حرف آخر قافیه

شماره ۱: خداوندا بشوی از گرد بدنامی جبینم را

شماره ۲: خداوندا رهایی ده ز بند درد پایم را

شماره ۳: یارب از پیمانه صحبت شرابی ده مرا

شماره ۴: ز رخ گر آن پری رو دور گرداند نقابش را

شماره ۵: شاد کن از وصل یارب جان افگار مرا

شماره ۶: به ابروی تو قسم یاد می کند دل ما

شماره ۷: ز بیتابی گریزانست جان دردمند ما

شماره ۸: ای محو رنگ و روی تو جان خراب ما

شماره ۹: غنچه خسبی باشد از سیر چمن آئین ما

شماره ۱۰: ز خون دل شده رنگین دو دیده تر ما

شماره ۱۱: دم صبح است ای ساقی ز رو بردار برقع را

شماره ۱۲: زهی فراش زلف عنبرینت طره شب‌ها

شماره ۱۳: چشم یارم خواب و سنگین است بیداری مرا

شماره ۱۴: ای شمع سوی خانه من بی طلب بیا

شماره ۱۵: ز غنچه دل ما بی خبر بود گل ما

شماره ۱۶: نرم شد از خواب غفلت بستر سنگین ما

شماره ۱۷: ای فرش بوی سنبل زلفت دماغ‌ها

شماره ۱۸: ای بی‌لب تو خشک دهان پیاله‌ها

شماره ۱۹: مده چون بوالهوس در سینه جا عشق مجازی را

شماره ۲۰: به سوی کلبه ام ای آفت زمانه بیا

شماره ۲۱: اگر قامت برافرازی زمین را جان شود پیدا

شماره ۲۲: بی‌لبت شد سنگباران بر لب پیمانه‌ها

شماره ۲۳: بر سر بالینم ای خضر مسیحا دم بیا

شماره ۲۴: کوه پهلو بر زمین ماند ز بار درد ما

شماره ۲۵: ای بهارت را گل خودرو گریبان‌پاره‌ها

شماره ۲۶: گاهی به چشم لطف مه من بوبین مرا

شماره ۲۷: ز ناله منع مکن عاشق بلاکش را

شماره ۲۸: نیست آزار کسی در دل غم پیشه ما

شماره ۲۹: حرص افزون می شود از مرگ ما افلاک را

شماره ۳۰: سایه از بی تابیم سیلی زند مهتاب را

شماره ۳۱: می خورد خون جگر در بزم ما مهمان ما

شماره ۳۲: قبا کشیده به بر قامت بلند تو را

شماره ۳۳: چه باشد گر بگیری دست چون من ناتوانی را

شماره ۳۴: تا جلوه عنان تو برداست هوش ما

شماره ۳۵: خون می چکد چو غنچه گل از سخن مرا

شماره ۳۶: تیره بختی گفت در گوش خطش راز مرا

شماره ۳۷: ز بخت تیره بود تازه داغ لاله ما

شماره ۳۸: بر داغ غوطه زد دل عشرت سرشت ما

شماره ۳۹: می دهد هر دم فریب آن نرگس جادو مرا

شماره ۴۰: ای خط سبزت بهار محشر آواره‌ها

شماره ۴۱: هجرش آخر کرد خرم جان افگار مرا

شماره ۴۲: ای به یادت چشمه زمزم در کاشانه‌ها

شماره ۴۳: مشعل طور تجلیست دل انور ما

شماره ۴۴: جانب ما دیده را وا کرده پوشیدن چرا

شماره ۴۵: ز برق تیغ ابرویت فتاد آتش به کشورها

شماره ۴۶: ای ز رویت درگرفته شمع‌ها در خانه‌ها

شماره ۴۷: ماه من مست شراب ناب می بینم تو را

شماره ۴۸: ای خاکمال سرو روان تو آب‌ها

شماره ۴۹: نیست از تسبیح سیری سبحه زهاد را

شماره ۵۰: خال لبت نشانده در آتش خلیل را

شماره ۵۱: در دل ما گر نمی آیی به چشم ما بیا

شماره ۵۲: نو خط من از پی دلهای بی حاصل بیا

شماره ۵۳: به حرف غیر می خواهی تو آزار دل ما را

شماره ۵۴: ز خونم بعد کشتن شورش محشر شود پیدا

شماره ۵۵: با بد و نیک جهان از بسکه همدوشیم ما

شماره ۵۶: فتاده گوشه چشم تو تا به خانه ما

شماره ۵۷: یارب از دارالشفای خود دوایی ده مرا

شماره ۵۸: رویت گل سرسبد لاله زارها

شماره ۵۹: خاک مجنون داد تا بر باد آه سرد ما

شماره ۶۰: هر شب از یادت منور می کنم کاشانه را

شماره ۶۱: تا به آن گلگون قبا چون سایه همدوشیم ما

شماره ۶۲: به گلشن چون برافروزد ز می رخسار چون گل را

شماره ۶۳: غبار گرد بادم توتیای چشم اخترها

شماره ۶۴: ای بهار لطف تو آبروی بستان‌ها

شماره ۶۵: بود منعم عزیز کشور و آزاد خوار اینجا

شماره ۶۶: به شمع بزم امشب عرض کردم خامه خود را

شماره ۶۷: خدایا تازه کن چون شمع مغز استخوانم را

شماره ۶۸: خداوندا مده از جوی غفلت آب تاکم را

شماره ۶۹: در آغوشم چو می‌آیی میان بهر خدا بگشا

شماره ۷۰: از خزان محفوظ کن یارب گلستان مرا

شماره ۷۱: ز داغ دل مزین ساختم پروانه خود را

شماره ۷۲: خط رخسار تو شبها برد از هوش مرا

