عالم از جلوه تو خرم شد
سایه گل آفتاب شبنم شد
دورگردم به قرب می نازم
هر که بیگانه گشت محرم شد
زهر بیگانگی چشید و نمرد
بوالهوس رفته رفته آدم شد
عشق آیینه مآل نماست
شادی از اختلاط ما غم شد
در زمان من و تو مهر و وفا
بیش از بیش شد کم از کم شد
خونبهای اسیر تشنه لب است
ساغری کز لب تو زمزم شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره تأثیر عمیق عشق و زیبایی بر زندگی و جهان است. عاشق با وجود موانع و جدایی‌ها، به احساسات خود می‌بالد و به تحولی درونی دست می‌یابد. عشق همچون آینه‌ای است که واقعیت‌ها را به تصویر می‌کشد و تأثیری دوگانه بر شادی و غم دارد. با وجود مشکلات، وفا و محبت در روابط افزایش می‌یابد. به‌طور کلی، شعر نشان‌دهنده قدرت عشق و زیبایی است که می‌تواند تغییرات عظیمی در زندگی فرد و جهان اطرافش ایجاد کند.
هوش مصنوعی: جهان با زیبایی تو شاداب و سرزنده شد، مانند اینکه گل نور خورشید را دریافت کرد و شبنم بر روی آن نشسته است.
هوش مصنوعی: هر کسی که به من نزدیک می‌شود و با من آشنا می‌شود، از غریبگی خارج می‌شود و به جمع دوستان و آرامش من می‌پیوندد.
هوش مصنوعی: شخصی که تحت تأثیر بیگانگی و غم و اندوه قرار گرفته، به رغم سختی‌ها جان سالم به در برد و کم‌کم به انسانیت و فهم بیشتری دست یافت.
هوش مصنوعی: عشق مانند آینه‌ای است که آینده را نشان می‌دهد و شادی ما به خاطر ملاقات یکدیگر، به غم تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: در دوران ما، عشق و وفاداری بیشتر از گذشته شده و کم و کاستی ندارد.
هوش مصنوعی: خونبهای کسی که در اسارت و تشنگی به سر می‌برد، جرعه‌ای است که از لب‌های تو به مانند زمزم جاری شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.