حرف آخر قافیه

شماره ۱: یا من بدا جمالک فی کل ما بدا

شماره ۲: حرز جانهاست نام دلبر ما

شماره ۳: خلیلی لاحت لنا دور سلمی

شماره ۴: هر چه اسباب جمال است رخ خوب تو را

شماره ۵: چند سوی چمن آیم به هوایت چو صبا

شماره ۶: شرف کعبه بود کوی تو را

شماره ۷: زد به رفتار خوش قدت ره ما

شماره ۸: گاه در دل ساز و گه در دیده جا

شماره ۹: لب لعل تو کام اهل وفا

شماره ۱۰: اگر هر دم زنی صد تیغ بر ما

شماره ۱۱: احن شوقا الی دیار لقیت فیها جمال سلمی

شماره ۱۲: شد برقع روی تو چو مهت زلف شب آسا

شماره ۱۳: عمری ز رخت بودم با خاطر خوش جانا

شماره ۱۴: چو اشک خویشتن غلتم میان خاک و خون شب‌ها

شماره ۱۵: ریزم ز مژه کوکب بی‌ماه‌رخت شب‌ها

شماره ۱۶: از خارخار عشق تو در سینه دارم خارها

شماره ۱۷: تجلی الراح من کاس تصفی الروح فاقبلها

شماره ۱۸: نسیم الصبح زر منی ربی نجد و قبلها

شماره ۱۹: هر شب افروخته از آتش دل مشعله‌ها

شماره ۲۰: تا بر ورق گل زدی از مشک رقم‌ها

شماره ۲۱: ای برده رخت رونق گل‌ها و سمن‌ها

شماره ۲۲: ای غمت تخم شادمانی ها

شماره ۲۳: به کعبه گر ننمایی جمال خود ما را

شماره ۲۴: شد سحر قاید اقبال من شیدا را

شماره ۲۵: سیمین ذقنا سنگدلا لاله عذارا

شماره ۲۶: خدای خیر دهاد آن جوان رعنا را

شماره ۲۷: زلف تو بر مه پریشان کرده مشک ناب را

شماره ۲۸: من نه تنها خواهم این خوبان شهرآشوب را

شماره ۲۹: شد خاک قدم طوبی آن سرو سهی قد را

شماره ۳۰: پیر ما بگذاشت آخر شیوه زهاد را

شماره ۳۱: عشق باید کز دو عالم فرد سازد مرد را

شماره ۳۲: یارب انصافی بده آن شیخ دعوی دار را

شماره ۳۳: چند بوسم دست و پا پیک دیار یار را

شماره ۳۴: کیست کز عشاق پیغامی رساند یار را

شماره ۳۵: بخرام و باز جلوه ده آن سرو ناز را

شماره ۳۶: برکش ای صوفی ز سر این خرقه سالوس را

شماره ۳۷: من که جا کردم به دل آن کافر بدکیش را

شماره ۳۸: هر دم افروزی چو گل رخسار آتشناک را

شماره ۳۹: مطرب امشب ساز کن با ناله من چنگ را

شماره ۴۰: من که خدمت کرده ام رندان درد آشام را

شماره ۴۱: می فزایی خط مشکین عارض چون سیم را

شماره ۴۲: رحمی بده خدایا آن سنگدل جوان را

شماره ۴۳: گذشت از حد خروش و گریه ابر نوبهاران را

شماره ۴۴: معلم گو مده تعلیم بیداد آن پریرو را

شماره ۴۵: گوشه برقع فتاد از طرف رخ آن ماه را

شماره ۴۶: ای مه خرگه نشین از رخ برافکن پرده ا

شماره ۴۷: رخنه کردی دل به قصد جان من دیوانه را

شماره ۴۸: دو هفته شد که ندیدم مه دو هفته خود را

شماره ۴۹: منم ز جان شده بنده مه یگانه خود را

شماره ۵۰: بام برآی و جلوه ده ماه تمام خویش را

شماره ۵۱: زان همی ریزم سرشک لاله رنگ خویش را

شماره ۵۲: گر بدانی قیمت یک تار موی خویش را

شماره ۵۳: بس که می آیم به کویت شرم می آید مرا

شماره ۵۴: چه بخت بود که ناگه بر سر رسید مرا

شماره ۵۵: خوش است ناز تو ای سرو گل عذار مرا

شماره ۵۶: چه سود گریه خون چشم اشکبار مرا

شماره ۵۷: فروغ روی تو خورشید و مه بس است مرا

شماره ۵۸: با تو یک دم بخت من همدم نمی سازد مرا

شماره ۵۹: جدایی می کند بنیاد ما را

شماره ۶۰: ای با تو ز گل فراغ ما را

شماره ۶۱: بگشا دری از تیغ جفا سینه ما را

شماره ۶۲: ای در ابرو گره افکنده چه حال است تو را

شماره ۶۳: با اسیران نظری نیست تو را

شماره ۶۴: گرچه هر روزی ز صد ره کم نمی بینم تو را

شماره ۶۵: آن که از حلقه زرگوش گران است او را

شماره ۶۶: کیست آن مه که درآمد ز در خلوت ما

شماره ۶۷: ساقی به جدل حل نشود مسئله ما

شماره ۶۸: ای مهر تو از صبح ازل هم نفس ما

شماره ۶۹: کار ما جز فکر مردن نیست دور از یار ما

شماره ۷۰: ساقی بیا که دور فلک شد به کام ما

شماره ۷۱: کاش ویران شود از سیل فنا خانه ما

شماره ۷۲: هر کجا جلوه کند آن بت چالاک آنجا

شماره ۷۳: طرف باغ و لب جوی و لب جام است اینجا

شماره ۷۴: صبر از دل و دل از من و من از وطن جدا

شماره ۷۵: تو را ای نازنین هر سو ز دلها صد سپه بادا

شماره ۷۶: برفت عقل و دل و دین و ماند جان تنها

شماره ۷۷: خال و خط جانفزاست اینها

شماره ۷۸: روحی فداک ای صنم ابطحی لقب

شماره ۷۹: بدا برق بطحاء و الدمع ساکب

شماره ۸۰: به گوش مه رسد آواز یاربم هر شب

شماره ۸۱: به مه من که رساند که من دلشده هر شب

شماره ۸۲: چند ای معلم هر روز تا شب

شماره ۸۳: تا نمودی لب و چه غبغب

شماره ۸۴: آفتاب حسن طالع شد چو افکندی نقاب

شماره ۸۵: هر کجا زد خیمه چون ماه سپهر آن آفتاب

شماره ۸۶: ای روی تو اختر جهان تاب

شماره ۸۷: ای تو را قد خوب و ابرو خوب و زلف و چهره خوب

شماره ۸۸: هر صبح کآفتاب رخت سر زند ز جیب

شماره ۸۹: چون نصیب ما نشد وصل حبیب

شماره ۹۰: می زند مشت به رویم که مبین سوی حبیب

شماره ۹۱: دردمندم عاجزم بیمار و تنها و غریب

شماره ۹۲: دلا به طرف چمن جام خوشگوار طلب

شماره ۹۳: ای در هوای مهر تو ذرات کاینات

شماره ۹۴: ای آفتاب روی تو عکس فروغ ذات

شماره ۹۵: ای صفات تو نهان در تتق وحدت ذات

شماره ۹۶: صلای باده زد پیر خرابات

شماره ۹۷: ای درت کعبه ارباب نجات

شماره ۹۸: بر درت جا کنند اهل نجات

شماره ۹۹: صد خارم از فراق تو در پای دل شکست

شماره ۱۰۰: گر آن بی وفا عهد یاری شکست

شماره ۱۰۱: گفتمش ای سخت دل عهد تو سست است از نخست

شماره ۱۰۲: پیش ازان روزی که گردون خاک آدم می سرشت

شماره ۱۰۳: گر بود در خاک پیشم رویم از کوی تو خشت

شماره ۱۰۴: عشقت که بود کعبه ارباب سلامت

شماره ۱۰۵: بحمدالله که بازم دیده روشن شد به دیدارت

شماره ۱۰۶: چشم بگشادم پس از هجران به ابروی خوشت

شماره ۱۰۷: در کنج غم نشستم خرسند با خیالت

شماره ۱۰۸: پیش ازان دم که دهم جان من بیدل ز غمت

شماره ۱۰۹: گذر فتاد به سر وقت کشتگان غمت

شماره ۱۱۰: تا کی ز دیر آمدن و زود رفتنت

شماره ۱۱۱: بوی جان یافتم ز پیرهنت

شماره ۱۱۲: پیرانه سر کشیدم سر در ره سگانت

شماره ۱۱۳: تو حور جنتی اما ز چشم فتانت

شماره ۱۱۴: ای واضح و الضحی جبینت

شماره ۱۱۵: صد شاخ گل تازه نشاندم به هوایت

شماره ۱۱۶: مرا چو قبله نگردد به عیدگه رویت

شماره ۱۱۷: قربان شدن به تیغ جفای تو عید ماست

شماره ۱۱۸: لاله قدح باده و گل شاهد رعناست

شماره ۱۱۹: عاشق تو شهید تیغ بلاست

شماره ۱۲۰: تو را صباحت ترک و فصاحت عرب است

شماره ۱۲۱: این چه رخسار و چه خط وین چه لب است

شماره ۱۲۲: وادی عشق که جز تشنه در او نایاب است

شماره ۱۲۳: ساقی بیا و باده ده اکنون که فرصت است

شماره ۱۲۴: خطت گرد لب آن مشکین نبات است

شماره ۱۲۵: ابروی خوشت که ماه عید است

شماره ۱۲۶: تارک درویش تارک فارغ از تاج زر است

شماره ۱۲۷: منشور دولتی که ز عشقم میسر است

شماره ۱۲۸: یار رفت از دیده لیکن روز و شب در خاطر است

شماره ۱۲۹: بگذر از توبه و تقوی که همه پندار است

شماره ۱۳۰: مرا کار از غم عشق تو زار است