شماره ۷۳: یارب از دارالشفای خود دوایی ده مرا

شماره ۷۴: دل را اسیر دام بلا می کنیم ما

شماره ۷۵: ای چمن آرا خزان گشتم بهاری ده مرا

شماره ۷۶: گرفتم گوشه‌ای امروز از درها دویدن‌ها

شماره ۷۷: ای نگاهت متکای جان به غارت داده‌ها

شماره ۷۸: ز چشمم قمریان دارند تعلیم پریدن‌ها

شماره ۷۹: ساقیا می ده که موج او برد از جا مرا

شماره ۸۰: زد بر زمین چو نقش قدم آسمان مرا

شماره ۸۱: غنچه خسبی ها در آغوش چمن دارد مرا

شماره ۸۲: بی قرار امروز آن سیمین بدن دارد مرا

شماره ۸۳: خانه بر دوشم پریشان کو وطن دارد مرا

شماره ۸۴: بی پر و بالی درین گلشن هوس باشد مرا

شماره ۸۵: مرغ بی بالم گلستان کی هوس باشد مرا

شماره ۸۶: ناله کردن بر سر کویش هوس باشد مرا

شماره ۸۷: سبزه خطش کشیده در کنار آئینه را

شماره ۸۸: در نظر روزی که آرد آن نگار آئینه را

شماره ۸۹: هر که آرد در نظر آن پر حجاب آئینه را

شماره ۹۰: خانه بر دوشم دو زانو متکا باشد مرا

شماره ۹۱: ای خرامت را ثناگو همچو قمری هوش‌ها

شماره ۹۲: غنچه دارم در بغل گر مشت زر باشد مرا

شماره ۹۳: نرگس و بادام بی او چشم بد باشد مرا

شماره ۹۴: خانه بر دوشم کلید رزق ها باشد مرا

شماره ۹۵: مزرع خشکم نظر بر آسمان باشد مرا

شماره ۹۶: گردبادم دامن صحرا وطن باشد مرا

شماره ۹۷: گل نیم در بر لباس محترم باشد مرا

شماره ۹۸: شمعم و هرگز نمی سازد کسی روشن مرا

شماره ۹۹: پیرم و بار گران بر کف عصا باشد مرا

شماره ۱۰۰: در بهار از فاقه رنگ زعفران باشد مرا

شماره ۱۰۱: تیغ ابرویش اگر مد نظر باشد مرا

شماره ۱۰۲: بهر روزی آسمان کردست سرگردان مرا

شماره ۱۰۳: می کند سرو از حد غماز بازار مرا

شماره ۱۰۴: مکن از بهر روزی پیشه خود بینوایی را

شماره ۱۰۵: لطف کن یارب ازین سودا رهایی ده مرا

شماره ۱۰۶: در صدف آب شد از کسب هوا گوهر ما

شماره ۱۰۷: کدامین بزم از عکس رخت گلزار بود امشب

شماره ۱۰۸: ز رویش خانه ام لبریز بود از ماهتاب امشب

شماره ۱۰۹: پی صید افگنی بیرون شد از بزم شراب امشب

شماره ۱۱۰: جنت سپند سوز گلستان روی توست

شماره ۱۱۱: فلک گردباد ره کاروانت

شماره ۱۱۲: بر گلویم تیغ خون افشان چو آب کوثر است

شماره ۱۱۳: پیشانی ناز او از موج نگه چین بست

شماره ۱۱۴: دل مرا با داغ آن ناآشنا پیچیده است

شماره ۱۱۵: خال او در بند آن زلف چو شست افتاده است

شماره ۱۱۶: همره اغیار آن گل سر به صحرا کرد و رفت

شماره ۱۱۷: در برم دل عندلیب بوستان گم کرده است

شماره ۱۱۸: دست کلیم داغ دل شعله رنگ ماست

شماره ۱۱۹: دلم به پرده دریهای اشک خورسند است

شماره ۱۲۰: دلبر سوداگر من عزم کابل کرده است

شماره ۱۲۱: در دل خوبان به جای مهر دایم کینه است

شماره ۱۲۲: لعلی که منم تشنه او آب حیات است

شماره ۱۲۳: دل در چمن مبندید آتشزده سرائیست

شماره ۱۲۴: از غم دلی که آب نشد سد آهن است

شماره ۱۲۵: در باغ نخل خشک ز بادام مانده است

شماره ۱۲۶: خلعت شادی خزان از قامت گلشن گرفت

شماره ۱۲۷: کارم ز درد عشق به مردن رسیده است

شماره ۱۲۸: آمد بهار و غنچه به گلزار جا گرفت

شماره ۱۲۹ - قطعه از غزل: خسرو گیتی ستان سبحانقلی خان شاه عصر

شماره ۱۳۰: پیمانه یی که باده ندارد شکستنیست

شماره ۱۳۱: شبی که از دلم آه شرر فغان برخاست

شماره ۱۳۲: بر سر بالینم آن گل آمد و خندید و رفت

شماره ۱۳۳: آمد بهار و شعله به سنگی نمانده است

شماره ۱۳۴: در هیچ سینه یی گل داغی نمانده است

شماره ۱۳۵: ای مقدم تو قبله چشم تر من است

شماره ۱۳۶: لشکر خط آخر از ملک تو رو خواهد گرفت

شماره ۱۳۷: لشکر خط جا چو گرد آن دهان خواهد گرفت

شماره ۱۳۸: دور آن رخسار و جور آسمان خواهد گذشت

شماره ۱۳۹: بی تو در گلشن مرا فریاد بلبل آتش است

شماره ۱۴۰: تا در آغوش گلستان من آن سرو قد است

شماره ۱۴۱: روزیم هر روز دشنام از دهان تنگ توست

شماره ۱۴۲: از نظر تا ابروی او رفت دینم رفته است

شماره ۱۴۳: شمعم و پیوسته در رگهای جانم آتش است

