آنها که تکیه بر کرم کبریا کنند

سر در قبا کشند و به محراب جا کنند

آنها که قانع اند به یک قطره چون صدف

گوهر اگر دهند هماندم عطا کنند

آنها که بر کلاه نمد خوی کرده اند

کی آرزوی سایه بال هما کنند

آنها که آگهند ز اسرار نیک و بد

از کاه دانه را به نگاهی جدا کنند

آنها از نسیم سحر بوی برده اند

دلهای غنچه را چمن دلگشا کنند

آنها که پا ز بستر راحت کشیده اند

پهلوی خویش وقف نی بوریا کنند

آنها که روز و شب بخدایند سیدا

ما را چه می شود که به خود آشنا کنند