شماره ۱۳۱: بیا که روی تو خورشید عالم افروز است

شماره ۱۳۲: قدم به طرف چمن نه که سبزه نوخیز است

شماره ۱۳۳: باز در بزم غمت نعره نوشانوش است

شماره ۱۳۴: مقیم کوی تو را فسحت حرم تنگ است

شماره ۱۳۵: در صورت تو سر جمالی که مجمل است

شماره ۱۳۶: خیال خال لبت تخم مزرع امل است

شماره ۱۳۷: شاهد بستان که چشمش نرگس و رویش گل است

شماره ۱۳۸: صبحدم عرض چمن کن که هوا معتدل است

شماره ۱۳۹: غرض از چاشنی عشق توام درد و غم است

شماره ۱۴۰: لطافتی که رخت را ز جعد خم به خم است

شماره ۱۴۱: هلال عید جستن کار عام است

شماره ۱۴۲: نهفته سیم به زیر قبا که این بدن است

شماره ۱۴۳: آتش اندر خرمن ما زد رخت وین روشن است

شماره ۱۴۴: یاقوت لب تو قوت جان است

شماره ۱۴۵: مگو که قطع بیابان عشق آسان است

شماره ۱۴۶: دلم ز هجر خراسان ازان هراسان است

شماره ۱۴۷: کیست آن شوخ که مهمان تهیدستان است

شماره ۱۴۸: آن کیست سواره که بلای دل و دین است

شماره ۱۴۹: روی خود را مگو شریک مه است

شماره ۱۵۰: ای که جان و دل آگاه تو را همراه است

شماره ۱۵۱: مه شمع شب افروز و رخت نور تجلی ست

شماره ۱۵۲: خوبان هزار و از همه مقصود من یکی ست

شماره ۱۵۳: سینه تنگم نه جای چون تو زیبا دلبری ست

شماره ۱۵۴: مرا از درد تو بر سینه داغی ست

شماره ۱۵۵: دلم پیرانه سر با خردسالی ست

شماره ۱۵۶: چرخ را جامی نگون دان کز می عشرت تهی ست

شماره ۱۵۷: ای شهسوار حسن که جانم فدای توست

شماره ۱۵۸: در همه شهر دلی کو که نه خون کرده توست

شماره ۱۵۹: صبح دولت را فروغ از آفتاب روی توست

شماره ۱۶۰: نقاش ازل کان خط مشکین رقم اوست

شماره ۱۶۱: جفای تو که بسی خوشتر از وفای من است

شماره ۱۶۲: تویی که درد و غمت یار ناگزیر من است

شماره ۱۶۳: این همه خونابه کاندر چشم گریان من است

شماره ۱۶۴: ز دل زبانه آتش که در دهان من است

شماره ۱۶۵: هر نشان کز خون دل بر دامن چاک من است

شماره ۱۶۶: نامه کز جانان رسد منشور اقبال من است

شماره ۱۶۷: حریم منزل جانان برون ز عالم ماست

شماره ۱۶۸: لاله بی روی تو داغ دل ماست

شماره ۱۶۹: ای ترک شوخ این همه ناز و عتاب چیست

شماره ۱۷۰: چنین رخی که تو داری حکایت گل چیست

شماره ۱۷۱: ساقی شراب لعل بگردان بهانه چیست

شماره ۱۷۲: باز این خمار در سرم از چشم مست کیست

شماره ۱۷۳: باز چشمم درفشان از لعل گوهربار کیست

شماره ۱۷۴: من پس زانوی غم تا یار هم زانوی کیست

شماره ۱۷۵: آن سرو ناز بر لب بام ایستاده کیست

شماره ۱۷۶: برد شوخی دل ز من اما نخواهم گفت کیست

شماره ۱۷۷: روز میدان است ترک شهسوار من کجاست

شماره ۱۷۸: وه که باز از کف من دامن مقصود برفت

شماره ۱۷۹: به هر منزل که جانان من آنجاست

شماره ۱۸۰: ازان درج گوهر تکلم خوش است

شماره ۱۸۱: از کوی زهد ساحت میخانه خوشتر است

شماره ۱۸۲: درویش را سرا سر کوی فنا بس است

شماره ۱۸۳: غمت تا در دلم منزل گرفته ست

شماره ۱۸۴: تا عشق توام زبون گرفته ست

شماره ۱۸۵: خوش آن که وقت گل لب جویی گرفته است

شماره ۱۸۶: گرچه خلقی ز تو در دام بلا افتاده ست

شماره ۱۸۷: روی خوب تو مهوش افتاده ست

شماره ۱۸۸: باز هوای چمنم آرزوست

شماره ۱۸۹: چو یار دور چه سود ار بهار نزدیک است

شماره ۱۹۰: به جانب سفر آن ترک تندخو رفته ست

شماره ۱۹۱: با خیال آن دو ابرو هر گهم خواب آمده ست

شماره ۱۹۲: کس از خوبان وفا هرگز ندیده ست

شماره ۱۹۳: خوی تو بسی نازک و ما را ادبی نیست

شماره ۱۹۴: عید شد یک دل نمی بینم که اکنون شاد نیست

شماره ۱۹۵: مذهب عشق خودپسندی نیست

شماره ۱۹۶: در بر سیمین دلت گر سخت تر از سنگ نیست

شماره ۱۹۷: گر دل از عشق توام چاک بود باکی نیست

شماره ۱۹۸: مؤثر در وجود الا یکی نیست

شماره ۱۹۹: غزالی چون تو در صحرای چین نیست

شماره ۲۰۰: به خوبی خم ابروی تو مه نو نیست

شماره ۲۰۱: بی تو مرا خانه جز گوشه ویرانه نیست

شماره ۲۰۲: صاحبدلی که نرد وفا عاشقانه باخت

شماره ۲۰۳: لبت قوت جان از شکرخنده ساخت

شماره ۲۰۴: بیا که چرخ مشعبد هزار شعبده ساخت

شماره ۲۰۵: چشمت ز غمزه تیغ و ز مژگان خدنگ ساخت

شماره ۲۰۶: سودای عشقت از دو جهانم یگانه ساخت

شماره ۲۰۷: بیا که شاهد بستان ز رخ نقاب انداخت

شماره ۲۰۸: پرتو شمع رخت عکس بر افلاک انداخت

شماره ۲۰۹: بر فلک دوش از خروش من دل اختر بسوخت

شماره ۲۱۰: غمت روز مرا رسم شب آموخت

شماره ۲۱۱: لب گشادی تا سخن گویی در سیراب ریخت

شماره ۲۱۲: خط تو در دامن گل سنبل سیراب ریخت

شماره ۲۱۳: دلم چون داستان غم فرو ریخت

شماره ۲۱۴: درمانده ای به حکم قضا از بلا گریخت

شماره ۲۱۵: دل رخت را ز روشنی مه گفت

شماره ۲۱۶: دی که آن نازنین سخن می گفت

شماره ۲۱۷: باده تا چاشنیی زان لب چون نوش گرفت

شماره ۲۱۸: آن سفر کرده کش از ما دل گرفت

شماره ۲۱۹: دل که روزی چند با دیدار جانان خو گرفت

شماره ۲۲۰: آن نه خط است که گرد رخ زیباش گرفت

شماره ۲۲۱: ما امید از دوست ببریدیم و رفت

شماره ۲۲۲: آن که بر گل گره از جعد سمن بوی تو بست

شماره ۲۲۳: ابر نیسان سایه بان بر طارم گردون زده ست

شماره ۲۲۴: این زمینی ست که سرمنزل جانان بوده ست

شماره ۲۲۵: دلم از خم صفا جام مصفا زده است

شماره ۲۲۶: ترک گلچهره من خیمه به صحرا زده است

شماره ۲۲۷: مرا عشق عزیزی خوار کرده ست

شماره ۲۲۸: چشمم خیال قد تو جز نخل تر نبست

شماره ۲۲۹: کس شیوه آن دلبر چالاک ندانست

شماره ۲۳۰: ای که هرگز نشود زلف کجت با ما راست

شماره ۲۳۱: چه گویم کز فراقت چونم ای دوست

شماره ۲۳۲: دور از رخ تو چنانم ای دوست

شماره ۲۳۳: دوش بر یاد تو چشمم دم به دم خون می‌گریست

شماره ۲۳۴: چون سایه به خاک افکند آن سرو نه بر من

شماره ۲۳۵: ای که هرگز نشود زلف کجت با ما راست

شماره ۲۳۶: چه گویم کز فراقت چونم ای دوست

شماره ۲۳۷: دور از رخ تو چنانم ای دوست

شماره ۲۳۸: دوش بر یاد تو چشمم دم به دم خون می‌گریست

شماره ۲۳۹: یار خطی که بر عذار نوشت

شماره ۲۴۰: یار نازک دل که بی موجب ز من آزار داشت

شماره ۲۴۱: شب یاد رخت در دل ویران شده ره داشت

شماره ۲۴۲: دردا که یار جانب ما را نگه نداشت

شماره ۲۴۳: صبا ز چشم من آن خاک پا دریغ نداشت

شماره ۲۴۴: بر سر کویی که روزی سرو ناز من گذشت

شماره ۲۴۵: جان تن فرسوده را با غم هجران گذاشت

شماره ۲۴۶: باز بر شکل دگر می بینمت

شماره ۲۴۷: تا ز آتش تب شمع رخت تاب گرفته ست

شماره ۲۴۸: آن سنگدل چو پیش اسیران غم نشست

شماره ۲۴۹: در بزم ما که می رود از نقل و جام بحث

شماره ۲۵۰: ای خاک ره تو عرش را تاج

شماره ۲۵۱: نیست شب وصل تو مه را رواج

شماره ۲۵۲: درین خرابه مکش بهر گنج غصه و رنج

شماره ۲۵۳: سر زلفت که هست از باد گاهی راست گاهی کج

شماره ۲۵۴: ز ایوان کاخ میکده آمد علی الصباح

شماره ۲۵۵: ایهاالساقی ادر کاس الصبوح

شماره ۲۵۶: ای ز لعل تو زنده نام مسیح