شماره ۱۴۴: رفتی و از رفتنت مرهم ز داغم رفته است

شماره ۱۴۵: آمد بهار و سیر گلستان غنیمت است

شماره ۱۴۶: دلبر سوداگر من عزم کابل کرد و رفت

شماره ۱۴۷: فتنه جویی دوش تاراج دل و جان کرد و رفت

شماره ۱۴۸: دل در برم چو کعبه مقام محمد است

شماره ۱۴۹: سرگشته آسمان به هوای محمد است

شماره ۱۵۰: دل در برم چو کعبه دیار محمد است

شماره ۱۵۱: والشمس والضحی گل روی محمد است

شماره ۱۵۲: آنکه می گرید به حالم چشم خونین من است

شماره ۱۵۳: بیا به کلبه ام ای ماهرو صفا اینجاست

شماره ۱۵۴: تا هوایت بر سر باد صبا افتاده است

شماره ۱۵۵: دل به دام کاکل آن دلربا افتاده است

شماره ۱۵۶: در باغ اثر ز ناله بلبل نمانده است

شماره ۱۵۷: جود و سخا به مردم عالم نمانده است

شماره ۱۵۸: بهر خصم از خسروان امداد می باید گرفت

شماره ۱۵۹: آن شوخ اگر نمایدش از دور پشت دست

شماره ۱۶۰: از رفیق رهنما طبع گدا آسوده است

شماره ۱۶۱: آمد خزان و عیش و طرب از زمانه رفت

شماره ۱۶۲: لاله رویی آمد و آتش به داغم کرد و رفت

شماره ۱۶۳: آمد خزان و دور نشاط از پیاله رفت

شماره ۱۶۴: در گلشنی که مقدم آن گل رسیده است

شماره ۱۶۵: نسازم ز بانگ سگانت شکایت

شماره ۱۶۶: روزگاری شد که پشتم از غم دوران دوتاست

شماره ۱۶۷: چشم تو را طبیب کجا می کند علاج

شماره ۱۶۸: بیا و باده کش ای محتسب به پای قدح

شماره ۱۶۹: به جستجوی تو بیرون شد از چمن گل سرخ

شماره ۱۷۰: خلوتسرای رضوان کاشانه تو باشد

شماره ۱۷۱: از غمت در سینه دل صد نامه انشا می‌کند

شماره ۱۷۲: روزی که دام زلف تو در تاب می شود

شماره ۱۷۳: چو تیغ بر کمر آن باده نوش می آید

شماره ۱۷۴: شبی که بر سرم آن سبزپوش می آید

شماره ۱۷۵: در گلستان بی‌تو اشک از چشم بلبل می‌چکد

شماره ۱۷۶: بر سرم روزی که از زلف تو سودا گل کند

شماره ۱۷۷: به سیر گل مگر آن شوخ گلگون پوش می آید

شماره ۱۷۸: مرغ بی بال و پری دیدم دلم آمد به یاد

شماره ۱۷۹: غنچه ام آخر چو گل کام به عریانی بود

شماره ۱۸۰: خم تهی شد از می و دور قدح از پا فتاد

شماره ۱۸۱: ساقی بده آن می که ز دل شور برآید

شماره ۱۸۲: خون دل از دیده ام روزی که سر بیرون کند

شماره ۱۸۳: مبادا کار من با چشمت ای مژگان خدنگ افتد

شماره ۱۸۴: چو تیغ در کمر آن رشک آفتاب کند

شماره ۱۸۵: در گلستان سایه تازان قامت رعنا فتاد

شماره ۱۸۶: جلوه گر روزی که در گشن قد او می شود

شماره ۱۸۷: چو بهر پرسشم آن شهسوار می آید

شماره ۱۸۸: نگار من به دم چون مسیح می آید

شماره ۱۸۹: شمع با آتش مدارا تا قیامت می کند

شماره ۱۹۰: شمع ها جمله به فانوس وطن ساخته اند

شماره ۱۹۱: شمع بزمم از تماشای تو شاخ گل شود

شماره ۱۹۲: دیده چرخ به ظالم نگران خواهد بود

شماره ۱۹۳: زلف تو شام بوی و جبین صبحگاه عید

شماره ۱۹۴: چشم شوخش در گلستان آمد و خنجر کشید

شماره ۱۹۵: آمد خزان و سیر چمن آرزو نماند

شماره ۱۹۶: سبزه خط آب از رخسار جانان می خورد

شماره ۱۹۷: دماغ آشفتنی از بزم اهل جود می آید

شماره ۱۹۸: روزی که یار مست برون از چمن شود

شماره ۱۹۹: ز رشک کلبه من کعبه و بتخانه می‌سوزد

شماره ۲۰۰: دوستان چون شمع امشب جای در مجلس کنید

شماره ۲۰۱: رفتند اهل جود در ایام کس نماند

شماره ۲۰۲: ای مه شبی به خانه ام آیی چه می شود

شماره ۲۰۳: مرا ای بی مروت مهربان گردی چه خواهد شد

شماره ۲۰۴: ز من رنجیده یی صیاد هوش من که خواهد شد

شماره ۲۰۵: ز دنیا هر که شد لبریز عمرش بی بقا گردد

شماره ۲۰۶: آتشم روزی که از دامان صحرا گل کند

شماره ۲۰۷: از ملامت خانه ام آرامگاه گل شود

شماره ۲۰۸: به سوی بحر اگر سیلاب اشکم رهنمون افتد

شماره ۲۰۹: رنگینی رخ تو به رعنا نداده اند

شماره ۲۱۰: شیرینی لب تو به شکر نداده اند

شماره ۲۱۱: آهم امشب در چمن سرگشتگان را یاد کرد

شماره ۲۱۲: تسخیر عکس روی تو دل چون هوس کند

شماره ۲۱۳: تا به زلف خویش خوبان هم‌نشینم کرده‌اند

