ما قلم در آتش و دفتر در آب افکنده‌ایم
هرچه با آن خواهشی هست از حساب افکنده‌ایم
شب که در مستی سراغ کلبهٔ ما کرده‌ای
جای غم شادی، برون از اضطراب افکنده‌ایم
کوی جان معمورتر داریم، از بازار دل
راه سلطان را به عمدا بر خراب افکنده‌ایم
ما گرفتاران بیدل، هرکجا نالیده‌ایم
لرزه بر عرش از دعای مستجاب افکنده‌ایم
بر سرانگشت نیاز ما، اثر بابی که دوش
طُرّهٔ مقصود را، در پیچ و تاب افکنده‌ایم
چاشنی گیرند مستان از دل پرشور ما
ما همان بر آتش از خامی کباب افکنده‌ایم
کفر و دین را از سوی باطن رسولان دردهند
ما غلط‌بینان نظرها در کتاب افکنده‌ایم
برنتابیم از فرشته منت باد مراد
ما که کشتی بر سر موج سراب افکنده‌ایم
از کِرام‌ُالکاتِبین منت «نظیری» کی کشیم؟
ما ز دیوان عمل حرفِ ثواب افکنده‌ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عمیق‌ترین حالات روحی و احساسات انسانی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که زندگی را به گونه‌ای خاص و بدون قید و شرط تجربه کرده و خواسته‌های خود را از حساب و کتاب جدا کرده است. در شب‌هایی که به شادی و عشق می‌انجامد، غم را کنار گذاشته و از دعای خود تأثیری بزرگ بر جهان گذاشته است. او همچنین به معانی عمیق کلمات و مفاهیم دینی اشاره می‌کند و بر این نکته تأکید دارد که ما در درون خود می‌توانیم حقیقت را بیابیم، حتی اگر دیگران آن را درک نکنند. زندگی پر از شور و احساسات عمیق است و شاعر به طور مداوم میان کفر و دین، حقیقت و اوهام در جستجو است. به طور کلی، این شعر نمایانگر تلاش انسان برای درک حقیقت و زیستن در درون خود است.
هوش مصنوعی: ما قلم را در آتش و دفتر را در آب انداخته‌ایم؛ هر خواسته‌ای که با آن داریم، از محاسبه و حساب دور کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: وقتی که در شب با حالتی سرمستی به دنبال خانه ما آمده‌ای، ما احساس غم را به شادی تبدیل کرده و از نگرانی‌هایمان رهایی یافته‌ایم.
هوش مصنوعی: ما در کوی جان، زندگی و رونق بیشتری داریم و به عمد، راه رسیدن به دل را با تخریب و ویرانی مسدود کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما که در درد و اندوه غرق شده‌ایم، هر جای که ناله و فریاد کرده‌ایم، دعاهای ما به قدری اثرگذار بوده که لرزه‌ای بر عرش (به معنای آسمان یا مقام خدا) انداخته است.
هوش مصنوعی: ما به دنبال چیزی هستیم و احساس می‌کنیم که دستی که ما را به آن مقصد می‌رساند، در حالی که موهای خوش‌فرم ما به زیبایی پلکانی پیچ خورده، نشانگر آرزوی ماست.
هوش مصنوعی: مست‌ها از دل پرشور ما الهام می‌گیرند. ما نیز در آتش ناپختگی خود، کبابی درست کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما افرادی که در تفکر خود دچار اشتباه هستیم، به جای توجه به عمق و حقیقت پیام رسولان، فقط به ظواهر کتاب‌ها نگاه می‌کنیم و آنها را قضاوت می‌کنیم.
هوش مصنوعی: ما از پیام‌های خوب و محبت‌آمیز فرشته‌ها ناامید نخواهیم شد، زیرا خواسته ما را در این دنیا به دست آورده‌ایم، همان‌طور که کشتی‌مان را بر روی موج‌های فریبنده و توهمی سوار کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما چه نیازی به لطف و کرامت نویسندگان آسمانی داریم؟ در واقع ما از کارنامه‌های اعمال خود صحبت می‌کنیم که نشان‌دهنده‌ی پاداش‌های ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ما امید از طاعت و چشم از ثواب افکنده‌ایم
سایهٔ سیمرغ همت بر خراب افکنده‌ایم
گر به طوفان می‌سپارد یا به ساحل می‌برد
دل به دریا و سپر بر روی آب افکنده‌ایم
محتسب گر فاسقان را نهی منکر می‌کند
[...]
کشتی ما کو که ما زورق در آب افکنده ایم
در خرابات مغان خون را خراب افکنده ایم
جام می را مطلع خورشید تابان کرده ایم
وز حرارت تاب دل در آفتاب افکنده ایم
با جوانان بر در میخانه مست افتاده ایم
[...]
بس که ما از روی رسوایی نقاب افکنده‌ایم
عشق رسوا را هم از خود در حجاب افکنده‌ایم
تا فکنده طرح صلح آن جنگجو با ما هنوز
یاز دهشت خویش را در اضطراب افکنده‌ایم
ز آتش دل دوزخی داریم کز اندیشه‌اش
[...]
ای که گویی ما به زهد از خود حجاب افکنده‌ایم
رو که ما سجاده تقوی بر آب افکنده‌ایم
مردمان دیده را ما در شب آسودگی
بسترِ خارِ مغیلان وقت خواب افکنده‌ایم
بهر خونِ ما خدا را دل مرنجان غمزه را
[...]
باز در دل شعله‌های آفتاب افکنده‌ایم
طرح آبادی درین دیر خراب افکنده‌ایم
زوربازوی طلب بین کاندرین نخجیرگاه
بارها خقاش را بر آفتاب افکنده‌ایم
جلوه حسرت دل از ما برد ورنه صد سحر
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.