عشق عالی مقام را نازم
مایهٔ احتشام را نازم
می پزم با خود آرزوی وصال
سود سودای خام را نازم
نسخهُ مرهمم دل ریش است
آن خط مشک فام را نازم
گاه هوشم کندگهی مدهوش
نشئه های مدام را نازم
خاک را خواند و یا عبادی گفت
شیوهُ احترام را نازم
مسرفم خواند و گفت لاتَقنَط
رحمت و لطف عام را نازم
منطقت شد صفای سینه حزین
حکمت این کلام را نازم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف عشق و محبت می‌پردازد و آن را امری عالی و با عظمت می‌داند. او به احساساتی چون آرزوی وصال و تسکین درد دل اشاره می‌کند و بر اهمیت عشق و رحمت تأکید می‌کند. همچنین به زیبایی‌های عشق و صفای دل اشاره کرده و در نهایت می‌گوید که عشق و حکمت این احساسات را در دل دارد. شاعر در نهایت عشق را به عنوان یک نعمت بزرگ و باارزش می‌ستاید.
هوش مصنوعی: عشق باعظمت را ستایش می‌کنم و همچنین زیبایی و وقار را نیز تحسین می‌کنم.
هوش مصنوعی: من با خود آرزوی رسیدن به معشوق را در دل می پرورانم و به آرزوی خام و بی‌نتیجه‌ام افتخار می‌کنم.
هوش مصنوعی: دل شکنیده‌ام درمانی ندارد، فقط همان خط مشکی که بر روی کاغذ است، توجه و زیبایی‌اش مرا مجذوب خود می‌کند.
هوش مصنوعی: گاهی هوش من را سر ذوق می‌آورد و گاهی هم به خاطر نشئه‌های پیوسته، بی‌هوش و گیج می‌شوم.
هوش مصنوعی: خاک را فراخواند و یا عبادی گفت طرز احترام را دوست دارم.
هوش مصنوعی: من را به اسراف متهم کردند و گفتند که ناامید نشو از رحمت و لطف عمومی که بر من نازل شده است.
هوش مصنوعی: منطقه‌ی تو به آرامش و خلوص دل حزین تبدیل شده است و به همین دلیل این کلام را زیبا و دلنشین می‌یابم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.