شماره ۲۱۴: مرا در دیده همچون سرمه جا گردی چه خواهد شد

شماره ۲۱۵: درد و داغ غم ز جان عشقبازان برده اند

شماره ۲۱۶: اگر در خانه آئینه آن روح روان آید

شماره ۲۱۷: قبای لاله گون در بر چو آن سرو روان آید

شماره ۲۱۸: پیغام چشم من به عزیزان که می برد

شماره ۲۱۹: از رخت میخانه امشب آنقدر مسرور بود

شماره ۲۲۰: من دیوانه را ارواح مجنون چون به یاد آید

شماره ۲۲۱: چمن از رنگ و بو چون شد تهی بلبل فنا گردد

شماره ۲۲۲: ز جا چون سرو اگر از غیرت شمشاد برخیزد

شماره ۲۲۳: تکلم از دهانش گر ز تنگی دیر می ریزد

شماره ۲۲۴: ساقی مجلس ما آن بت بی باک نشد

شماره ۲۲۵: به سوی کلبه ام شامی که آن شمع وصال آید

شماره ۲۲۶: بی تو در چشمم نگه در شیشه چون سیماب بود

شماره ۲۲۷: غنچه‌ام خوبان غم خود دل‌نشینم کرده‌اند

شماره ۲۲۸: وقت شد خط پا بر آن گلبرگ تر خواهد نهاد

شماره ۲۲۹: چشم او خون دل عاشق دمادم می خورد

شماره ۲۳۰: کوه را افغانم آتش در جگر می افگند

شماره ۲۳۱: هر کس که زین محیط دم آب می خورد

شماره ۲۳۲: به دست سایلان آوازه احسان عصا گردد

شماره ۲۳۳: ز سودای رخت همیان زر گل بر سرم ریزد

شماره ۲۳۴: دست کوتاهم اگر منظور چشم او شود

شماره ۲۳۵: زلف با خال لبش تلقین ایمان می‌کند

شماره ۲۳۶: شعله خوبانی که هر یک آفت پروانه‌اند

شماره ۲۳۷: در محبت طفل اشکم گوهر دل می شود

شماره ۲۳۸: می شود هنگام پیری موی چون عنبر سفید

شماره ۲۳۹: ز دل پروانه آهم به لب مأیوس می آید

شماره ۲۴۰: به گلشن گل اگر از رنگ و بوی خود سخن سازد

شماره ۲۴۱: دل چو از پای فتد دست دعا می گردد

شماره ۲۴۲: رخت هستی دل سوی آن جامه‌گلگون می‌کشد

شماره ۲۴۳: میل خوبان ز اسیران به توانگر باشد

شماره ۲۴۴: دل چون مطیع گشت چراغ نظر شود

شماره ۲۴۵: به سیر باغ اگر آن شعله بالا بلند آید

شماره ۲۴۶: آنها که تکیه بر کرم کبریا کنند

شماره ۲۴۷: جبهه می خواهم که وقف سجده آن پا شود

شماره ۲۴۸: داغ را دل در کنار خویشتن می پرورد

شماره ۲۴۹: شبی که خانه ام از روی یار گلشن بود

شماره ۲۵۰: از رخت آئینه من دامن گلچین شود

شماره ۲۵۱: دم صبحی که در میخانه از بهر شراب آید

شماره ۲۵۲: عالم به چشم مستان چون آب می نماید

شماره ۲۵۳: چند روزی در محبت درد می‌باید کشید

شماره ۲۵۴: می پرستی های آن لبهای خندانت چه شد

شماره ۲۵۵: ز چاک سینه دود آه من گلگون برون آید

شماره ۲۵۶: خدای ذات تو را از بلا نگه دارد

شماره ۲۵۷: دلم در کوی او رفتست حیرانم که چون آید

شماره ۲۵۸: در خانه یی که وصف رخ یار بگذرد

شماره ۲۵۹: فلک به قامت پیر خمیده می ماند

شماره ۲۶۰: فلک از ناله شبهای من بی تاب می گردد

شماره ۲۶۱: بی تو امشب ساغر و پیمانه ام در جنگ بود

شماره ۲۶۲: امشب ای مژگان سیه چشمی که بر روی تو بود

شماره ۲۶۳: بهند غصه منعم عاقبت محبوس می گردد

شماره ۲۶۴: از دل دنیاپرستان ذوق صحبت برده اند

شماره ۲۶۵: به استقبال چشمت فتنه از هر سوی صف بندد

شماره ۲۶۶: خیر بادش می کنم دود از دماغم می رود

شماره ۲۶۷: ای پسر آنها که پیش از برگ بارت داده‌اند

شماره ۲۶۸: جهان پر شهد از لبهای خندان تو می گردد

شماره ۲۶۹: قامتش چون از بهار جلوه رعنا می شود

شماره ۲۷۰: در رهت چون نقش پا امشب دو چشمم چار بود

شماره ۲۷۱: دور از آن مژگان مرا دل سوی خنجر می رود

شماره ۲۷۲: نگه مست تو خون دل احباب خورد

شماره ۲۷۳: شنیدم زین دیار آن گل بسر عزم سفر دارد

شماره ۲۷۴: جان ز دنبالش ز جسم ناتوانم می رود

شماره ۲۷۵: آئینه را جمال تو صاحب نظر کند

شماره ۲۷۶: فصل خزان رسید ز گلها اثر نماند

شماره ۲۷۷: دوران تمام گشت اثر بر فلک نماند

شماره ۲۷۸: مرغ دلم چو ناله کشیدن هوس کند

شماره ۲۷۹: بی رخت گل به گلستان سر بی تن باشد

شماره ۲۸۰: سرو را شمشاد قدش محو چون تصویر کرد

شماره ۲۸۱: چو بیرون از چمن آن سرو یکتا گرد می آید