شماره ۲۵۷: دارم از پیر مغان نقل که در دین مسیح

شماره ۲۵۸: ز مهر روی تو هر شب کنم نظاره صبح

شماره ۲۵۹: رخش همت تند و ملک فقر را میدان فراخ

شماره ۲۶۰: ای بی لب توام به دهان قند ناب تلخ

شماره ۲۶۱: ما خسته خاطریم و دل افگار و دردمند

شماره ۲۶۲: شد به نقش هستی خود بند شیخ خودپسند

شماره ۲۶۳: ای دریغ کاخ امانی به غم و شادی بند

شماره ۲۶۴: دل ز خوبان نکشد جز سوی آن سرو بلند

شماره ۲۶۵: دلم از حلقه زلف تو شد بند

شماره ۲۶۶: از یار کهن نمی کنی یاد

شماره ۲۶۷: شب ماه عید را ز شفق چرخ جلوه داد

شماره ۲۶۸: چیست می دانی صدای چنگ و عود

شماره ۲۶۹: خنده ای زد دهنت رسته دندان بنمود

شماره ۲۷۰: حلقه گوش تو را هر که بدین لطف بدید

شماره ۲۷۱: ساقی به شکل جام زر آمد هلال عید

شماره ۲۷۲: باز صبح طرب از مطلع امید دمید

شماره ۲۷۳: ز سبزه گرد لب جوی خط تازه دمید

شماره ۲۷۴: تو طفل خردسالی و ما پیر سالخورد

شماره ۲۷۵: وصلت نیافت دل به خیال تو جان سپرد

شماره ۲۷۶: خاکی که زیر پای خود آن شوخ بسپرد

شماره ۲۷۷: چنین کان ترک عاشق‌کش به حسن خویش می‌نازد

شماره ۲۷۸: چو ترک سرخوشم از خواب ناز برخیزد

شماره ۲۷۹: خوش آن که غم عشقت با جان وی آمیزد

شماره ۲۸۰: آن قوم که احرام سر کوی تو بستند

شماره ۲۸۱: خرم دل آنها که به میخانه نشستند

شماره ۲۸۲: با آنکه اهل دل ز علایق مجردند

شماره ۲۸۳: سپاه دوست کزین سو سوار می گذرید

شماره ۲۸۴: ای کسانی که در آن کوی گذاری دارید

شماره ۲۸۵: میل خم ابروی توام پشت دو تا کرد

شماره ۲۸۶: آمد خزان عمر و مرا گونه زرد کرد

شماره ۲۸۷: تیر تو افتاد دور جان من افگار کرد

شماره ۲۸۸: مطرب آهنگ ترنم های شوق انگیز کرد

شماره ۲۸۹: آن سرو دی به قصد سلامم قیام کرد

شماره ۲۹۰: وه که آن ترک پری پیکر مرا دیوانه کرد

شماره ۲۹۱: دلم میل یکی سرو سهی کرد

شماره ۲۹۲: شبی به سوی تو از دیده پای خواهم کرد

شماره ۲۹۳: پیش تو جا نمی توانم کرد

شماره ۲۹۴: پیش ازان روز که این طاق مقرنس کردند

شماره ۲۹۵: بگذشت یار و سوی اسیران نظر نکرد

شماره ۲۹۶: وه که آن سلطان به مظلومان نگاهی هم نکرد

شماره ۲۹۷: چو ترک سرکش من پای در رکاب کند

شماره ۲۹۸: هر شبی آهم حریم سدره را روشن کند

شماره ۲۹۹: فرخنده عیدی کان جوان از پشت زین جولان کند

شماره ۳۰۰: تا کی آن شوخ مرا بیند و نادیده کند

شماره ۳۰۱: بی تو عاشق چو نظر در قدح لاله کند

شماره ۳۰۲: فردا که دوست کشته خود را ندا کند

شماره ۳۰۳: حادی که بهر ناقه سلمی حدا کند

شماره ۳۰۴: جان از آن لب‌ها حکایت می‌کند

شماره ۳۰۵: آن مه به جانب سفر آهنگ می‌کند

شماره ۳۰۶: دل به چنگ غمت آهنگ سرودی نکند

شماره ۳۰۷: لعل لبت به لطف حکایت نمی‌کند

شماره ۳۰۸: پاکبازان همه نظاره آن روی کنند

شماره ۳۰۹: خاک کویش را پس از کشتن به خونم گل کنید

شماره ۳۱۰: شبم در ماتم هجران دو ابرو در خیال آمد

شماره ۳۱۱: لله الحمد که آن مه ز سفر باز آمد

شماره ۳۱۲: رخ خود به خون نگارم که نگار من نیامد

شماره ۳۱۳: یارب چه شد امروز که آن ماه نیامد

شماره ۳۱۴: چو در شبگون لباس آن مه به گشت شب برون آید

شماره ۳۱۵: مرا بر هر زمین از دیده اشک لاله گون آید

شماره ۳۱۶: از بس که چشم دارم کان مه ز در درآید

شماره ۳۱۷: چو ترکش بسته از راه آن سوار نازنین آید

شماره ۳۱۸: گر از پیراهنت بویی به طرف گلستان آید

شماره ۳۱۹: هر آه جگرسوز که از سینه برآید

شماره ۳۲۰: ز خاکم چو خونین گیایی برآید

شماره ۳۲۱: چو محمل بسته بر عزم سفر جانان برون آید

شماره ۳۲۲: به چنگ غم دلم از ناله تنگ می‌آید

شماره ۳۲۳: به سینه گر نه غمت دمبدم فرود آید

شماره ۳۲۴: چه شد یارب که آن سرو خرامان دیر می آید

شماره ۳۲۵: در آن کو می روم هر لحظه باشد یار پیش آید

شماره ۳۲۶: دی دولتم مساعد و اقبال بنده بود

شماره ۳۲۷: دی که بود آن کافر سرکش که ترکش بسته بود

شماره ۳۲۸: دوش چشم من به خواب و بخت من بیدار بود

شماره ۳۲۹: تا کی از هجر تو با غم همنشین خواهیم بود

شماره ۳۳۰: گر نماند آن غنچه لب با من چنان خندان که بود

شماره ۳۳۱: دوش در بزم گدا شاه فرو آمده بود

شماره ۳۳۲: دی چو دید آن مه مرا از راه گردیدن چه بود

شماره ۳۳۳: رفتم به باغ و سرو خرامان من نبود

شماره ۳۳۴: هرشب از زلف تو حال من پریشان‌تر بود

شماره ۳۳۵: هر شبم در سر خیال آن لب میگون بود

شماره ۳۳۶: مرا به کوی تو خواهم که خانه‌ای باشد

شماره ۳۳۷: خوش آنکه وصال تو میسر شده باشد

شماره ۳۳۸: ساقی بیا که میکده را فتح باب شد

شماره ۳۳۹: چون برید از تن رگ جان آه دل آهسته شد

شماره ۳۴۰: دل با خیال آن لب میگون ز دست شد

شماره ۳۴۱: ز طاق ابروی تو پشت طاقتم خم شد

شماره ۳۴۲: تا دامن آن تازه گل از دست برون شد

شماره ۳۴۳: ساقیا اطراف باغ از سبزه تر تازه شد

شماره ۳۴۴: تا دلم را پا در آن کو بسته شد

شماره ۳۴۵: باز خون دلم از دیده روان خواهد شد

شماره ۳۴۶: کدام سر که درین آستانه خاک نشد

شماره ۳۴۷: چو لب به کوزه نهی کوزه نبات شود

شماره ۳۴۸: به عزم گشت چو آن نازنین سوار شود

شماره ۳۴۹: مهر جمالش از دل دیوانه کی شود

شماره ۳۵۰: زان پیشتر که میکده از ما تهی شود

شماره ۳۵۱: هیچ گه بینم که آن مه مهربان من شود

شماره ۳۵۲: جرمی که رخت ما به حریم فنا کشد

شماره ۳۵۳: طبع مردم سوی خوبان وفاکیش کشد

شماره ۳۵۴: گرنه یار از زلف برقع پیش روی خود کشد

شماره ۳۵۵: بازم کمند شوق به سوی تو می‌کشد

شماره ۳۵۶: رخت ز غالیه خط گرد آفتاب کشید

شماره ۳۵۷: خطت قوت ازان لعل خندان کشید

شماره ۳۵۸: شب دل سوخته آهی ز سر درد کشید

شماره ۳۵۹: دردا که عشق یار به دیوانگی کشید

شماره ۳۶۰: هیچ شب بی تو دلم ناله به گردون نکشید

شماره ۳۶۱: به گلگشت بهار این خاطر ناشاد نگشاید

شماره ۳۶۲: ماه من تا کمر از موی میان نگشاید

شماره ۳۶۳: بر من از خوی تو هر چند که بی داد رود

شماره ۳۶۴: نشکسته دلی ز هجر کی از دیده خون رود

شماره ۳۶۵: آنچه از آتش غم با دل غمناک رود

شماره ۳۶۶: در چمن یارم چو با آن لطف و بالا می‌رود

شماره ۳۶۷: بر رخ زردم نه اشک است این که گلگون می‌رود

شماره ۳۶۸: آن ترک شوخ بین که چه مستانه می‌رود

شماره ۳۶۹: دوستان بازم عجب کاری فتاد

شماره ۳۷۰: گر کار دل عاشق با کافر چین افتد

شماره ۳۷۱: اگر هر شب نه در بستر نم از چشم ترم افتد

شماره ۳۷۲: چشمم از گریه چو در ورطه خون می‌افتد

شماره ۳۷۳: تو را هرگز گذر بر جانب گلشن نمی‌افتد

شماره ۳۷۴: روی تو آفتاب را ماند

شماره ۳۷۵: اگر ناز و فریب چشم شوخت این چنین ماند

شماره ۳۷۶: شد خیال آن خط از دل وان رخ مهوش بماند

شماره ۳۷۷: یار رفت از چشم و در دل خارخار او بماند

شماره ۳۷۸: مرا ز مایه سودا امید سود نماند

شماره ۳۷۹: گرچه پیش تو مرا هیچ ره و روی نماند

شماره ۳۸۰: خاطر خوبان به صید اهل دل مایل نماند

