حرف آخر قافیه

شماره ۱: انماالله اله واحد

شماره ۲: بینمت ای خرد به کار تو گم

شماره ۳: ای نامزد به نام تو درنامه قبول

شماره ۴: دی گذشتیم برآن دلبرو گفتیم دعا

شماره ۵: نفحات وصلک اوقدت جمرات شوقک فی الحشا

شماره ۶: خط دمید از لب نوشین تو شیرین دهنا

شماره ۷: از لعل تو عمت العطایا

شماره ۸: گر نیابم بویی از وصل تو در گلزارها

شماره ۹: بندم به سینه دمبدم از سیم مژگان تارها

شماره ۱۰: چرخ کبود هرشب و رخشان ستاره‌ها

شماره ۱۱: کؤوس الراح دارت خذ ید الساقی و قبلها

شماره ۱۲: شراب لعل باشد قوت جان‌ها قوت دل‌ها

شماره ۱۳: رفیقان خاک نجد است این نگه دارید محمل‌ها

شماره ۱۴: قومی به هوای حج در قطع بیابان‌ها

شماره ۱۵: مجلس پیر مغان است و پر از باده سبوها

شماره ۱۶: بساط سبزه فکندند کوه و صحرا را

شماره ۱۷: جز شمع کافوری مخوان آن سرو سیم اندام را

شماره ۱۸: ای خط تو کرده رقم از مشک لوح سیم را

شماره ۱۹: بنازم آن سوار نازنین را

شماره ۲۰: بی تو از جان ملالت است مرا

شماره ۲۱: ای کرده نهان شرم جمال تو پری را

شماره ۲۲: بر آستان تو عزیست خاکساران را

شماره ۲۳: زاهدا چند به طاعات مراعات مرا

شماره ۲۴: کیست کز خون پر رقم بیند رخ زرد مرا

شماره ۲۵: رو ای صبا و بگو یار دلستان مرا

شماره ۲۶: نه کوی دوست هوای چمن گذاشت مرا

شماره ۲۷: اژدهای عشق زد زخمی عجب بر دل مرا

شماره ۲۸: ای فکنده عزت حسنت به صد خواری مرا

شماره ۲۹: ماه من گر عیان کند خود را

شماره ۳۰: تا دیده ام چو گل به ته پیرهن تو را

شماره ۳۱: سبکدستی کن ای ساقی بده رطل گران ما را

شماره ۳۲: نشست اشک روان زنگ محنت از شب ما

شماره ۳۳: بیاکه تا ز تو ای مه تهیست منزل ما

شماره ۳۴: ای خاک ته کفش تو کحل بصر ما

شماره ۳۵: ما مرید راه عشقیم و جوانان پیر ما

شماره ۳۶: کشته خنجر عشق است دل زنده ما

شماره ۳۷: ای پریرخ مرو از خانه ما

شماره ۳۸: سرود مجلس درد است آه و ناله ما

شماره ۳۹: نهال قد تو آمد عصای پیری ما

شماره ۴۰: نکرده قید غزالی گره گشایی ما

شماره ۴۱: غم نیست کافتد از تن فرسوده سر جدا

شماره ۴۲: کجاست منزلت ای گنج دیریاب کجا

شماره ۴۳: خوش آن منزل که ماهی باشد آنجا

شماره ۴۴: مرا هر لحظه زخمی بر دل از پیکان او بادا

شماره ۴۵: ز چیست تفرقه مولوی ز جمع کتب

شماره ۴۶: بود پاک از رنگها بی شیشه نور آفتاب

شماره ۴۷: بده به رسم صبوح ای حریف جام شراب

شماره ۴۸: ابر تنک زند به زمین نرم نرم آب

شماره ۴۹: فی ایمن الزمان اتی احسن الکتاب

شماره ۵۰: گرم رسد ز زنخدان تو هزار آسیب

شماره ۵۱: عن وصفک ضاقت العبارات

شماره ۵۲: ای دو گیسوت شب قدر و برات

