حرف آخر قافیه

شماره ۱: اذا ماشئت ان تحیی حیوة حلوة المحیا

شماره ۲: مانند سراب بند بر پا

شماره ۳: در پرده ره ندادند وقت سخن صبا را

شماره ۴: زبان پیام هوس داشت شستم انشا را

شماره ۵: تو اگر ز کعبه راندی، و گر از بهشت ما را

شماره ۶: برای خشت خم خوبیم گو آن پیر ترسا را

شماره ۷: ای کرده خراب خانه‌ها را

شماره ۸: ز شهر دوست می‌آیم پیام عشق بر لب‌ها

شماره ۹: طعم هلاهل می‌دهد زهر فراقت آب را

شماره ۱۰: دارد ز غمزه حجت قاطع حبیب ما

شماره ۱۱: شرم می‌آید ز قاصد طفل محبوب مرا

شماره ۱۲: بگذر از عشق که نه خطوه نه گامست اینجا

شماره ۱۳: به زیر هر بن مو چشم روشنی‌ست مرا

شماره ۱۴: صفا از عقده دل‌هاست آن زلف معقد را

شماره ۱۵: نه عدم بود و نی وجود اینجا

شماره ۱۶: طاعت ما نیست غیر از ورزش پندار ما

شماره ۱۷: بر فلک تابد مسیحا رشته زنار ما

شماره ۱۸: نشسته در ظلمم با قمر چه کار مرا

شماره ۱۹: نگاه گم شده در راه کوی یار مرا

شماره ۲۰: چه منت از مدد روزگار بر سر ما

شماره ۲۱: دیدمش در دل نهفتم آه بی‌تأثیر را

شماره ۲۲: چند از مؤذن بشنوم توحید شرک‌آمیز را

شماره ۲۳: ز بس بود دل خود کام ناسپاس مرا

شماره ۲۴: با شهپر عنقا چه نوا بال مگس را

شماره ۲۵: کردم ز شکوه منع دل زار خویش را

شماره ۲۶: غبار از دل به مژگان روبم و بینم نشانش را

شماره ۲۷: بانگ نی می برد ز هوش مرا

شماره ۲۸: فراق دوستان بسیار پیش آمد دل ما را

شماره ۲۹: ای از کرم نریخته خون سبیل را

شماره ۳۰: در خور اگر نییم می لعل فام را

شماره ۳۱: مستی ربوده از کف هستی زمام ما

شماره ۳۲: تمکین خرد برد ز سر شور و شرم را

شماره ۳۳: ساقی بشو دورنگی امید و بیم را

شماره ۳۴: بر رخ شکستم از خطا رنگ امید و بیم را

شماره ۳۵: پروانه ایم و شعله بود آشیان ما

شماره ۳۶: ز حرمانم غمی در خاطر یاران شود پیدا

شماره ۳۷: ز عاشق می شود معشوق را نام و نشان پیدا

شماره ۳۸: گل خلعت نو داد دگر شاخ کهن را

شماره ۳۹: جز نام صنم نقش مکن لوح جبین را

شماره ۴۰: دلا گداز که آیینه کرده سنگ تو را

شماره ۴۱: به صاف صبح نگه کن سر سبو بگشا

شماره ۴۲: امشب خوش آشناست به رویش نگاه ما

شماره ۴۳: هرگه رقم کنم به تو عذر گناه را

شماره ۴۴: از چاه غبغبش به درآورده ماه را

شماره ۴۵: از کف نمی دهد دل آسان ربوده را

شماره ۴۶: تا به کی بر خرقه بندم جسم غم فرسوده را

شماره ۴۷: نظر بر روی او دزدیده بگشا

شماره ۴۸: از پی آشوب ما، در زلف دارد شانه را

شماره ۴۹: نیست زین مزرع آب و دانه ما

شماره ۵۰: ازین ویرانه تر می خواستم ویرانه خود را

شماره ۵۱: هر روز جویم آب رخ روز رفته را

شماره ۵۲: به بریدن نرود ذوق تو ز اندیشه ما

شماره ۵۳: دل شکسته بود تحفه خزینه ما

شماره ۵۴: آن که بر ما رقم کین زده از کینه ما

شماره ۵۵: گر به سخن درآورم عشق سخن سرای را

شماره ۵۶: زیستم بس که به تدبیر خود از خامی‌ها

شماره ۵۷: به غیر از رنگ و بویی نیست این عشق مجازی را

شماره ۵۸: کجا بودی که امشب سوختی آزرده جانی را

شماره ۵۹: ادب گرفته عنان خمار و مستی ما

شماره ۶۰: خانه در کوی مغان کردم خراب

شماره ۶۱: آن که شب داد توبه ام ز شراب

شماره ۶۲: چون غنچه دل مبند و چو بو بر هوا متاب

شماره ۶۳: سحر منادی بلبل به گلستان دریاب

شماره ۶۴: عشق دهد با دل شوریده تاب

شماره ۶۵: میم در جام و ماهم تا سحر بر روزنست امشب

شماره ۶۶: سبزه عیش ز بوم و بر هجران مطلب

شماره ۶۷: می باش و از مزاج حریفان نشان طلب

شماره ۶۸: عشق تو بند علایق ز ره ما برداشت

شماره ۶۹: صافی شوم از کون که در درد صفا نیست

شماره ۷۰: ناله ما نغمه اهل نوا را گرم ساخت

شماره ۷۱: آن دهد در گریه پند ما که با ما دشمن است

شماره ۷۲: گر شرر گر شعله هرجا گشت پیدا آتش است

