حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای نام تو زینت زبان‌ها

شماره ۲: مرا آزاد می‌سازد ز دام دل تپیدن‌ها

شماره ۳: باشد رگ هر برگ چمن، دام هوس‌ها

شماره ۴: سخن صریح سراییم، عشق پنهان را

شماره ۵: چشم تو برانگیخت ز دل ذوق کهن را

شماره ۶: درعشق شد به رنگ دگر روزگار ما

شماره ۷: می چون سبو کشید، لب می پرست ما

شماره ۸: گوشی نشنیده ست صفیر از قفس ما

شماره ۹: خواهم درین گلستان، دستوری صبا را

شماره ۱۰: از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را

شماره ۱۱: بنگر به رشحه قلمم سلسبیل را

شماره ۱۲: دایم وصیت این است، از ما معاشران را

شماره ۱۳: شق کرده ایم پرده پندار خویش را

شماره ۱۴: به خون خلق دادی دست تیغ سرگرانت را

شماره ۱۵: عشقت آمیخت به دل درد فراوانی را

شماره ۱۶: تا عشق تو دلرباست ما را

شماره ۱۷: شتابان از جهان چون برق رفتن خوش بود ما را

شماره ۱۸: رخصت آشتی مده، غمزه غم زدای را

شماره ۱۹: نهفته ام به خموشی خیال روی تو را

شماره ۲۰: خوشا روزی که صحرای جدایی طی شود ما را

شماره ۲۱: نمی فتد به دل، از محشر اضطراب مرا

شماره ۲۲: ز عشق، شور جنون شد، یک از هزار مرا

شماره ۲۳: تا فکند از نظرآن سروسرافراز مرا

شماره ۲۴: پسند بت نکند برهمن سپاس مرا

شماره ۲۵: جان و دل غفلت زده باری شده ما را

شماره ۲۶: بنواز مغنی، دل غم پیشه ما را

شماره ۲۷: داغ سودای تو دارد، دل دیوانه ما

شماره ۲۸: افسر شاهی ما، بی سر و سامانی ما

شماره ۲۹: گیرد شرار عبرت، از بی بقایی ما

شماره ۳۰: ای شور خیالت، نمک زخم جگرها

شماره ۳۱: از چاره عاجزم مژه اشکبار را

شماره ۳۲: حلاوت در مذاقم نیست آب زندگانی را

شماره ۳۳: ز لوح سینه ستردیم، علم فتوا را

شماره ۳۴: همسر بوالهوس مدان، عاشق پاکباز را

شماره ۳۵: فریاد ناله، گر نخراشد درون ما

شماره ۳۶: از خار جفای بت پیمان شکن ما

شماره ۳۷: برق بگریخت نفس سوخته، از کشور ما

شماره ۳۸: به هند، گشته زمین گیر، ناتوانی ما

شماره ۳۹: دهقان نبرد حاصلی از بوم و بر ما

شماره ۴۰: زان لب شکرفشان شوری به جان داریم ما

شماره ۴۱: هرگز نرسد رشحه کامی به لب ما

شماره ۴۲: بر فرازد چو علم، آه سحرگاهی ما

شماره ۴۳: شور دل‌ها بود ترانه ما

شماره ۴۴: طی می شود از مصرع آهی گله ما

شماره ۴۵: چند به غمزه خون کنی خاطر ناشکیب را

شماره ۴۶: تا شفقی کرده ای رخ نمکین را

شماره ۴۷: گل داغی ز عشق او، بیاراید جهانی را

شماره ۴۸: چراغان کرده ام از داغ دل، ویرانه خود را

شماره ۴۹: بیابان مرگ حسرت کرده ای مشت غبارم را

شماره ۵۰: سواد هند، خاطرخواه باشد بی کمالان را

شماره ۵۱: خداوندا تسلی کن، دل امیدواران را

شماره ۵۲: بلا شد گوشه چشم ترحم بی‌گناهان را

شماره ۵۳: مشکل افتاد عجب کار من حیران را

شماره ۵۴: گر در ره عشق تو به کار است دل ما

شماره ۵۵: از ساده رخان در تب و تاب است دل ما

شماره ۵۶: ای سلسله زلف تو بر پای دل ما

شماره ۵۷: زد حلقه عشق، بر در دولتسرای ما

شماره ۵۸: از فیض ریزش مژه، تر شد دماغ ما

شماره ۵۹: کشم آهی ز دل کامشب برد از دیده خوابش را

شماره ۶۰: بیا مستانه چاک پیرهن پیش صبا بگشا

شماره ۶۱: درین دریای بی پایان، درین طوفان شورافزا

شماره ۶۲: زهی از خار خارت شعله در جان، گلستان‌ها را

شماره ۶۳: صبا از منزل سلمی، سلام آورد مستان را

شماره ۶۴: گران افتاده لنگر، کوه درد سینه فرسا را

شماره ۶۵: مپسند تشنه لب، دل اندوه پیشه را

شماره ۶۶: لازم بود مکان طربناک، شیشه را

شماره ۶۷: سخن از من کشیدی، شعله ورکردی جهانی را

شماره ۶۸: تا سرمه کشد چشم ملامتگر ما را

شماره ۶۹: چو لاله با چمن حسن و عشق، خوست مرا

شماره ۷۰: وفاپیشگان، دوستداران خدا را

شماره ۷۱: از ناله عاشق چه خبر بوالهوسی را

شماره ۷۲: ز داغ عشق چون خورشید، دارم چتر شاهی را

شماره ۷۳: گناهی نیست عالم سوزی آن آتشین رو را

شماره ۷۴: ساقی قدحی در ده، از خود بستان ما را

شماره ۷۵: آموخت چو اشکم روش ره سپری را

شماره ۷۶: ستم، از ملک دل بیرون کند فرمانروایان را

شماره ۷۷: محبت خون گرمی بخشد این گلبن مثالان را

شماره ۷۸: دل دریا گهر، سرمایه بخشید ابر مژگان را

شماره ۷۹: دیدم صنمی، های صلا، کعبه‌نشین‌ها

شماره ۸۰: داغند، ز رخسار تو ای رشک چمن‌ها

شماره ۸۱: رنگینی دکان شود آن چشم سیه را

شماره ۸۲: نوشیده چمن دردی جام طربش را

شماره ۸۳: به آب از آتش می داده ام خاک مصلا را

شماره ۸۴: در بغل آرزو کند، تیغ تو تندخوی را

شماره ۸۵: نگارین جلوه من، تا به کی هر جا نهی پا را؟

شماره ۸۶: ز لوح حکمت اندیشان بگو خونین درونان را

شماره ۸۷: گذشته است ز گردون لوای رفعت ما

شماره ۸۸: به سر گسترده دارد ظل عالی، خیل نازش را

شماره ۸۹: نبرد جلوه گل جانب گلزار مرا

شماره ۹۰: سفید کرد غمت دیده های تار مرا

شماره ۹۱: خامه فروهشته بود، آیت تنزیل را

شماره ۹۲: بس که چون صبح زند دم ز صفا سینه ما

شماره ۹۳: به گلشن غنچه، یاد از نوشخندان می دهد ما را

شماره ۹۴: هنوز آغاز رعنایی ست عشق سرکش ما را

شماره ۹۵: ز مژگان ساختم گلگون، چنان روی بیابان را

شماره ۹۶: چه گیرایی ست یارب جلوه گیسوکمندان را؟

شماره ۹۷: به فردا وعده داد امروز جان ناشکیبا را

شماره ۹۸: تراوشهای موج خون، کند غمخواری ما را

شماره ۹۹: عنان ریز است از هرسو، سپاه عشق بر دل‌ها

شماره ۱۰۰: افتاده دو عالم ز نظر، دیده ما را

شماره ۱۰۱: چون گرد باد حیرت، از خود رهاند ما را

شماره ۱۰۲: ساقی دوباره پر کن، از باده گوی ما را

شماره ۱۰۳: درین فکرم، که تعلیم جبین سازم سجودش را

شماره ۱۰۴: در کوچه آن زلف مده راه صبا را

شماره ۱۰۵: اگر بیند ز قدت مصرع برجسته مضمون را

شماره ۱۰۶: اگر زردشت، دیدی یک نظر برق عتابش را

شماره ۱۰۷: رهی ندارم بغیرکویت، الیک رجعی، لدیک زلفا

شماره ۱۰۸: چه حسن است این که مجنون می کند عقل فسونگر را؟

شماره ۱۰۹: مکش چون دورگردون بر رخم داغ جدایی را

شماره ۱۱۰: نگاه ناز او فهمید، راز سینه جوشی را

شماره ۱۱۱: سر خط تعلیم شد، شیوه استاد را

شماره ۱۱۲: تو اگر به شعله شویی خط سرنوشت، ما را

شماره ۱۱۳: به آب خضر مفروش آبروی پارسایی را

شماره ۱۱۴: آتش زده آن لعل قبا، خانه زین را

شماره ۱۱۵: گلرنگ اگر خواهی، این چهره زرین را

شماره ۱۱۶: شایدکه دهد آگهی از بوی تو ما را

شماره ۱۱۷: در دل تنگ بود جلوه جانان ما را

شماره ۱۱۸: مزار فیض بخش ماست گلگشت چمن ما را

شماره ۱۱۹: پخته به حکمتی کنم، باده نارسای را

شماره ۱۲۰: شنیدم در قفس از شاخساران شور بلبل را

شماره ۱۲۱: شوری به سر افتاده، رسوای محبت را

شماره ۱۲۲: شهیدان تو را ای نونهال سرگرانی‌ها

شماره ۱۲۳: پس از ما تیره‌روزان روزگاری می‌شود پیدا

شماره ۱۲۴: مکن دشوار از تن پروری آزادی جان را

شماره ۱۲۵: در فتح باب میکده باشد گشاد ما

شماره ۱۲۶: نخواهد برد از ما صرف‌های خصم عنید ما

شماره ۱۲۷: جنون را کارها باقی ست با مشت غبار ما

شماره ۱۲۸: ۱۲۸ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۲۹: غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۳۰: ۱۳۰ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۳۱: ۱۳۱ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۳۲: نیست هوای بوستان، کنج قفس خزیده را