شماره ۵۳: ساقیا چند ذکر موت و حیات

شماره ۵۴: زهی عشق تو را بر کفرو دین پشت

شماره ۵۵: یا انیس القلوب فی الخلوات

شماره ۵۶: ما رند و عاشقیم و نظرباز و می پرست

شماره ۵۷: گنج جمالی و کاینات خرابت

شماره ۵۸: پیش ازان دم که قلم نقش کند حرف نخست

شماره ۵۹: گدای کوی خرابات پل برهنه چراست

شماره ۶۰: گفتم به قامتت ز کجی خوشتر است راست

شماره ۶۱: بی جمالت صوت مطرب مایه درد و غم است

شماره ۶۲: چشم منی بر همه کس روشن است

شماره ۶۳: رخت روز طرب را بامداد است

شماره ۶۴: بیا که دل ز غمت خون و دیده پر خون است

شماره ۶۵: گوهر عشق تو را دل صدف است

شماره ۶۶: آنچه در عشق توأم دمبدم است

شماره ۶۷: دلم رابا کس آرامی نمانده ست

شماره ۶۸: خانه دل خراب کرده توست

شماره ۶۹: لاله بین در بیستون چون غرق خون افتاده است

شماره ۷۰: مشکین خطی که روز رخش را شب آمده ست

شماره ۷۱: طره عنوان جمال تو چو جیم افتاده ست

شماره ۷۲: جانم از عشق تو در ورطه بیم افتاده ست

شماره ۷۳: ساقی بیا که قصر بقا در تزلزل است

شماره ۷۴: این همه خونخواریم زان نرگس خونخواره چیست

شماره ۷۵: بی تو شبم را اثر روز نیست

شماره ۷۶: زبان در دهان ترجمان دل است

شماره ۷۷: دل خطت را رقم صنع الهی دانست

شماره ۷۸: ساقی ما که دی به کف می داشت

شماره ۷۹: طوبی که به سدره سربلند است

شماره ۸۰: پشتم از بار بلا خم شده است

شماره ۸۱: دولتم نیست که باشم به سخن دمسازت

شماره ۸۲: بر لبم آهی نمی آید که دودآمیز نیست

شماره ۸۳: به کوی عزلتم ویرانه ای هست

شماره ۸۴: غنچه همچون دهان تنگ تو نیست

شماره ۸۵: از تو بر دل‌ها کمین‌ها نیک نیست

شماره ۸۶: ای که سلطان خیالت کرده در جان منزل است

شماره ۸۷: زآهم آتش به خانه افتاده ست

شماره ۸۸: تو را ز دوست بگویم حکایت بی پوست

شماره ۸۹: زهی به نسخ گل آورده خط بناگوشت

شماره ۹۰: مقام عارف عالی مقام بی وطنیست

شماره ۹۱: بستان ز شکوفه پر از انوار تجلی ست

شماره ۹۲: تا از گل تو سبزه برون آمدن گرفت

شماره ۹۳: پا نه به طرف باغ که گل زیر دست توست

شماره ۹۴: جانم ز غمت به لب رسیده ست

شماره ۹۵: زمی تلخ سبویی که به دست آمده است

شماره ۹۶: چندم از خویش جدا خواهی داشت

شماره ۹۷: به بزم زنده دلان ذکر دی و فردا نیست

شماره ۹۸: در دلم زآتش تو داغ بس است

شماره ۹۹: نه دل بی تو ز جانی دور مانده ست

شماره ۱۰۰: نکرد لطف تو کاری و وقت کار گذشت

شماره ۱۰۱: یار بر دیده راه کرد و گذشت

شماره ۱۰۲: آنچه در چشمم ز یار و طلعت زیبای اوست

شماره ۱۰۳: با داغ تو چو لاله دلم خویش برآمده ست

شماره ۱۰۴: به خدا غیر خدا در دو جهان چیزی نیست