شماره ۷۳: نشاط عید گدا عجب پادشا بشکست

شماره ۷۴: نظر به ظاهر و صیاد در خفا خفتست

شماره ۷۵: گریزد از صف ما هر که مرد غوغا نیست

شماره ۷۶: حریف دردی و صافی نیی خطا اینجاست

شماره ۷۷: بی تو دوشم در درازی از شب یلدا گذشت

شماره ۷۸: امروز آنچه تاج سر ماست دست ماست

شماره ۷۹: این نخل که از چشمه جان رسته که کشتست؟

شماره ۸۰: در شهر ما به دولت عشق احتیاج نیست

شماره ۸۱: آنچه رحم از دل برد تأثیر فریاد منست

شماره ۸۲: پیش مشتاق تو ویرانه و آباد یکی است

شماره ۸۳: به حرف اهل غرض قرب و بعد ما بندست

شماره ۸۴: فخر والانسبتان از بند اوست

شماره ۸۵: لخت دل بر جیب و جیبم بر کنار افتاده است

شماره ۸۶: ره حریف گرفتم که شیشه یار منست

شماره ۸۷: هر که را معنی نمی خیزد ز دل گفتار نیست

شماره ۸۸: یک آه گرم صیقل زنگار عالمست

شماره ۸۹: دلی دارم که طاقت کار او نیست

شماره ۹۰: معشوقه من قبله نما قبله نظر گشت

شماره ۹۱: جز محبت، هرچه بردم سود در محشر نداشت

شماره ۹۲: عشق است که علم دو جهان مختصر اوست

شماره ۹۳: خواهم این بستان پرغم را به شوری درشکست

شماره ۹۴: دل به قرب و بعد ازو مهجور نیست

شماره ۹۵: عشق عصیانست اگر مستور نیست

شماره ۹۶: هیچ راز از دیده صاحب تمیزان دور نیست

شماره ۹۷: هرکس شهید آن مژه های درازنیست

شماره ۹۸: گشت دوزخ شرری ز آتش سودایش ریخت

شماره ۹۹: قرعه بر وصل زند دیده و سامانش نیست

شماره ۱۰۰: هرکه نوشید می شوق تو نسیانش نیست

شماره ۱۰۱: خمار می به لبم قفل زد ایاغ کجاست؟

شماره ۱۰۲: بی عشق عقل را هنری در دماغ نیست

شماره ۱۰۳: هجران نمکی سودو به داغ دل ما ریخت

شماره ۱۰۴: به شرح حالت من نامه ها در اطرافست

شماره ۱۰۵: کس ننمود جرعه‌ای کز جگرم گزک نخواست

شماره ۱۰۶: چنان ز خانه برون رفتنم به دل ننگ است

شماره ۱۰۷: زهی نسخه آفرینش جمالت

شماره ۱۰۸: تو را به کعبه مرا کار با دل افتادست

شماره ۱۰۹: در خون دیده گشته تنم بسمل تو نیست

شماره ۱۱۰: گه تجلی مانع است و گاه هجران حایل است

شماره ۱۱۱: ذوقی به کمالست و وصالی به دوامست

شماره ۱۱۲: نشست پهلوی من وز رقیب جام گرفت

شماره ۱۱۳: عشق را کام به عهد دل خود کام تو نیست

شماره ۱۱۴: اخترشناس در روش بخت من گم است

شماره ۱۱۵: بویی از آن دو سلسله خم به خم گذشت

شماره ۱۱۶: فرحی نیست که در پهلوی آن صد غم نیست

شماره ۱۱۷: گر کند گیتی وفایی با وفاداران خوش است

شماره ۱۱۸: بیا که مردم و بر راه چشم جان بازست

شماره ۱۱۹: ابری به نظر آمد و برقی ز میان جست

شماره ۱۲۰: هین قدح، شمع شبستان این است

شماره ۱۲۱: زبان طعنه ما کوته از بریدن نیست

شماره ۱۲۲: داغ دل در عشق افسردن نمی‌داند که چیست

شماره ۱۲۳: هوا بدیهه رسانست و باغ موزون است

شماره ۱۲۴: محبت تو به هر دل نشست کین ننشست

شماره ۱۲۵: بختم این بس که مشتری شده دوست

شماره ۱۲۶: باز دل جایی گل دیوانگی بو کرده است

شماره ۱۲۷: خوی شه عربده جو افتادست

شماره ۱۲۸: داند اخلاص مرا وز حال من آگاه نیست

شماره ۱۲۹: این پیش خیل کج کلهان از سپاه کیست؟

شماره ۱۳۰: شهر ویران شده گریه مستانه ماست

شماره ۱۳۱: جمال ساقی ما در ضمیر لاله گذشت

شماره ۱۳۲: شب از فسانه ام ز جنون خانه پر شدست

شماره ۱۳۳: گل بیداد دسته بسته اوست

شماره ۱۳۴: دل که جمعست غم بی سر و سامانی نیست

شماره ۱۳۵: شور چمن ز نغمه آزادی من است

شماره ۱۳۶: آن که صد نامه ما خواند و جوابی ننوشت

شماره ۱۳۷: جزای حسن عمل در شریعت عربیست

شماره ۱۳۸: غیر من در پس این پرده سخن سازی هست

شماره ۱۳۹: عشق مرا زبان حکایت بریدنیست

شماره ۱۴۰: رفتی به بزم غیر و نکونامی تو رفت

شماره ۱۴۱: عطاش را نه صوابست و نه خطا باعث

شماره ۱۴۲: بر طبع ساده زود شود خوشگوار بحث