شماره ۲۸۲: گل به گلشن دعویی صاحب کمالی می کند

شماره ۲۸۳: مرا از طوف کویت شکوه ی در دل نمی باشد

شماره ۲۸۴: بی گفتگوی رزق مهیا نمی شود

شماره ۲۸۵: دل قمری سرو قد رعنای محمد

شماره ۲۸۶: دامن گلستانش تا مرا به چنگ آمد

شماره ۲۸۷: رفیق از کف مده دشمن اگر خواهی زبون گردد

شماره ۲۸۸: باغبانی کو که آید گل در آغوشم کند

شماره ۲۸۹: با من ز عرضحال زبان در دهان نماند

شماره ۲۹۰: در روزگار ما اثری از سخا نماند

شماره ۲۹۱: سرمه در چشمی نمی بینم که خاموشم کند

شماره ۲۹۲: نام و نشان به دهر ز اهل کرم نماند

شماره ۲۹۳: در عهد ما رواج به اهل هنر نماند

شماره ۲۹۴: با یار و دوست شیوه عهد و وفا نماند

شماره ۲۹۵: تا مرا بر سر کلاه در آستینم کرده‌اند

شماره ۲۹۶: تهیدستی چو روی آورد طالع واژگون افتد

شماره ۲۹۷: ترک هستی سالکان در زیر گردن کرده اند

شماره ۲۹۸: ماه رخسار تو امشب شمع بزم ناله بود

شماره ۲۹۹: آمد بهار و رفتن خود را خبر نداد

شماره ۳۰۰: فصل خزان رسید و نشاط و طرب نماند

شماره ۳۰۱: آمد خزان نسیم گل و یاسمن نماند

شماره ۳۰۲: فصل خزان رسید به گلشن صدا نماند

شماره ۳۰۳: ساقیا برخیز از طاق طرب مینا فتاد

شماره ۳۰۴: نوبهار آمد تماشای گل و سنبل کنید

شماره ۳۰۵: نگار جامه فروشم کلاه پوش آمد

شماره ۳۰۶: مگو در انجمن مینا ز دست چرخ دون گرید

شماره ۳۰۷: نگاهم بی رخش گردید اشک و غنچه گل شد

شماره ۳۰۸: مرا هر شب تب هجران آن بدخو بسوزاند

شماره ۳۰۹: عقل و هوشم رفت تا آن تندخو خنجر کشید

شماره ۳۱۰: مرا نگاه تو عالی جناب خواهد کرد

شماره ۳۱۱: رخ تو رونق گل در نقاب خواهد کرد

شماره ۳۱۲: شب چو آن شمع ز کاشانه برون می آید

شماره ۳۱۳: صدای مقدم گلچین چو در گلزار می آید

شماره ۳۱۴: مو سفیدی حرص دنیا دور نتوانست کرد

شماره ۳۱۵: نفس سرکش را مسخر عقل پرتدبیر کرد

شماره ۳۱۶: ز موج اشک آخر پای در زنجیر خواهم شد

شماره ۳۱۷: جنت لبالب است ز نام چهار یار

شماره ۳۱۸: ز مهر روی تو گشتیم خاکسار آخر

شماره ۳۱۹: از وصال او مرا شد ناتوانی بیشتر

شماره ۳۲۰: سبزه خط بخشد از لعل لب او جان به ابر

شماره ۳۲۱: مرا بر سر کلاه از سایه بال هما بهتر

شماره ۳۲۲: خط برآوردی و بر جا سرو چالاکت هنوز

شماره ۳۲۳: بهر قتل من زدی تیغ و فغان دارم هنوز

شماره ۳۲۴: چشم مست او ندانستست انجامم هنوز

شماره ۳۲۵: نمی رود ز دم یاد آن جوان هرگز

شماره ۳۲۶: صد بیابان طی شد و از کاروان دورم هنوز

شماره ۳۲۷: همرهان رفتند و من پا در وطن دارم هنوز

شماره ۳۲۸: خط برآورد و نشد خاطر ازو شاد هنوز

شماره ۳۲۹: فرهاد ناله می کند از تیشه ام هنوز

شماره ۳۳۰: مباش ای مه من پیرو دل همه کس

شماره ۳۳۱: سربلندان جهان را نام احسان است و بس

شماره ۳۳۲: پیر گشتیم ز غم یاد جوان ما را بس

شماره ۳۳۳: ای که خون کردی دل ما راز چشم ما مپرس

شماره ۳۳۴: می کنم چون شمع بهر سوختن امداد خویش

شماره ۳۳۵: با که روشن سازم احوال دل افگار خویش

شماره ۳۳۶: زین گلستان سرو قدی را نکردم رام خویش

شماره ۳۳۷: فگنده بر دلم عمریست مهر آن جبین آتش

شماره ۳۳۸: تا چو پروانه کشم شمع تو را در بر خویش

شماره ۳۳۹: بید مجنونم سر خود دیده ام در پای خویش

شماره ۳۴۰: تو و بدمستی و عاشق کشی و خنجر خویش

شماره ۳۴۱: تا تو آلوده به خون ساخته‌ای خنجر خویش

شماره ۳۴۲: روز محشر بزم دست سوی افسر خویش

شماره ۳۴۳: تا نمودی در گلستان زلف عنبربوی خویش

شماره ۳۴۴: ای دل مطیع آن بت مژگان فرنگ باش

شماره ۳۴۵: اگر بردارد از رخ پرده خورشید جهانتابش

شماره ۳۴۶: با اهل جاه ناخن زاغ و پلنگ باش

شماره ۳۴۷: گر کشم از سینه خود آه گردون سای خویش

شماره ۳۴۸: نو خط من می کند بر چرخ مینا فام رقص

شماره ۳۴۹: با پریشان روزگاران یار دارد اختلاط

شماره ۳۵۰: تفسیر سازد حسن را رویی که دارد خال و خط

شماره ۳۵۱: می زند عشق تو هر شب شعله در جانم چو شمع