شماره ۳۸۱: کسی کو شب به بالین من بیمار می‌گردد

شماره ۳۸۲: نمی خواهم که با من هیچ یاری همنشین گردد

شماره ۳۸۳: رسید قاصد و درجی ز مشک ناب آورد

شماره ۳۸۴: سحر نسیم صبامژده حبیب آورد

شماره ۳۸۵: مهی که حسن خطش بر بتان شکست آورد

شماره ۳۸۶: یاد آن مطرب که ما را هر چه بود از یاد برد

شماره ۳۸۷: آهوی چشم تو دل شیران دین برد

شماره ۳۸۸: کو صبا تا ره به سرو خوش خرام من برد

شماره ۳۸۹: نه پیکی که از ما پیامش برد

شماره ۳۹۰: یار جستم که غم از خاطر غمگین ببرد

شماره ۳۹۱: لبم از خاک پات می گوید

شماره ۳۹۲: دل قدت را بلاست می‌گوید

شماره ۳۹۳: با تو آن کس که ز هر جا سخنی می گوید

شماره ۳۹۴: با تو آنان که حدیث چو منی می گویند

شماره ۳۹۵: لبم از شعله شوق آبله پر خون زد

شماره ۳۹۶: آن کج کله چو کاکل گلبوی شانه زد

شماره ۳۹۷: یار کز ساعد آستین بر زد

شماره ۳۹۸: تو را چو مشک تر از برگ یاسمین خیزد

شماره ۳۹۹: چو مست من ز خمار شبانه برخیزد

شماره ۴۰۰: جان بخشد از لب کشته را وانگه به خون فرمان دهد

شماره ۴۰۱: می رسد باد صبا وز یار یادم می دهد

شماره ۴۰۲: گفتم از تو بر دلم هر دم کم از صد غم مباد

شماره ۴۰۳: جز سر کویش من آواره را مسکن مباد

شماره ۴۰۴: هر که خواهد سوی آن شوخ ستمگر گذرد

شماره ۴۰۵: صبح ما از تو به غم شام به ماتم گذرد

شماره ۴۰۶: چون سوار آن خسرو خوبان به راهی بگذرد

شماره ۴۰۷: تا تو را شکلی بدینسان ساختند

شماره ۴۰۸: حقه لعل تو از جوهر جان ساخته‌اند

شماره ۴۰۹: چه خجسته صبحدمی کزان گل نورسم خبری رسد

شماره ۴۱۰: خاست هر سو فتنه گویی فتنه جوی من رسید

شماره ۴۱۱: قدسیان کین پرده های سبز گردون بسته اند

شماره ۴۱۲: وقت آن شد کز فلک زرین حمایل بگسلند

شماره ۴۱۳: بس که چشمان تو خون اهل عالم ریختند

شماره ۴۱۴: آن کیست که شهری همه دیوانه اویند

شماره ۴۱۵: بساط زرکش شاهی چه نقش ما دارد

شماره ۴۱۶: به وقت گل چو بی تو آرزوی گلشنم گیرد

شماره ۴۱۷: کسی کش نیست طاقت کز قبا پیراهنت بیند

شماره ۴۱۸: وقت گل زان گونه کز گل سبزه تر می‌دمد

شماره ۴۱۹: اشکم از دیده چو بی آن رخ گلگون بچکد

شماره ۴۲۰: ای آرزوی جان دهن از گفت و گو مبند

شماره ۴۲۱: عاشق به سینه بهر تو پیکان فرو خورد

شماره ۴۲۲: این همه خون از لب لعل تو دل چون می خورد

شماره ۴۲۳: چو نی از ناله بیشم قصه هجران فرو ریزد

شماره ۴۲۴: هر شب ز غمت بس که دلم زار بنالد

شماره ۴۲۵: سرو من در سایه سنبل سمن می‌پرورد

شماره ۴۲۶: عید است و چون گل هر کسی خندان به روی یار خود

شماره ۴۲۷: خیز ساقی کز فروغ صبح شد خاور سفید

شماره ۴۲۸: ماه نو بر شکل جام آمد نماز شام عید

شماره ۴۲۹: شبم چون دل ز تاب تب بسوزد

شماره ۴۳۰: چون به شرح غم تو خامه نهم بر کاغذ

شماره ۴۳۱: هیچ نقلم به دهان چون دهنت نیست لذیذ

شماره ۴۳۲: حلقه زر تا به گوشت جای کرد ای سیمبر

شماره ۴۳۳: ز رشک قدت ای سرو سمنبر

شماره ۴۳۴: به خونم گر کشی تیغ ای ستمگر

شماره ۴۳۵: روزه چون می داری ای شیرین پسر

شماره ۴۳۶: کند گل چون رخت خود را تصور

شماره ۴۳۷: شد مه عید از شفق چون جام زر باز آشکار

شماره ۴۳۸: بر کنار دجله دور از یار و مهجور از دیار

شماره ۴۳۹: گل خوش است و عید خوش وز هر دو خوشتر وصل یار

شماره ۴۴۰: ابشروا اذ لاح من نجد مقامات السرور

شماره ۴۴۱: الله الله ز کجا می رسد آن غیرت حور

شماره ۴۴۲: خطی ست بر گل رویت ز مشک تر مسطور

شماره ۴۴۳: زد سحر طایر قدس ز سر سدره صفیر

شماره ۴۴۴: گرچه طفلی و هنوزت شکر آلوده شیر

شماره ۴۴۵: عاشقم بی دلم غریب و اسیر

شماره ۴۴۶: شد به زلفش دل شکسته اسیر

شماره ۴۴۷: عید است و دارد هر کسی عزم تماشای دگر

شماره ۴۴۸: ای ز مشکین طره ات بر هر دلی بند دگر

شماره ۴۴۹: زهی ز فتنه تو را هر طرف سپاه دگر

شماره ۴۵۰: ای تو را از گل سیراب تنی نازک تر

شماره ۴۵۱: ای تو را دامن ز گلبرگ بهاری پاکتر

شماره ۴۵۲: ای دهانت ز لب و لب ز دهان شیرینتر

شماره ۴۵۳: خوشا گل کامده ست از نازنینان چمن بر سر

شماره ۴۵۴: ای سهی سرو تو را سنبل مشکین بر سر

شماره ۴۵۵: عمری ست نور چشم جهان بین ماست یار

شماره ۴۵۶: رخ زرد دارم ز دوری آن در

شماره ۴۵۷: لله الحمد که بعد از سفر دور و دراز

شماره ۴۵۸: خرامان بگذر ای سرو سرافراز

شماره ۴۵۹: از خزان برگ رزان ریزان شد ای گل چهره خیز

شماره ۴۶۰: خطت فتنه ست و لبها فتنه انگیز

شماره ۴۶۱: تیر مژه تنها به دل تنگ مینداز

شماره ۴۶۲: دلا ز قید حریفان بی خرد بگریز

شماره ۴۶۳: زهی مهر از رخت شرمنده مه نیز

شماره ۴۶۴: پیر شدیم و به دل داغ جوانان هنوز

شماره ۴۶۵: رفتی و من ملازم این منزلم هنوز

شماره ۴۶۶: آمد بهار و گلرخ من در سفر هنوز

شماره ۴۶۷: دیده جز خاک درت خواب نبیند هرگز

شماره ۴۶۸: یاد بادت که ز من یاد نکردی هرگز

شماره ۴۶۹: رفت عقل و صبر و هوش ای دل مکن از ناله بس

شماره ۴۷۰: عید شد هر کس ز یاری عیدیی دارد هوس

شماره ۴۷۱: آن دو رخ را جامع آیات زیبایی شناس

شماره ۴۷۲: درین ره خضر همت همرهم بس

شماره ۴۷۳: گر روی به مردم ننمایی چه کند کس

شماره ۴۷۴: ای باد صبح آن گل سیراب را بپرس

شماره ۴۷۵: جام لعلش نگر از باده گلرنگ مپرس

شماره ۴۷۶: قلاش وش دیدم بتی ای وقت آن قلاش خوش

شماره ۴۷۷: تنها ز کجا می رسی ای سرو قباپوش

شماره ۴۷۸: فغان ز ابلهی این خزان بی دم و گوش

شماره ۴۷۹: نهادی لعل رخشان بر بناگوش

شماره ۴۸۰: آن قبای نیلگون بینید در سیمین برش

شماره ۴۸۱: آن سفر کرده که جان رفت مرا بر اثرش

شماره ۴۸۲: گردش جام که زد صنع ازل پرگارش

شماره ۴۸۳: من بی دل چو خواهم داد جان نادیده دیدارش

شماره ۴۸۴: کسی کافتد نظر بر شکل آن سرو قباپوشش

شماره ۴۸۵: آن لاله رخ که باشد از داغ ما فراغش

شماره ۴۸۶: دلم که شوق لبت داد شربت اجلش

شماره ۴۸۷: خرامان می رود آن شوخ و صد بیدل ز دنبالش

شماره ۴۸۸: شیخ خودبین که به اسلام برآمد نامش

شماره ۴۸۹: سپیده دم که شد از خانه عزم حمامش

شماره ۴۹۰: رخت کز خط مشکین شد مزین صفحه سیمش

شماره ۴۹۱: آرزو دارم که گردم خاک راه توسنش

شماره ۴۹۲: شوخی که تاجداران بوسند خاک راهش

شماره ۴۹۳: سر من کاش بودی خاک راهش

شماره ۴۹۴: نامه کز خوبان رسد تعویذ جان می‌خوانمش

شماره ۴۹۵: رو چو نهد به ملک دل عشق توشاه سازمش

شماره ۴۹۶: دل من که بس مبتلا بینمش

شماره ۴۹۷: تا کی کشم به صومعه حرمان ز بخت خویش

شماره ۴۹۸: مدار آینه را در صفا برابر خویش

شماره ۴۹۹: هر دم آیم بر درت با دیده خونبار خویش

شماره ۵۰۰: زان میان گم کرده ام سررشته تدبیر خویش

شماره ۵۰۱: من و خیال تو شبها و کنج خانه خویش

شماره ۵۰۲: چند فروزم چراغ از علم آه خویش

شماره ۵۰۳: کشتی مرا ز هجر رخ جانفزای خویش

شماره ۵۰۴: چون به خواری خواستی راند آخرم از کوی خویش

شماره ۵۰۵: بنمای رخ و رشک پری خانه چین باش