شماره ۱۴۳: فسون خط تو پیغام بعثت و شب داج

شماره ۱۴۴: ای کعبه که گردت ننشیند به صفا هیچ

شماره ۱۴۵: گوش گل می‌درد از مژده هنگام صبوح

شماره ۱۴۶: دهل و نای دریدیم به آوازه صبح

شماره ۱۴۷: مانده ام با دلی از هجر عزیزان مجروح

شماره ۱۴۸: چگونه نام تو آریم بر زبان گستاخ

شماره ۱۴۹: چو نیست حد که به بالین نهیم سر گستاخ

شماره ۱۵۰: بیگانه چون رود به در آشنا رود

شماره ۱۵۱: بر قفا چشمت نمی افتد چو این در واشود

شماره ۱۵۲: دوران می حسرت همه در ساغر ما کرد

شماره ۱۵۳: می‌روم جایی که غم آنجا ز دل‌ها می‌رود

شماره ۱۵۴: هر سحر سلسله از پای سحر بگشایند

شماره ۱۵۵: مجلس چو بر شکست تماشا به ما رسید

شماره ۱۵۶: در آشیان ما پر و بال هما رسید

شماره ۱۵۷: در به روی عیش تا بستیم دیگر وانشد

شماره ۱۵۸: آن بخت فتنه جو که تو دیدی به خواب شد

شماره ۱۵۹: گر تشنه بر سر خم میرم عجب نباشد

شماره ۱۶۰: چه شور بود؟ که عشقت به من کرامت کرد

شماره ۱۶۱: ناله را نیست اثر کز تو شکایت دارد

شماره ۱۶۲: به هوش سیر چمن کن که شاهدان مستند

شماره ۱۶۳: نه دل آزاد پای بست شود

شماره ۱۶۴: چه خوست کاین دل کافر نهاد من دارد

شماره ۱۶۵: هوس چو دیر کشد شعله در نهاد افتد

شماره ۱۶۶: هوس پروانه است اما به گرد دود می‌گردد

شماره ۱۶۷: عالم از عشق در وجود آمد

شماره ۱۶۸: روز ازلم بود به نابود نهفتند

شماره ۱۶۹: شمع را زنده دلی در شب تار آخر شد

شماره ۱۷۰: کمال عاشقی حیرانی دیدار می‌آرد

شماره ۱۷۱: آن را که قبول تو خریدار نباشد

شماره ۱۷۲: دوشینه سرودی دل افگار برآورد

شماره ۱۷۳: نشان آن که کردم قطع امید از دیار خود

شماره ۱۷۴: ز نکهت سحری شوق یار می‌خیزد

شماره ۱۷۵: جهان جوان شد و عقد بهار می‌بندد

شماره ۱۷۶: بزمت غم بار ما ندارد

شماره ۱۷۷: باز نرگس را گلستان صاحب افسر کند

شماره ۱۷۸: وقت شد سبزه فرش در پیچد

شماره ۱۷۹: هنوز راه نگاهم به بام و در ندهند

شماره ۱۸۰: باعث راندنم از بزم بجز عار نبود

شماره ۱۸۱: محبت با دل غم دیده الفت بیشتر گیرد

شماره ۱۸۲: دلم از ناله خوش گردید امید اثر باشد

شماره ۱۸۳: کسی که تشنه وصل است با کوثر نمی‌سازد

شماره ۱۸۴: بیا که بی تو غم از خاطرم به در نرود

شماره ۱۸۵: ما بید بوستانیم، ما را ثمر نباشد

شماره ۱۸۶: صبحی بنال راه فلک برنبسته‌اند

شماره ۱۸۷: امشب چمن از گریه ما تازه و تر بود

شماره ۱۸۸: ذوقی ز می نزاد که صد شور و شر نشد

شماره ۱۸۹: پیران که دقع قبض طباشیر برده‌اند

شماره ۱۹۰: این جا نه بهر سنگ سیه نور فروشند

شماره ۱۹۱: با آنکه ز مهرش به دلم حور نگنجد

شماره ۱۹۲: روز از آن آید که با صد خواریم بر در کشد

شماره ۱۹۳: پایمالم فتنه‌ای را هر که در شور آورد

شماره ۱۹۴: به گوشم از پریدن‌های چشم آواز می‌آید

شماره ۱۹۵: آمد دگر به صلح و در فتنه باز کرد

شماره ۱۹۶: آخر به من آن مغ بچه هم کیش برآمد

شماره ۱۹۷: یغمای تو دستی به کم و بیش برآورد

شماره ۱۹۸: افسانه شیرین مرا گوش نکردند

شماره ۱۹۹: به دل ز شوق تو چون ناله در سماع آید

شماره ۲۰۰: به هجر و وصل دلم الفت و نزاع ندارد

شماره ۲۰۱: درین دیار عجب مطربان یک رنگند

شماره ۲۰۲: پس از نه مه جهان را دامن عیشی به چنگ افتد

شماره ۲۰۳: بی تو بر بال و پر مرغان گلستان تنگ بود

شماره ۲۰۴: گل آمد و لعلم ز دل سنگ برآورد

شماره ۲۰۵: من آن صیدم که هرکس را نظر بر حال من افتد

شماره ۲۰۶: کس چو من نیست که پیش نظر از دل برود

شماره ۲۰۷: این کعبه را بنا نه به باطل نهاده‌اند

شماره ۲۰۸: عشقست طلسمی که در و بام ندارد

شماره ۲۰۹: این که دل نامند چون حرزم حمایل کرده‌اند

شماره ۲۱۰: نمی توان به گزند از من انتقام کشید

شماره ۲۱۱: یکی فلسم هوس هر روز در سیمابم اندازد