شماره ۳۵۲: مه بود در کلبه ام چون در ته دامن چراغ

شماره ۳۵۳: صرف شد عمر من ای یار غلط کردم حیف

شماره ۳۵۴: حسنش آخر از هجوم خط تلف شد حیف حیف

شماره ۳۵۵: روزی که صبح حشر کند رو به یک طرف

شماره ۳۵۶: در صدف چون قطره افتد گردد او را دل ز سنگ

شماره ۳۵۷: دارم ز دست داغ دل سامانیان در بغل

شماره ۳۵۸: شهر و صحرا درگرفت از آتش رخسار گل

شماره ۳۵۹: افلاک را گداخت دل صبر پیشه ام

شماره ۳۶۰: پادشاها با تو جان دردمند آورده ام

شماره ۳۶۱: بر خاک ریخت جام شرابی که داشتم

شماره ۳۶۲: شب چو یاد عارض آن شعله قامت می کنم

شماره ۳۶۳: روی دلی ز مردم عالی نیافتم

شماره ۳۶۴: قبای خود چو گل امروز پاره پاره کنم

شماره ۳۶۵: موج جوهر شوم از تیغ زبانت گردم

شماره ۳۶۶: خم گشت قد و با لب نانی نرسیدیم

شماره ۳۶۷: بی تو امشب بوی خون می آید از کاشانه ام

شماره ۳۶۸: نفس عمریست می پیچد مرا در سینه می ترسم

شماره ۳۶۹: لب گشایی به تکلم ز کلامت گردم

شماره ۳۷۰: بنده مرحمت چشم سیاهت گردم

شماره ۳۷۱: می روم هر سو سراغ دل ز مردم می کنم

شماره ۳۷۲: صبا آورد دوش از میر عالی نامه‌ای سویم

شماره ۳۷۳: ز شهر از دست تو امروز ای گل پیرهن رفتم

شماره ۳۷۴: روی دلی از آن بت سرکش نیافتم

شماره ۳۷۵: اشکیم تازه شور ز زمزم کشیده ایم

شماره ۳۷۶: یار سرکش را به زور ناله همدم کرده ایم

شماره ۳۷۷: از آن روزی که دور افتاد زان زلف دو تا دستم

شماره ۳۷۸: پژمرده شد به دل گل داغی که داشتم

شماره ۳۷۹: گردبادم خاک در چشم چراغت می کنم

شماره ۳۸۰: یاد آن شبها که در بزمت فراغت داشتم

شماره ۳۸۱: بهر سوغای عزیزان جان ز تن بیرون کنم

شماره ۳۸۲: خشک است ز بی مهریی ایام دماغم

شماره ۳۸۳: تا به کوی آن نگار سیمبر جا کرده ام

شماره ۳۸۴: شده چون سایه از بس خاکساری جزو اعضایم

شماره ۳۸۵: شبی که بوی گلت از هوا سراغ کنم

شماره ۳۸۶: بر زمین مانند اشک از چشم تر افتاده ام

شماره ۳۸۷: چهره افروخت چو گل بهر تماشا رفتم

شماره ۳۸۸: به کویت از سر خود سجده مقبل نمی دانم

شماره ۳۸۹: از چمن افغان کنان بیرون چو بلبل می روم

شماره ۳۹۰: داغ هر جا گل کند پا تکیه دل می کنم

شماره ۳۹۱: یاد آن شبها که در بر گلعذاری داشتم

شماره ۳۹۲: دل دیوانه خود را نشان کردم ندانستم

شماره ۳۹۳: روم از جای با اندک نسیمی گرد را مانم

شماره ۳۹۴: به گلشن رفتم و بی رویت آغاز جنون کردم

شماره ۳۹۵: شکایت نامه آن روی چون گل بود در دستم

شماره ۳۹۶: به گلزاری که در وی سرو قدی نیست خاموشم

شماره ۳۹۷: خبر می گوید از راز درون لبهای خاموشم

شماره ۳۹۸: تا گرفتم خو به سحر نرگسش جادو شدم

شماره ۳۹۹: از سر کوی تو با صد حسرت ای گل می روم

شماره ۴۰۰: گر به کف مانند گل مشت زری می داشتم

شماره ۴۰۱: صبا از خنده آن گل حدیثی گفت در گوشم

شماره ۴۰۲: در دل امشب شورشی چون صبح محشر داشتیم

شماره ۴۰۳: از عدم جسم خراب و رنگ زرد آورده ام

شماره ۴۰۴: بی خود شدم از زلف دو تا کام گرفتم

شماره ۴۰۵: دل را اسیر خط بناگوش کرده ام

شماره ۴۰۶: خوش آن مستی که درد و داغ خود را چاره می کردم

شماره ۴۰۷: دری گشاده نگردد اگر گدای شوم

شماره ۴۰۸: امشب از مستی به پای خم چو خشت افتاده ام

شماره ۴۰۹: اشک چشم شبنمم در حسرت روی گلم

شماره ۴۱۰: بس که چون شبنم سری دارد به عریانی تنم

شماره ۴۱۱: می کند پهلو تهی کنج غم از تنهائیم

شماره ۴۱۲: در چمن از گریه آبی بر رخ گل می زنم

شماره ۴۱۳: گوشه چشم تو تا افتاد بر کاشانه ام

شماره ۴۱۴: بی تو امشب سوخت از تب استخوان پیکرم

شماره ۴۱۵: بی تو امشب بس که احوال خرابی داشتم

شماره ۴۱۶: ساقی ز حدیث می و پیمانه گذشتیم

شماره ۴۱۷: چون گل تمام داغم و خرم نشسته ام

شماره ۴۱۸: نسیم صبح پیامی رساند در گوشم

شماره ۴۱۹: شبنمم پهلو به روی بستر گل می زنم

شماره ۴۲۰: بی جمالت در گلستان چاک چون گل می زنم