شماره ۱۳۳: از زلف تو داریم پریشانی خود را

شماره ۱۳۴: فکندم چاک‌ها در جیب جان بی‌تابی خود را

شماره ۱۳۵: ز خورشید قیامت گر کنم بالین سر خود را

شماره ۱۳۶: نمی‌گوید کسی امروز چرخ بی‌مروت را

شماره ۱۳۷: ز بیگانه پرداخت بوم و برم را

شماره ۱۳۸: ۱۳۸غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۳۹: ۱۳۹غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۴۰: ۱۴۰غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۴۱: تمنا چون نسوزد در ضمیر من؟ که می باشد

شماره ۱۴۲: هلاک جلوه ام قد قیامت دستگاهان را

شماره ۱۴۳: کشم خط از سواد خامه زلف عنبرافشان را

شماره ۱۴۴: ای جنت نقد از رخ زیبای تو ما را

شماره ۱۴۵: ۱۴۵ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۴۶: ۱۴۶ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۴۷: ۱۴۷ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۴۸: دیده ها واله نظاره مژگان خوشی ست

شماره ۱۴۹: سنگ و سفال میکده گوهر کند شراب

شماره ۱۵۰: عاشق مهجور، وصل دلستان بیند به خواب

شماره ۱۵۱: کامم چشید هر چه نگاهش عتاب داشت

شماره ۱۵۲: از سوز ناله ام، دل جانان خبر نداشت

شماره ۱۵۳: ۱۵۳ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۵۴: ۱۵۴ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۵۵: ۱۵۵ غزل جا مانده اینجا از حزین دلفگار ما

شماره ۱۵۶: فتنه روز جزا در قدم جلوه اوست

شماره ۱۵۷: ساقی از ورع کیشان، مطرب از خموشان است

شماره ۱۵۸: در مجلس ما خون دل است اینکه به جام است

شماره ۱۵۹: تا تشنه به خون، نرگس مستانه ی یار است

شماره ۱۶۰: حرف غم عشق از لب خندان که جسته ست؟

شماره ۱۶۱: دمیدن از سمنش مشک ناب نزدیک است

شماره ۱۶۲: عهد پیرانه سری، عشق جوان افتاده ست

شماره ۱۶۳: در پی دلشدگان غمزه ی طنازی هست

شماره ۱۶۴: دارد سر ما شورش سودایی اگر هست

شماره ۱۶۵: آوازه ام از رتبه گفتار بلند است

شماره ۱۶۶: از بس که تو را خوی، به عشاق گران است

شماره ۱۶۷: به باغ راه خزان و بهار نتوان بست

شماره ۱۶۸: بر سر خود دهدم جا، خم پاکیزه سرشت

شماره ۱۶۹: آب حیات در رقم مشک فام ماست

شماره ۱۷۰: هزار رنگ گل داغ در کنار من است

شماره ۱۷۱: چه دولتی است که دردت نصیب جان من است!

