانم کرد

شماره ۵۳۰: ترک غمت از کشتن و بستن نتوان کرد

شماره ۵۳۱: رخی از باده رخشان می توان کرد

شماره ۵۳۲: گریبان رشک گلشن می توان کرد

شماره ۵۳۳: وفا با خاکساری می توان کرد

شماره ۵۳۴: هشیاریم از یاد تو بیهوش برآورد

شماره ۵۳۵: دلی کجاست که سامان عیش ما گیرد

شماره ۵۳۶: زبان ناله پر از شوخی تحریر می گیرد

شماره ۵۳۷: ز اشکم غنچه در هرجا گلاب رنگ می‌گیرد

شماره ۵۳۸: وفا به مهر و عداوت به کین نمی‌ارزد

شماره ۵۳۹: سررشته جنون ره اهل هوس نزد

شماره ۵۴۰: نیم داغ گلی تا هر دو رویم یک هوا سوزد

شماره ۵۴۱: دل رمیده به صد آب و تاب می سوزد

شماره ۵۴۲: نه همین نامه چو شمع از خبرم می سوزد

شماره ۵۴۳: جنون هر لحظه چون تاکم به تارک خاک می‌ریزد

شماره ۵۴۴: توفیق در این بادیه رهبر نشناسد

شماره ۵۴۵: دیوانه او غیر تحمل نشناسد

شماره ۵۴۶: جان سختی دلم را بیداد می شناسد

شماره ۵۴۷: گریختم که به گرد ره تو کس نرسد

شماره ۵۴۸: گذشته ایم ز سر تا به نقش پا چه رسد

شماره ۵۴۹: جایی که حکم ناله شبگیر می رسد

شماره ۵۵۰: شوق ره گم کرده‌ای از وادی دل می‌رسد

شماره ۵۵۱: دل اگر گم شده دلدار سلامت باشد

شماره ۵۵۲: کسی که داغ جنونش طراز سر باشد

شماره ۵۵۳: نوبهار است به میخانه مبارک باشد

شماره ۵۵۴: نگه یار گریبان تو باشد

شماره ۵۵۵: جنون داغی ز سودای تو باشد

شماره ۵۵۶: خوشا آن دل که سرگرم غم جانانه‌ای باشد

شماره ۵۵۷: جنون فسرده دلم را طبیب خواهد شد

شماره ۵۵۸: اگر با دیده اعجاز محبت یار خواهد شد

شماره ۵۵۹: دمی که از نگهت سرمه ستم نکشد

شماره ۵۶۰: دیوانه تو بار محبت نمی کشد

شماره ۵۶۱: بسکه دامان حجاب از الفت من می کشد

شماره ۵۶۲: ز آسمان محبت چه وحی نازل شد

شماره ۵۶۳: عالم از جلوه تو خرم شد

شماره ۵۶۴: گرچه مجنون را محبت از هوس زایل نشد

شماره ۵۶۵: مرا چون غنچه هردم چاک دل از چاک می‌جوشد

شماره ۵۶۶: در محبت اشک و آه بی محابا را چه شد

شماره ۵۶۷: می کنم پرواز ذوق جانفشانی را چه شد

شماره ۵۶۸: ز خوی سرکشی دل در بر امید می‌رقصد

شماره ۵۶۹: تیغ بر کفش دیدم خون من به جوش آمد

شماره ۵۷۰: رفتم از هوش نگاه که به یادم آمد

شماره ۵۷۱: کو ذره ای که صد خور بار جفا نداند

شماره ۵۷۲: چشم ما پاک بود پاک حیا می داند

شماره ۵۷۳: دل آتش‌پرستم شعله از اخگر نمی‌داند

شماره ۵۷۴: به دل اضطرابی دعا می رساند

شماره ۵۷۵: شکفتن در ریاض خاطرم بیکار می‌ماند

شماره ۵۷۶: دل شکاران که مرا بی سر و پا ساخته اند

