برخیز که دامان سحرگاه بگیریم
کام دو جهان از دل آگاه بگیریم
تا ساغر هر ذره پر از صاف تجلی ست
یک جرعه به نام خوش الله بگیریم
سلطان جهان می گذرد با حشم و خیل
برخیز فقیرانه سر راه بگیریم
در پای علم فتح و ظفر روی نماید
بشتاب که پای علم آه بگیریم
بگذار حزین دامن این عمر سبک پی
تاکی سر این رشته ی کوتاه بگیریم؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دعوت به بیداری و اقدام است، به ویژه در سحرگاه که به عنوان زمان با برکت و معنوی توصیف می‌شود. شاعر از مخاطب می‌خواهد که با دل آگاه برای به دست آوردن خوشی و شادی تلاش کند و از جنبه‌های معنوی زندگی بهره‌مند شود. همچنین، او به اهمیت علم و درک درست از زندگی اشاره می‌کند و به فقر و سادگی در برابر بزرگی و نعمت‌های دنیا تأکید دارد. در نهایت، شاعر نسبت به کوتاهی عمر هشدار می‌دهد و دعوت به عمل می‌کند تا از فرصت‌ها بهره‌برداری شود.
هوش مصنوعی: بلند شو که در آغاز صبح، لحظه‌ای دل‌انگیز را با هم تجربه کنیم و از آگاهی‌امان بهره‌مند شویم.
هوش مصنوعی: به تازگی متوجه شدم که هر ذره از هستی پر از زیبایی و روشنی است. بیایید یک نوشیدنی فرح‌بخش به نام "خوش الله" بنوشیم.
هوش مصنوعی: پادشاه دنیا با همراهان و جمعیتش در حال عبور است، بیایید با زندگی ساده و فقیرانه در مسیر او قرار بگیریم.
هوش مصنوعی: به زودی به دستاوردها و پیروزی‌ها در علم خواهیم رسید، پس باید سریع‌تر اقدام کنیم زیرا ممکن است در آینده نتوانیم به سادگی پیشرفت کنیم.
هوش مصنوعی: بگذار غم و اندوه نسبت به این عمر زودگذر را کنار بگذاریم و بپرسیم تا کجای این زندگی که به سرعت می‌گذرد می‌توانیم به هدف‌های خود برسیم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.