نوشی به صد جان رایگان قوت روان کیستی؟
کامی به صد حسرت نهان آرام جان کیستی؟
آدم به شوقت در جهان، رضوان به ذوقت در جنان
تو مرغ عنقا آشیان در بوستان کیستی؟
از نسل خوبانی قمر وز قسم حورانی بشر
روشن کند فَرَّت نظر، از دودمان کیستی؟
ای از هدایت آیتی بر ما ز یزدان رحمتی
با کس نداری نسبتی نازل به شأن کیستی
با خود غرور و سرکشی، با ما جفا و ناخوشی
از خود نیی از ما نیی آخر از آن کیستی؟
بسیار ناز و کم نگه کوته قبا و کج کله
خوش می‌روی رقصان به ره، سرو روان کیستی؟
بر قلب پا افشرده‌ای، رخش خرد پی کرده‌ای
گوی از مه و خور برده‌ای، چابک عنان کیستی؟
قهر از صفا پرجوش‌تر فاش از خفا پرنوش‌تر
تلخ از شکر خوش نوش‌تر، شیرین زبان کیستی؟
می‌ریزد از کلک و زبان نوشت «نظیری» در بیان
دست و دهان آلوده‌ای، گستا‌خِ خوانِ کیستی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی ویژگی‌ها و صفات شخصی خاص و معنوی می‌پردازد که شاعر با این سوالات و ابهامات می‌کوشد تا هویت آن فرد را شفاف‌تر کند. شاعر از صفات و قابلیت‌های او صحبت می‌کند، به تضادهای درونی او اشاره می‌کند و در نهایت به اهمیت شناختن ذات واقعی و ارتباط با الهی می‌پردازد. به طور کلی، این شعر یک جستجوی عمیق برای شناخت خود و دیگران را نشان می‌دهد و در عین حال به زیبایی‌های وجودی انسان و ارتباطات معنوی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: تو کیستی که با یک قطره زندگی می‌توان صد جان را سیراب کرد؟ و چه کسی هستی که با آرزوهای نهان، آرامش را به جان می‌بخشی؟
هوش مصنوعی: آدم به خاطر عشق تو در دنیا خوشحال است و بهشت برای لذت بردن از تو آماده است. تو چه کسی هستی که مثل مرغی افسانه‌ای در باغ بهشت آشیانه داری؟
هوش مصنوعی: از نسل خوبان و درخشانان و از قسم حورانی که انسان را روشن می‌سازند، چشم تو به کجا خیره شده است؟ تو از کدام دودمان هستی؟
هوش مصنوعی: ای نشانه‌ای از هدایت بر ما، از سوی خداوند رحمت و mercy بر ما نازل شده‌ای. تو هیچ نسبت و ارتباطی با هیچ‌کس نداری، پس چه جایگاهی داری؟
هوش مصنوعی: با خودت arrogance و خودبینی داری، اما با ما بدرفتاری و ناخوشی می‌کنی. تو نه از خودت هستی و نه از ما؛ پس آخر چه کسی هستی؟
هوش مصنوعی: تو با ناز و زیبایی کم‌نظیرت و لباس کوتاه و سر کج، به طرز دلربایی در مسیر قدم می‌زنی و مانند سروی سرزنده و خوشحال به رقص در آمده‌ای. هویت تو چه کسی است؟
هوش مصنوعی: بر دل من سایه‌ای افکنده‌ای و پیشانی‌ات را با خرد زینت بخشیده‌ای. انگار از ماه و آفتاب توانسته‌ای چندین گوی بگیری و اکنون در حال زدن چابکانه هستی. تو کیستی؟
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که رفتار و احساسات انسان‌ها ممکن است در دو شکل مختلف بروز کند. گاهی اوقات عصبانیت و قهر می‌تواند نشان‌دهنده عمق بیشتری از احساسات باشد و از طرفی، کارهایی که به ظاهر شیرین و خوشایند هستند، ممکن است در دل، تلخی به همراه داشته باشند. بنابراین، این سوال به نوعی به یکی از ویژگی‌های زبان و شخصیت اشاره دارد، که خود را به چه شکل نمایش می‌دهد و در واقعیت چه احساسی دارد.
هوش مصنوعی: قلم و زبان «نظیری» جملات و کلماتی را می‌نویسند که ناشی از دست و دهانی ناپاک است. چه کسی اجازه دارد در مورد ماهیت یا ویژگی‌های دیگران قضاوت کند و خود را بالاتر از آنها بداند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای راحت جان‌ها به تو، آرام جان کیستی
دل در هوس جان می‌دهد، تو دلستان کیستی
ای گلبن نادیده دی اصل تو چه وصل تو کی
با بوی مشک و رنگ می از گلستان کیستی
از از بتان دلخواه تو، در حسن شاهنشاه تو
[...]
ای مه، بدین چابک‌روی، از آسمان کیستی؟
وی گل، بدین نازک‌تنی، از بوستان کیستی؟
سیمین‌تری از باد تر، در لب ز شیرینی اثر
با قامتی چون نیشکر پسته‌دهان کیستی؟
بادام چشمت پرفتن، عناب لعلت پرشکن
[...]
کشتی ز بی آرامی ام، آرام جان کیستی
کردی به این بیخوابی ام، شب میهمان کیستی
از سرکشی یک جا نه ای، با خویشتن هم وا نه ای
از خود نه ای از ما نه ای، آخر تو زان کیستی
ای غنچه خندان من از بوستان کیستی؟!
وی دشمن ایمان من از دوستان کیستی؟
تیری زده بر جان من مژگان ناوک‌افکنت
ای ترک تیرانداز من ابروکمان کیستی؟!
سرو قدت اندر چمن بشکست قدر نارون
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.