شماره ۱۷۲: لعلت حیات بخش دل و جان عاشق است

شماره ۱۷۳: از شرم، زبانم به گلستان تو بسته ست

شماره ۱۷۴: یاری که غمی می برد از یاد، شراب است

شماره ۱۷۵: به گرد عارض او خط عنبرین پیداست

شماره ۱۷۶: عالم تمام از رخ جانانه روشن است

شماره ۱۷۷: احساس مبدل شد و محسوس همان است

شماره ۱۷۸: صبح را لمعه نور از ید بیضای دل است

شماره ۱۷۹: ای وقف شهیدان تو صحرای قیامت

شماره ۱۸۰: تلقین حجت از لب جانانم آرزوست

شماره ۱۸۱: زان پیشتر که باده به پیمانه آشناست

شماره ۱۸۲: دیده تا بر هم زدم سامان باغ از دست رفت

شماره ۱۸۳: قدح تا گرفتم بهاری به سر رفت

شماره ۱۸۴: تیغت به سرم خمار نگذاشت

شماره ۱۸۵: نه تنها گل گریبان چاک بازار است از دستت

شماره ۱۸۶: پیغام غنچه با دم مشکل گشای کیست؟

شماره ۱۸۷: یا رب این غنچه دهن مست ز میخانه کیست؟

شماره ۱۸۸: گرمی مهر، به ویرانه و آباد یکی ست

شماره ۱۸۹: حق را بطلب مسجد و میخانه کدام است؟

شماره ۱۹۰: شمع سان با تو شبم رفت و تمنا مانده ست

شماره ۱۹۱: به تن ز باده عشق تو رنگ و بو کافی ست

شماره ۱۹۲: زان شراری که نهان در دل خارا می سوخت

شماره ۱۹۳: فروغ آن گل رخسار بی نقابم سوخت

شماره ۱۹۴: نگاه گوشه آن چشم میگسارم سوخت

شماره ۱۹۵: آمد آن شمع شبی بر سر و، سامانم سوخت

شماره ۱۹۶: اشکم نمک به یاد لبت در ایاغ ریخت

شماره ۱۹۷: در دل چو به یاد رخ او نور فرو ریخت

شماره ۱۹۸: مجنون مرا شور تو بی پا و سر انداخت

شماره ۱۹۹: هر زهر که چشمت به ایاغ دل ما ریخت

شماره ۲۰۰: زانرو که زد به بلبل پرشور، پشت دست

شماره ۲۰۱: از داغ او سرم به گریبان آتش است

شماره ۲۰۲: کام، آشنا به ماحضر روزگار نیست

شماره ۲۰۳: بی شمع می، به بزم دل و دیده نور نیست

شماره ۲۰۴: در خاطر خدنگ قضا هر نهان که هست

شماره ۲۰۵: خورشید و ماه آینه حسن یار نیست

شماره ۲۰۶: لب از خون تر کنم گر ساغری نیست

شماره ۲۰۷: تا دل از خود نرود، حال پریشانی هست

شماره ۲۰۸: دل گواه است که در پرده دلارایی هست

شماره ۲۰۹: درین زمانه نه یاری نه غمگساری هست

شماره ۲۱۰: دل خوردن عشاق تو کار دگران نیست

شماره ۲۱۱: عاشق حریف حمله شیر دلیر نیست

شماره ۲۱۲: در راه محبت، سر اگر شد قدمی هست

شماره ۲۱۳: نخلم از گریه در آب است و ثمر پیدا نیست

شماره ۲۱۴: چشم صاحب نظران در پی دنیاست که نیست

شماره ۲۱۵: با مستی غمت به شراب احتیاج نیست

شماره ۲۱۶: می عشق است که عالم همه میخانه اوست

شماره ۲۱۷: دل در حریم وصل تو، پا را نگه نداشت

شماره ۲۱۸: گرتو را روی زمین خواهش ماوای خوشی ست

شماره ۲۱۹: ای تازه به دیدار تو ایمان خرابات

شماره ۲۲۰: ای یوسف مصر از تو گرفتار محبت

شماره ۲۲۱: بلبل و پروانه را عشق گریبان گرفت

شماره ۲۲۲: ز لنگر دل دیوانه، عشق بند گسست

شماره ۲۲۳: در طینتم از بس که رگ و ریشه، وفا داشت

شماره ۲۲۴: صد جان به حسرت سوختی، آهی ز جایی برنخاست

شماره ۲۲۵: دور از در تو روضه ی رضوان به ما نساخت

شماره ۲۲۶: گل خزان زده ام، زندگی ملال من است

شماره ۲۲۷: گرچه پیمانه ی می مشرق نور دگر است

شماره ۲۲۸: مستان، شب غم رفت و سحرگاه فتوح است

شماره ۲۲۹: رخسار تو را تازگی از چشم تر کیست؟

شماره ۲۳۰: برخاست دل ز سینه و پیکان فرو نشست

شماره ۲۳۱: ما را تن ضعیف به زندان عالم است

شماره ۲۳۲: حیرانی من محرم آن روی چو ماه است

شماره ۲۳۳: در کوی تو نقش قدمم، حالتم این است

شماره ۲۳۴: از آن، سرم به هوای تو مایل افتاده ست

شماره ۲۳۵: روزی که حجت از خلق، خواهند در قیامت

شماره ۲۳۶: زاهد از ساغر شراب گریخت

شماره ۲۳۷: کون و مکان به زیر نگین قناعت است

شماره ۲۳۸: لطف و قهرت به من سوخته جان هر دو یکی ست

شماره ۲۳۹: هیچ معلوم نشد، دیده تماشایی کیست؟

شماره ۲۴۰: مژگان سرکشت، رگ جان ها گرفته است

شماره ۲۴۱: تو را چه غم که به درد تو مبتلایی هست؟

شماره ۲۴۲: از کوی تو تا کلبه ی ما فاصله ای نیست

شماره ۲۴۳: اشک چشم من و شراب یکیست

شماره ۲۴۴: چون صبح به بر، دیده من پیرهنی داشت

شماره ۲۴۵: یک دل به دیاری که وفا صاحب تاج است

شماره ۲۴۶: کی دیده تنها چو دل آغشته به خون است؟

شماره ۲۴۷: بتی دارم که دل دیوانه اوست

شماره ۲۴۸: گنجی ست راز عشق، که دل ها خراب اوست

شماره ۲۴۹: گل داغ است که صحرای دلم خرم ازوست

شماره ۲۵۰: اسرار تو با زاهد و ملا نتوان گفت

شماره ۲۵۱: تا شمع من ز دیده شب زنده دار رفت

شماره ۲۵۲: در شب شیب، گرانتر شده خوابی که مراست

شماره ۲۵۳: می به بزم ما امشب، از رمیده هوشان است

شماره ۲۵۴: دل در هوس نرگس مستانه اسیر است

شماره ۲۵۵: تا شمع دل، افروخته بزم حضور است

شماره ۲۵۶: برهمن مذهبان زنار بندانند از مویت

شماره ۲۵۷: الهی به قربان سرگشتگانت

شماره ۲۵۸: عشق است به دل شور بیابان قیامت

شماره ۲۵۹: هر زخم که از ناوک آن تازه نهال است

شماره ۲۶۰: آزادی ما از غم کونین کران داشت

شماره ۲۶۱: رسوا شده عشق تو را چاره نکو نیست

شماره ۲۶۲: گل بی تو مرا به دیده خار است

شماره ۲۶۳: فرسوده ز نعمت شده دندان به دهانت

شماره ۲۶۴: بی کس تر ازین عاشق دل خسته کسی نیست

شماره ۲۶۵: برآ از خویش زاهد، وقت شبگیر خرابات است

شماره ۲۶۶: بار ستم یار، گران است و گران نیست

شماره ۲۶۷: عشق اگر یار شود، سود و زیان این همه نیست

شماره ۲۶۸: به گل ترانه مرغان بی نوا عبث است

شماره ۲۶۹: داغی که ز شورابه اشکم نمکین است

شماره ۲۷۰: تا نقش خط آن آینه رخسار کشیده ست

شماره ۲۷۱: غبار کلفت ایام، آشنا نگذاشت

شماره ۲۷۲: کار دل و خراش، به هم عشق واگذاشت

شماره ۲۷۳: خوش آنکه، دلم در شکن زلف تو جا داشت

شماره ۲۷۴: نسرین به چمن برندمد گر بدن این است

شماره ۲۷۵: تو را نمودم و گفتم به دل، که یار این است

شماره ۲۷۶: تن سختی کشم نزار دل است

شماره ۲۷۷: خورشید به حسن یار من نیست

شماره ۲۷۸: هر چه بستیم و گشودیم عبث

شماره ۲۷۹: با رنگ لعلی تو، به صهبا چه احتیاج؟

شماره ۲۸۰: ای در نظر ناز تو، سلطان و گدا هیچ

شماره ۲۸۱: نبود خطری در ره بی پا و سران هیچ

شماره ۲۸۲: ماییم و همین آرزوی یار و دگر هیچ

شماره ۲۸۳: صور قیامت دمید، نالهء مرغان صبح

شماره ۲۸۴: ای نگاه تو پی غارت دلها گستاخ

شماره ۲۸۵: آسان نه به پیمانه سرشار شود سرخ

شماره ۲۸۶: بهل آهنگ سلطانی درین کاخ

شماره ۲۸۷: زان شمع گلعذاران، هرجا سخن برآید

شماره ۲۸۸: اشکم از دیده به دنبال کسی می‌آید

شماره ۲۸۹: چون نخل تو از ناز گرانبار برآید

شماره ۲۹۰: دمی که حرف وداعت به گوش می‌آید

شماره ۲۹۱: به آیینی که ترسازاده از بتخانه می‌آید

شماره ۲۹۲: طرب ای دل که یار می آید

شماره ۲۹۳: صبا را گرد سر گردم، که از کوی تو می‌آید

شماره ۲۹۴: سیه‌چشمی دلم را از پی تسخیر می‌آید