شماره ۲۱۲: اشک در دیده نیارم که حجابم نبرد

شماره ۲۱۳: دوش بر سوز دل و سینه براتم دادند

شماره ۲۱۴: دل نمی‌دانم کجا، زین آستانم می‌کشد

شماره ۲۱۵: کسی به ملک حدوث از قدم نمی‌افتد

شماره ۲۱۶: کمند و دام ما غیر از شکار غم نمی‌گیرد

شماره ۲۱۷: باده خاص محبت کی به نامحرم رسد

شماره ۲۱۸: شادی عشق تو هنگامه غم برهم زد

شماره ۲۱۹: دل باهوش دم برون ندهد

شماره ۲۲۰: حسن جنبید ز خواب و مژه را برهم زد

شماره ۲۲۱: سازم آن می نمک‌آلود که بی‌غم باشد

شماره ۲۲۲: رشحه ای از حسن جانان ریختند

شماره ۲۲۳: نه ز جهدم به کف بخت عنان می‌آید

شماره ۲۲۴: درد و غمت که همچو هما استخوان خورند

شماره ۲۲۵: خونم ار بر خاک ریزی نقض پیمان کی شود

شماره ۲۲۶: ز بیداد تو حرف مهر را نام و نشان گم شد

شماره ۲۲۷: منم مرغ اسیری مضطرب از بیم جان خود

شماره ۲۲۸: دلم را نور رحمت از وداع جان فرو گیرد

شماره ۲۲۹: بکش، بسوز، که نام امان نخواهم برد

شماره ۲۳۰: دیده ام نیم نگاهی که به دیدن نرسد

شماره ۲۳۱: خوشا کز بس هجوم گریه ام در دامن آویزد

شماره ۲۳۲: نه هر مغزی که بوید نکهت از مصر و یمن گیرد

شماره ۲۳۳: به خاطرم گله‌ای گشت و دوست دشمن شد

شماره ۲۳۴: تبسمش به لب از شرم خشم و کین گردد

شماره ۲۳۵: ناوک غم جان شکافد سینه گر جوشن شود

شماره ۲۳۶: گهی که وقت علاج دماغ من باشد

شماره ۲۳۷: رشکی به من گهی ز ادای سخن رسد

شماره ۲۳۸: گلزار به شهر آمد و بازار چمن شد

شماره ۲۳۹: چون ابر بهاری به سرم سایه فکن شد

شماره ۲۴۰: هرگز به سیر گل دل محزون نمی‌رود

شماره ۲۴۱: دریغ نقش امل ها بر آب جو بستند

شماره ۲۴۲: دل کز تو شد بریده کم از سنگ و رو نبود

شماره ۲۴۳: ساقی قدح نداد و سفال سبو نبود

شماره ۲۴۴: نگاهت چشم جادو برنتابد

شماره ۲۴۵: زان خم که زاهدان به قدم آب جو کنند

شماره ۲۴۶: آمد سحر که دیر و حرم رفت و رو کنند

شماره ۲۴۷: تو می رانی و خاطر با تو ذوق گفتگو دارد

شماره ۲۴۸: ز گردش‌های چشمش مستی پیمانه می‌خیزد

شماره ۲۴۹: هوای کوی او آواره‌ام از خانه می‌سازد

شماره ۲۵۰: چو عریان شد چمن مرغ از ضرورت خانه می‌سازد

شماره ۲۵۱: درین سپید رقم قسمت و حواله نماند

شماره ۲۵۲: به غمزه روز الستم همین معامله بود

شماره ۲۵۳: عنان دل ز خودرایی به فریادم نگه دارد

شماره ۲۵۴: قاصد دلی آزرده تر از آبله دارد

شماره ۲۵۵: عیشم خوش از آن شعله افروخته باشد

شماره ۲۵۶: شب فغان را به در خلوت او باری بود

شماره ۲۵۷: نه فوت صحبت این دوستان غمی دارد

شماره ۲۵۸: حسن چندی سر به دل شوخی و خودرایی دهد

شماره ۲۵۹: پرده برداشته ام از غم پنهانی چند

شماره ۲۶۰: فلک مزدور ایمای تو باشد

شماره ۲۶۱: هر سر شاخ درین باغ هوایی دارد

شماره ۲۶۲: گردش چشم بتان مستی من حالی کرد

شماره ۲۶۳: به صدق هرکه سوی کعبه ناقه راهی کرد

شماره ۲۶۴: بر خوان ما نمک به ملاحت نشد لذیذ

شماره ۲۶۵: منشین به شاهد آب رخ پارسا مبر

شماره ۲۶۶: امروز کار و بار جهان را خراب گیر

شماره ۲۶۷: می است چاره غم هوشمند را چه خبر

شماره ۲۶۸: به بی‌رحمی دلی دارد دل صیاد از آن خوش‌تر

شماره ۲۶۹: دچار هرکه شوی جز سراغ یار مگیر

شماره ۲۷۰: یک باره در وفا برآور

شماره ۲۷۱: طلوع باده ز شام و سحر دریغ مدار

شماره ۲۷۲: ای مطرب جان سوخت دلم پرده دگر گیر

شماره ۲۷۳: بزم خاص است در او نکته به دستور بیار

شماره ۲۷۴: هر روز هست ناله مرغان درازتر

شماره ۲۷۵: چشمش به راهی می رود مژگان نمناکش نگر

شماره ۲۷۶: افلاک فتنه زاده به دامان روزگار

شماره ۲۷۷: چشم زخم خلق را با حسن روزافزون چه کار

شماره ۲۷۸: غم گرد فراق دید از دور

شماره ۲۷۹: تعظیم پیام دل آگاه نگه دار

شماره ۲۸۰: دارم دلی ز طایر وحشی رمیده تر