شماره ۱۰۵: یار اگر شبرو و عیار بود باکی نیست

شماره ۱۰۶: چون کمر بسته مه من به سفر بیرون رفت

شماره ۱۰۷: آن ترکمان پسر که دل ما نشان اوست

شماره ۱۰۸: مردم چشمم ز تو خالی بس است

شماره ۱۰۹: ای سنبل مشکین زده سر از گل رویت

شماره ۱۱۰: نه چنان گرفت خانه به دل من آرزویت

شماره ۱۱۱: سبزه نو که ز گلزار رخت سر زده است

شماره ۱۱۲: چون تو ماهی در همه آفاق نیست

شماره ۱۱۳: هیچ کس نیست که حیران شده روی تو نیست

شماره ۱۱۴: بلبل چو مطربان به غزلخوانی آمده ست

شماره ۱۱۵: رنگ رخت ز تاب تب ای سیمبر شکست

شماره ۱۱۶: سرو گل اندام من طرف کله برشکست

شماره ۱۱۷: وقت گل شد بزم عشرت بر لب جو خوشتر است

شماره ۱۱۸: دودم از سینه که گرد آمده بالای سر است

شماره ۱۱۹: به باغم بی رخت تسکین محال است

شماره ۱۲۰: یا از زبان دوست شنو داستان دوست

شماره ۱۲۱: شنیده ام که به گل بلبل سحرخوان گفت

شماره ۱۲۲: ساقیا می ده که صحرا سبز و بستان خرم است

شماره ۱۲۳: برفت یار و مرا در فراق خویش گذاشت

شماره ۱۲۴: ترک شیرین شمایلی که مراست

شماره ۱۲۵: هنوز یک گل تو از هزار نشکفته ست

شماره ۱۲۶: به عشق آن پیر عالمگیر گشته ست

شماره ۱۲۷: چیست آن زلف سیه پیش رخت کافروخته‌ست

شماره ۱۲۸: جلوه حسن تو کجاست که نیست

شماره ۱۲۹: دلنواز ز من خسته جگر بازمایست

شماره ۱۳۰: یار دروغ وعده بیباک من کجاست

شماره ۱۳۱: آنکه گل را غیرت از لطف تن او خاسته ست

شماره ۱۳۲: جمال عشق قدیم است و مابقی محدث

شماره ۱۳۳: مرا نیست بر خوردن باده باعث

شماره ۱۳۴: می کند عشق تو تاراج دل و دین الغیاث

شماره ۱۳۵: یار اگر در بست بر رویت چه باشی در حرج

شماره ۱۳۶: چنین که سالک ما می نهد قدم کج مج

شماره ۱۳۷: به مهر و ماه فلک کودکیست بازی سنج

شماره ۱۳۸: ای ز تو قیل و قال ما همه هیچ

شماره ۱۳۹: قد بدا نور فالق الاصباح

شماره ۱۴۰: هر لحظه نمایی به لباس دگرم رخ

شماره ۱۴۱: برآ به پای خرد گرد آن برآمده کاخ

شماره ۱۴۲: می رسد از دولت عشقم مدد

شماره ۱۴۳: خوش آن که شد به دلی از مضیق حرص آزاد

شماره ۱۴۴: زاده عشقی هم ازو خواه زاد

شماره ۱۴۵: نام خود را عاشق صادق کنم سویت سواد

شماره ۱۴۶: آنان که دست رد به رخ ما نهاده‌اند

شماره ۱۴۷: آنان که در فسون محبت فسانه اند

شماره ۱۴۸: لعل لب تو اشک مرا خون ناب کرد

شماره ۱۴۹: جلوه گل رخت از طره چون سنبل کرد

شماره ۱۵۰: هر کس که سود چهره به راه تو سود کرد

شماره ۱۵۱: دوش در حلقه زلف تو دلم جا می‌کرد

شماره ۱۵۲: چه لطف بود که شیرین شمایل من کرد

شماره ۱۵۳: حسن تو راه امید و بیم زد

شماره ۱۵۴: به طرف باغ عجب دلکش است سایه بید