شماره ۲۹۵: از مزرع آمال چه امید برآید

شماره ۲۹۶: به خاطر چون خیال لعل آن رنگین عتاب آید

شماره ۲۹۷: سحر ز هاتف میخانه ام سروش آمد

شماره ۲۹۸: شب زلف تو در خیالم آمد

شماره ۲۹۹: یک ره به سر تربتم از ناز نیامد

شماره ۳۰۰: شبی ز هجر تو ما را به سر نمی‌آید

شماره ۳۰۱: عشق سرکش، به فغان، زین دل ناشاد آمد

شماره ۳۰۲: کند بر تخت عزت جا، چو از تن جان برون آید

شماره ۳۰۳: نقاب از چهره بگشا تا ز غربت جان برون آید

شماره ۳۰۴: از ناز نقش پایت، بر خاک مشکل آید

شماره ۳۰۵: غرور ناز با کوه تحمل برنمی‌آید

شماره ۳۰۶: تاکی ز جوی هر مژه ام اشک و خون رود

شماره ۳۰۷: ای وای بر اسیری، کز یاد رفته باشد

شماره ۳۰۸: نالم به اثر گر غم او یار نباشد

شماره ۳۰۹: خوش آنکه دلم آینه سیمای تو باشد

شماره ۳۱۰: دل هر قطره‌ای دریای اسرار تو می‌باشد

شماره ۳۱۱: ز خاموشی دلم را پاس الفت مدعا باشد

شماره ۳۱۲: مرا آزادگی شیرازه آمال می باشد

شماره ۳۱۳: گر رخ به ما نمایی، ای خوش لقا چه باشد؟

شماره ۳۱۴: خوش آن عاشق که شیدای تو باشد

شماره ۳۱۵: از غم، دل حیران چه خبر داشته باشد؟

شماره ۳۱۶: جانان ز من آیا خبری داشته باشد؟

شماره ۳۱۷: دل آزاده، باخدا باشد

شماره ۳۱۸: خورشید، درین کلبه شب افروز نباشد

شماره ۳۱۹: ضمیر جمع روشن، بی صفا هرگز نمی باشد

شماره ۳۲۰: نشان وحشی من در دل بی کینه پیدا شد

شماره ۳۲۱: فروزان چهره چون شمع آمدی، دلها تسلی شد

شماره ۳۲۲: ای سیل مرگ، بی تو دل تشنه آب شد

شماره ۳۲۳: سر رشته صبری که ز دل رفت و نهان شد

شماره ۳۲۴: از سبزه سبز، پشت لب جویبار شد

شماره ۳۲۵: درکارگاه غیب چو طرح لباس شد

شماره ۳۲۶: افزود خواب غفلت جاهل چو پیر شد

شماره ۳۲۷: پری گر وا کنم، پروانه شمع تو خواهم شد

شماره ۳۲۸: فقرم کجا ز جلوه دنیا زبون شود؟

شماره ۳۲۹: جگر تشنه ام از لعل تو سیراب شود

شماره ۳۳۰: خجل در برم، عقل نادان نشیند

شماره ۳۳۱: بفشه چون ز بناگوش یار برخیزد

شماره ۳۳۲: فروزان کن ز رخ، کاشانهای چند

شماره ۳۳۳: خوشا شمعی که سر تا پا بسوزد

شماره ۳۳۴: نگاه گرم، چو رخسار آتشین تو بوسد

شماره ۳۳۵: روی تو به خورشید فلک نور فروشد

شماره ۳۳۶: در دیده من غیر رخ یار نگنجد

شماره ۳۳۷: نخست از عاشقان بی جرمی آن نامهربان رنجد

شماره ۳۳۸: قاصدی کو که پیامی بر دل‌دار برد؟

شماره ۳۳۹: با تیغ‌بازی مژه‌ات جان که می‌برد؟

شماره ۳۴۰: در صیدگاه ناز تو بسمل به خون تپد

شماره ۳۴۱: دمی که از رخ ساقی خوی حجاب چکد

شماره ۳۴۲: بوی زلفی به گریبان صبا ریخته اند

شماره ۳۴۳: چو سنبل تو به طرف سمن فرو ریزد

شماره ۳۴۴: مبادا رو کسی زان قبله ابرو بگرداند

شماره ۳۴۵: درکشوری که مهر و وفا می فروختند

شماره ۳۴۶: شلایین نرگسش مست شراب آلوده را ماند

شماره ۳۴۷: کوته نظران زلف سیه کار ندانند

شماره ۳۴۸: خوبان به ره مهر و وفا پا نگذارند

شماره ۳۴۹: حریف عیش جهان بی دماغ می ماند

شماره ۳۵۰: رخ تو رونق صبح بهار می شکند

شماره ۳۵۱: شوریده دلی دارم، دیوانه چنین باید

شماره ۳۵۲: دلم که شاهد امید، در کنار ندید

شماره ۳۵۳: اهل نظر، از آن در یکتا چه دیده اند

شماره ۳۵۴: از دلم برخاست دودی، آسمان آمد پدید

شماره ۳۵۵: جایی که از سپند نگردد فغان بلند

شماره ۳۵۶: در دل غم آن لاله عذار است ببینید

شماره ۳۵۷: بهار شد که چمن جام ارغوان گیرد

شماره ۳۵۸: از ما فلک دون چه به یغما بستاند؟

شماره ۳۵۹: خواهم به دل آن نرگس مستانه در افتد

شماره ۳۶۰: زهر غم هجر تو به جان کارگر افتاد

شماره ۳۶۱: بی پا و سر ز قدر و شرف کام می برد

شماره ۳۶۲: از پرده چو خواهد، گل رخسار برآرد

شماره ۳۶۳: کشم چو آه، دل ناتوان بیاساید

شماره ۳۶۴: اگر نسیم نباشد که زلف بگشاید؟

شماره ۳۶۵: صباحت کو که گل را بر سرم شور جنون سازد؟

شماره ۳۶۶: در این دو هفته که با گل مدار می‌گذرد

شماره ۳۶۷: گریبان چاکم و جانان مرا دیوانه پندارد

شماره ۳۶۸: هوای عشق برونم ز ننگ و نام کشید

شماره ۳۶۹: لب تشنه تیغیم، ز کوثر چه گشاید؟

شماره ۳۷۰: ترسم از چشم خوشت غافل نگاهی سر زند

شماره ۳۷۱: ساغر نزنم تا بتوان خون جگر زد

شماره ۳۷۲: به خاموشی صفیر آشنایی می توانم زد

شماره ۳۷۳: گر به شوخی شرری در پر پروانه زدند

شماره ۳۷۴: تهمت برق تجلی ست که بر طور زدند

شماره ۳۷۵: بیخودان بانگ اناالحق که درین دار زدند

شماره ۳۷۶: یاد وصلی که دل از هجر خبردار نبود

شماره ۳۷۷: شب که در خلوت اندیشه تمنای تو بود

شماره ۳۷۸: بزم وصل است و غم هجر همان است که بود

شماره ۳۷۹: با چرخ سفله، همت ما در نبرد بود

شماره ۳۸۰: محرومی وصال تو دل را نوید بود

شماره ۳۸۱: یاد آن زمان که باده عشرت به کام بود

شماره ۳۸۲: طاق میخانه مستان خم ابروی تو بود

شماره ۳۸۳: همت ما مدد پیر و جوان خواهد بود

شماره ۳۸۴: امشب که دل در آتش آن گلعذار بود

شماره ۳۸۵: در دیده مرا بی تو پریشان نظری بود

شماره ۳۸۶: امشب که از فروغ رخش، لاله داغ بود

شماره ۳۸۷: ز حشر مستی ما را چه باک خواهد بود؟

شماره ۳۸۸: حاشا که دل به درد تو دادن نهان بود

شماره ۳۸۹: به قامت شاخ گل را از دمیدن باز می دارد

شماره ۳۹۰: خوش آنکه ساقی مجلس نقاب بردارد

شماره ۳۹۱: آن یار بی حقیقت، پاس وفا ندارد

شماره ۳۹۲: به غیر از گریه عاشق در جهان کاری نمی دارد

شماره ۳۹۳: گلستان محبت سرو آزادی نمی دارد

شماره ۳۹۴: به غیر از بزم خاموشی که آوازی نمی دارد

شماره ۳۹۵: دل شاد، رند می آشام دارد

شماره ۳۹۶: دل بیگانه مشرب با نگاه آشنا دارد

شماره ۳۹۷: طرب یعقوب من در گوشه بیت الحزن دارد

شماره ۳۹۸: نیم ز افسردگی عاشق ولی دل یاد او دارد

شماره ۳۹۹: دل در خم زلف او سودای دگر دارد

شماره ۴۰۰: حریفان هر که را دیدیم در دل کلفتی دارد

شماره ۴۰۱: مرغ اسیری که زخم خار ندارد

شماره ۴۰۲: نکهت زلف تو را شمال ندارد

شماره ۴۰۳: دل بی جهت شکایتی از روزگار کرد

شماره ۴۰۴: من شعله ام، به پیرهنم هر که خار کرد

شماره ۴۰۵: در دل سخت تو هر چند که جا نتوان کرد

شماره ۴۰۶: طره ناز را دو تا کرد که کرد؟ یار کرد

شماره ۴۰۷: بلبل به گلستان سخن از روی تو می کرد

شماره ۴۰۸: چند پرسی نگهش با دل افگار چه کرد

شماره ۴۰۹: دلم از زمزمه عشق پریشان می‌کرد

شماره ۴۱۰: از وصل، دل بی سر و پا را که خبر کرد؟

شماره ۴۱۱: بار غم عشق تو مرا پشت دوتا کرد

شماره ۴۱۲: کف چون تهی‌ست جوهر انسان چه می‌کند؟

شماره ۴۱۳: سر زلفی به عالم دام کردند

شماره ۴۱۴: اشکم نمک به دامن ناسور می کند

شماره ۴۱۵: آنها که خاک راه تو را توتیا کنند

شماره ۴۱۶: لبت به پیرهن تنگ غنچه خار کند

شماره ۴۱۷: میگساران چو هوای گل و شمشاد کنید

شماره ۴۱۸: شامی که مست صبح امیدش نمی کنند

