|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیههای شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخههای خطی، چاپی و نگارههای هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانهها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای همآهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانشهای شعر |
|
|
لغزش به بخش شرحهای صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراکگذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابهیابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالببندی کتابهای قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاههای با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
شد خاک قدم طوبی آن سرو سهی قد را
مااعظمه شانا ما ارفعه قدرا
ای پیکر روحانی از زلف بنه دامی
در قید تعلق کش ارواح مجرد را
من نقش خطت بستم روزی که قلم با خود
می زد رقم هستی این لوح زبرجد را
مپسند ز قتل من آزار بر آن ساعد
یک تیغ زن از غمزه خون ریز چو من صد را
من زنده و تو خیزی خون دگران ریزی
هر لحظه ازین غصه خواهم بکشم خود را
دردت ز ازل آید تا روز ابد پاید
چون شکر گذارد کس این دولت سرمد را
در وصف خطت نو کرد آیین سخن جامی
ذوقی دگر است آری اشعار مجدد را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و عظمت وجود معشوق اشاره میکند و او را نوعی چهره روحانی میداند که روحهای آزاد را در قید و بند تعلق گرفتار کرده است. شاعر از قلمی سخن میگوید که روزی خط وجود او را بر لوح عالم مینویسد. او از درد و غم عشقی سخن میگوید که هر لحظه او را میکشد و تأکید میکند که این درد از آغاز جهان تا پایان برقرار خواهد بود. در نهایت، شاعر به نوآوری در شعر و زیباییهای آن اشاره کرده و بر اهمیت اشعار تازه میافزاید.
هوش مصنوعی: خاک پای درخت طوبی به خاطر آن سرو بلندقدر، بزرگ و ارزشمند شده است.
هوش مصنوعی: ای روحانی با ویژگیهای زیبا، از زلف خود دامنی به وجود آور که روحهای آزاد را در آن گرفتار کنی.
هوش مصنوعی: من روزی که قلم به دست گرفتم و با آن خطوط زیبای تو را کشیدم، به این دنیا و نقش و نگارهایش فکر کردم. این لوح سبز رنگی که در آن زندگی و هستی به تصویر درآمده، نشان از زیباییهایی دارد که در زندگی تو نهفته است.
هوش مصنوعی: از آزار و آسیب به من راضی نباش، چرا که بر آن بازوی زیبا یک تیغ زننده وجود دارد که از غمزهاش صدها نفر را به خون میکشاند.
هوش مصنوعی: من زندهام و تو در حال رفتن هستی، اما هر لحظه به خاطر اینکه دیگران را میبینی که خونشان میریزد، غمگین میشوم و این غم مرا به فکر کشتن خودم میاندازد.
هوش مصنوعی: درد تو از آغاز عالم شروع شده و تا پایان روزگار ادامه خواهد داشت. اما آیا کسی میتواند به خاطر این نعمت ابدی، که همیشه وجود دارد، شکرگزاری کند؟
هوش مصنوعی: در توصیف زیبایی خط تو، زبان شعر به تازگی تغییر کرده است و حال و هوای اشعار تازهای دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شد خاک قدم طوبی، آن سروسهی قدرا
ما اعظمه شأنا، ماارفعه قدرا
ای پیکر روحانی از زلف بنه دامی
در قید تعلق کش، ارواج مجرد را
من زنده و تو خیزی، خون دگران ریزی
[...]
افراخت چودر بستان آن سرو سهی قد را
شد هر شجری طوبی ما ارفعه قد را
آن دلبر روحانی تا زلف پریشان کرد
در مجمع قید آورد دلهای مجرد را
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.