شماره ۵۷۷: مشتی از خاکستر پروانه پیدا کرده اند

شماره ۵۷۸: همچو خس آیینه پرداز شرارم کرده اند

شماره ۵۷۹: دوستان فکری به حالم کرده اند

شماره ۵۸۰: پاک بینان الفتی با داغ پنهان کرده اند

شماره ۵۸۱: از دلم روزی که طرح روزگار انداختند

شماره ۵۸۲: عشق نگشوده طلسمی است که بر دل بستند

شماره ۵۸۳: به دلم بال و پر ناله کشیدن دادند

شماره ۵۸۴: فریب جلوه مستانه دادند

شماره ۵۸۵: تا دل مست تو را داغ وفا بخشیدند

شماره ۵۸۶: عاجزان چون نام غیرت می برند

شماره ۵۸۷: از وفا صافدلانی که می ناب خورند

شماره ۵۸۸: بیدلان ملک وفا را نه به خاتم گیرند

شماره ۵۸۹: عشق اول بر دل غم پرور آتش می زند

شماره ۵۹۰: خاموشی از ترانه ما جوش می زند

شماره ۵۹۱: گه نگاهش کاروان چشم آهو می‌زند

شماره ۵۹۲: آنانکه هوس مائده کام شناسند

شماره ۵۹۳: سرمه‌ای هر جا به چشم داغ سودا می‌کشند

شماره ۵۹۴: دیده را شوخی چشمت دل بیتاب کند

شماره ۵۹۵: به تغافل اگرم چشم تو رسوا نکند

شماره ۵۹۶: همه دردیم تا دوا چه کند

شماره ۵۹۷: صف مژگان تو دل را چمن سینه کند

شماره ۵۹۸: خرم کسی که دل به غمت شاد می‌کند

شماره ۵۹۹: خار گلزار وفا گل می‌کند

شماره ۶۰۰: رشک حسنت خار در پیراهن گل می‌کند

شماره ۶۰۱: در گلستان جگر داغ تو بس گل می‌کند

شماره ۶۰۲: نیرنگ باده رفع حجابم نمی کند

شماره ۶۰۳: در غمش تا سوختم بخت شرارم شد بلند

شماره ۶۰۴: در بزم چو با عارض پر نور نشیند

شماره ۶۰۵: یک سرنوشت طالع ما بی خطر نبود

شماره ۶۰۶: امشب که خیال رخ او شمع نظر بود

شماره ۶۰۷: چون دل ما گر دل یک قطره باران تنگ بود

شماره ۶۰۸: دوش ساز ناله ام آهنگ بود

شماره ۶۰۹: گر دو روزی کامجو در عشق بی آرام بود

شماره ۶۱۰: گر سر و کار کسی با دل نبود

شماره ۶۱۱: سرکنم آوارگی منزل همان گیرم نبود

شماره ۶۱۲: از جان که می شنید اگر حرف غم نبود

شماره ۶۱۳: دیدیم زهر چشم تو عمر دوباره بود

شماره ۶۱۴: چشمت امشب ساقی و بیطاقتی پیمانه بود

شماره ۶۱۵: قاصدی از گرد جولانش به هرسو می‌دود

شماره ۶۱۶: هرکجا مست حیا آن بت طناز رود

شماره ۶۱۷: صبح است و فیض گریه مستانه می رود

شماره ۶۱۸: گر آفتاب مهر تو از سینه می رود

شماره ۶۱۹: ترک مستم را اگر چین بر جبین پیدا شود

شماره ۶۲۰: دشمن هوشی به رویت چشم تر نتوان گشود

شماره ۶۲۱: گر شبی یاد تو دور از جان غمگینم شود

شماره ۶۲۲: از شکستن دل ما رام تظلم نشود

شماره ۶۲۳: مستی ز شور لعل تو هشیار می‌شود

شماره ۶۲۴: از من آن چشم تغافل‌کیش غافل می‌شود