شماره ۴۱۹: لب لعلت به پیامی دل ما شاد نکرد

شماره ۴۲۰: شیرین لبان چو بزم می لاله گون کنند

شماره ۴۲۱: ساقی بگو چکیده دل در سبو کنند

شماره ۴۲۲: کاش خضری به من بادیه پیما برسد

شماره ۴۲۳: نبود عجب که دیده به دیدار می‌رسد

شماره ۴۲۴: به کف شاخ ز گل جام رسید

شماره ۴۲۵: خفته بودم به سرم دولت بیدار رسید

شماره ۴۲۶: کار رسوایی ما حیف به پایان نرسید

شماره ۴۲۷: بود آیا که ره مهر و وفا بگشایند؟

شماره ۴۲۸: پای بستند و ره سعی نشانم دادند

شماره ۴۲۹: عذر این بنده پذیرای دل و هوشش باد

شماره ۴۳۰: بیان روشنی چون شمع دارم خصم جان خود

شماره ۴۳۱: شور سودای تو در کودکی، استادم بود

شماره ۴۳۲: من کشته زخمی که اجل را خجل آرد

شماره ۴۳۳: تن دیده اند از من و جانم ندیده اند

شماره ۴۳۴: نگه، رنگین‌تر از گل می‌کند رویی که او دارد

شماره ۴۳۵: خدا در ماتم آسودگی شادم نگه دارد

شماره ۴۳۶: دل در شکن زلفت، صبح طربی دارد

شماره ۴۳۷: سرگرم فنا فکر دگر هیچ ندارد

شماره ۴۳۸: چشمت چرا حریف شرابم نمی کند؟

شماره ۴۳۹: صباح وصل به بختم اثر چه خواهدکرد؟

شماره ۴۴۰: مطرب ره مستی زد هشیار نباید شد

شماره ۴۴۱: از عشق، تن سوخته جانان گله دارد

شماره ۴۴۲: به عهد بی وفایان، آشتی رنجیدنی دارد

شماره ۴۴۳: غم توگونه ی گلنار را کهربا سازد

شماره ۴۴۴: به خون هر چند دستی غمره بیدادگر دارد

شماره ۴۴۵: عذار ساده اش خط غباری در نظر دارد

شماره ۴۴۶: دهد ساقی اگر ساغر چنین، مخمور نگذارد

شماره ۴۴۷: کجا پاس حجاب از زاهد بی‌پیر می‌آید؟

شماره ۴۴۸: نه تاب دوری و نه طاقت دیدار می باشد

شماره ۴۴۹: ز چابک دستی دل، در کفم خارا زبون افتد

شماره ۴۵۰: ساقی به حریفان خط جامی نفرستاد

شماره ۴۵۱: دیشب که چشم مست تو خاطر نواز بود

شماره ۴۵۲: زلف بی باک تو تا سلسله جنبانم بود

شماره ۴۵۳: با خاطر افسرده دلان چند توان بود؟

شماره ۴۵۴: خالی دمی ز درد تو این ناتوان نبود

شماره ۴۵۵: یاد روزی که تو را میل به اغیار نبود

شماره ۴۵۶: بزمی که مست ناز مرا جلوه گاه بود

شماره ۴۵۷: مرا مجال سخن، باده زلال دهد

شماره ۴۵۸: دور عذار تو، خط وجود ندارد

شماره ۴۵۹: خیالش گر چنین در خاطرم جاگیر می‌گردد

شماره ۴۶۰: شبی که سرو تو شمع مزار من گردد

شماره ۴۶۱: آماده است تا مژه ما به هم خورد

شماره ۴۶۲: تا کی توان ز عمر، فریب سراب خورد؟

شماره ۴۶۳: هرکس به خاک میکده مست و خراب مرد

شماره ۴۶۴: جلوه اش دامن نازی به دل ریش کشید

شماره ۴۶۵: چه شد یا رب که ابر نوبهاران برنمی خیزد؟

شماره ۴۶۶: تا سرو را هوای قدت سرفراز کرد

شماره ۴۶۷: ز آهم بیستون چرخ، آتش تاب می‌گردد

شماره ۴۶۸: عشق تو که صد برهمن از کیش برآورد

شماره ۴۶۹: عشق آمد و از سینه من دود برآورد

شماره ۴۷۰: از حرف سست توبه، لب را گزید باید

شماره ۴۷۱: ز فیض روی تو خط کامیاب می باشد

شماره ۴۷۲: ساقی چه شد که آتش موسی ز می کند؟

شماره ۴۷۳: اهل قلم فراغت دنیا نمی‌کنند

شماره ۴۷۴: گر دل سر شکایت دیرینه واکند

شماره ۴۷۵: بهار اسباب شورم را به سامان کرده می آید

شماره ۴۷۶: تابی به سر زلف زد و طره به خم داد

شماره ۴۷۷: خوشا روزی که تیرت، پی به جان مستمند آرد

شماره ۴۷۸: بر سر تربتم آن نوگل خندان آرید

شماره ۴۷۹: اگر دست مرا ساقی به یک رطل گران گیرد

شماره ۴۸۰: پیکان تو مشکل که به دل یار توان کرد

شماره ۴۸۱: کی از ما چشم صورت بین مردم حال می بیند؟

شماره ۴۸۲: کی صرفه ز ما خصم سبک سر به دغا برد؟

شماره ۴۸۳: نبود عجب که از دل ما شور شد بلند

شماره ۴۸۴: من از دل و دین باختگانم چه توان کرد؟

شماره ۴۸۵: ننگ در عشق و جنون نام مرا عالی کرد

شماره ۴۸۶: باد صبا فسانه زلف تو ساز کرد

شماره ۴۸۷: آب و رنگی به چمن فیض گلستان تو داد

شماره ۴۸۸: سبزه دور از تو، مغیلان به نظر می آید

شماره ۴۸۹: خرامد یار من مستانه هر راهی دچار آید

شماره ۴۹۰: خوشا دمی که مرا دیده از غبار برآید

شماره ۴۹۱: نسیم حالت آور، پای کوبان، تردماغ آمد

شماره ۴۹۲: پیمانه، گرد کلفت صد ساله می برد

شماره ۴۹۳: بانگی به حریفان فرو رفته صبا زد

شماره ۴۹۴: کدامین آتشین رخسار گرم خودنمایی شد؟

شماره ۴۹۵: به سنگ حادثه خونم چو پایمال شود

شماره ۴۹۶: ز نخجیر دلیرم غمزه صیاد می لرزد

شماره ۴۹۷: نه هرکه طبل و علم ساخت سروری داند

شماره ۴۹۸: زاهد از حلقه ما چون دگران برخیزد

شماره ۴۹۹: بهار جلوه چون ره برگلستان تو اندازد

شماره ۵۰۰: شراب اشک تلخم، چاشنی از نقل تر گیرد

شماره ۵۰۱: معشوق اگر میل وفا داشته باشد

شماره ۵۰۲: سحاب خامه من جز در خوشاب ندارد

شماره ۵۰۳: از آن بر گرد دنیا چشم عشرت کیش می گردد

شماره ۵۰۴: مباحث نظری مرد داد می خواهد

شماره ۵۰۵: دارم از عشق و جنون سلسله جنبانی چند

شماره ۵۰۶: زد آتش در دلم چون شمع، دیدار این چنین باید

شماره ۵۰۷: موج حیات از آن گل رخساره نگسلد

شماره ۵۰۸: در خاره، خدنگ نگهت کار نماید

شماره ۵۰۹: رهرو وادی عشق، آبله پا می باید

شماره ۵۱۰: عیش ار به دل آبله ناکم گذرانند

شماره ۵۱۱: مردان نظر از نرگس فتان تو یابند

شماره ۵۱۲: من چشمم و عالم همه خار است ببینید

شماره ۵۱۳: خمارین نرگسش، می در رگ خمار نگذارد

شماره ۵۱۴: سبک از جا رود، هرکس که با ما یار می‌گردد

شماره ۵۱۵: خوش آنکه یار، کله گوشه وفا شکند

شماره ۵۱۶: چون شمع ز خود گرم شتابم به دمی چند

شماره ۵۱۷: ز مرد کار، دل روزگار می لرزد

شماره ۵۱۸: ازین دهشت که هجرانی مبادا در کمین باشد

شماره ۵۱۹: تبسم شرمگین ز آن غنچه خودکام می بارد

شماره ۵۲۰: فسانه شب غم را چراغ می فهمد

شماره ۵۲۱: خورشید بنده توست، اقرار می نماید

شماره ۵۲۲: از کارگاه نسبت، هرکس لباس پوشد

شماره ۵۲۳: نشد شبی که می خونم از سبو نچکد

شماره ۵۲۴: سپهر سفله پرور در شکستم راحتی یابد

شماره ۵۲۵: بدآموز وفا کی قدر ناز یار می داند؟

شماره ۵۲۶: دستان زن عشرتکده، فریاد نداند

شماره ۵۲۷: به سینه چون مژه او سنان بجنباند

شماره ۵۲۸: خمش زخوی تو عاشق بود زبانش و لرزد

شماره ۵۲۹: از یاد شکرخنده‌اش، تلخی هجران شد لذیذ

شماره ۵۳۰: اثر چون نیست در فریاد ما، پاس نفس بهتر

شماره ۵۳۱: در حضرت شاهان، دل گمراه نگهدار

شماره ۵۳۲: برکف، دل سی پاره عشاق نگهدار

شماره ۵۳۳: کام طمع ز لذت دنیا نگاه دار

شماره ۵۳۴: ای دل، به ناله از جگر خاره خون برآر

شماره ۵۳۵: ای صبا نکته ای از لعل شکربار بیار

شماره ۵۳۶: ای دل همه لافی سخن حوصله بگذار

شماره ۵۳۷: بی تو در پیرهن نامیه، خار است بهار

شماره ۵۳۸: سبز شد خط لب یار، بهار است بهار

شماره ۵۳۹: هر سو به جلوه بردی، صبر و قرار دیگر

شماره ۵۴۰: من خراباتیم ای شوخ، مرا یار مگیر

