تو جان پاکی سر به سر نی آب و خاک ای نازنین

والله ز جان هم پاک تر روحی فداک ای نازنین

پاکان ندیده روی تو دادند جان بر بوی تو

اینک به گرد کوی تو صد جان پاک ای نازنین

رفتی به گلگشت چمن گل دید لطف آن بدن

از شوق آن بر خویشتن زد جامه چاک ای نازنین

گر شد چو لاله پیکرم غرقه به خون غم کی خورم

این بس که بر دل می برم داغت به خاک ای نازنین

دارم ز غم بیماریی بیمار غم را یاریی

گر تو کنی غم خواریی از غم چه باک ای نازنین

با آنکه شد دردم قوی خواهم فغانم نشنوی

ترسم که بهر من شوی اندیشه ناک ای نازنین

جامی که دارد با تو خو هرگز نتابد از تو رو

گر خود نهی بر فرق او تیغ هلاک ای نازنین