شماره ۶۲۵: بیدلی صبر نیندوخته ای می خواهد

شماره ۶۲۶: مست است و عرض آتش رخسار می دهد

شماره ۶۲۷: هر که بیند لذت بیتابیم سر می دهد

شماره ۶۲۸: عاشق از شوق نگاه واپسین جان می دهد

شماره ۶۲۹: اجر جفا و مزد وفا را که می دهد

شماره ۶۳۰: گر نگه نکهت گلزار حیا می باید

شماره ۶۳۱: نگهبان چراغ راز دل خاموش می باید

شماره ۶۳۲: از آتش ما گر نفسی دود برآید

شماره ۶۳۳: هر دل که ز بیداد تو نومید برآید

شماره ۶۳۴: یاد چشمت چو به سیر دل ما می آید

شماره ۶۳۵: از چمن بی نقاب می آید

شماره ۶۳۶: غباری از طواف کعبه مقصود می آید

شماره ۶۳۷: دلم زیاد نگاهت به شود می آید

شماره ۶۳۸: یاد چشمت چو پی غارت جان می آید

شماره ۶۳۹: کجا از آتش می گرمی خوی تو می آید

شماره ۶۴۰: آسودگی خاطر ناشاد مپرسید

شماره ۶۴۱: بیستون روزی به یاد خاطر شادم رسید

شماره ۶۴۲: بوالهوس لاف محبت زد و آزار کشید

شماره ۶۴۳: حیرانی ما باغ و بهار است ببینید

شماره ۶۴۴: چقدرها ز رهت نشو و نما می روید

شماره ۶۴۵: دل چو خون شد ناز اشک پرده در نتوان کشید

شماره ۶۴۶: ندیدنی است بساط جهان قدم بردار

شماره ۶۴۷: زاهد در این بهار به ما توبه واگذار

شماره ۶۴۸: زنده دردم به درمانم چه کار

شماره ۶۴۹: جام بر کف خاطر اندوهگین دارد بهار

شماره ۶۵۰: ساغری دارد به کف هر قطره باران بهار

شماره ۶۵۱: دیوانه خطت دل ویرانه بهار

شماره ۶۵۲: پیداست عکس چهره گل در هوای ابر

شماره ۶۵۳: شبنم باغ وفا از خار دندان سخت تر

شماره ۶۵۴: حسنش از گلزارها گلزارتر

شماره ۶۵۵: دلم خون شد دل بیداد خوشتر

شماره ۶۵۶: ساقی تبسم مژه کام بیشتر

شماره ۶۵۷: سینه صافی با عداوت خویشتر

شماره ۶۵۸: بیتابم ز حوصله صاحب کمال تر

شماره ۶۵۹: شهید راز پنهان را سرافرازی نهان بهتر

شماره ۶۶۰: انداز لطفش از گل و گلزار تازه تر

شماره ۶۶۱: خنده از گل جلوه از سرو خرامان تازه تر

شماره ۶۶۲: حیا پرورد نازی از دل اندوهگین مگذر

شماره ۶۶۳: خط آزادی پریشان می نماید در نظر

شماره ۶۶۴: مستم و آن چشم شهلا در نظر

شماره ۶۶۵: داردم شوق تو بیتاب سفر

شماره ۶۶۶: زنجیر شوق ما شده روز و شب دگر

شماره ۶۶۷: دیده ام از گرد گلگون تو جولان دگر

شماره ۶۶۸: ای از غم تو هر رگ ما ریشه دگر

شماره ۶۶۹: هر گردش چشم تو پریخانه دیگر

شماره ۶۷۰: آشوب در قلمرو ترکش ندید تیر

شماره ۶۷۱: به نام گریه من فال می‌زند زنجیر

شماره ۶۷۲: نگنجد در سرم سودای زنجیر

شماره ۶۷۳: بحر وجود محشر موج و حباب گیر

