خورشید بندهٔ توست، اقرار می نماید
داغت به جبهه دارد، رخسار می نماید
حربا، زند به عشقت از مهر نعل وارون
جوزا برهمن توست، زنار می نماید
تا رفتی از گلستان ای نوبهار خوبی
در چشم عندلیبان، گل خار می نماید
صافی دلان ندانند آیین پرده پوشی
آیینه زشت و زیبا، ناچار می نماید
مطرب مده به زاهد راه نفس کشیدن
اردی بهشتِ ما را آذار می نماید
خاکستریست غبرا، دودیست آسمانها
دنیاست گلخن امّا، گلزار می نماید
سرمایهٔ دو گیتی از اندک است کمتر
در چشم این لئیمان، بسیار می نماید
تا کی به افسر زر، نازی چو شمع سرکش؟
این آتش است آتش، زر تار می نماید
تاریخ اگر بسنجی، یک روز عمر دنیاست
در چشم کودکانش بسیار می نماید
آن ماه عید مستان وان عیش تنگدستان
گر دیده پاک باشد، دیدار می نماید
قطع نظر محال است از چشم ناتوانش
درمان ماست اما بیما می نماید
خاری که درگریبان باشد توان برآورد
خاری که در دل افتد آزار می نماید
یک حرف بیش نبود، تقطیع بحر ایجاد
چون موج هر چه گفتیم تکرار می نماید
اسرار عشق و مستی ست اشعار عارف روم
گفتار نیست لیکن گفتار می نماید
دارم حزین ارادت باکلک خوش کلامت
در کار خویش این مست، هشیار می نماید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی عشق و ارتباط عمیق انسانی میپردازد و مفهوم زیبایی و دشواریهای آن را بازگو میکند. شاعر به تبیین احساسات و حالاتی میپردازد که عشق و زیبایی به همراه دارند، اما در عین حال، تلخیها و چالشهای زندگی را نیز مورد توجه قرار میدهد. او از تصویرهای گل و خار، نور و تاریکی، و از دوری و وصال صحبت میکند و به این نکته اشاره دارد که زندگی و عشق همواره با تناقض همراه است. در نهایت، شاعر به ارادت خود و زیباییهای کلام معشوق اشاره میکند و میگوید که عشق و مستی عمیقتر از کلمات است و احساسات واقعی را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: خورشید به خدمت توست و به طور واضح نشان میدهد که عشق و اشتیاق تو در چهرهاش نمایان است.
هوش مصنوعی: در عشق تو، جنگ آوری وجود دارد که مانند نعل وارونه، قدرت و زیبایی را به نمایش میگذارد و در دل خود آماده است تا زنجیرهای محبت را به تو هدیه کند.
هوش مصنوعی: وقتی که تو از باغ بیرون رفتی، ای بهار نیکو، زیباییات در چشم پرندگان آوازخوان، حالا سبب شده که گل نیز به نظر خار بیاید.
هوش مصنوعی: افراد با دلهای پاک، نمیدانند چگونه میتوانند از دیگران پنهانکاری کنند. این موضوع باعث میشود که حقیقت، چه زیبا و چه زشت، خود را نشان دهد.
هوش مصنوعی: خواننده، به زاهد نگو که تنفس در بهار ما را آزار میدهد.
هوش مصنوعی: دنیا مانند یک گلخن است که در آن خاکستری و دودی وجود دارد، اما با این حال به نظر میرسد که یک گلزار زیباست.
هوش مصنوعی: دارایی و ثروت دو جهان در نظر این افراد منحط، کم ارزشتر از آن است که به چشم بیاید، اما برای آنها به طرز عجیبی زیاد و بزرگ به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: چقدر باید به زیور زرین، مانند شمعی بیتاب، ناز کرد؟ این آتش که بر افروخته شده، خود به راستی آتش است و طلا را تیره و ناپیدا میکند.
هوش مصنوعی: اگر به تاریخ نگاه کنی، عمر دنیای ما برای کودکان خیلی طولانی به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی از زیبایی و شادی اشاره دارد که با دل پاک و بیآلایش میتوان آن را دید. به عبارت دیگر، اگر انسان نگاهی درست و خالص داشته باشد، میتواند از لذتها و زیباییهای زندگی بهرهمند شود، حتی اگر آن لذتها در ابتدا به نظر محدود و کمارزش بیایند.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه درمان ما بستگی به چشم ناتوان او دارد، اما او به ما میگوید که بیمار هستیم.
هوش مصنوعی: اگر خار یا مشکل بیرونی باشد، میتوان به راحتی آن را کنار زد، اما وقتی که مشکلی در دل و درون انسان ایجاد شود، آن درد و رنج بسیار عمیقتر و آزاردهندهتر خواهد بود.
هوش مصنوعی: تنها یک کلمه بود، اما با تقسیم آن، همانند موج دریا، هر چه گفتیم دوباره تکرار میشود.
هوش مصنوعی: عشق و حال مستی در اشعار عارف رومی موجود است، اما این اشعار فقط گفتار نیستند، بلکه حال و معنا را به نمایش میگذارند.
هوش مصنوعی: من در حال تجربه غم و اندوهی هستم به خاطر محبت و ارادتی که به زیبایی سخن گفتن تو دارم، در حالی که این محبت شیدا و سرمست، به نوعی باعث هوشیاری و بیداری من میشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.