لخت جگر پاره بر آه نفس افشان
دامان گل و لاله به پای قفس افشان
افسردگی از هستی ما دود برآورد
ای شعله گلابی به گریبان خس افشان
ای گریه بیا قافله سالار جنون باش
تخم اثر ناله به دشت جرس افشان
معراج طلب هست به مطلب نرسیدن
از پاس طلب دامن بر دسترس افشان
تا چند اسیر از غم لعل تو گدازد
یک قطره ازین باده به کام هوس افشان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر احساسات عمیق و دردناک را بیان می‌کند. شاعر از غم و افسردگی سخن می‌گوید و از تلاقی زیبایی و اندوه در زندگی یاد می‌کند. او به تناقض‌ها و مشکلاتی که در مسیر طلب و آرزوها وجود دارد اشاره می‌کند و از اشتیاق به تجربه خوشی‌ها و لذت‌ها سخن می‌گوید. در نهایت، دعوت به رهایی از غم و وصول به شادابی و عشق دارد.
هوش مصنوعی: دل شکسته و غمگین بر اثر اندوه، اشک‌هایش را بر لباس گل و لاله می‌ریزد و این احساسات را در قفسی از غصه به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: افسردگی ما مثل دودی است که از وجودمان بلند می‌شود. ای شعله‌ای که به زیبایی گلابی می‌سوزی، به لباس گل‌ها و گیاهان آسیب نزن.
هوش مصنوعی: ای اشک، بیا و رهبری این سفر دیوانگی را بر عهده بگیر و بذر اثر گریه را در دشت صدا بپاش.
هوش مصنوعی: این جمله به نوعی به تلاش برای رسیدن به هدفی اشاره دارد و احساس ناامیدی از نرسیدن به آن را بیان می‌کند. در واقع، فردی به دنبال حقیقت یا معنای عمیق‌تری است، اما از آن دور است و به همین دلیل دامن خود را به سمتی رها می‌کند که نشان‌دهنده رنجش یا سردرگمی اوست.
هوش مصنوعی: تا کی باید به خاطر غم لعل تو رنج ببرم؟ کاش یک قطره از این شراب به کام آرزوهای من بریزی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.