شماره ۴۲۱: نگاه باده پرست تو برده از هوشم

شماره ۴۲۲: نمی شود دم پیری اجل فراموشم

شماره ۴۲۳: بیابان گردم و از کشور آرام بیرونم

شماره ۴۲۴: بس که دلگیر از تماشای گلستان گشته ام

شماره ۴۲۵: می روم در باغ و سر در پای سنبل می کنم

شماره ۴۲۶: خبر از زلف او با جان غم پیوسته آوردم

شماره ۴۲۷: بر درت همچون کمان پشت دو تا آورده ام

شماره ۴۲۸: شمعم و پروانه ام با شد دل بی کینه ام

شماره ۴۲۹: بس که خو کردست با کلفت دل غم پیشه ام

شماره ۴۳۰: شکایت نامه آن روی چون گل بود در دستم

شماره ۴۳۱: تا به سودای تو از خانه به بازار شدیم

شماره ۴۳۲: همنشین زنبورم خانه پر عسل دارم

شماره ۴۳۳: ز قتل عاشقان در سینه او غم نمی‌بینم

شماره ۴۳۴: به دام دلبری افتاده ام گمگشته تدبیرم

شماره ۴۳۵: نگاه یار با من بر سر جنگ است می دانم

شماره ۴۳۶: روزگاری شد که خون از دیده تر می خوریم

شماره ۴۳۷: از دهر بس که کلفت بسیار می کشم

شماره ۴۳۸: در دم خط آن پسر در جستجو خواهد شدن

شماره ۴۳۹: سرمه آن روزی که از چشمت جدا خواهد شدن

شماره ۴۴۰: وقت خط جان تو بیرون از بدن خواهد شدن

شماره ۴۴۱: اشک من گر اینچنین کز دل برون خواهد شدن

شماره ۴۴۲: تازه می سازم ز برق ناله داغ خویشتن

شماره ۴۴۳: چشم تا پوشیده ام از آرزوی خویشتن

شماره ۴۴۴: گر به طوف خاکم آن عاشق نواز آید برون

شماره ۴۴۵: دلم افسرده شد از گردش ارض و سما بیرون

شماره ۴۴۶: یارب از پیمانه صحت مرا سرشار کن

شماره ۴۴۷: تلخکامم از دل پر مدعای خویشتن

شماره ۴۴۸: ز آتش عشق تو آب شد جگر من

شماره ۴۴۹: به دستم کرد گل تا داغهای آتشین من

شماره ۴۵۰: بپوش از هستی خود چشم و عیش جاودانی کن

شماره ۴۵۱: ای شکر لب وقف ارباب هوس خواهی شدن

شماره ۴۵۲: از دل زارم نفس مأیوس می آید برون

شماره ۴۵۳: به دور خط رخسارت دو چندان گشت آه من

شماره ۴۵۴: از ریاضت نفس را کردم کباب خویشتن

شماره ۴۵۵: جنونم دشت پیما شد کن ای مجنون حذر از من

شماره ۴۵۶: این چه رنگ و رخسار است گلشن جمال است این

شماره ۴۵۷: نمی آیی به بالینم نمی گیری خبر از من

شماره ۴۵۸: خانه ام از روی او امشب چمن خواهد شدن

شماره ۴۵۹: کجا رفتی ز آغوش تماشا ای نگار من

شماره ۴۶۰: تا چراغ انجمن کردن زبان خویشتن

شماره ۴۶۱: تا به او روشن کنم سوز نهان خویشتن

شماره ۴۶۲ - قطعه: فلک رتبه سبحانقلی خان که باشد

شماره ۴۶۳: به دریا کرده ام خو موج آبم می توان گفتن

شماره ۴۶۴: نمی گردد صدای جود از اهل کرم بیرون

شماره ۴۶۵: کرده ام چون غنچه سر در آستین خویشتن

شماره ۴۶۶: کرده ام بالین آسایش ز دست خویشتن

شماره ۴۶۷: اگر یک دم شود خالی ز موج می سبوی من

شماره ۴۶۸: مسجد در آی و تکیه به غیر از خدا مکن

شماره ۴۶۹: از مربی بس که رم خورده دل بدخوی من

شماره ۴۷۰: شبی ای شمع در آغوش ما جا می توان کردن

شماره ۴۷۱: به خاک افتاده گرد سرمه چشم سیاهت من

شماره ۴۷۲: گذشتی مست با غیر و زدی آتش به داغ من

شماره ۴۷۳: غریبم نیست همچون لاله دلسوزی به داغ من

شماره ۴۷۴: خوش آن روزی که می نوشیده می رفتی به باغ من

شماره ۴۷۵: ای دل چو بلبل از پی آن بی وفا مرو

شماره ۴۷۶: خامه می پیچد به خود از خط چون زنجیر او

شماره ۴۷۷: مجلس افروزیی رخساره نیکویت کو

شماره ۴۷۸: ای سرمه صید کشته چشم سیاه تو

شماره ۴۷۹: وصف رخش گلست و ورق گلشن است ازو

شماره ۴۸۰: شوخ نقاشی که رنگم می کند تسخیر او

شماره ۴۸۱: نمی نهم به در باغ خلد پا بی تو

شماره ۴۸۲: نمی نهم به تماشای گل قدم بی تو

شماره ۴۸۳: تا کی چو گل نشینم در خون تپیده بی تو

شماره ۴۸۴: هر شب چو شمع دارم سوز و گداز بی تو

شماره ۴۸۵: گردیده شمع بزمم بی آب و تاب بی تو

شماره ۴۸۶: پیچیده با نگاهم از سیر باغ بی تو

شماره ۴۸۷: شبها بود چراغم از دود آه بی تو

شماره ۴۸۸: پریده رنگ ز گلها و لاله بی تو

شماره ۴۸۹: شبها چو شمع دارم حال خراب بی تو

