لاله داغم ز گلزار جگر جوشیده‌ام
آتشین موجم ز بحر چشم تر جوشیده‌ام
قطره باران نیسانم که در دریای عشق
گاه با طوفان و گاهی با خطر جوشیده‌ام
بر رگ جان خورده‌ام زین کینه‌جویان نیشتر
همچو خون خود به هرکس بیشتر جوشیده‌ام
نخل امیدم ندارد حاصلی جز سوختن
از نهال شعله مانند شرر جوشیده‌ام
کی شناسد این خزف بی‌مایگان قدر اسیر
گوهرم در سینه بحر هنر جوشیده‌ام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر با تصاویر رنگین و عاطفی، بیانگر عمق احساسات شاعر است. شاعر خود را به‌عنوان لاله‌ای داغ توصیف می‌کند که از دل شور و درد عاشقانه‌اش برخاسته است. او همچنان خود را به‌عنوان قطره‌ای از باران در دریای عشق می‌بیند که در مواجهه با طوفان‌ها و خطرات، به‌جوش آمده است. شاعر به زخم‌هایی که از دشمنان خورده و به شدت احساس سرخوردگی‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید که امیدش تنها سوختن است. او در انتها به ارزش و عمق وجود خود که در دل هنر نهفته است، اشاره می‌کند و می‌گوید که درک کردن او برای کسانی که مایۀ واقعی را نمی‌شناسند، دشوار است.
هوش مصنوعی: من همانند لاله‌ای هستم که از دل باغ، با درد و گرما به وجود آمده‌ام و احساساتم مانند موجی آتشین از دریاچۀ چشمانم بیرون می‌جوشند.
هوش مصنوعی: من به مانند قطره بارانی در ماه نیسان هستم که در دریای عشق، گاهی تحت تأثیر طوفان‌ها و گاهی در معرض خطرات، به سطح می‌آیم و اوج می‌زنم.
هوش مصنوعی: من به خاطر کینه‌ورزان زخم عمیقی بر جانم دارم و مانند خون خود، به هر کسی که نزدیک‌تر شده‌ام، بیشتر جوشیده و جاری شده‌ام.
هوش مصنوعی: نخل امیدم هیچ میوه‌ای ندارد جز این که بسوزم، زیرا از مانند شعله جوانی زاده شده‌ام.
هوش مصنوعی: چه کسی ارزش این زرق و برق بی‌اساس را می‌داند؟ من مانند یک گوهر در دل دریا به خاطر هنر خود سیالی دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.