شماره ۲۸۱: هردم از زلف تو دارم کافرستانی دگر

شماره ۲۸۲: ای صبا از گل عطار نشانی به من آر

شماره ۲۸۳: درد دل را می کنم با صبر پیوندی دگر

شماره ۲۸۴: فارغ تر از دل تو ندیدم دلی دگر

شماره ۲۸۵: هر که از درگه تو گردد باز

شماره ۲۸۶: آن را که برد به مسند راز

شماره ۲۸۷: تو درنیافته‌ای لذت وفا هرگز

شماره ۲۸۸: بخت ما سست و عشق تو فیروز

شماره ۲۸۹: ببند دست و می از شیشه در گلویم ریز

شماره ۲۹۰: چرخ پرویز نیست آتش بیز

شماره ۲۹۱: غمم به عیش درآمیخت عشق رنگ آمیز

شماره ۲۹۲: شوریده است آب و گل قالبم هنوز

شماره ۲۹۳: دل ها همه به بوی گل آویختست باز

شماره ۲۹۴: سخن گویید با من کمتر امروز

شماره ۲۹۵: خمش ز لابه که طبعش مشوشست هنوز

شماره ۲۹۶: جام گیر اختر افتاده بر افلاک انداز

شماره ۲۹۷: سر برآور بر کله داران قباها تنگ ساز

شماره ۲۹۸: ذوق وجدان و نظر خالص شد و خامم هنوز

شماره ۲۹۹: پی تدارک تقصیر صبحدم برخیز

شماره ۳۰۰: فتاده ام به میان غم از کران برخیز

شماره ۳۰۱: نشست اختر پروین ز پرنیان برخیز

شماره ۳۰۲: از طور صلح و عربده بیگانه ام هنوز

شماره ۳۰۳: مرد بی حوصله مردانه نگردد هرگز

شماره ۳۰۴: گر به دل خلوت نداری از جهانبانی گریز

شماره ۳۰۵: سوی صحرای حقیقت برد عشقم از هوس

شماره ۳۰۶: ناله اصحاب مسجد نیست بی فریادرس

شماره ۳۰۷: کسی به مشک نگفتست کم کن از انفاس

شماره ۳۰۸: گشود ابر بغل بر چمن سپاس سپاس

شماره ۳۰۹: اکسیر حسن در نظر پارسا شناس

شماره ۳۱۰: شورش عشق از دل شیدا مپرس

شماره ۳۱۱: فصلی چنین گذشت و سحابی ندید کس

شماره ۳۱۲: به امید توام خرسند ازین پس

شماره ۳۱۳: از نیاز و طاعتم مقصود دیدارست و بس

شماره ۳۱۴: ما به دل شادیم از باغ و بهار ما مپرس

شماره ۳۱۵: بگو به دیر خرابات السلام و مترس

شماره ۳۱۶: خسته را فاتحه‌ای از لب خندان تو بس

شماره ۳۱۷: ای که نامه می‌نویسی سوی من فرمان نویس

شماره ۳۱۸: صبح شد راه شهر و برزن پرس

شماره ۳۱۹: دست کسی نبسته و افسون نکرده کس

شماره ۳۲۰: با حکمت ایستاده‌ام اینم پناه بس

شماره ۳۲۱: تو عیش و ناز مرا از امیدواری پرس

شماره ۳۲۲: تو کودکی به بزرگان زبان درازی بس

شماره ۳۲۳: به اختیار تو در باختم ارادت خویش

شماره ۳۲۴: دهر پرفتنه و شورست ز چشم سیهش

شماره ۳۲۵: یارب آن سرو که پرورده ای از اشک منش

شماره ۳۲۶: در بغل مصحف و سجاده تقوا بر دوش

شماره ۳۲۷: از خوی کریم تو گنه گشت فراموش

شماره ۳۲۸: بزم خالی می شود مطرب خموش

شماره ۳۲۹: داشتم از درد جدایی خروش

شماره ۳۳۰: غیرتم بانگ زد که: دور او باش

شماره ۳۳۱: حیاتی در گذر دارم چه پرسی بود و نابودش

شماره ۳۳۲: از فراق یار ناخشنود خویش

شماره ۳۳۳: هرجا که بود روز خوش و روزگار خوش

شماره ۳۳۴: ساقی بیار جام می خوشگوار پیش

شماره ۳۳۵: گر جهان کشته بیداد شود برگذرش

شماره ۳۳۶: آن که غایب از نظر گردید درمی‌یابمش

شماره ۳۳۷: خرامان آمد از می در سر آتش

شماره ۳۳۸: به سینه گریه گره شد نقاب برتر کش

شماره ۳۳۹: بر کس نمانده سنگم زد و چشم شوخ و شنگش

شماره ۳۴۰: شرمسارم از دل بی صبر و بی آرام خویش

شماره ۳۴۱: بلاست خط نگارین و زلف خود به خمش

شماره ۳۴۲: هرگز گلی شکفته نشد از نسیم خویش

شماره ۳۴۳: یا در درون قبه این آسمان مباش

شماره ۳۴۴: کی بود شفقت دل سوی اسیران کشدش

شماره ۳۴۵: بزم می‌سازیم سامان گر نباشد گو مباش

شماره ۳۴۶: از نقل و باده گوشه دل گشته روشنش

شماره ۳۴۷: مطرب به گوشم زد نوا از گریه محزون کردمش

شماره ۳۴۸: بر غمزده ای خنده زدم گفت حزین باش

شماره ۳۴۹: بی تو نه با غم خوش و نی خانه خوش

شماره ۳۵۰: رمید طایر جانم ز آشیانه خویش

شماره ۳۵۱: طاعت پیر مغان کن وز همه بیگانه باش

شماره ۳۵۲: لطف می خون در رگ افسرده می‌آرد به جوش