شماره ۶۷۴: صیقل دل از غبار خاکساری یادگیر

شماره ۶۷۵: دست اگر داری به غیر از دامن صحرا مگیر

شماره ۶۷۶: ای برای دلم سراپا ناز

شماره ۶۷۷: ز فیض ابر شد زانسان جهان سبز

شماره ۶۷۸: پرتو شمع تو پروانه گداز است هنوز

شماره ۶۷۹: سرمه واری در نظر زان خاک پا دارم هنوز

شماره ۶۸۰: راحتم شد بستر خواب و در آزارم هنوز

شماره ۶۸۱: مایه عیش اسیران خاطر غمناک بس

شماره ۶۸۲: قرار بخش دل تنگ یاد آن گل بس

شماره ۶۸۳: گفت‌وگویی شنیده‌ام که مپرس

شماره ۶۸۴: دارم دل افروخته چون خلوت فانوس

شماره ۶۸۵: نکرده دست تهی اهل دیده را قلاش

شماره ۶۸۶: شراری را نماند جا در آتش

شماره ۶۸۷: شکار آینه گردیده آه می رسدش

شماره ۶۸۸: سینه تا شد قلمرو تیرش

شماره ۶۸۹: خداوندا مکن کس را شهید خنجر نازش

شماره ۶۹۰: صبا در نافه می‌غلتد ز گرد راه پابوسش

شماره ۶۹۱: کرده ام بسکه آرزوی خطش

شماره ۶۹۲: ای چشم و چراغ آفرینش

شماره ۶۹۳: گل گرفتار نقش بالینش

شماره ۶۹۴: از قدش جلوه انتخاب فروش

شماره ۶۹۵: ای کرده ز یاد ما فراموش

شماره ۶۹۶: تا به کس روشن نسازم کفر ایمان بار خویش

شماره ۶۹۷: بیکسیم ساخت خریدار خویش

شماره ۶۹۸: جایی که گل از ناله کند بال و پر خویش

شماره ۶۹۹: نسخه دارد لعلش از چشم حیاپرداز خویش

شماره ۷۰۰: اشک بلبل نمک چش خویش

شماره ۷۰۱: گر از تو بشنویم جواب سلام خویش

شماره ۷۰۲: پرکاری معشوق نهان است در این باغ

شماره ۷۰۳: اشک گلگونم به راه وعده می کارد چراغ

شماره ۷۰۴: بهارم گلستان در گلستان ضعف

شماره ۷۰۵: همین دانسته چشمش جای می خون خوردن عاشق

شماره ۷۰۶: بر دلم آغوش صلح کل گشاید جنگ عشق

شماره ۷۰۷: یکدلم گرچه پریشان نظرم ساخته عشق

شماره ۷۰۸: خوابم شده تا سرمه بیداری توفیق

شماره ۷۰۹: دارم دلی به سینه چو کژدم به زیر خاک

شماره ۷۱۰: بیا ای هجر و وصلت مایه شیب و شباب دل

شماره ۷۱۱: شدی مست و زد چاک جیب قبا گل

شماره ۷۱۲: دیدن رویش نه تنها می برد از یاد گل

شماره ۷۱۳: جلوه حسنت چمن پرداز گل

شماره ۷۱۴: کرده ای انتخاب خنده گل

شماره ۷۱۵: لبریز خنده است چمن از هوای گل

شماره ۷۱۶: سرگرم داغ دل نکند آرزوی گل

شماره ۷۱۷: بر تنم گردیده نقش بوریا تصویر دام

شماره ۷۱۸: لبت به سهو نوازد گرم به یک دشنام

شماره ۷۱۹: به خون تپیده شکاری ز صیدگاه توام

شماره ۷۲۰: در وفا داری طلسم بیوفایی بسته ام

شماره ۷۲۱: گرچه سودای تو یک عمر به سر داشته‌ام

شماره ۷۲۲: در زمین دل خود تخم رضا کاشته ام

شماره ۷۲۳: فانوس شمع خلوت دیدار گشته ام