شماره ۵۰۶: دلا ملازم رندان دردکش می باش

شماره ۵۰۷: بی وفا یارا چنین بی رحم و سنگین دل مباش

شماره ۵۰۸: هر که روزی در نظر آن روی گلرنگ آیدش

شماره ۵۰۹: ای کرده بر هلاک من از اهل عشق نص

شماره ۵۱۰: چو بخت نیست که بارم دهی به مجلس خاص

شماره ۵۱۱: ساقی بده ز خم صفا یک دو جام خاص

شماره ۵۱۲: کی کنم با کان گوهر درج لعلت را عوض

شماره ۵۱۳: چو عرض توبه کند بر تو زاهد مرتاض

شماره ۵۱۴: خال مشکین چیست بر رخ گرد لب نارسته خط

شماره ۵۱۵: گم کرده ایم راه برون شد ازین رباط

شماره ۵۱۶: بر آب می کشد رخت از مشک ناب خط

شماره ۵۱۷: از لب میگون تو پرهیزگاران را چه حظ

شماره ۵۱۸: حدیث ماه رخت شد تمام در مطلع

شماره ۵۱۹: یار قصد قتل من دارد به تیغ انقطاع

شماره ۵۲۰: خلقی چو گل شکفته و خندان به طرف باغ

شماره ۵۲۱: هر شب از آتش رخسار تو سوزم چو چراغ

شماره ۵۲۲: کی به دعوی تاب آن روی چو مه دارد چراغ

شماره ۵۲۳: گفتم به عزم توبه نهم جام می ز کف

شماره ۵۲۴: نقد عمر زاهدان در توبه از می شد تلف

شماره ۵۲۵: باده صاف و محتسب با باده نوشان در مصاف

شماره ۵۲۶: سر به پای توام ای کعبه جان نیست گزاف

شماره ۵۲۷: حدیثی مشکل و سری ست مغلق

شماره ۵۲۸: رهروی خوش سخنی گفت ز پیران طریق

شماره ۵۲۹: چون تو در شهر مهی از من دلداده چه لایق

شماره ۵۳۰: ای خرم از هوای رخت نوبهار عشق

شماره ۵۳۱: بود عقیق سرشکی که ریزم از غم عشق

شماره ۵۳۲: ای سر عقل از خطت بر خط فرمان عشق

شماره ۵۳۳: هر خون که خورد بی تو دل از ساغر فراق

شماره ۵۳۴: روز ما را ساخت چون شب تیره آن ماه از فراق

شماره ۵۳۵: زهی به خاک درت چشم خون فشان مشتاق

شماره ۵۳۶: ای ذات تو از صفات ما پاک

شماره ۵۳۷: زد به شکرخنده لعلت بر دل ریشم نمک

شماره ۵۳۸: چون تو ناوک افکنی سویم دل و جان یک به یک

شماره ۵۳۹: چو جزو لایتجزاست آن دهان بی شک

شماره ۵۴۰: دلم شد جزو جزو از تیغ بی داد تو و هر یک

شماره ۵۴۱: سر دهانت ناگشته مدرک

شماره ۵۴۲: دل خون و جان فگار و جگرریش و سینه چاک

شماره ۵۴۳: جان می دهم به باد و غمت می برم به خاک

شماره ۵۴۴: جان عاشق چون بود از آرزوی طبع پاک

شماره ۵۴۵: به جوهر می رخشان که از زجاجه پاک

شماره ۵۴۶: باده پاک است و قدح پاک و حریفان همه پاک

شماره ۵۴۷: مرا شد جامه جان از غمت چاک

شماره ۵۴۸: ز هجران بر لب آمد جان غمناک

شماره ۵۴۹: برانم از عقب کوچ کرده خود بوک

شماره ۵۵۰: فاح ریح الصبا و صاح الدیک

شماره ۵۵۱: درین مقرنس زنگارگون مینا رنگ

شماره ۵۵۲: ای که چون غنچه دلی دارم از اندوه تو تنگ

شماره ۵۵۳: زهی اشک من و لعل تو یکرنگ

شماره ۵۵۴: من که مهر عارضت می ورزم از صبح ازل

شماره ۵۵۵: قتل من خواهد ز یکسو غم ز دیگر سو اجل

شماره ۵۵۶: لعل جانبخش تو لا یبخل فیما یسال

شماره ۵۵۷: دل به زمین بوس درت شد مثل

شماره ۵۵۸: برون آی از نقاب غنچه ای گل

شماره ۵۵۹: حق آفتاب و جهان همچو سایه است ای دل

شماره ۵۶۰: زد شیخ شهر طعنه بر اسرار اهل دل

شماره ۵۶۱: مسلمانان چه سازم چاره با آن شوخ سنگین دل

شماره ۵۶۲: آمدی سوی من و ز اشک خودم مانده خجل

شماره ۵۶۳: شتربانا مبند امروز محمل

شماره ۵۶۴: کل ما فی الکون وهم او خیال

شماره ۵۶۵: هودج کیست بر این ناقه زرین خلخال

شماره ۵۶۶: سروی ست قامت تو ز بستان اعتدال

شماره ۵۶۷: ای به وصف لب شیرین سخنت ناطقه لال

شماره ۵۶۸: چشم تو صاد است و سر زلف دال

شماره ۵۶۹: می رسی خندان و می گویی به پایم چشم مال

شماره ۵۷۰: ساقیا زین هنر و فضل ملولیم ملول

شماره ۵۷۱: گرچه گشتم به تیغ هجر قتیل

شماره ۵۷۲: دوستان چند کنم ناله ز بیماری دل

شماره ۵۷۳: دیدم تو را و رفت ز دست اختیار دل

شماره ۵۷۴: آن ماهرو که چشم من است و چراغ دل

شماره ۵۷۵: چه گویم کز غمت چون می طپد دل

شماره ۵۷۶: زد ز غنچه بار دیگر خیمه بر گلزار گل

شماره ۵۷۷: دوشم آورد از چمن باد صبا پیغام گل

شماره ۵۷۸: می خرامد سوی بستان شاهد رعنای گل

شماره ۵۷۹: سلام من الله فی کل حال

شماره ۵۸۰: من بنده حقیر و تو سلطان محتشم

شماره ۵۸۱: خواهم از تیغت پس از قتل استخوان خود قلم

شماره ۵۸۲: با غم و درد تو کنم دمبدم

شماره ۵۸۳: ای ز روی تو ماه چارده کم

شماره ۵۸۴: زهی رسیده تو را هر دم از خدای پیام

شماره ۵۸۵: ساری ست سر عشق در اعیان علی الدوام

شماره ۵۸۶: ز لعلش کام جستم داد دشنام

شماره ۵۸۷: مایل به قامت تو بود طبع مستقیم

شماره ۵۸۸: خبر مقدم عیسی نفسی داد نسیم

شماره ۵۸۹: گر دهد بوی صحبت تو نسیم

شماره ۵۹۰: ای دل ز دست برده به مشکین خط خودم

شماره ۵۹۱: امروز ز شوقت همه سوز و همه دردم

شماره ۵۹۲: معاذالله ازان شبها که بود از حد برون دردم

شماره ۵۹۳: تند می راندی و می سوخت سراپای وجودم

شماره ۵۹۴: نادیده رخت عمری سودای تو ورزیدم

شماره ۵۹۵: نیایم سوی تو هر چند سوزد شوق دیدارم

شماره ۵۹۶: چون خاک شوم گر گذری سوی مزارم

شماره ۵۹۷: چو آنم دسترس نبود که روزی دامنش گیرم

شماره ۵۹۸: نوید آمدنت می دهند هر روزم

شماره ۵۹۹: نه صبر آنکه از خاک سر آن کوی برخیزم

شماره ۶۰۰: این چنین کز دیده و دل غرق آب و آتشم

شماره ۶۰۱: من غایبانه عاشق آن روی مهوشم

شماره ۶۰۲: به ناخن سینه خود می خراشم

شماره ۶۰۳: شدم دیوانه وان طفل پری پیکر نزد سنگم

شماره ۶۰۴: سینه شکافم هر سحر کاید صبا زان منزلم

شماره ۶۰۵: بنمای ساعد ز آستین آن دم که خواهی بسملم

شماره ۶۰۶: زار می نالم و کس نیست که گوید حالم

شماره ۶۰۷: این چنین واله و شیدا که ز عشق تو منم

شماره ۶۰۸: ای که دیدی رخ آن دلبر پیمان شکنم

شماره ۶۰۹: زهی به وعده وصل تو تازه جان و جهانم

شماره ۶۱۰: می رسد عید و کشته آنم

شماره ۶۱۱: گل شد حریم کویت از اشک لاله گونم

شماره ۶۱۲: ای بی تو چو غنچه خون درونم

شماره ۶۱۳: ندارم وقت گل طاقت که بی تو روی گل بینم

شماره ۶۱۴: تو شاه مسند حسنی و من گدای کمینم

شماره ۶۱۵: خوش آنکه تو شب خواب کنی من بنشینم

شماره ۶۱۶: چو نتوانم که با آن مه نشینم

شماره ۶۱۷: نفس از درون و دیو ز بیرون زند رهم

شماره ۶۱۸: بیا که وصل تو را از خدای می خواهم

شماره ۶۱۹: من بیدل گهی ز آمد شد کویت نیاسایم

شماره ۶۲۰: هستم ز جان غلامت اما گریز پایم

شماره ۶۲۱: من آن نیم که زبان را به هرزه آلایم

شماره ۶۲۲: شب تا به سحر گرد سر کوی تو پویم

شماره ۶۲۳: عشق به کشور وفا داد نوید شاهیم

شماره ۶۲۴: بر سر کوی مغان بس بود این مرتبه‌ام

شماره ۶۲۵: نیستم چون یار ترکی‌گو ولی تا زنده‌ام

شماره ۶۲۶: مانده ام از یار دور و زنده ام

شماره ۶۲۷: چشم منی و خانه تو چشم خانه‌ام

شماره ۶۲۸: منزل نکرده دل هنوز اندر حریم سینه ام

شماره ۶۲۹: ما به رنجوری و مهجوری و دوری ساختیم

شماره ۶۳۰: ما به یادت نشسته خاموشیم

شماره ۶۳۱: به مسجدی که خم ابروی تو را نگریم