شماره ۳۵۳: افغان که بعد صد طلب و جست‌و‌جوی خویش

شماره ۳۵۴: افسر به قبادی ده و خاتم به جمی بخش

شماره ۳۵۵: بستم در تصرف گفت و شنید خویش

شماره ۳۵۶: به بوی می دو سه ژولیده مرقع پوش

شماره ۳۵۷: دم دم شاهدست و می می خاص

شماره ۳۵۸: حریف خود شو و یا خود برآر آز خلوت خاص

شماره ۳۵۹: ساقیا برخیز با مستان برقص

شماره ۳۶۰: هرکه چون یوسف شود از محنت زندان خلاص

شماره ۳۶۱: همیشه خنده شادی به آن لبان مخصوص

شماره ۳۶۲: نه خانقاه نشین می شویم و نی مرتاض

شماره ۳۶۳: دهم دو ملک به یک نغمه رباب عوض

شماره ۳۶۴: حضور وقت نمی‌یابم و حلاوت فرض

شماره ۳۶۵: هر صبح کن دو جام شراب مغانه فرض

شماره ۳۶۶: از جمال تو کمال بشری بود غرض

شماره ۳۶۷: روی دل با دوست باید داشت در مرگ و نشاط

شماره ۳۶۸: حکم جفا صحیح و امید وفا غلط

شماره ۳۶۹: صد جا در انتخاب تو پیدا کنم غلط

شماره ۳۷۰: در عشق کار بوده و سامان نبوده شرط

شماره ۳۷۱: جگر به خنده همی‌سوز و بر کران می‌غلت

شماره ۳۷۲: درود پاک تو بر ریش باصفا واعظ

شماره ۳۷۳: نی خاطرم از کتاب محظوظ

شماره ۳۷۴: اگر تو نشنوی از ناله‌های زار چه حظ

شماره ۳۷۵: هنوز عارف و عامی نداشتند نزاع

شماره ۳۷۶: به فالی از لب تو تا ابد هما قانع

شماره ۳۷۷: پای کوبان دست افشان در سماع

شماره ۳۷۸: فریب دختر رز خواهشیست نامسموع

شماره ۳۷۹: کند همیشه به دل چشم روسیاه نزاع

شماره ۳۸۰: گوید سحر که شب گذر افکنده ای به باغ

شماره ۳۸۱: راز دیرینه ز رخ پرده برانداخت دریغ

شماره ۳۸۲: نه گل این جا ز عشق خار فارغ

شماره ۳۸۳: جان به لب از شوق و می آرند پیغامم دروغ

شماره ۳۸۴: نالم ز چرخ اگر نه بر افغان خورم دریغ

شماره ۳۸۵: آنی به اثر داری و شأنی به تصرف

شماره ۳۸۶: فتنه با زلف تو گرفته طرف

شماره ۳۸۷: تو این گشاد و گره‌ها به دام فکر مباف

شماره ۳۸۸: هرکه تایب گردد از می بر رخ او رنگ حیف

شماره ۳۸۹: کرشمه تو برد از قمارخانه حریف

شماره ۳۹۰: لب ساقی روان‌ها، دل چشمه حقایق

شماره ۳۹۱: صبح اول کرده عشقت عشوه‌ای در کار عشق

شماره ۳۹۲: رفیق تر نکند در ره تو کام رفیق

شماره ۳۹۳: ره نداد آه قدرم بر سر خوان تو ملک

شماره ۳۹۴: نگشت دامن گردی درین بیابان چاک

شماره ۳۹۵: درهای بسته واشد ز آه سحر مبارک

شماره ۳۹۶: رسید فصل گل و عیش گلشنم نزدیک

شماره ۳۹۷: نقش دیبا چنان کشید فرنگ

شماره ۳۹۸: تا عشق چه ها کند به بلبل

شماره ۳۹۹: مرحبا ساقی خجسته جمال

شماره ۴۰۰: گر کشف حجب خواهی بستان می ناب اول

شماره ۴۰۱: درین بستان به جهد از خار بگسل

شماره ۴۰۲: به لغزش دست از دلدار مگسل

شماره ۴۰۳: نیم ز کعبه به می خوردن مجاز خجل

شماره ۴۰۴: زان شب که یار کرد نگاهی به سوی دل

شماره ۴۰۵: نخست عشق به میخانه کرد نزول

شماره ۴۰۶: کتاب خوانده شد و، شبهه‌ای نشد مغفول

شماره ۴۰۷: منادیست در آن کو که خون زنده سبیل

شماره ۴۰۸: صبح چو دم برآورد همرهی صبا کنم

شماره ۴۰۹: ما حال خویش بی‌سر و بی‌پا نوشته‌ایم

شماره ۴۱۰: ما به برهان و خبر پیرو ترسا نشویم

شماره ۴۱۱: گهی بر فرش سنبل، گاه بر روی گیا افتم

شماره ۴۱۲: ما چو سیل این خار از اول به پشت پا زدیم

شماره ۴۱۳: نمی گردید کوته رشته معنی، رها کردم

شماره ۴۱۴: از ما حذر که دست ز آداب شسته‌ایم

شماره ۴۱۵: ما قلم در آتش و دفتر در آب افکنده‌ایم

شماره ۴۱۶: می‌روم زین کوی و وز رشک محبت می‌روم

شماره ۴۱۷: باز از جرم شکایت ناامید از رحمتم

شماره ۴۱۸: تا به کی خیمه چو گل بر گذر باد زنم

شماره ۴۱۹: سوزن به دل از بخیه و پیوند شکستیم

شماره ۴۲۰: بسیار نظره کردم در گرم و سرد عالم

شماره ۴۲۱: ز خراش دم به رقت، ز گداز دل به دردم

شماره ۴۲۲: سوخت چون شمع پای تا بسرم

