گنجور

 
اسیر شهرستانی

دردی که رنگ چاره نداند دوای ماست

شمعیم و زود کشتن ما خونبهای ماست

در عاشقی به اوج توکل رسیده ایم

از فیض فقر بال هما بوریای ماست

درکشتی حباب کشیدیم رخت خویش

خاطر شکسته ایم و خطر ناخدای ماست

در بزم بیخودان تو قانون دیگر است

لب بسته ایم و ساز خموشی نوای ماست

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode