این پیش خیل کج کلهان از سپاه کیست؟
وین قبله یی که کج شده طرف کلاه کیست؟
دامن کشان چو ابر به گلزار می رود
تا آب نرگس که و برق گیاه کیست؟
پایم به پیش از سر این کو نمی رود
یاران خبر دهید که این جلوه گاه کیست؟
آن ابروی کشیده کمان از چه خانه خاست
وین غمزه گرفته کمین در پناه کیست؟
گیرم تبسمت کند انکار کشتنم
آن غمزه حریص سیاست گواه کیست؟
گرد سر تو گشتن و مردن گناه من
دیدن هلاک و رحم نکردن گناه کیست؟
بر باد داده طره ز رخسار یار گر
لخت جگر به جیب که، گل در نگاه کیست؟
از کف به عذر دامن و دستت نمی دهم
دانسته ام که گوشه چشمت به راه کیست؟
کف می کشد به زلف و نمی گویدش کسی
کان زلف در هم از اثر دود آه کیست؟
چون بگذرد «نظیری » خونین کفن به حشر
خلقی فغان کنند که این دادخواه کیست؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف و ستایش معشوق می‌پردازد و شاعر در تلاش است تا هویتی از او به‌دست آورد. او از ویژگی‌های ظاهری و رفتاری معشوق سخن می‌گوید و احساساتی چون عشق، حسرت و گناه را مورد بررسی قرار می‌دهد. شاعر با پرسش‌هایی درباره معشوق، در تلاش است تا معماهای عشق و زیبایی او را روشن کند. موضوعاتی مانند دلبستگی، فراق و نظاره‌ی جمال محبوب در این شعر برجسته‌اند. کلیدواژه‌ها شامل دغدغه‌های عاشقانه و سوالات بی‌پاسخ درباره معشوق هستند که شاعر را به تردید و تفکر وادار می‌کند.
هوش مصنوعی: در اینجا سوال شده است که این شخصیت که در میان افراد کج‌کلاه قرار دارد، کیست و این نقطه‌ای که به سمت کلاه کج شده، به چه کسی مربوط می‌شود؟
هوش مصنوعی: زبان حال یک شخص را توصیف می‌کند که با لطافت و زیبایی، مانند ابر در باغی پر از گل می‌دود. در این حالت، او به دنبال چیزی خاص می‌گردد، که می‌تواند به نوعی نماد زیبایی یا سرزندگی باشد. آب نرگس و درخشش گیاه نیز به وضوح به زیبایی و طراوت طبیعت اشاره دارند.
هوش مصنوعی: پایم نمی‌تواند از این مسیر عبور کند، دوستان لطفاً به من بگویید که اینجا چه کسی است که به این زیبایی جلوه‌گری می‌کند؟
هوش مصنوعی: این ابروی کمان شکل از کجا سر برآورده و این نگاه فریبنده که در کمین نشسته، در زیر سایه چه کسی است؟
هوش مصنوعی: حتی اگر با لبخندت انکار کنی که مرا کشته‌ای، آن چشمان شیطنت‌آمیز و مکار تو چه کسی را باید به عنوان شاهد بپذیرد؟
هوش مصنوعی: چرخیدن دور تو و از عشق تو جان دادن، اشتباه من است. دیدن نابودی و عدم رحمت، تقصیر کیست؟
هوش مصنوعی: اگر گیسوی یار به باد رفته باشد، چه فایده دارد که جگر خود را در جیب بگذارم؟ در حقیقت، زیبایی که در نگاه است، مهم‌تر از همه‌چیز است.
هوش مصنوعی: من به خاطر دلیلی از تو دور می‌شوم و دستانت را نمی‌گیرم؛ زیرا می‌دانم که توجه تو به کدام طرف است.
هوش مصنوعی: زلفش به خاطر دود آهی که به آن نشسته، به هم ریخته و کسی نیست که به او بگوید این حالت موهاش ناشی از تأثير آن دود است.
هوش مصنوعی: وقتی «نظیری» با خون و کفن می‌گذرد، جمعی از مردم فریاد می‌زنند که این دادخواه کیست؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دیده ، دشتبان نگاهت به راه کیست
در خاطرت سواری طرز نگاه کیست
خوش پر فرح زمینی و خرم گذرگهیست
آنجا که جلوه می‌کند و جلوه گاه کیست
سر کرد ناز و فتنه و عالم فرو گرفت
[...]
این آهوی رمیده ز مردم، نگاه کیست؟
این فتنه پیشخدمت چشم سیاه کیست؟
با شمع آفتاب چه می جوید آسمان؟
شب تا به روز، دیده اجم به راه کیست؟
در آتش است نعل مه نو ز آفتاب
[...]
بازم نشسته تا مژه در دل نگاه کیست
روزم سیاه‌کرده چشم سیاه کیست
با آنکه صرف شد همه عمرم در انتظار
آگه نیم هنوز که چشمم به راه کیست
دل‌دادن و سخن‌نشنیدن گناه من
[...]
در گرد ناله وادی دل رزمگاه کیست؟
خونی که می دود به شرایین، سپاه کیست؟
حسن تو در حجاب ز شرم گناه کیست؟
جا بر کرشمه تنگ ز جوش نگاه کیست؟
مست ست و رخ گشاده به گلزار می رود
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.