شماره ۴۲۳: آتشین گفتار خاکی پیکرم

شماره ۴۲۴: به گل پیراهنی امیدوارم

شماره ۴۲۵: من روز ره خانه خمار ندانم

شماره ۴۲۶: در دشمن زنم و دوستی اظهار کنم

شماره ۴۲۷: رضا به عشق کدام است و اختیار کدام

شماره ۴۲۸: هرکجا ساخت غمی دایره مسمار شدم

شماره ۴۲۹: همیشه تار و پود کار ناهموار می‌بستم

شماره ۴۳۰: زین غم نه گریه آید و نی ناله برکشم

شماره ۴۳۱: چند در دل آرزو را خاک غم بر سر کنم

شماره ۴۳۲: شب در بتخانه ای را با دو چشم تر زدم

شماره ۴۳۳: به تمنای غلط بر همه کس میر شدیم

شماره ۴۳۴: نه مقامی که در آن زاد سفر تازه کنیم

شماره ۴۳۵: جز نسخه احوال کسان پیش ندارم

شماره ۴۳۶: غساله شوی ته کاسه و ایاغ شدم

شماره ۴۳۷: بی روی تو پروانه ای امشب به چراغم

شماره ۴۳۸: ز جا نتوانم از کم نشئگی چالاک برخیزم

شماره ۴۳۹: شب نه تشویش صبا نی شور بلبل داشتم

شماره ۴۴۰: خود را کباب ازین دل خودکام کرده‌ام

شماره ۴۴۱: خواهم که به آزادی دل نام برآرم

شماره ۴۴۲: خاک دیگر بر سر مژگان بی‌غم می‌کنم

شماره ۴۴۳: امروز پیشت از غم خود دم نمی‌زنم

شماره ۴۴۴: تا از قضای دشت به گلشن فتاده ام

شماره ۴۴۵: ز خیل نغمه‌سنجان رفتم و طرز کهن بردم

شماره ۴۴۶: سخن دوست گران بود فراوان کردم

شماره ۴۴۷: مشنو استغفار من کز اهل ایمان نیستم

شماره ۴۴۸: هنر در شست و ناوک در کف و زه بر کمان دارم

شماره ۴۴۹: شکوه نقصان داشت فصلی از میان انداختم

شماره ۴۵۰: کعبه و دیر شدم صد ره و ویران گشتم

شماره ۴۵۱: ضبط حرفی می‌کنم کز وی زبان می‌سوزدم

شماره ۴۵۲: رخ نما تا رونما جان آوریم

شماره ۴۵۳: به جست و جوی تو سرتاسر جهان بدوم

شماره ۴۵۴: همیشه گریه تلخی در آستین دارم

شماره ۴۵۵: تا به کی از کثرت غم روی بر زانو نهم

شماره ۴۵۶: مبین به رد و قبولم که نیکخواه توام

شماره ۴۵۷: ما برق جای نور به کاشانه برده‌ایم

شماره ۴۵۸: یک گلیم، اما به رتبت چون خم و پیمانه‌ایم

شماره ۴۵۹: ساقی به زحمت آمده ام تا به پای خم

شماره ۴۶۰: دهشت از صیدم مکن بی زخم کاری نیستم

شماره ۴۶۱: دست در طره آشفته یاری نزدیم

شماره ۴۶۲: کنم بی باده بدمستی که سودایی دگر دارم

شماره ۴۶۳: عشق تو شیرازه اجزای من

شماره ۴۶۴: نه مراست حسن خصلی به عیار سربلندان

شماره ۴۶۵: پیش بنشین ساغری بستان و طبع آزاد کن

شماره ۴۶۶: صد غم ز غم پیاله ستاند به یاد من

شماره ۴۶۷: درمان ضعف دل به لب نوشخند کن

شماره ۴۶۸: نوش می‌ریزد حدیثت در گزند خویشتن

شماره ۴۶۹: بسی الطاف و احسان کرد حیرانم چه دید از من

شماره ۴۷۰: منه به رنگ جهان دل، دی و بهاران بین

شماره ۴۷۱: دیریست بیرون رفته ام از اختیار خویشتن

شماره ۴۷۲: دلم شد زودرنج آزار او کن

شماره ۴۷۳: به گریه در دل تو گر اثر توان کردن

شماره ۴۷۴: چه خوشست از دو یکدل سر حرف باز کردن

شماره ۴۷۵: می دود حاجت به راه خواهش از دنبال من

شماره ۴۷۶: ساقی صلای عام است کاری به کام گردان

شماره ۴۷۷: مردانه قماری کن دستی به دو عالم زن

شماره ۴۷۸: با مسلمان زادگان تا کی دل و جان باختن

شماره ۴۷۹: بیمار بی‌دردی دلا درمان نخواهی یافتن

شماره ۴۸۰: غم از دل بر کران نتوان نهادن

شماره ۴۸۱: چند فارغ از نشاط درد و درمان زیستن

شماره ۴۸۲: عمر اگر باقی‌ست رنجش‌ها کهن خواهد شدن

شماره ۴۸۳: در چراغ حکمت از مغز خرد روغن مکن

شماره ۴۸۴: دلا رو زان خم ابرو بگردان

شماره ۴۸۵: سبو بیار و پر از آب زندگانی کن

شماره ۴۸۶: عیش تنگم کز دل افشردن چکد خوناب ازو

شماره ۴۸۷: به دل فگار دارم گله بی نهایت از تو

شماره ۴۸۸: دوش کردیم دل و دیده به دیدار گرو

شماره ۴۸۹: همنفسی به جان خرم قافله تتار کو؟

شماره ۴۹۰: به دوریت نتوان بود نیز دور از تو

شماره ۴۹۱: نوید عهد گل از نورسان باغ شنو