شماره ۶۳۲: ز آرزوی تو سرگشته در بیابانیم

شماره ۶۳۳: هر چند تو شاه و ما گداییم

شماره ۶۳۴: عمری ست دل به مهر و وفای تو بسته ایم

شماره ۶۳۵: در هر گذر که بی گه و گاهی نشسته ام

شماره ۶۳۶: تنگ دل مانده به فکر دهن تنگ توام

شماره ۶۳۷: چند روزی می برد بخت بد از کوی توام

شماره ۶۳۸: به ناز برمشکن چون نیازمند توییم

شماره ۶۳۹: چنین کافتاده دور از جان خویشم

شماره ۶۴۰: اگر چه پاره شد از غم هزار باره دلم

شماره ۶۴۱: هر دم ار تیرت فتادی بر دلم

شماره ۶۴۲: ای دلم از تو غرق خون دیده اشکبار هم

شماره ۶۴۳: خواهد تنم ز آتش دل سوخت خانه هم

شماره ۶۴۴: شکر خدا که شیخ نیم، شیخ زاده هم

شماره ۶۴۵: جان داغ تو دارد جگر غرقه به خون هم

شماره ۶۴۶: زهی رخسار و خطت آیت لطف و ستم با هم

شماره ۶۴۷: زهی قدت نهال گلشن چشم

شماره ۶۴۸: عاشقم بیچاره ام درمانده ام

شماره ۶۴۹: ز فرقت تو چه گویم چه ناتوان شده‌ام

شماره ۶۵۰: هر جا که کنم خانه همخانه تو را یابم

شماره ۶۵۱: بادی که گذارش به سر کوی تو یابم

شماره ۶۵۲: نه نامه ای که در آنجا نشان نام تو یابم

شماره ۶۵۳: خواهم که دمی در قدم آن پسر افتم

شماره ۶۵۴: به کعبه رفتم و زانجا هوای کوی تو کردم

شماره ۶۵۵: خیالی بود یارب دوش یا در خواب می‌دیدم

شماره ۶۵۶: خاک آن در که چو کحل بصرش می دارم

شماره ۶۵۷: بسی سوزند ازان شمع دل افروزی که من دارم

شماره ۶۵۸: گرچه بر دل ز غم عشق تو باری دارم

شماره ۶۵۹: خوشم که رو به ملاقات یار خود دارم

شماره ۶۶۰: هر شبی کز ماه مهرافروز خود یاد آورم

شماره ۶۶۱: هر شب دم گرم از دل غمناک برآرم

شماره ۶۶۲: چو می دور ازان لعل میگون خورم

شماره ۶۶۳: دهی شراب که بر نغمه رباب خورم

شماره ۶۶۴: وقت آن شد که ره دیر مغان برگیرم

شماره ۶۶۵: من دلخسته هر دم بهر آن نازک بدن میرم

شماره ۶۶۶: گهر کز وصف آن لبهای شکرخند می ریزم

شماره ۶۶۷: من ای ساقی نه آنم کز می گلرنگ بگریزم

شماره ۶۶۸: نام آن ماه ندانم ز که نامش پرسم

شماره ۶۶۹: بس که درد سر ز فریاد و فغان خود کشم

شماره ۶۷۰: شبها که داغ فرقت آن ماه می کشم

شماره ۶۷۱: ما نه آن قومیم کز بار کسی گردن کشیم

شماره ۶۷۲: خیز تا رخت به سر منزل انصاف کشیم

شماره ۶۷۳: نیاساید کس از افغان من جایی که من باشم

شماره ۶۷۴: چو نتوانم که بر خوان وصالت میهمان باشم

شماره ۶۷۵: در دور لبت بی می و پیمانه نباشم

شماره ۶۷۶: چو نتوانم که بر خاک کف پایش جبین مالم

شماره ۶۷۷: ز زلف تو رگی با جان و دل پیوسته می بینم

شماره ۶۷۸: من بی صبر و دل کان شکل زیباهر زمان بینم

شماره ۶۷۹: چه حسن است این که گر هر دم رخت را صد نظر بینم

شماره ۶۸۰: بود آیا که من آن شکل همایون بینم

شماره ۶۸۱: به راه توسنش صد نازنین را خاک می بینم

شماره ۶۸۲: چون مرا دولت آن نیست که دیدار تو بینم

شماره ۶۸۳: ز عشقت سینه بی غم نبینم

شماره ۶۸۴: بس که شب‌ها دور ازان گل خاک بر سر می‌کنم

شماره ۶۸۵: روی تو غایب از نظر گل را تماشا چون کنم

شماره ۶۸۶: جدا ز لاله رخ خود بهار را چه کنم

شماره ۶۸۷: غم رخم زرد می کند چه کنم

شماره ۶۸۸: کی بود یارب که رو در یثرب و بطحا کنم

شماره ۶۸۹: هر زمان گویم که مهر او ز دل بیرون کنم

شماره ۶۹۰: من که با یاد رخت آن آستان مسکن کنم

شماره ۶۹۱: هر زمانت پیش چشم خود تخیل می‌کنم

شماره ۶۹۲: آرزوی دل خونین جگرانت خوانم

شماره ۶۹۳: از عشق تبرا چه کنم چون نتوانم

شماره ۶۹۴: تا با تو من دلشده یکجا ننشینم

شماره ۶۹۵: سوی صحرا نی پی عیش و تماشا می روم

شماره ۶۹۶: گر همی‌باشم به کنج خانه شیدا می‌شوم

شماره ۶۹۷: از هر که نامت ای بت غماز بشنوم

شماره ۶۹۸: اگر به کوی تو یک شب سری به خشت نهم

شماره ۶۹۹: هر شب به پاسبان تو جان در میان نهم

شماره ۷۰۰: من کیم تا رو به آن رخساره زیبا نهم

شماره ۷۰۱: کی بود کی که ازین سوز درون باز رهم

شماره ۷۰۲: هر دم ز تو بر سینه صد داغ جفا خواهم

شماره ۷۰۳: چو نبود روی جانان دیده روشن نمی‌خواهم

شماره ۷۰۴: هر صبح خروشی ز دل تنگ برآریم

شماره ۷۰۵: از چشم خوابناک تو بی خواب مانده ایم

شماره ۷۰۶: دمی نگذرد کز غمت خون نگریم

شماره ۷۰۷: به عارض تو ز ماه تمام چون گویم

شماره ۷۰۸: بیا ای اشک تا بر روزگار خویشتن گریم

شماره ۷۰۹: زلف تو عمر ماست می گویم

شماره ۷۱۰: جز آنکه مهر تو را جا به جان خود کردیم

شماره ۷۱۱: به دیده ای که ز راه تو خار و خس چینم

شماره ۷۱۲: کجا باشد چو تو شوخی کماندار و کمند افکن

شماره ۷۱۳: همچو نقطه خال آن شیرین دهن

شماره ۷۱۴: آن کان حسن بود و نبود از جهان نشان

شماره ۷۱۵: بیا ای ساقی مهوش بده جام می رخشان

شماره ۷۱۶: تو در پرده نهان ای کعبه جان

شماره ۷۱۷: بناز ای چشم شوخت فتنه خوبان ترکستان

شماره ۷۱۸: هر کس که بیند آن لعل خندان

شماره ۷۱۹: چند ز آشوب می فتنه برانگیختن

شماره ۷۲۰: چند از دگران وصف جمال تو شنیدن

شماره ۷۲۱: ای شه تنگ قبایان مه زرین کمران

شماره ۷۲۲: بگشاد نقاب از رخ گل باد بهاران

شماره ۷۲۳: شد وزان سوی رزان باد خزان باز وزان

شماره ۷۲۴: بودم آن روز درین میکده از دردکشان

شماره ۷۲۵: ای خاک نعل توسن تو تاج سرکشان

شماره ۷۲۶: نه زهد آید مرا مانع ز بزم عشرت اندیشان

شماره ۷۲۷: فزاید ز خط حسن نازک عذاران

شماره ۷۲۸: ای همه سیمبران سنگ تو بر سینه زنان

شماره ۷۲۹: حکایت کرد باد از گل، گل از پیراهن جانان

شماره ۷۳۰: زهی ابرویت قبله پاک دینان

شماره ۷۳۱: موسم عید و بهار خرم و شاه جهان

شماره ۷۳۲: کنا شئون ذاتک فی وحدة البطون

شماره ۷۳۳: ای به رخت هر نفس مهر دل ما فزون

شماره ۷۳۴: دل چشمه چشمه شد ز خدنگ تو و کنون

شماره ۷۳۵: ز درد تا شده چشمت چو اشک ما گلگون

شماره ۷۳۶: تبارک الله ازین شکل و شیوه موزون

شماره ۷۳۷: ای با لب تو طوطی شیرین زبان زبون

شماره ۷۳۸: صوفی چه فغان است که من این الی این

شماره ۷۳۹: ای ز خورشید رخت تا ماه بعد المشرقین

شماره ۷۴۰: بیا ای اهل دل را قرة العین

شماره ۷۴۱: ای ز لعلت کامجو روح الامین

شماره ۷۴۲: ترک شهر آشوب من زینسان که شد صحرانشین

شماره ۷۴۳: مشو سنگین دلا مشغول چوگان باختن چندین

شماره ۷۴۴: کشیده بود مه از حسن سر به چرخ برین

شماره ۷۴۵: پس از مردن به خاک من گذر کن غمگذار من

شماره ۷۴۶: ای ز عشقت صد بلا بر جان غم پرورد من

شماره ۷۴۷: روزی که می سرشت فلک آب و خاک من

شماره ۷۴۸: نوبهاران که دمد شاخ گلی از گل من

شماره ۷۴۹: زان خط کرام الکاتبین تا خواند حسب حال من

شماره ۷۵۰: با یار کوچ کرده که گوید پیام من

شماره ۷۵۱: ای ز تو کوه کوه غم بر دل مبتلای من

شماره ۷۵۲: ای خاک پای توسنت افزوده آب روی من

شماره ۷۵۳: نگار شوخ چشم تیز خشم تندخوی من

شماره ۷۵۴: کس وصالت چنین نخواست که من

شماره ۷۵۵: ای غمت شادکامی دل من

شماره ۷۵۶: چه کمر بسته ای به کین با من