شماره ۷۲۴: در دل از مستی فغان گم کرده ام

شماره ۷۲۵: لاله داغم ز گلزار جگر جوشیده‌ام

شماره ۷۲۶: مشغول یاد اوست دل پاره پاره ام

شماره ۷۲۷: لب تر نکرده از می هستی پیاله ام

شماره ۷۲۸: بس که خود را بسته دام بلا می‌خواستم

شماره ۷۲۹: ز یادش بس که هشیارم به خون خویشتن مستم

شماره ۷۳۰: اگر عاقل اگر دیوانه مستم

شماره ۷۳۱: ز شور عشق هرگز تلخ از شیرین ندانستم

شماره ۷۳۲: گر گمان وصل آن نامهربان می داشتم

شماره ۷۳۳: آتش از آن گرمی نگاه گرفتم

شماره ۷۳۴: خراب آباد بودم عشق را معمار خود کردم

شماره ۷۳۵: با لبش همزبانیی کردم

شماره ۷۳۶: دلی به خاک ره انتظار می بندم

شماره ۷۳۷: نظر گشودم و سر منزل تو را دیدم

شماره ۷۳۸: به کویش در لباس بوالهوس بسیار گردیدم

شماره ۷۳۹: نگران که بود رشک به حسرت دارم

شماره ۷۴۰: غمی رنگین تر از گلزار دارم

شماره ۷۴۱: پیاله بر کف و چشم تو در نظر دارم

شماره ۷۴۲: نگه در دیده مانند گلی در دام خس دارم

شماره ۷۴۳: خصم را زخمی شمشیر تحمل دارم

شماره ۷۴۴: دلم گداخت سر ساغر گران دارم

شماره ۷۴۵: سر و برگ هر شمع یا گل ندارم

شماره ۷۴۶: دلی زخم انتخاب خنده گل در چمن دارم

شماره ۷۴۷: نمی گنجد به محشر فوج عصیانی که من دارم

شماره ۷۴۸: اگر شادم از غم رهایی ندارم

شماره ۷۴۹: ز خون دیده و لخت جگر رنگین شبی دارم

شماره ۷۵۰: دل پر حسرتی دارم غم کم فرصتی دارم

شماره ۷۵۱: نیم دیوانه تنها با محبت همسری دارم

شماره ۷۵۲: سراپا یکدلم درد تمنای کسی دارم

شماره ۷۵۳: ستمکش چون دل خس پاره آتش دلی دارم

شماره ۷۵۴: درد و داغ نهانیی دارم

شماره ۷۵۵: بود روزی که پا ز این گل برآرم

شماره ۷۵۶: حرفی از شعله خویت به زبان می آرم

شماره ۷۵۷: گل داغم از رنگ و بو می گریزم

شماره ۷۵۸: منم که نشئه می از خمار نشناسم

شماره ۷۵۹: کاروان اشکم از اقلیم حیرت می رسم

شماره ۷۶۰: خوار عشقم به اعتبار قسم

شماره ۷۶۱: هوای خلد ندارم به کوی یار قسم

شماره ۷۶۲: ز دست دل گهی در آتش و گه در چمن باشم

شماره ۷۶۳: خوش آن نفس که غباری ز خاک کوی تو باشم

شماره ۷۶۴: در نظر نقش و نگارت می کشم

شماره ۷۶۵: تفسیر خموشی شده گویایی عشقم

شماره ۷۶۶: حدیث لعل تو را گرچه مختصر دانم

شماره ۷۶۷: ز چشم تر نمی‌آید تماشایی که من دانم

شماره ۷۶۸: اگر بیهوده گردم شهر از صحرا نمی دانم

شماره ۷۶۹: کو جنون تا از می وارستگی ساغر زنم

شماره ۷۷۰: صلحم نساخت با تو در جنگ می زنم

شماره ۷۷۱: مستم پیاله بر سر افسانه می زنم

