بسکه دارد سر هم چشمی گلشن مهتاب
کرده برخاک سرکوی تو مسکن مهتاب
سر شبگردی آن قامت موزون دارد
قد گر از سرو کشد یک سر و گردن مهتاب
از خیال تو دل خاک تجلی کده ای است
شوخ چشمی کند از دیده روزن مهتاب
شب ز دود دلم افلاک چنان سوخته است
که نشسته است به خاکستر گلخن مهتاب
هرگل روی زمین آینه دار دگر است
برگ گل کرده زعکس که به دامن مهتاب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت معشوق، به‌ویژه در شب‌هایی که مهتاب در آسمان می‌درخشد، سخن می‌گوید. شاعر با توصیف چشمان زیبا، قامت موزون و خوش‌چشمی معشوق، احساس دل‌باختگی و عشق خود را بیان می‌کند. او اشاره می‌کند که هر گل روی زمین به نوعی نمایان‌گر زیبایی معشوق است و همچنین به احساس سوختن در دل خود از عشق و دلتنگی اشاره دارد. در نهایت، تصویر مهتاب به عنوان نماد زیبایی و نور، در کنار عشق و زیبایی معشوق ترسیم شده است.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت چشم‌های گلشن، مهتاب بر روی خاک کوی تو آرامش کرده است.
هوش مصنوعی: در آغاز شب، او به قد و قامتش زینت می‌دهد و اگر از درخت سرو بایستد، سر و گردنش مانند ماه درخشان خواهد بود.
هوش مصنوعی: دل من مشغول خیال توست، دنیای من به زیبایی تو می‌درخشد و تو با نگاهی playful همچون مهتاب، از روزن چشمم به عالم من سرک می‌کشی.
هوش مصنوعی: دل من از شدت غم و ناراحتی به قدری سوخته که به آسمان نیز اثرات آن رسیده است، به گونه‌ای که حالا مثل خاکستر نشسته در جایی شبیه به بخاری ماه تابان است.
هوش مصنوعی: هر گلی که بر روی زمین وجود دارد، نماینگر زیبایی و وجود دیگری است. برگ گل به خاطر بازتاب نور و زیبایی، مانند دامن ماه تابان می‌درخشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.