شماره ۱۵۵: کجا شد آنکه شب آن مه به خانه من بود

شماره ۱۵۶: ساقی بیار می که گل از غنچه رو نمود

شماره ۱۵۷: ترانه های تحیت سرودهای درود

شماره ۱۵۸: هر که از میکده عشق تو بویی شنود

شماره ۱۵۹: خوش آن مقام که در وی دلی فرود آید

شماره ۱۶۰: پرتو روی تو بر باده گلفام افتاد

شماره ۱۶۱: چه سود آن تیشه کش بر سنگ دست کوهکن می‌زد

شماره ۱۶۲: ز شوقت زنم دم زبانم بسوزد

شماره ۱۶۳: صبا چو حلقه آن زلف تابدار گشاد

شماره ۱۶۴: یار هر دم سر بازار دگر می طلبد

شماره ۱۶۵: به ناز می رود آن شوخ و باز می نگرد

شماره ۱۶۶: کی بود کی که ز خوان تو صلایی برسد

شماره ۱۶۷: هیچ شب تیر غمت بر دل شیدا نرسد

شماره ۱۶۸: محتسب جمعیت رندان چو دید آشفته شد

شماره ۱۶۹: به توبه شیخ مهوس مرا موسوس شد

شماره ۱۷۰: صوفی ز خانقه به خرابات می رود

شماره ۱۷۱: با یار کوچ کرده ز دل ناله می‌رود

شماره ۱۷۲: ز آفتاب به رشکم که زیر پای تو افتد

شماره ۱۷۳: گرچه صد جان در ره جانان زیان خواهیم کرد

شماره ۱۷۴: گه عشق به ذات می نماید

شماره ۱۷۵: عارف که سخن به راه گوید

شماره ۱۷۶: به آن بالا و رخ بر هر زمین کان نازنین پوید

شماره ۱۷۷: نه همین وقت مرا عشق مشوش دارد

شماره ۱۷۸: نسیم باده به جان مژده حیات دهد

شماره ۱۷۹: هر که بینم که پس زانوی غم آه کشد

شماره ۱۸۰: دم به دم خونم ز دیده بر گریبان می‌چکد

شماره ۱۸۱: به هر خانه کان نازنین می نماید

شماره ۱۸۲: ازان با کوه غم فرهاد دست اندر کمر دارد

شماره ۱۸۳: دل نه خرم، سبزه و گل در نظر خرم چه سود

شماره ۱۸۴: اگر از عشق همراهی نباشد

شماره ۱۸۵: می‌شوم زنده ز سرکان نازنینم می‌کشد

شماره ۱۸۶: خط مشکین کز رخ آن نازنین سر برزند

شماره ۱۸۷: دل من راه دینداران ره میخانه می‌داند

شماره ۱۸۸: بی تو جان زندگی نمی خواهد

شماره ۱۸۹: بوی آن آشنا که می آرد

شماره ۱۹۰: هر مست که می به دست گیرد

شماره ۱۹۱: دور ازان لب اشک من سرخ است و چشم تر سفید

شماره ۱۹۲: تا صبا طره شبرنگ تو را برهم زد

شماره ۱۹۳: به بزم وصل ما و من نگنجد

شماره ۱۹۴: ساقی ما دوش باما در سر انصاف بود

شماره ۱۹۵: یار رفت و خیربادی هم نکرد

شماره ۱۹۶: شد دلم دیوانه وقت آمد که تدبیرش کنند

شماره ۱۹۷: چنین که حسن تو عرض جمال غیب کند

شماره ۱۹۸: دمبدم دیده که خون می ریزد

شماره ۱۹۹: ز سدره طوبی اگر آمدن سوی تو تواند

شماره ۲۰۰: یارم به خانه ای که شب تار دررود

شماره ۲۰۱: اندیشه جمال تو حیرانی آورد

شماره ۲۰۲: زلف تو ماه را به سیه پوشی آورد

شماره ۲۰۳: نه در کوه این صدا از تیشه فرهاد می‌خیزد

شماره ۲۰۴: آن که خودرو لاله اش داغ نهانم تازه کرد

