|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
چنین کافتاده دور از جان خویشم
چگونه زنده ام حیران خویشم
به وصلم گر نداری زنده این بس
که بینی کشته هجران خویشم
ندارد تاب مرهم سینه ریش
کرم کن زخمی از پیکان خویشم
ربودی دل ز من جان و خرد نیز
وز این پس در غم ایمان خویشم
ز سیلاب مژه شد خانه ام پست
خراب دیده گریان خویشم
سگم خوان و استخوانی ده کیم من
که خوانی میهمان بر خوان خویشم
بر آن در ناله کردم گفت جامی
مده دردسر از افغان خویشم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق اندوه و جدایی شاعر است. او از دوری محبوب و تاثیرات آن بر خود مینالد و میگوید که زندگیاش در هجران معشوق به حیرت و درد کشیده شده است. شاعر در عین حال به زخمی بودن دلش اشاره میکند و از عدم توانایی در تسکین دردهایش گلهمند است. او از احوال نابسامان خود سخن میگوید که خانهاش به ویرانی و گریان مبدل شده و خود را مانند سگی گدایی میبیند که در جستجوی محبت و غذایی است. در نهایت، او از کسی میخواهد که او را فراموش نکند و از دردسرهایش بکاهد.
هوش مصنوعی: من به شدت از خودم دور افتادهام و حالتی عجیب و گیجکننده دارم، و نمیدانم چگونه همچنان زندهام.
هوش مصنوعی: اگر به وصالم نرسی، زندهام از این بابت که میبینی چقدر به خاطر جداییام رنج میبرم.
هوش مصنوعی: زخمهای من آنقدر عمیق و دردناک هستند که هر مرهمی نمیتواند آنها را التیام بخشد. من از تیرهای دردناک خودم رنج میبرم.
هوش مصنوعی: تو دل و جان و فکر مرا از من ربودی و از این لحظه به غم ایمان خودم مشغول هستم.
هوش مصنوعی: از اشکهایم خانهام ویران شده و چشمهایم همیشه گریان است.
هوش مصنوعی: من مثل سگی هستم که دور سفره نشسته و از صاحبش میخواهد که استخوانی به او بدهد. حالا تو که مهمان من هستی، چرا بر سفره من نمینشینی و از داشتههایم بهرهمند نمیشوی؟
هوش مصنوعی: من در مقابل آن در فریاد زدم که از شرّ نالههای خودم، به من جامی ندهید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.