شماره ۵۴۱: می کند دل در خم زلف تو زاری بیشتر

شماره ۵۴۲: ساقی به لبم باده پالیده فروبار

شماره ۵۴۳: از کمال خویش نالم نی ز جور روزگار

شماره ۵۴۴: داریم به کف زلفی، محشر به کمین اندر

شماره ۵۴۵: مزد تردستی فرهاد رسید آخر کار

شماره ۵۴۶: عشق آشنا شد شمع من، طبع هوا خواهش نگر

شماره ۵۴۷: سحر ز بستر نسرین سبک عنان برخیز

شماره ۵۴۸: صبح از اثر چغانه برخیز

شماره ۵۴۹: یا از سر روزگار برخیز

شماره ۵۵۰: حیرت زده را تاب رخ یار میاموز

شماره ۵۵۱: ای عشق، خون دیده مرا در ایاغ ریز

شماره ۵۵۲: با یار نیست دوری ما راکمی هنوز

شماره ۵۵۳: ز ترکتازی آن نازنین سوار هنوز

شماره ۵۵۴: به عجز من بنگر وز غرور یارمپرس

شماره ۵۵۵: جز خون به بزم ما می نابی ندید کس

شماره ۵۵۶: دلها ز جلوه خون شد و یاری ندید کس

شماره ۵۵۷: بی مطرب و می چشم تری را چه کند کس؟

شماره ۵۵۸: جلوه ناز تو ای سرو روان ما را بس

شماره ۵۵۹: شب سودازدگان زلف پریشان تو بس

شماره ۵۶۰: ای طره برافشانده، خدا را ز گدا پرس

شماره ۵۶۱: تلخ از لبت، ای خسرو خوبان به گدا بس

شماره ۵۶۲: ای ساقی صبوح نجات از خمار بخش

شماره ۵۶۳: گر نشد جان و دلم از رخ زیبای تو خوش

شماره ۵۶۴: دارم ز ریزش مژه، جیب و کنار خوش

شماره ۵۶۵: برقع طرف نگردد، با آتشین عذارش

شماره ۵۶۶: پشتم چو تیغ خم شد، از بار جوهر خویش

شماره ۵۶۷: دارم ز داغ دل چمنی در کنار خویش

شماره ۵۶۸: باید از نالهءجانکاه عصا دارد پیش

شماره ۵۶۹: بی نشانی همه شان است به عنقا مفروش

شماره ۵۷۰: شادیم که شد جهان فراموش

شماره ۵۷۱: چو شمع، انجمن افروز کفر و ایمان باش

شماره ۵۷۲: آمد شبی به خوابم، آن ماه پرنیان پوش

شماره ۵۷۳: آیا همای تیر تو جوید نشان خویش؟

شماره ۵۷۴: کرده ام خاک در میکده را بستر خویش

شماره ۵۷۵: بستم کمر چو عنقا در بی نشانی خویش

شماره ۵۷۶: یک دم به مزد دیده شب زنده دار خویش

شماره ۵۷۷: فکندم دل به کوثر از زلال لعل نوشینش

شماره ۵۷۸: بود یارم غم دیرینهء خویش

شماره ۵۷۹: قیامت شد به پا از جلوه نوخیز شمشادش

شماره ۵۸۰: چو موج می جدا از باده نتوان کرد پیوستش

شماره ۵۸۱: هرگل که پر از لخت جگر نیست کنارش

شماره ۵۸۲: گر تیر جفایی رسد از دوست، نشان باش

شماره ۵۸۳: سالک، ز سراغ ره مقصود خمش باش

شماره ۵۸۴: از چشم خویش باشد، باغ و بهار درویش

شماره ۵۸۵: سپندآسا در آتشخانه می‌رقص

شماره ۵۸۶: هجران رسیده، کی برد از روزگار، فیض

شماره ۵۸۷: ای تاب سنبلت زده بر مشک ناب خط

شماره ۵۸۸: عشاق را ز سیر گل و ارغوان چه حظ؟

شماره ۵۸۹: نی می سرود با دل پرشور در سماع

شماره ۵۹۰: رخ برفروختی، زدی آتش به جان شمع

شماره ۵۹۱: ای نثار ره تیغ تو سرافشانی شمع

شماره ۵۹۲: کرده عشق شعله خوب ریشه در جانم چو شمع

شماره ۵۹۳: چون لاله شد از باغ رخت قسمت من داغ

شماره ۵۹۴: دایم به تلخ کامی یاران خورم دریغ

شماره ۵۹۵: زندگی در جمع سامان رفت، حیف

شماره ۵۹۶: ای سر و سرور مغان، خیز و بیار چنگ و دف

شماره ۵۹۷: همه فیض است می پرستی عشق

شماره ۵۹۸: ای نمک حسن تو، شور نمکدان عشق

شماره ۵۹۹: نگردد غرق طوفان کشتی بی لنگر عاشق

شماره ۶۰۰: زلف پریشان نهد، سلسله بر پای عشق

شماره ۶۰۱: یک مشت سفله مانده بجا از کرام خلق

شماره ۶۰۲: چون وصل در نگنجد، هجران کجاست لایق؟

شماره ۶۰۳: تا شد سر غم گرم به طوفان من از اشک

شماره ۶۰۴: جاری چو به یاد رخ جانان شودم اشک

شماره ۶۰۵: هندوستان غربت بادا به ما مبارک

شماره ۶۰۶: بر سر زدیم لاله داغی به جای گل

شماره ۶۰۷: چو بر سر زند شاخ، مستانه گل

شماره ۶۰۸: رنگین سخنی چون کند از خامه ما گل

شماره ۶۰۹: خط تو، لوح صفحه طراز کتاب گل

شماره ۶۱۰: جهان ساده پر کار است از نقش و نگار دل

شماره ۶۱۱: عشق اگر یار شود از اثر زاری دل

شماره ۶۱۲: زهی ز صبح بناگوشت آفتاب خجل

شماره ۶۱۳: ای از رخت مشاطه را، صد چشم حیران در بغل

شماره ۶۱۴: شدم ز توبه بی صرفه در بهار خجل

شماره ۶۱۵: حاجت اگر بری، در دولتسراست دل

شماره ۶۱۶: هرگه به یادش از جگر افغان برآورم

شماره ۶۱۷: چون طوطی اگر نام به گفتار بر آرم

شماره ۶۱۸: با یاد نرگست، چو می ناب می‌زدم

شماره ۶۱۹: چون شاخ گل از باد سحر، بار فشاندم

شماره ۶۲۰: از دیده ی دل پرده ی پندارگرفتیم

شماره ۶۲۱: راه از همه سو بر خبر خویش گرفتیم

شماره ۶۲۲: غافل دمی از جذبه صیاد نگردیم

شماره ۶۲۳: عشاق تو را قافله سالار نگردیم

شماره ۶۲۴: به یک ایمای ابرو زنده جاوید گردیدم

شماره ۶۲۵: دل تنگ از ستمت رشک گلستان کردم

شماره ۶۲۶: عشق تو ملک خسروی، داغ تو چتر شاهیم

شماره ۶۲۷: برخیز سوی عالم بالا برون رویم

شماره ۶۲۸: به وصل از خوی او نظاره دیدار نتوانم

شماره ۶۲۹: به صد جان غمزه ات مفت خریدار است می دانم

شماره ۶۳۰: سپاه فتنه با آن چشم جلاد است می دانم

شماره ۶۳۱: نگاهش با اسیران بر سر ناز است می‌دانم

شماره ۶۳۲: ز خود دور آن دلارا را نمی دانم نمی دانم

شماره ۶۳۳: غم دنیا ندارم، در پی عقبا نمی مانم

شماره ۶۳۴: ای دوست به هر منزل، همخانه تو را یابم

شماره ۶۳۵: موسی صفت به داغ ظهور تو سوختیم

شماره ۶۳۶: پیش از ظهور جلوه جانانه سوختیم

شماره ۶۳۷: شیر و شکر ز تلخی ایام می کشم

شماره ۶۳۸: بود تا چند در دل حسرت آن خوش بر و دوشم

شماره ۶۳۹: سر تا قدم از خون جگر، غیرت باغم

شماره ۶۴۰: ترسم که پریشان شود از ناله غبارم

شماره ۶۴۱: معنی کناره گیرد اگر از میان روم

شماره ۶۴۲: طعنه هرگز به دل آزاری خاری نزدم

شماره ۶۴۳: برق آهی ز جگر در شب تاری نزدیم

شماره ۶۴۴: به پای خم اگر یکبار طالع بار می دادم

شماره ۶۴۵: چون مهره ششدر، شده رفتار ز یادم

شماره ۶۴۶: خراباتی‌نژادم دلق شیادانه‌ای دارم

شماره ۶۴۷: پریشان خاطرم از همنشینان عزلتی دارم

شماره ۶۴۸: نیم صورت پرست، اینجا تماشای دگر دارم

شماره ۶۴۹: گرچه در سینه صد آتشکده آتش دارم

شماره ۶۵۰: ز بس راز تو را پنهان ازین نامحرمان دارم

شماره ۶۵۱: از خاک آستانت تا دیده دور دارم

شماره ۶۵۲: خرابی برنتابد محنت آبادی که من دارم

شماره ۶۵۳: جز ذکر تو ساقی، دگر اوراد ندارم

شماره ۶۵۴: من صبر ز مژگان سیه تاب ندارم

شماره ۶۵۵: به ره سربسته مکتوبی از آن مهرآشنا دارم

شماره ۶۵۶: اگر من بیستون عشق را تعمیر می کردم

شماره ۶۵۷: کام اگر حاصل از آن لعل می آشام کنیم

شماره ۶۵۸: برخیز راه میکده ی عشق سرکنیم

شماره ۶۵۹: خوش آنکه خرقه ناموس و ننگ پاره کنم

شماره ۶۶۰: برخیز که دامان سحرگاه بگیریم

شماره ۶۶۱: دل را به نهانخانه دیدار فرستیم

شماره ۶۶۲: طرفی که من ز پهلوی دلدار بسته ام

شماره ۶۶۳: رفتیم و به آن قامت رعنا نرسیدیم

شماره ۶۶۴: چو صنعان مشق سودا می رسانم

شماره ۶۶۵: در هجر تو تا چند من زار بگریم

