کلفت زخاطرم دل بیدار می برد
زنگ از دلم پیاله سرشار می برد
بی گریه دست و پای تو موجی است در سراب
بیهوده عرض کوشش بسیار می برد
ناصح ز منع باده اگر نوش می کند
دیوانه را به دیدن خمار می برد
آواره گل ز آبله خون نچیده است
پایی که ره به کوچه زنار می برد
نازکدلان برای شگون می خرند اسیر
مفت دلی که حیرتش از کار می برد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و متناقض انسان‌ها در مواجهه با عشق و زندگی است. شاعر از دلی پر درد و تلاطم صحبت می‌کند که با یادآوری عشق و زیبایی‌ها، آرامش خود را از دست می‌دهد. او به نوسان‌های عاطفی و تلاش بی‌نتیجه برای یافتن آرامش اشاره می‌کند. همچنین، به مضامینی چون نوشیدن شراب و تأثیر آن بر حالت روحی، و همچنین تجربیات شیرین و تلخ عشق و خیانت اشاره شده است. شعر، در نهایت، تلنگری به وضعیت روحی انسان‌ها و جوشش احساسات و عواطف پیچیده آنها دارد.
هوش مصنوعی: دخترک به خاطر من به خواب و خیال می‌برد و باعث می‌شود که دل من از داغ و غم پر شود.
هوش مصنوعی: بدون اشک و ناامیدی، تلاش‌های تو مانند موجی در آبی است که وجود واقعی ندارد و فقط زحمات بی‌فایده‌ای را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: اگر ناصح از نوشیدن باده منع کند، او دیوانه را با چهره‌ای مست و سرخوش به خود جذب می‌کند.
هوش مصنوعی: گل آواره‌ای که به خاطر زخم‌هایش نمی‌تواند لذت ببرد، هیچ‌گاه پایش به کوچه‌ای که زینت و زیبایی دارد نمی‌رسد.
هوش مصنوعی: دلبران نازک و لطیف به خاطر خوش‌شانسی و شگون، افرادی را می‌خرند که به راحتی دل می‌بازند و دچار شگفتی از عشق و زیبایی آنها می‌شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.