شماره ۷۵۷: صوفی متاع صومعه رهن شراب کن

شماره ۷۵۸: عاشقان را قوت جان از لعل شکرخند کن

شماره ۷۵۹: پیاده سوی چمن سرو من گذار مکن

شماره ۷۶۰: ای دیده بشنو گفت من نظاره آن رو مکن

شماره ۷۶۱: با اسیران ای رقیب آغاز بدخویی مکن

شماره ۷۶۲: بنمای رخ که مطلع صبح صفاست این

شماره ۷۶۳: بیمار غمت را نفس بازپس است این

شماره ۷۶۴: مهی از راه برآمد نه که افزون ز مه است این

شماره ۷۶۵: هر سو مرو جولان کنان چابک سوارا بیش ازین

شماره ۷۶۶: مردم شکارا کین مجو با دوستداران بیش ازین

شماره ۷۶۷: این منم یارب ز درد عاشقی زار این چنین

شماره ۷۶۸: الله الله کیست مست باده ناز این چنین

شماره ۷۶۹: بیا جانا دل پر درد من بین

شماره ۷۷۰: قبای ناز درپوش و نیاز پادشاهان بین

شماره ۷۷۱: طره شبرنگ و جعد مشکسای خویش بین

شماره ۷۷۲: جلوه آن شوخ و جولان سمند او ببین

شماره ۷۷۳: ای به رخسار چو مه چشم و چراغ دگران

شماره ۷۷۴: من و فکر تو چه بینم به جمال دگران

شماره ۷۷۵: دل به جان درمانده وان جان جهان با دیگران

شماره ۷۷۶: هر بامداد کان مه راند سواره بیرون

شماره ۷۷۷: مرو زین چشم تر ای اشک خونین دمبدم بیرون

شماره ۷۷۸: باز ترکش بسته آن ترک سوار آمد برون

شماره ۷۷۹: بازم اندیشه یاری ست که گفتن نتوان

شماره ۷۸۰: یافتن پیش تو راهی نتوان

شماره ۷۸۱: ای فلک تا کی دل و جان خرابی سوختن

شماره ۷۸۲: گرچه تنگ آمد دل از فکر محال انگیختن

شماره ۷۸۳: ز نعل مرکب تو بر زمین نشان دیدن

شماره ۷۸۴: مرا تا کی ز کشتن بیم کردن

شماره ۷۸۵: برون ران ای سوار شوخ و قلب صد سپه بشکن

شماره ۷۸۶: بیا وز لب لعل جامم بگردان

شماره ۷۸۷: شدم بهر تو خاک راه خوبان

شماره ۷۸۸: هر چند بینی عالمی صید کمند خویشتن

شماره ۷۸۹: آمدم در دل اساس عشق محکم هم چنان

شماره ۷۹۰: چو نای بر دل من تنگ شد فضای جهان

شماره ۷۹۱: پرده ز رخ برفکن جامه جان چاک کن

شماره ۷۹۲: مگر وزید نسیمی ز سرو سیمبر من

شماره ۷۹۳: تو جان پاکی سر به سر نی آب و خاک ای نازنین

شماره ۷۹۴: با این جمال همدم مستان عشق شو

شماره ۷۹۵: تا خم چرخ کهن باشد و جام مه نو

شماره ۷۹۶: ای به دلم گرفته جا دمبدم از نظر مرو

شماره ۷۹۷: یشهد الله اینما یبدو

شماره ۷۹۸: شبی چون مه نمودی روی نیکو

شماره ۷۹۹: ز هر سو بدانند و رویت نکو

شماره ۸۰۰: دلا کام از لبش با چشم تر جو

شماره ۸۰۱: گر سرم خاک گشت بر در تو

شماره ۸۰۲: چون نیست بخت آنکه من یک دم شوم همراز تو

شماره ۸۰۳: زینسان که خو گرفت دلم با وصال تو

شماره ۸۰۴: شاه خوبانی و ترکان خطا هندوی تو

شماره ۸۰۵: روی برتابی ز من هرگه که بینم سوی تو

شماره ۸۰۶: چون به مسجد بینمت ای قبله من روی تو

شماره ۸۰۷: من کیستم که چشم گشایم به روی تو

شماره ۸۰۸: گر به خطا کنم نگه یک سر مو به روی تو

شماره ۸۰۹: داری به جان من کمین ای من کمین هندوی تو

شماره ۸۱۰: ای دل و دیده هر دو خانه تو

شماره ۸۱۱: تو آن مهی که برد خجلت آفتاب از تو

شماره ۸۱۲: زهی چشم جهان بین روشن از تو

شماره ۸۱۳: من برنخواهم داشت دل از مهر یاری همچو تو

شماره ۸۱۴: ای دل من صید دام زلف تو

شماره ۸۱۵: گر به پای سرو بخرامد قد رعنای او

شماره ۸۱۶: آن ترک نیم مست که جان شد خراب او

شماره ۸۱۷: غمزه ات کز سعی چشم است این همه بیداد او

شماره ۸۱۸: یارب از جانم ببر مهر مه رخسار او

شماره ۸۱۹: حبذا پیر مغان کز فیض جام پاک او

شماره ۸۲۰: مرغ جان کردی هوای دانه های خال او

شماره ۸۲۱: آن سرو که شادند جهانی به غم او

شماره ۸۲۲: نامه سربسته آمد غنچه و مضمون او

شماره ۸۲۳: بریز ای هجر خونم چند سوزی جان من بی او

شماره ۸۲۴: می رود عمر گرانمایه و ما غافل ازو

شماره ۸۲۵: چرخ اخضر کز دو چشم خاست موج خون در او

شماره ۸۲۶: ای ز ابروانت متصل عشاق را محراب دو

شماره ۸۲۷: دو نرگس تو که مستند و ناتوان هر دو

شماره ۸۲۸: ای اشک سرخ دمبدم از چشم تر مرو

شماره ۸۲۹: ای پیر گشته بهر جوانان ز ره مرو

شماره ۸۳۰: خوی که تو را ز تاب می ریخته از جبین فرو

شماره ۸۳۱: ای جاودان به صورت اعیان برآمده

شماره ۸۳۲: گشاد از چهره مشکین برقع آن مه

شماره ۸۳۳: به لطف قد ره دلها زد آن مه

شماره ۸۳۴: ای ز همه صورت خوب تو به

شماره ۸۳۵: سیب زنخدان تو را به ز به

شماره ۸۳۶: میوه باغ بهشت بلکه ازان نیز به

شماره ۸۳۷: ز هر طرف که درآمد گشاده رخ آن ماه

شماره ۸۳۸: آب چشمم تا به ماهی رفت و آهم تا به ماه

شماره ۸۳۹: اینک سوار می رسد آن ترک کج کلاه

شماره ۸۴۰: آن دو رخ را که نبینیم مگر ماه به ماه

شماره ۸۴۱: همچو شمعم به زبان شعله زند آتش آه

شماره ۸۴۲: حلقه زلفش گشاد باد سحرگاه

شماره ۸۴۳: رمید آن آهوی مشکین ز من آه

شماره ۸۴۴: دلم شبها کشد زان دام زلف آه

شماره ۸۴۵: ای بر سریر حسن جم آیین و کی شکوه

شماره ۸۴۶: منع سماع نغمه نی می کند فقیه

شماره ۸۴۷: حدیث جم و جام لاغ است و لابه

شماره ۸۴۸: آن که بالای تو را افراخته

شماره ۸۴۹: ای خطت نقشی ز نو انگیخته

شماره ۸۵۰: رسید از ره آن شاه خوبان پیاده

شماره ۸۵۱: منم ز مهر تو شبها به فکر ماه فتاده

شماره ۸۵۲: زهی رویت ز هر رویی نموده

شماره ۸۵۳: آن شیخ چه دیده ست که در خانه خزیده

شماره ۸۵۴: مرا دلی ست به صد گونه درد پرورده

شماره ۸۵۵: میفکن به روز دگر قتل بنده

شماره ۸۵۶: ای گشته دلم هزار باره

شماره ۸۵۷: آن شوخ رسید اینک و خلقی به نظاره

شماره ۸۵۸: گوید نگار من چو ز هجران کنم گله

شماره ۸۵۹: ساقی بیا که دارد اکنون به کف پیاله

شماره ۸۶۰: گر بنالم ز دل خاره برآید ناله

شماره ۸۶۱: خوشا می از کف آن ماه چارده ساله

شماره ۸۶۲: سلام الله ما ناحت حمامه

شماره ۸۶۳: قبول خاص طلب چند بهر خاطر عامه

شماره ۸۶۴: تعالی الله زهی شاه یگانه

شماره ۸۶۵: مغنی به آواز چنگ و چغانه

شماره ۸۶۶: منم امروز و اشک دانه دانه

شماره ۸۶۷: شدم ز مدرسه و خانقاه بیگانه

شماره ۸۶۸: گهی بوسم به مستی پای خم گه دست پیمانه

شماره ۸۶۹: آیینه باش و عکس رخش بین در آینه

شماره ۸۷۰: باری دگرم کش به جفا داغ به سینه

شماره ۸۷۱: رسید یار طریق جفا رها کرده

شماره ۸۷۲: رسید ترک من از تاب می عرق کرده

شماره ۸۷۳: منم چو صبح ز شوق تو جامه شق کرده

شماره ۸۷۴: رخت که همچو گل از تاب می عرق کرده

شماره ۸۷۵: منم اکنون به سر کوی وفا خاک شده

شماره ۸۷۶: یا رب این منشور اقبال از کجا واصل شده

شماره ۸۷۷: تا بسته ای به طره عنبرفشان گره

شماره ۸۷۸: ای سر زلف تو گره بر گره

شماره ۸۷۹: ای طره تو خم خم و گیسو گره گره

شماره ۸۸۰: باز آی و مرهمی به دل ریش خسته نه

شماره ۸۸۱: بر برگ گل رقم ز خط عنبرین منه

شماره ۸۸۲: هر کس که نیست زنده به عشق تو مرده به

شماره ۸۸۳: ساقیا صاف می عیش به خودکامان ده

شماره ۸۸۴: ای غمت هر لحظه جان ناتوانی سوخته

