نهادی لعل رخشان بر بناگوش
سهیل و ماه را کردی هم آغوش
در اشکم شد از عکس لبت لعل
منش در دیده جا کردم تو در گوش
تو را از هر طرف در گوش لعلی ست
چنان لعلی که از جان می برد هوش
مرا بر هر مژه لعلی ست اما
ازان خونی که در دل می زند جوش
ز لعلت گر کنم دریوزه کامی
به لؤلؤ لعل را گیری که خاموش
چه بودی کوهکن لعل تو دیدی
که کردی لعل شیرین را فراموش
ز لعلش چون نداری رنگ جامی
ز خون دل شراب لعل می نوش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت یک محبوب اشاره دارد که با زیبایی‌هایش عواطف و احساسات شاعر را تحریک می‌کند. محبوبی که با وجود نازک‌دلی و حساسیتش، در دل شاعری شعله‌ور از عشق می‌سوزد. اشاره به "لعل" و "لؤلؤ" نمادهای زیبایی و جاذبه‌ی خاص هستند، و شاعر در تلاش است تا عواطفش را از طریق تصاویر زیبا و کنایه‌ها بیان کند. در نهایت، شعر به دلشکستگی و حسرت شاعر اشاره دارد که به خاطر دوری محبوب، احساسات تلخی را تجربه می‌کند و دم‌به‌دم به یاد او می‌افتد.
هوش مصنوعی: گویی سنگ سرخ رنگی را بر گوش ستاره سهیل نهادی و ماه را در آغوشش قرار دادی.
هوش مصنوعی: در چشمانم، اشک‌هایم به خاطر تصویر لب‌های خوش‌رنگت بود، و تو را در گوشه‌ای از قلبم جای دادم.
هوش مصنوعی: تو از هر سو مثل یک گوهر در گوشم می‌درخشی، همچون جواهری که تمام عقل و هوش را از انسان می‌گیرد.
هوش مصنوعی: بر روی هر مژه‌ام جواهری وجود دارد، اما با این حال، خونِ عشق به شدت در دلم می‌جوشد و نگرانم می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر از زیبایی و ویژگی‌های تو درخواست کنم، تو فقط گوشه‌ای از آن را به من بده و دیگر چیزی نخواهی گفت.
هوش مصنوعی: آیا تو که کوه کن هستی، لعل های شیرینی که با زحمت به دست آمده را فراموش کرده‌ای؟
هوش مصنوعی: اگر رنگ جامی از لعل او نداری، از دل‌تنگی و غم خود، شراب لعل را بنوش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بود زودا، که آیی نیک خاموش
چو مرغابی زنی در آب پاغوش
چو شاهِ روم بود آن رویِ نیکوش؛
دو زلفش پیشِ او چون دو سیه‌پوش.
چه رسم‌ست آن نهادن زلف بر دوش
نمودن روز را در زیر شب‌پوش
گه از بادام کردن جعبهٔ نیش
گه از یاقوت کردن چشمهٔ نوش
برآوردن برای فتنهٔ خلق
[...]
خداوندا زدوران زمانه
دلم از غصه چون دیگ است در جوش
همی سوزد جهان هر ساعتم دل
همی مالد فلک هر لحظه ام گوش
دراین فکرت چگونه خوش بود دل
[...]
چو زخمه راندی از کین سیاوش
پر از خون سیاوشان شدی گوش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.