شماره ۴۹۲: نیست دوران را نشاطی رطل مالامال کو؟

شماره ۴۹۳: از صبح روزگار گشاد جبین مجو

شماره ۴۹۴: به دست طبع عنان داده ای دریغ از تو

شماره ۴۹۵: از نصیحت برفروزد روی تو

شماره ۴۹۶: حسن از خط شود قوی بازو

شماره ۴۹۷: کاریست بر ملا گذران در خفا گره

شماره ۴۹۸: دلی دارم ازو دل ها شکسته

شماره ۴۹۹: پرده بردار و صلای می به شیخ و شاب ده

شماره ۵۰۰: تا شوی هم انس آگاهی اطلاق خواب ده

شماره ۵۰۱: عشق افسر ز سر جم به اشارت برده

شماره ۵۰۲: فکر و غم را سر به جان مردم ناشاد ده

شماره ۵۰۳: از خوی تند و سرکشت کس ایمن و خشنود نه

شماره ۵۰۴: از گلستان گل به بازار آمده

شماره ۵۰۵: شاهدی بر سر این کوچه پدیدار شده

شماره ۵۰۶: در بند تو زنجیر گرفتار شکسته

شماره ۵۰۷: آنی که به جان ناز تو را حور کشیده

شماره ۵۰۸: دیوانه‌ام ز خانه مشوش برآمده

شماره ۵۰۹: روندگان ملولیم روبهم کرده

شماره ۵۱۰: در عهد تو یک سر به گریبان نرسیده

شماره ۵۱۱: تو بر سر کودکان نهاده

شماره ۵۱۲: کیست این از روی رعنایی به جولان آمده

شماره ۵۱۳: دلم گداخته غم وز تنم توان رفته

شماره ۵۱۴: آب رز در خم آتشین نشده

شماره ۵۱۵: کجایی ای گل و مل را به رنگ و بو کرده

شماره ۵۱۶: دل بر این ناخوش آشیانه منه

شماره ۵۱۷: غم به سزا داده‌ای دل به نوا کرده‌ای

شماره ۵۱۸: در شهر و کو هنگامه‌ها بهر تماشا کرده‌ای

شماره ۵۱۹: دگر خدا بود ای دل سر کجا داری

شماره ۵۲۰: درین میدان پر نیرنگ حیرانست دانایی

شماره ۵۲۱: ازین مجلس نمی خیزد دمی کاحیا کند گوشی

شماره ۵۲۲: بر دماغم دویده شیدایی

شماره ۵۲۳: غیر از تو نگنجد به سرایی که تو باشی

شماره ۵۲۴: دیریست ز گوشه نقابی

شماره ۵۲۵: چه باید مرد را، طبع بلند و مشرب نابی

شماره ۵۲۶: عقلم وداع عصمت کرد از تنگ شرابی

شماره ۵۲۷: نیست با مشاطه گلبن طرازم حاجتی

شماره ۵۲۸: دریغ از صف مردان برون نتاخت یکی

شماره ۵۲۹: دو گرم و رخ زرد از که داری؟

شماره ۵۳۰: چند ما را به مدارا و فسون بند کنی؟

شماره ۵۳۱: چو لعبتان خیال اند آدمی و پری

شماره ۵۳۲: از ما نهان ز کثرت اغیار بوده ای

شماره ۵۳۳: به مویی بسته صبرم نغمه تارست پنداری

شماره ۵۳۴: چمن قربانگه دنیای خونخوارست پنداری

شماره ۵۳۵: دریغا در چنین فصلی حریفم یار بایستی

شماره ۵۳۶: گر حسن جمال تو طلبکار نبودی

شماره ۵۳۷: گر پای سرو و دامن یاری گرفته ای

شماره ۵۳۸: به توتیای رهم خون ز چشم تر چیدی

شماره ۵۳۹: کمند عشوه گشادی و فتنه سر دادی

شماره ۵۴۰: به خودبینی به جز بتگر نباشی

شماره ۵۴۱: سوی هرکس به عنایت نظر انداخته‌ای

شماره ۵۴۲: زان عنبرین کلاله که بر سر نهاده ای

شماره ۵۴۳: بس در وفا تأمل و تأخیر می کنی

شماره ۵۴۴: وقت آن آمد که خرگه با گل سوری زنی

شماره ۵۴۵: از کم سخنی و سر به زیری

شماره ۵۴۶: تو را گفتم ز صبح وصل مهرافروزتر باشی

شماره ۵۴۷: خلوتی خواهم و سودای سر زلف کسی

شماره ۵۴۸: شد آخر روز بر ناییی و میل دل همان باقی

شماره ۵۴۹: یک ره کم این حجره خاکی نگرفتی

شماره ۵۵۰: در هیچ مقامم نگذارد به درنگی

شماره ۵۵۱: گه به عشق کاکلت بر سینه سازم سنبلی

شماره ۵۵۲: کی سر غنچه او از هر بیان بیابی

شماره ۵۵۳: گر برون از برقع آن زلف پریشان آمدی

شماره ۵۵۴: جهان به طره عنبرفشان بیارایی

شماره ۵۵۵: نوشی به صد جان رایگان قوت روان کیستی؟

شماره ۵۵۶: کجایی گنج پنهانی کجایی؟

شماره ۵۵۷: سحر که سنبلم از جیب پیرهن بکشی

شماره ۵۵۸: سر داده ای و بند نهانی نهاده ای

شماره ۵۵۹: ز نیرنگ نطقش به مضمون نیایی

شماره ۵۶۰: نه گلم کفاف رنگی نه گلم پسند بویی

شماره ۵۶۱: درک هر راز کجا زان عجمی زاده کنی

شماره ۵۶۲: نی سنبل تنباکویی نه آتش رخساره‌ای

شماره ۵۶۳: به تسبیح و مصلا کرده‌ای میخانه‌آرایی