شماره ۷۷۲: صد زبان گر بهر عذر مدعا پیدا کنم

شماره ۷۷۳: کو جنون کز سنگ طفلان خانه‌ای پیدا کنم

شماره ۷۷۴: کو فرصتی که شکوه ندانسته سر کنم

شماره ۷۷۵: از صبر من آزرده شد تا چند آزارش کنم

شماره ۷۷۶: کو جنون کز می سودا قدحی نوش کنم

شماره ۷۷۷: آن را که من زمال جهان محتشم کنم

شماره ۷۷۸: یاد چشمی را به افسون رام الفت می‌کنم

شماره ۷۷۹: گاه با مجنون و گاهی با صبا سر می کنم

شماره ۷۸۰: روزگاری شد که با عشق آشنایی می‌کنم

شماره ۷۸۱: ز دودمان دل و دیده یادگار منم

شماره ۷۸۲: چه سرخوشم که ندانم دل و کباب از هم

شماره ۷۸۳: دشمن و دوست بگو با هم در ساخته ایم

شماره ۷۸۴: پیمان توبه در صف مستان شکسته ایم

شماره ۷۸۵: با خون دل غبار خطش را سرشته ایم

شماره ۷۸۶: سیماب توشه سفر خواب کرده ایم

شماره ۷۸۷: تا نکته ای ز علم و ادب گوش کرده ایم

شماره ۷۸۸: مصرع پیچیده زنجیر سودا خوانده ایم

شماره ۷۸۹: تا از دل و دین جدا نگشتیم

شماره ۷۹۰: چون توکل هر کجا رفتیم استغنا زدیم

شماره ۷۹۱: عقلیم و طفل مکتب نادانی خودیم

شماره ۷۹۲: ماییم و یاد دوست غنیمت کجا بریم

شماره ۷۹۳: بار امید و ناز قناعت نمی کشیم

شماره ۷۹۴: ما درد به درمان مسیحا نفروشیم

شماره ۷۹۵: آسمان را رحم می آید به سرگردانیم

شماره ۷۹۶: با دل به هرزه دست و گریبان چرا شویم

شماره ۷۹۷: زخم دل گر شده بیکار به مرهم ندهیم

شماره ۷۹۸: آشفته دلی دارم چون ساغر بد مستان

شماره ۷۹۹: لخت جگر پاره بر آه نفس افشان

شماره ۸۰۰: محراب دعا ساخته ام آن صف مژگان

شماره ۸۰۱: ز خاک اهل دل بوی وفایی می توان بردن

شماره ۸۰۲: بهانه را پر پرواز می توان کردن

شماره ۸۰۳: گلزار مستمندان روی تو سیر دیدن

شماره ۸۰۴: خوش بهشتی است روی او دیدن

شماره ۸۰۵: به نهانخانه وحدت گذری پیدا کن

شماره ۸۰۶: حال زار مرا تماشا کن

شماره ۸۰۷: دل را به یاد مهر و وفا آشنا مکن

شماره ۸۰۸: می بین چنین و یک نگه آشنا مکن

شماره ۸۰۹: قتل ارباب هوس نامزد ناز مکن

شماره ۸۱۰: جان بده ناکام و کام آرزو حاصل مکن

شماره ۸۱۱: زاهد به جان زهد که آزار من مکن

شماره ۸۱۲: زاهد به جز آزار ما کاری مکن کاری مکن

شماره ۸۱۳: خوی آتش پیشه را تعلیم خود رایی مکن

شماره ۸۱۴: دیده را روشن سواد سطر بینایی مکن

شماره ۸۱۵: شعله پر ریزد به صید خاطر ناشاد من

شماره ۸۱۶: ز بس در عشق شد صرف خموشی روزگار من

شماره ۸۱۷: بهار سوختن بخشیده سامانی به داغ من

شماره ۸۱۸: گه استغنا گهی رو دیده ام من

شماره ۸۱۹: مبین خوار اگر هست اگر نیستم من