شماره ۴۹۰: شد موسم خزان به گل و غنچه ناز کو

شماره ۴۹۱: آمد بهار و رونق گلهای باغ کو

شماره ۴۹۲: آمده بهار و نشاء و نمای زمانه کو

شماره ۴۹۳: افتاد بر سر من سودای کاکل تو

شماره ۴۹۴: آمد بهار و فیض نسیم بهار کو

شماره ۴۹۵: آمد بهار بر کف ساقی پیاله کو

شماره ۴۹۶: باشد به بام دیده من جای خواب تو

شماره ۴۹۷: ای گل به سیر باغ چو باد صبا مرو

شماره ۴۹۸: بیا که غنچه شد ای سرو من چمن بی تو

شماره ۴۹۹: ای گل نرگس فدای چشم چون بادام تو

شماره ۵۰۰: در خوان منعمان به امید عطا مرو

شماره ۵۰۱: برده‌ام امروز بوی خوش ز باغ تازه‌ای

شماره ۵۰۲: فصل نوروز است می‌آید هوای تازه‌ای

شماره ۵۰۳: برآرد از چمن گل را خزان آهسته آهسته

شماره ۵۰۴: ز بیم نرگس مستت پرید رنگ پیاله

شماره ۵۰۵: دل همچو اشک بر سر مژگان برآمده

شماره ۵۰۶: دل از خود رفته شوری بر من دیوانه افتاده

شماره ۵۰۷: دلبر سوداگرم از شهر کابل آمده

شماره ۵۰۸: تا ز پیش چشم من ای دشت‌پیما رفته‌ای

شماره ۵۰۹: پنجه‌ام هرگز نرفته بر در کاشانه‌ای

شماره ۵۱۰: تا تو رفتی انجمن گردید ماتم‌خانه‌ای

شماره ۵۱۱: نوخط من ز سفر تا به وطن آمده‌ای

شماره ۵۱۲: چهره افروخته همچون گل باغ آمده‌ای

شماره ۵۱۳: جانب کلبه‌ام ای ماه‌جبین آمده‌ای

شماره ۵۱۴: مرا در کشور تسلیم یارب تاج شاهی ده

شماره ۵۱۵: چهره افروخته از باده ناب آمده‌ای

شماره ۵۱۶: می‌کشم می هر سحر با می‌پرست تازه‌ای

شماره ۵۱۷: از شکایت دل نمی‌سازد ز ما اندیشه‌ای

شماره ۵۱۸: تا تو ای یوسف مصری ز سفر آمده‌ای

شماره ۵۱۹: برده دل را از بر من نونهال تازه‌ای

شماره ۵۲۰: در دلم افتاده همچون لاله داغ تازه‌ای

شماره ۵۲۱: برده در پیری دل از دستم جوان تازه‌ای

شماره ۵۲۲: جان به لب آمده و نیست ز جانان مددی

شماره ۵۲۳: ای سرو مایل قد دلجوی کیستی

شماره ۵۲۴: هر کوچه باغ دیده ام ای گل خوش آمدی

شماره ۵۲۵: ای شمع بر سر من گریان خوش آمدی

شماره ۵۲۶: رفتی و شوری به جان ناتوان انداختی

شماره ۵۲۷: سر مگو آنکه شود خم پی احسان کسی

شماره ۵۲۸: مرا امشب چو زلف خود پریشان کردی و رفتی

شماره ۵۲۹: مرا در بحر غم چون موج آب انداختی رفتی

شماره ۵۳۰: مرا آورده بر سر لشکر سودا شبیخونی

شماره ۵۳۱: مرا ای شعله خود در تاب و تب انداختی رفتی

شماره ۵۳۲: ز دستم می کشد دامن بهار افشان گریبانی

شماره ۵۳۳: کبابم کرده بی پروا خرامی چشم می پوشی

شماره ۵۳۴: مرا تا کی دواند آرزوی دل به هر سویی

شماره ۵۳۵: ز من دل برده رنگین جلوه شمشاد بالایی

شماره ۵۳۶: دلم را برده از جا سرو قد نازک اندامی

شماره ۵۳۷: دلم در سینه باشد در تنوری مرغ بریانی

شماره ۵۳۸: غنچه گردید گل قسمتم از کم سخنی

شماره ۵۳۹: ای خوش نگاه رخنه گر جان کیستی

شماره ۵۴۰: چه کرده ام که مرا همدم بلا کردی

شماره ۵۴۱: چون غنچه گر به جیب تأمل فرو روی

شماره ۵۴۲: شمع بزمی و چو یوسف به نظر می‌آیی

شماره ۵۴۳: کفر و دین یکسان بود در مذهب دیوانگی

شماره ۵۴۴: گر در خط بتان به تأمل فرو روی

شماره ۵۴۵: از کدامین چمن ای سرو روان می آیی

شماره ۵۴۶: گل به سر بر زده و پا به حنا می آیی

شماره ۵۴۷: همچو گل کیسه لبالب ز درم می آیی

شماره ۵۴۸: گل به سر برزده از سیر چمن می آیی

شماره ۵۴۹: به کوی انتظاری آرمیدن ها چه می دانی

شماره ۵۵۰: فلک از کهکشان چون سینه چاکست پنداری

شماره ۵۵۱: تا لبت نام برآورده به شیرین سخنی

شماره ۵۵۲: تا کی ای بلبل به دنبال هنر افتد کسی

شماره ۵۵۳: به سوی کلبه ام ای سیمبر نمی آیی

شماره ۵۵۴: چرا به کلبه ام ای دلربا نمی آیی

شماره ۵۵۵: به خواب آمد مرا لیلی وشی چون سرو موزونی

شماره ۵۵۶: دمید خط و در آغوش من نمی آیی

شماره ۵۵۷: چرا به کلبه ام ای لاله رو نمی آیی

شماره ۵۵۸: قدت در چشم خود جا کرده ام ای دوست می رنجی

شماره ۵۵۹: به سوی کلبه ام ای نازنین دوش آمدی رفتی

شماره ۵۶۰: چرا به کلبه ام مهربان نمی آیی