شماره ۶۶۶: به این بی‌طاقتی یارب به دنبال که می‌گریم؟

شماره ۶۶۷: نخواهد از شکنج دام هرگز کرد آزادم

شماره ۶۶۸: کی راست به میزان وجود و عدم آیم؟

شماره ۶۶۹: دو جهان است درکنار خودم

شماره ۶۷۰: بیا که با همه تن چشم انتظار توایم

شماره ۶۷۱: ما دامن وصل یار داریم

شماره ۶۷۲: لعل تو مسیحا شد، بیمار چرا باشم؟

شماره ۶۷۳: شمع سان شام غمت، منت فردا نکشیم

شماره ۶۷۴: ای غاشیه شوق تو بر دوش نگاهم

شماره ۶۷۵: گلستان محبت را ز دیرین عندلیبانم

شماره ۶۷۶: ز هند تیره دل چون شمع روشنگر برون رفتم

شماره ۶۷۷: به یاد جلوه شوخی، سبک ز جا رفتم

شماره ۶۷۸: در آب دیده یا در سینه پرآذر اندازم

شماره ۶۷۹: صبح آینه طلعت نیکوی تو دیدیم

شماره ۶۸۰: من آن غارتگر جان می پرستم

شماره ۶۸۱: ما چاک به دامن زده تهمت عشقیم

شماره ۶۸۲: از بس غبار حسرت دیدار داشتم

شماره ۶۸۳: چقدر حوصله باید که گداز آموزم

شماره ۶۸۴: ساقیا رخ بنما تا همه از کار شویم

شماره ۶۸۵: در زیر لب، آه از دل ناشاد برآرم

شماره ۶۸۶: عقل دور است از آن جهان که منم

شماره ۶۸۷: به امیدی که لعل جرعه‌نوشی می‌زند خونم

شماره ۶۸۸: جزای دوستی از شعله رخساران غمی دارم

شماره ۶۸۹: هست چو شبنم از خودی، ننگ حجاب بر سرم

شماره ۶۹۰: در غمت ترک گفتگو کردم

شماره ۶۹۱: ما شکوه از آن زلف پریشان چه نویسیم؟

شماره ۶۹۲: به مستی مرده ام ساقی، مهل مخمور در خاکم

شماره ۶۹۳: ز آواز خوش آن غنچه لب، تا دور شد گوشم

شماره ۶۹۴: به دل سخت تو حرفی ز دل تنگ زدم

شماره ۶۹۵: آن نرگس میگسار دیدم

شماره ۶۹۶: اشک کبابم، از دل سوزان فروچکم

شماره ۶۹۷: دو روزی کز قضا بایست با این کاروان باشم

شماره ۶۹۸: عشق عالی مقام را نازم

شماره ۶۹۹: جهان را رونق از شادابی گفتار می آرم

شماره ۷۰۰: به دست آمد مرا تا زلف او، تدبیرها کردم

شماره ۷۰۱: می شود دل چو گل از عیش پریشان چه کنم؟

شماره ۷۰۲: چشم خودم چو اشک ز مژگان فروچکم

شماره ۷۰۳: ز مستی های صهبای ازل میخانه خویشم

شماره ۷۰۴: چشم تو را ز جور، پشیمان نیافتم

شماره ۷۰۵: ز خوی سرکش او هر قدم پا مال می گردم

شماره ۷۰۶: من روشن روان غافل به زندان بدن رفتم

شماره ۷۰۷: می گریزم ز جهان بار چرا بردارم؟

شماره ۷۰۸: چه پروا توشه واماندگی چون در کمر دارم

شماره ۷۰۹: ز بستر تا به کی پهلو پی تسکین بگردانم

شماره ۷۱۰: دل آگه سر راهش ز پاس راز گرداندم

شماره ۷۱۱: دست بر دل کی درین وحشت سرا می داشتم؟

شماره ۷۱۲: ز سامان سفر با خود دل رنجیده ای دارم

شماره ۷۱۳: ز حیلت سازی نفس صلاح اندیش می ترسم

شماره ۷۱۴: زاهد از پای خم باده چه سان برخیزم؟

شماره ۷۱۵: ز بس دارد غم آن گل عذار آشفته احوالم

شماره ۷۱۶: به خون خود چو گل آغشته دامن تا گریبانم

شماره ۷۱۷: زمین و آسمان بیهوده می پیمود آوازم

شماره ۷۱۸: نگاهی کن به حالم، دل به یغما داده عشقم

شماره ۷۱۹: عمارت برنمی‌تابم، ملامتخانه عشقم

شماره ۷۲۰: فال فرخنده بیایید به دیدار زنیم

شماره ۷۲۱: نشد فغان به اثر تا ره جنون نزدم

شماره ۷۲۲: خشت خرد به روزنه قال می زنیم

شماره ۷۲۳: ما خضر دل به چشمه پیکان فروختیم

شماره ۷۲۴: بر آن سرم که غم تازه در کنار کشم

شماره ۷۲۵: از شام هجر منت دیدار می کشم

شماره ۷۲۶: چقدر ز کلک و نامه، خبر نهان فرستم

شماره ۷۲۷: محیط گوهری از اشک طوفان زای خود دارم

شماره ۷۲۸: شد فاش ز گلبرگ لبت راز نهانم

شماره ۷۲۹: از وضع زخود رفتگی یار خرابم

شماره ۷۳۰: در دهر حرامی زده شد سحر حلالم

شماره ۷۳۱: پر و بال تذروان محبت بسته دیوانم

شماره ۷۳۲: خرقه را در گرو ساغر لبریز کنیم

شماره ۷۳۳: ز چشمم آستین بردار تا سیل دمان ریزم

شماره ۷۳۴: حساب از سختی آرام فرسا برنمی دارم

شماره ۷۳۵: دل به آب خضر و عمر جاودان نسپرده ایم

شماره ۷۳۶: لب عرض شکوه خامش نه ز بیم غیر دارم

شماره ۷۳۷: نمی آید به راه شوخ طنازی که من دارم

شماره ۷۳۸: سحر اشکم خروشان بود و آهم شیون افکن هم

شماره ۷۳۹: تا دیده ام آن طره طرار، پریشان

شماره ۷۴۰: محبت برتر آمد از چه و چون

شماره ۷۴۱: اگر خورشید را در زیر دامان می توان کردن

شماره ۷۴۲: چه خوش است با خیال تو نهفته رازکردن

شماره ۷۴۳: شمع را شعله، مسلسل ز دل آید بیرون

شماره ۷۴۴: کار دل خام شد از سوزش بسیار چنین

شماره ۷۴۵: ساقی مده خمارم در انتظار چندین

شماره ۷۴۶: کوتاه ماند دست تمنا در آستین

شماره ۷۴۷: آیین عشق چیست؟ دلیرانه سوختن

شماره ۷۴۸: زهد ما با می گلفام چه خواهد بودن؟

شماره ۷۴۹: خودی بردار از پیش نظر حسن دلارا بین

شماره ۷۵۰: نیست دل را هوس دل شکنی بهتر ازین

شماره ۷۵۱: ز فیض آبرو سبز است، نخل مدعای من

شماره ۷۵۲: ز خط گلعذاران است سودایی دماغ من

شماره ۷۵۳: ای درد تو یار جانی من

شماره ۷۵۴: گلگونه بهار است خوناب دیده من

شماره ۷۵۵: دیدی چهاکرد، غم با دل من؟

شماره ۷۵۶: این لاله نیست بر سر مشت غبار من

شماره ۷۵۷: نمودی جلوه ای شیرین شمایل در خیال من

شماره ۷۵۸: بگشای زلف و طره سنبل به تاب کن

شماره ۷۵۹: از اشک لاله رنگ گلی در کنار کن

شماره ۷۶۰: تا هوا ابر است ساقی، باده ای در شیشه کن

شماره ۷۶۱: بالین نهاده ام به سر کوی خویشتن

شماره ۷۶۲: چشمت از ناز نبستهست در راز به من

شماره ۷۶۳: نقاب از چهره بگشا، شور محشر را تماشا کن

شماره ۷۶۴: هان ای حریف میکده، می در ایاغ کن

شماره ۷۶۵: جانا میاموز، فارغ نشستن

شماره ۷۶۶: ز خون دیده باشد مایه دار، اشک غم آشامان

شماره ۷۶۷: چون شمع ما را هم زبان، گرم سخن خواهد شدن

شماره ۷۶۸: گر چنین پر رخنه از سوز جگر خواهد شدن

شماره ۷۶۹: ساقی دم صبوح است، خورشید جام گردان

شماره ۷۷۰: بی تو چسان به سر برد جان امیدوار من؟

شماره ۷۷۱: نگاه گرم آتشپاره ای برد اختیار من

شماره ۷۷۲: ز درویشی بقا دارد دل روشن ضمیر من

شماره ۷۷۳: پیری به راه حرص نتابد عنان من

شماره ۷۷۴: خارم که نیست گلشن صورت سرای من

شماره ۷۷۵: که خواهد رسانید پیغام من

شماره ۷۷۶: با این تنک سرمایگی، زحمت مکش زاری مکن

شماره ۷۷۷: ز رخ چون آتش موسی نمودی، سینه سینا کن

شماره ۷۷۸: روی که جلوه کرده که حیرانم این چنین؟

شماره ۷۷۹: نامه ات خواندم و می بایدم افشان کردن

شماره ۷۸۰: ای طلعت سیمین بران آیینه رخسار تو

شماره ۷۸۱: دل در پریدن است چو شبنم ز روی تو

شماره ۷۸۲: ای آب خضر، سایه سرو روان تو

شماره ۷۸۳: بنگر چه می کند مژه های دراز تو

شماره ۷۸۴: به طوطی نکته آموزد لب شیرین کلام تو

شماره ۷۸۵: هدف سینه ز من، ناوک مژگان از تو

شماره ۷۸۶: من نه حریف وعده ام طاقت انتظار کو؟

شماره ۷۸۷: کام دلی به عالم ناپایدار کو؟

شماره ۷۸۸: ساقی می عارفانه ات کو؟

شماره ۷۸۹: جان را سپند ساز و به آتش نثار شو

