|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات عمیق و ناامیدی شاعر در برابر عشق و دلشکستگی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که از غم و اندوه عشق نمی‌تواند رهایی یابد و هر تلاشی برای توبه و فراموشی ناکام خواهد بود. او زیبایی و جذابیت معشوق را با تصاویری از مژگان و دل‌فریبی توصیف می‌کند که همچون صیاد و غزال در دل او تأثیرگذار است. در پایان، او به این نتیجه می‌رسد که نمی‌تواند از جهان زهد و توبه فراتر رود و هر چه بیشتر در این احساسات غرق می‌شود.
هوش مصنوعی: از دلایل غم تو نمی‌توان رهایی یافت، و این امید که به خاطر توبه از آن دل کند و دور شود هم امکان‌پذیر نیست.
هوش مصنوعی: هر سایه مژه‌های تو، همچون صیاد غزالی است که در چشم ما نمی‌توان به راحتی سرمه کشید و زیبایی‌اش را از دست داد.
هوش مصنوعی: اشک‌های من به خاطر زیبایی چشمانت به راه افتاده و در محفل تو نمی‌توانم به آرامش نشینم.
هوش مصنوعی: زمانی که زهد و پارسایی تحت تاثیر تو قرار گرفت و نوشیدن شراب را به او ارجح دانست، دیگر نمی‌توان تنها به اشاره و زمزمه توبه و پشیمانی بسنده کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.