شماره ۸۸۵: دل کان میان نازک با خود خیال بسته

شماره ۸۸۶: ای به قصد ملک دل حسنت سپاه آراسته

شماره ۸۸۷: کی بود جانم ز بند غم رهایی یافته

شماره ۸۸۸: ای بی تو ز دیده خواب رفته

شماره ۸۸۹: کیست می آید قبا پوشیده دامن بر زده

شماره ۸۹۰: برفت آن ماه و ما را در دل از وی صد هوس مانده

شماره ۸۹۱: نشاید ای مه خورشید رخ تو را روزه

شماره ۸۹۲: خوش آن دو یار که دل صاف کرده چون شیشه

شماره ۸۹۳: چشم نگشایی ز ناز آخر چه ناز است این همه

شماره ۸۹۴: گشاد گنج جواهر به بوستان ژاله

شماره ۸۹۵: اشکی که تو را بر گل رخسار دویده

شماره ۸۹۶: بی منت کس راست نشد زان قد و بالا

شماره ۸۹۷: عشق جانان نهاد خوان بلا

شماره ۸۹۸: ای تو را رخ فتنه و بالا بلا

شماره ۸۹۹: زان تازه خط سبز که بر لب فزوده‌ای

شماره ۹۰۰: بازم طفیل خیل سگان نام برده ای

شماره ۹۰۱: حسن خویش از روی خوبان آشکارا کرده‌ای

شماره ۹۰۲: ای سرو راستین که کله کج نهاده‌ای

شماره ۹۰۳: ای کزان آرام جانها مانده تنها زنده ای

شماره ۹۰۴: ای که مرا به صد جفا سینه فگار کرده ای

شماره ۹۰۵: جانا چه شد که چنگ جفا ساز کرده ای

شماره ۹۰۶: رخ برافروخته ای ماه منور شده ای

شماره ۹۰۷: الله الله چه نازنین شده‌ای

شماره ۹۰۸: شب‌ها من و خیال تو و کنج خانه‌ای

شماره ۹۰۹: ای تو را چون من به هر ویرانه‌ای دیوانه‌ای

شماره ۹۱۰: گفتمش با لعل جان بخش از مسیحا کم نیی

شماره ۹۱۱: لذت عشق فرو رفت مرا در رگ و پی

شماره ۹۱۲: ز شیخ چله نشین دور باش و چله وی

شماره ۹۱۳: چند گردم بهر لیلی گرد حی

شماره ۹۱۴: نشان نبود ز عهد الست و قول بلی

شماره ۹۱۵: ای صورت زیبای تو مجموعه معنی

شماره ۹۱۶: نسیم صبحدم ای روح بخش روح فزای

شماره ۹۱۷: وای من وای من ز عشق تو وای

شماره ۹۱۸: ساختم چشم راست بهر تو جای

شماره ۹۱۹: بگشای ساقیا به لب شط سر سبوی

شماره ۹۲۰: نشان جام جم و آب خضر می طلبی

شماره ۹۲۱: زارم از فرقت شیرین دهنی نوش لبی

شماره ۹۲۲: ای بر سمن از سنبل تر بسته نقابی

شماره ۹۲۳: به شهر نیکوان مسکین غریبی

شماره ۹۲۴: عاشق و رندم و خراباتی

شماره ۹۲۵: همچو مه طالع شدی در دیده منزل ساختی

شماره ۹۲۶: دل ز مهر دیگران برداشتی

شماره ۹۲۷: ساقی بیا که به ز خودی عشق و بی خودی

شماره ۹۲۸: مرید توام زان که جان را مرادی

شماره ۹۲۹: هوای نیکوان عیش است و شادی

شماره ۹۳۰: به یمن سایه چتر فلک سای خداوندی

شماره ۹۳۱: در لباس نیلگون تا جلوه کردی ای پری

شماره ۹۳۲: ای که از شاخ گل لطیف تری

شماره ۹۳۳: به روی من از لطف بگشا دری

شماره ۹۳۴: ای مرغ سحر چند کنی ناله و زاری

شماره ۹۳۵: مرا بر دل است از تو چون کوه باری

شماره ۹۳۶: کیم من بیدلی بی اعتباری

شماره ۹۳۷: مرا بس بر سر میدان عشاق این سرافرازی

شماره ۹۳۸: زهی از خط سبزت تازه رسم فتنه انگیزی

شماره ۹۳۹: الله الله چه شوخ دیده کسی

شماره ۹۴۰: ای که جز قتل محبان هنری نشناسی

شماره ۹۴۱: لی حبیب عربی مدنی قرشی

شماره ۹۴۲: با هر که غیر ماست چو شیر و شکر خوشی

شماره ۹۴۳: گهی در دل گهی در دیده باشی

شماره ۹۴۴: باشد از شوب ریا مشرب رندان صافی

شماره ۹۴۵: خسته زخم عشقم ای ساقی

شماره ۹۴۶: صدای آن غژکم کشت و شکل آن غژکی

شماره ۹۴۷: ای ز خورشید جمالت ماه را شرمندگی

شماره ۹۴۸: ای فسون چشم مستت مایه دیوانگی

شماره ۹۴۹: نه خرد راست قصوری و نه دین را خللی

شماره ۹۵۰: نه غزالی که سرایم به خیالش غزلی

شماره ۹۵۱: می زد صفیر شوق خزان دیده بلبلی

شماره ۹۵۲: زهی دور زلفت به هر چین دلی

شماره ۹۵۳: به هر زمین که نشانی ز خیمه لیلی

شماره ۹۵۴: سر تا به قدم غرقه دریای زلالی

شماره ۹۵۵: ای مظهر حسن لایزالی

شماره ۹۵۶: ز مشک تر خطی داری و خالی

شماره ۹۵۷: ای باغ حسن را جمال تو خرمی

شماره ۹۵۸: دارند جان و دل به تو هر یک تظلمی

شماره ۹۵۹: ارید بسط غرامی الیک بعد سلامی

شماره ۹۶۰: سینه روزن روزن است از ناوک صیدافکنی

شماره ۹۶۱: آخر ای سرو خرامان ز کدامین چمنی

شماره ۹۶۲: ای مرا از عشق تو در کار خود حیرانیی

شماره ۹۶۳: خوش آنکه وارهاند ما را ز ما زمانی

شماره ۹۶۴: وقت گل می و مطرب دولتیست تا دانی

شماره ۹۶۵: تو شمع مجلس انسی و شاه عالم جانی

شماره ۹۶۶: هر چند ز چشم ما نهانی

شماره ۹۶۷: ای فتنه چشم تو جهانی

شماره ۹۶۸: به کوی می فروشان خرده بینی

شماره ۹۶۹: نی کیست همدمی شده از خویشتن تهی

شماره ۹۷۰: به فکرت خواستم کز سر وحدت یابم آگاهی

شماره ۹۷۱: ز چشمت چشم آن دارم که گاهی

شماره ۹۷۲: هر نازنین که بینم جولان کنان به راهی

شماره ۹۷۳: ای که در پرده به بازار جهان می آیی

شماره ۹۷۴: هر لحظه جمال خود نوع دگر آرایی

شماره ۹۷۵: عجب مطبوع و موزونی عجب زیبا و رعنایی

شماره ۹۷۶: دل برد ز من فتنه گری عشوه نمایی

شماره ۹۷۷: ای ز خاک قدمت چشم مرا بینایی

شماره ۹۷۸: شنیده ام که ز من یاد کرده ای جایی

شماره ۹۷۹: گر بدانی که چها می کشم از درد جدایی

شماره ۹۸۰: از سبزه بر گل خط می فزایی

شماره ۹۸۱: سینه ام را چاک کن وآنجا درآی

شماره ۹۸۲: هر سر مو بر دل من گر زبانی داشتی

شماره ۹۸۳: گفتی بگوی عاشق و بیمار کیستی

شماره ۹۸۴: در دل چاکم درون از چشم روشن آمدی

شماره ۹۸۵: کاش من بیدل از سگان تو بودی

شماره ۹۸۶: من آواره را گر دل به جای خویشتن بودی

شماره ۹۸۷: شنیده ام که به گلچهره ای نظر داری

شماره ۹۸۸: اگر چه در لب جانبخش انگبین داری

شماره ۹۸۹: ز شهر تن نکنی دل به ملک جان نرسی

شماره ۹۹۰: ای غمت آرزوی جان کسی

شماره ۹۹۱: ای سرشک من ز لعلت با می گلگون یکی

شماره ۹۹۲: ای دو چشمت در ستیز و کین یکی

شماره ۹۹۳: خیل بتان برون ز شمار است و شه یکی

شماره ۹۹۴: بر سر آن کو سر من خاک بودی کاشکی

شماره ۹۹۵: قسم به صفوت جام و صفای جوهر می

شماره ۹۹۶: ای به بالا همانک می دانی

شماره ۹۹۷: آسوده دلا حال دل زار چه دانی

شماره ۹۹۸: با همه سنگدلان ساغر گلرنگ زنی

شماره ۹۹۹: گاهی ز هجر چشم مرا خون فشانی کنی

شماره ۱۰۰۰: تا کیم خاطر آسوده به غم رنجه کنی

شماره ۱۰۰۱: هر دم به دیده دگری خانه می کنی

شماره ۱۰۰۲: جانا چه شد که پرسش یاران نمی کنی

شماره ۱۰۰۳: تا کی از خلق اسیر غم بیهوده شوی

شماره ۱۰۰۴: بازم ز دیده ای گل خندان چه می روی

شماره ۱۰۰۵: از مهر ما متاب رخ ای ترک ماهروی

شماره ۱۰۰۶: اگر وصف مه می کنم مه تویی

شماره ۱۰۰۷: نازنینا ز نیاز شبم آگاه تویی

شماره ۱۰۰۸: با چنین قامت و بالا که تویی

شماره ۱۰۰۹: این چنین خوب و نازنین که تویی

شماره ۱۰۱۰: بس که در جان فگار و چشم بیدارم تویی

شماره ۱۰۱۱: ای صبا گر یاد مهجوران ناشادش دهی

شماره ۱۰۱۲: اغیار را مدام می از جام زر دهی

شماره ۱۰۱۳: ای عمر گرانمایه و ای جان گرامی

شماره ۱۰۱۴: هر قطره می لعل که ریزد به زمینی

شماره ۱۰۱۵: هر زمان از دور رخ بنمایی و پنهان شوی