شماره ۷۹۰: دارد ستاره ریز، مرا آفتاب تو

شماره ۷۹۱: زند بر خرمن شادی و غم برق جمال تو

شماره ۷۹۲: هله من جان جهانم، تنه ناها یاهو

شماره ۷۹۳: کسی داند که هر بیتش به دیوان می‌زند پهلو

شماره ۷۹۴: در ملک جسم روشنی جان به نیم جو

شماره ۷۹۵: من در میان نبودم، دل بود و یار هر دو

شماره ۷۹۶: مطلوب در لباس طلبکار آمده

شماره ۷۹۷: تا رفته از نظر، ز تنم جان برآمده

شماره ۷۹۸: دل، سیه مست به سودای تو از جا رفته

شماره ۷۹۹: تیغت از فرق مبتلا رفته

شماره ۸۰۰: نسرین بری گلگون قبا، از جلوه جانم سوخته

شماره ۸۰۱: از ما نهان ز فرط ظهوری، چه فایده؟

شماره ۸۰۲: روضه خلد خدایا به نکوکاران ده

شماره ۸۰۳: عشق تو بانگ زد به زمین و زمان همه

شماره ۸۰۴: سوی محراب شدم با می ناب آلوده

شماره ۸۰۵: لعل لب او تا به لب جام رسیده

شماره ۸۰۶: گل را ورقم رونق بازار شکسته

شماره ۸۰۷: سحر آمد ندا ز میخانه

شماره ۸۰۸: صبوحی از چمن مستانه پیراهن قبا کرده

شماره ۸۰۹: خوش تلخ عتاب آمده ای حرف به جا چه؟

شماره ۸۱۰: دوشین چو شفق بودم، خون جگر آلوده

شماره ۸۱۱: مژگان نگر چو عربده جویان برآمده

شماره ۸۱۲: نمی بینم کسی از آشنارویان به جا مانده

شماره ۸۱۳: گر غمزه اش به یغما، دل را ز ما گرفته

شماره ۸۱۴: دل داغ تو را به جان گرفته

شماره ۸۱۵: در دیده نگاه تو که از جوش فتاده

شماره ۸۱۶: رسید از عرق آن شاخ گل گلاب زده

شماره ۸۱۷: رگ در تنم ز شورش سودا گسیخته

شماره ۸۱۸: به جلوه های رسا سرفراز می آیی

شماره ۸۱۹: سر چه باشد که تو در راه وفا نگذاری

شماره ۸۲۰: ای آنکه غم هجرکشیدن نتوانی

شماره ۸۲۱: گاهی به نگاهی دل ما شاد نکردی

شماره ۸۲۲: ای عهد شکن، با تو اگر کار نبودی

شماره ۸۲۳: سیمین بدنا! شمع شبستان که بودی؟

شماره ۸۲۴: به قید جسم ز جان جهان چه می دانی؟

شماره ۸۲۵: لوح دل را اگر از نقش دوبی ساده کنی

شماره ۸۲۶: در پرده خط، خال به صد ناز گرفتی

شماره ۸۲۷: تنگی از دل نرود تا تو میان نگشایی

شماره ۸۲۸: یک نفس نیست که خون در دل شیدا نکنی

شماره ۸۲۹: بر هر زمین که جلوه کنی آسمان کنی

شماره ۸۳۰: تو و زهد خشک زاهد، من و عشق و می پرستی

شماره ۸۳۱: کشیدی تیغ و ساغر، گشتی آتش، گفتیم چونی

شماره ۸۳۲: چو چشم آینه حیرانم از جمال کسی

شماره ۸۳۳: من رند خراباتم،سر مست و خراب اولی

شماره ۸۳۴: زان نور دیده، شد مژه خون فشان تهی

شماره ۸۳۵: که گفتت گرد سر آن طره عنبرفشان بندی؟

شماره ۸۳۶: سرت گردم، نمی‌پرسی تو هم دیوانه‌ای داری؟

شماره ۸۳۷: خوش آنکه بزم حریفان کنون بیارایی

شماره ۸۳۸: ای روی تو را موج عرق آینه سازی

شماره ۸۳۹: افشاند نسیم سحری زلف نگاری

شماره ۸۴۰: ای سوخته عشق چرا کم ز سپندی؟

شماره ۸۴۱: بر دیده کشم سرمه ز خاک کف پایی

شماره ۸۴۲: ای کعبه جان از تو کلیسای فرنگی

شماره ۸۴۳: اگر از دیده ابنای زمان مستوری

شماره ۸۴۴: کمند جذبه اش نگذاشت مجنونی به صحرایی

شماره ۸۴۵: ز کاوش مژه ى شوخ آتشین خویی

شماره ۸۴۶: مرا دور از تو، گل در پیرهن خار است پنداری

شماره ۸۴۷: دل آشفته و دیده خونبار داری

شماره ۸۴۸: منت نکشد همتم از دست دعایی

شماره ۸۴۹: نگذاشت نی به هوشم، از ناله رسایی

شماره ۸۵۰: تو گر ابر نقاب از روی آتشناک برداری

شماره ۸۵۱: چرا ازشام زلف آن صبح تابان بر نمی آری؟

شماره ۸۵۲: به حسرت گفت با صیاد خون آغشته نخجیری

شماره ۸۵۳: خصم آسودگیم، ای غم جانان مددی

شماره ۸۵۴: ز دام طره، شکنهای دلربا بنمای

شماره ۸۵۵: تا شکن از دور روزگار نیابی

شماره ۸۵۶: بکش خون دلم تا مستی بی دردسر یابی

شماره ۸۵۷: خواست شاهد می پرستم، یللی

شماره ۸۵۸: دوشینه دلم داشت به یاد تو سرودی

شماره ۸۵۹: ز دل غافلی یار جانی نباشی!

شماره ۸۶۰: ای خسته بی قرار چونی؟

شماره ۸۶۱: به قید آب وگل ای جان ناتوان چونی؟

شماره ۸۶۲: حین طفت حول الحی اذ مررت بالجانی

شماره ۸۶۳: برده ست غمت، دست و دل ازکار، کجایی؟

شماره ۸۶۴: در قید غمم، خاطر آزاد کجایی؟

شماره ۸۶۵: خرابم از ادای شیوه مستانه چشمی

شماره ۸۶۶: طبیب من، حرا از خسته جان خود نمی پرسی؟

شماره ۸۶۷: به دستم داده دستی، برده در خونم فرو، دستی

شماره ۸۶۸: بود می خانه ها، در چشم شهلای تو ای ساقی

شماره ۸۶۹: ابرکفت بنازم، فیضی ببار ساقی

شماره ۸۷۰: ابر، تر دامن و سرد است هوا ای ساقی

شماره ۸۷۱: بساط سرو گل، افسرده شد در گلشن ای قمری

شماره ۸۷۲: خموشی گزین در دبستان معنی

شماره ۸۷۳: من صیدم و دام، زندگانی

شماره ۸۷۴: توکز رخ شمع طور و چشم جان، نور نظر باشی

شماره ۸۷۵: با یار گفتم از غم بسیار، اندکی

شماره ۸۷۶: دو خصم داده به هم دست و این فگار یکی

شماره ۸۷۷: حیران لقایی شدم امروزکه دانی

شماره ۸۷۸: ز عاشق شکوه ای جز مهر ورزیدن نمی دانی

شماره ۸۷۹: هجر در دامن دل ریخته خار عجبی

شماره ۸۸۰: چون خود اگر عشوه گری داشتی

شماره ۸۸۱: به ناکامی گذشت، ای شاخ گل، دور از تو ایامی

شماره ۸۸۲: کند گردآوری زلفش، دل شوریده بسیاری

شماره ۸۸۳: به افسونها، شنیدم بوالهوس را، شاد می کردی

شماره ۸۸۴: مست صهبای الستم یللی

شماره ۸۸۵: بدا ما قد بدا فی الحب من بیداء اشواقی

شماره ۸۸۶: نمی ماند به مصر از پیرهن، جز تهمت چاکی

شماره ۸۸۷: دلا، به جبهه، در دوست را نشان چه دهی؟

شماره ۸۸۸: در دیده و دل، از دل و از دیده جدایی

شماره ۸۸۹: فریاد که از عاشق مسکین که تو داری

شماره ۸۹۰: ای ناله، خوشا بخت رسایی که تو داری

شماره ۸۹۱: بردم به لحد زان رخ افروخته، داغی

شماره ۸۹۲: چو فرهاد ار به تیغ بیستون مردانه آویزی

شماره ۸۹۳: راه دل و دین را زدی ای طرفه صنم، های

شماره ۸۹۴: خاطر از دردسر بیهده آزاده کنی

شماره ۸۹۵: می گرفتیم به جانان، سر راهی، گاهی

شماره ۸۹۶: درد دل گفتمی، ار همنفسی داشتمی

شماره ۸۹۷: به صورت هر چه بینی، نقش برآب است در معنی

شماره ۸۹۸: گر سینه شود سینا، بی تاب و توانستی

شماره ۸۹۹: کند خون دل من، چشم تر را خانه آرایی

شماره ۹۰۰: به جلوه، جامه صبر مرا قبا کردی

شماره ۹۰۱: نمی‌دانم تو بی‌پروا نگاه، از دل چه می‌خواهی؟

شماره ۹۰۲: ای دل، سپند آتش سودای کیستی؟

شماره ۹۰۳: ناله ام را در دلش تأثیر بودی کاشکی

شماره ۹۰۴: چه خوش بود که به دی، طرح نوبهار کشی

شماره ۹۰۵: خاصان تمام مستند، ساقی صلای عامی

شماره ۹۰۶: به دلهای دماغ آشفته، سنبل می کند کاری

شماره ۹۰۷: به جان‌سوزی، نی کلک سخن‌ساز مرا دیدی

شماره ۹۰۸: ای از شرار عشق تو هر سینه آتشخانه‌ای

شماره ۹۰۹: ز نقش خط که به رخسار ارغوان زده ای

شماره ۹۱۰: آگه ز بی وفایی اغیار گشته ای

شماره ۹۱۱: بنمای رخ چون دیده را گرم تماشاکرده ای

شماره ۹۱۲: ای شوق، در شکنجه دل‌ها چگونه‌ای؟