سیرگاه قدح کشان مهتاب

شوخی پیر دلجوان مهتاب

ابرو باران و روح لاله وگل

صبح نوروز می کشان مهتاب

سایه برگ‌ها چراغان‌ها

کرده گل فرش بوستان مهتاب

در سفیداب قلع رنگ صفا

چهره پرداز گلستان مهتاب

شب هجران سیاهی داغ است

سینه داغ خونچکان مهتاب

خواب در دیده نظاره شود

چون دهد می به امتحان مهتاب

مژده وصل صبح روی تو را

می دهد از شمیم جان مهتاب

از گداز خیال او شب را

خون کند مغز استخوان مهتاب

بزم عاشق نداشت نرگسدان

سر زد از باغ آسمان مهتاب

شده شب زنده دار یاد تو را

مژه عمر جاودان مهتاب

شده مشهور در قلمرو عشق

به رفوکاری کتان مهتاب

سفر فیض اینچنین باید

کاروانی است بیزبان مهتاب

خار تا گل از او بهار فروش

هست اکسیر جسم و جان مهتاب

پرده دیده فرش راه تو کرد

داشت تا یک نفس گمان مهتاب

سفرکعبه در جوانی کرد

مرحبا پیر رهروان مهتاب

گم کند تا فضول راه گمان

یک فلک ساخت کهکشان مهتاب

ای خوشا راه دل اسیر که هست

گردی از راه کاروان مهتاب