|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیههای شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخههای خطی، چاپی و نگارههای هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانهها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای همآهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانشهای شعر |
|
|
لغزش به بخش شرحهای صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراکگذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابهیابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالببندی کتابهای قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاههای با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
کی بود جانم ز بند غم رهایی یافته
دیده از دیدار جانان روشنایی یافته
کی بود جان فگار و سینه مجروح من
مرهم وصلی بر این داغ جدایی یافته
کی بود زان خط جان افزای و لعل دلگشای
بخت من فیروزی و کامم روایی یافته
کی بود دست من و آن طره عنبرفشان
کز نسیمش جعد سنبل عطرسایی یافته
رفت ازین بستان نوای عیش و برگ خرمی
خرم آن مرغی که برگ از بینوایی یافته
بلبل بی صبر و دل با خار ازان در ساخته ست
کز گل این باغ بوی بی وفایی یافته
با سریر شاهی و تاج کیانی جم نیافت
جامی آن گنجی که در کنج گدایی یافته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حسی عمیق از عشق و جدایی است. شاعر به یادآوری لحظاتی میپردازد که در آنها از غم و اندوه رهایی یافته و با دیدن معشوق، زندگی جدیدی را تجربه کرده است. او از زخمهای دلش و درد جدایی میگوید و به مرهمی اشاره میکند که تنها در وصال محبوب به دست آمده است. همچنین، شاعر به زیباییهای آن معشوق، از جمله چهره و موهایش، اشاره میکند و بیان میکند که این زیباییها بخت و کامی جدیدی به او داده است. در نهایت، شاعر از آرزوها و آمال خود سخن میگوید و در حسرت گنج و ثروتی که در دورانی از فقر و بیپناهی به دست آمده، به سراغ ناخوشیهای زندگی میرود. این شعر ترکیبی از زیبایی، عشق، و درد جدایی را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: کی قادر است که جانم از غم آزاد شود و دیدهام با دیدار محبوب روشنی یابد؟
هوش مصنوعی: کیست که جان من را در این حال پریشان و سینهام را که از درد جدایی مجروح است، درمان کند و مرهمی برای این زخم جدایی باشد؟
هوش مصنوعی: کیست که به من عزت و خوشبختی بخشید؟ آن کسی که با خط زیبا و لبخند دلنوازش، به خوشحالی و کامروایی من افزوده است.
هوش مصنوعی: چه کسی میتواند بگوید که من و آن موهای خوشبو و درخشان که از نسیم وزیدنشان، خوشههای سنبل عطرآگین شده است، در کنار هم هستیم؟
هوش مصنوعی: از این باغ خوشبختی و شادی صدای خوشی رخت بربست و آن پرندهای که از فقر و تنگدستی برگهایی را به دست آورده بود، دیگر در اینجا نیست.
هوش مصنوعی: بلبل، که به شدت بیتاب و دلشکسته است، از خاری که در آن درخت وجود دارد، رنج میبرد. او از گلهای این باغ بوی بیوفایی را احساس کرده است.
هوش مصنوعی: هیچکس با مقام و ثروت و تجملات نمیتواند به خوشبختی و گنج واقعی دست یابد، همچنان که فردی که در فقر و نیازمندی است، ممکن است گنجینههای ارزشمندی از عشق و رضایت را در زندگیاش بیابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.