شماره ۸۲۰: چو اخگر شعله پرورد است مغز استخوان من

شماره ۸۲۱: چون شعله آبروی نیاز است خون من

شماره ۸۲۲: گر افسرده گر سرکش است آه من

شماره ۸۲۳: گر به محشر لطف ساقی عذرخواه آید برون

شماره ۸۲۴: دچارم گر شود آیینه گوید سیر باغ است این

شماره ۸۲۵: چشم بیگانگی پناه ببین

شماره ۸۲۶: بیا و در دلم ای وحشت آشنا بنشین

شماره ۸۲۷: سروری چنین و جلوه رعنایی اینچنین

شماره ۸۲۸: صبر و شکیب دیده و جان و دلم از او

شماره ۸۲۹: سرو رعنا غبار جلوه او

شماره ۸۳۰: رو دیده ام زگرمی بی اختیار تو

شماره ۸۳۱: بیا در آتشم افکن بگو ببین و برو

شماره ۸۳۲: خونم به جوش آمده تیغ نگاه کو

شماره ۸۳۳: نگه خون شد به چشم دیدنی کو

شماره ۸۳۴: گریزان خودم از شرم بی‌تابی پناهی کو

شماره ۸۳۵: هر نقش قدم چشمه خون است در این راه

شماره ۸۳۶: خبر ز سوز نداری سروده نای که چه

شماره ۸۳۷: طفل است و بدخو جوید بهانه

شماره ۸۳۸: همه تن آینه ای دست بر آیینه منه

شماره ۸۳۹: چشم است و نور دیده خیالت در آینه

شماره ۸۴۰: اگر از خنده گر از چین جبین ساخته ای

شماره ۸۴۱: دارم ز کاوش مژه ات جان تازه ای

شماره ۸۴۲: طرف کلاهی از مژه بالا شکسته ای

شماره ۸۴۳: ملک حیا به شرم نگاهی گرفته ای

شماره ۸۴۴: بند از پایم برای امتحان دزدیده ای

شماره ۸۴۵: ای عمر فتنه شوخی مژگان کیستی

شماره ۸۴۶: به سویم آمدی شیدای خویشم ساختی رفتی

شماره ۸۴۷: در آتش دارم از هر عضو بندی

شماره ۸۴۸: هشیاریم گلی ز گلستان بیخودی

شماره ۸۴۹: گه رنگ خزان گه چمن آرای بهاری

شماره ۸۵۰: ز بی‌درد محبت حال اهل دل چه می‌پرسی

شماره ۸۵۱: خراب گشته ز ویرانه که می پرسی

شماره ۸۵۲: نکند گرچه کسی گوش به فریاد کسی

شماره ۸۵۳: دل را چگونه منع محبت کند کسی

شماره ۸۵۴: اگر در خواب خود را دیده باشی

شماره ۸۵۵: و ما فیهما غیر جذب الوفا شیء

شماره ۸۵۶: دیده خاک راه جولان تو بودی کاشکی

شماره ۸۵۷: داریم بر تو احترامی

شماره ۸۵۸: هر جلوه که در دیده ما کرده سلامی

شماره ۸۵۹: هیچ دانی که چرا خوش چشمی

شماره ۸۶۰: درد دل ز آن بیشتر دارم که تدبیرش کنی

شماره ۸۶۱: همه نازی نیاز می بینی

شماره ۸۶۲: مستی سراسر سفر ناز می روی

شماره ۸۶۳: نمی دانم زبان دادخواهی

شماره ۸۶۴: به طوفان اشکی به غوغای آهی

شماره ۸۶۵: به استقبال مژگان سیاهی

شماره ۸۶۶: خویش آیینه دار خود رایی

شماره ۸۶۷: نه سوخته الفت دردم نه دوایی

شماره ۸۶۸: دیده از جوش گریه دریایی

شماره ۸۶۹: دل کشته آرزوست می گویی