شماره ۲۰۵: خطت کز طرف نسرین سربرآورد

شماره ۲۰۶: هر شب به تو مه روی به همخانگی آرد

شماره ۲۰۷: دل با غمت آشناییم داد

شماره ۲۰۸: یار ما عزم سفر کرد خدا یارش باد

شماره ۲۰۹: باز ازین راه صدای جرسی می‌آید

شماره ۲۱۰: نی رخ آن مه چنینم بی‌دل و دین می‌کند

شماره ۲۱۱: آمد ازملک عشق لشکر درد

شماره ۲۱۲: سبزه از طرف چمن می خیزد

شماره ۲۱۳: تو تنگ چشمی آن شوخ بین چو ناز کند

شماره ۲۱۴: آن سهی‌سرو چو گلگشت‌ لب ‌جو می‌کرد

شماره ۲۱۵: نام لبت چون به زبان می‌آید

شماره ۲۱۶: ناله دردناک می آید

شماره ۲۱۷: وقت گل خوش آن که جا بر طرف گلشن می‌کند

شماره ۲۱۸: شهید داغ تو فردا ز گل چو لاله برآید

شماره ۲۱۹: شب کجا رفتی که دور از روی تو خوابم نبرد

شماره ۲۲۰: چه جور ماند که برما مه صیام نکرد

شماره ۲۲۱: ز داغ هجر تو سوزم ز گشت باغ چه سود

شماره ۲۲۲: گرچه اندازد به شاخ سدره امیدم کمند

شماره ۲۲۳: گهی که بر سر زلفت شمال می‌گذرد

شماره ۲۲۴: گرچه از دل دیده رخت خود به موج خون برد

شماره ۲۲۵: سرکویت ز شور بیخودان میخانه را ماند

شماره ۲۲۶: ساقیا عهد گل از ابر بهاران تازه شد

شماره ۲۲۷: پریرخا چو خیالت فسونگری گیرد

شماره ۲۲۸: اگر نه ساغر لعلت به کام خواهد شد

شماره ۲۲۹: صبا همدم بوی جانان رسید

شماره ۲۳۰: ز شوقت سوختم هرکس به کویت خانه‌ای سازد

شماره ۲۳۱: سوار من که غبار رهش به ماه رسید

شماره ۲۳۲: زآتش تب مه رخسار تو در تاب مباد

شماره ۲۳۳: دلم بی جمال تو نوری ندارد

شماره ۲۳۴: کیم پیکان تو از دل برآید

شماره ۲۳۵: به من دارد دلت جنگی که دارد

شماره ۲۳۶: باز گل اسباب معشوقی به بستان ساز کرد

شماره ۲۳۷: آن ترک کج کله چو هوای شکار کرد

شماره ۲۳۸: گر ز هجران چشم من زینگونه خون پالا شود

شماره ۲۳۹: رفتی و دل ز هجر تو با سوز و آه ماند

شماره ۲۴۰: خبر آمدن یار دلم خرم کرد

شماره ۲۴۱: سحر چون ابر نیسان سایه بان بر کشتزاران زد

شماره ۲۴۲: بیا که خسته دلان را تویی معاد و معاذ

شماره ۲۴۳: معنی الوجود فی صورالکون قد ظهر

شماره ۲۴۴: شمت برقا یلوح للاسرار

شماره ۲۴۵: گر همچو عود جا دهدم یار در کنار

شماره ۲۴۶: اگر پرده برخیزد از روی کار

شماره ۲۴۷: زهی نور تو از هر ذره ظاهر

شماره ۲۴۸: تو نور مطلقی و دیگران مجالی نور

شماره ۲۴۹: کار من آمد به جان از یار دور

شماره ۲۵۰: مکن در کشتنم زین بیش تقصیر

شماره ۲۵۱: نشستی دور ازین مشتاق مهجور

شماره ۲۵۲: ز ره ملغز چو پرسم تو را به رسم لغز

شماره ۲۵۳: با جگر سوختگان یار نبودی هرگز

شماره ۲۵۴: عمر بگذشت و رخت سیر ندیدم هرگز

شماره ۲۵۵: چون بامداد بینمت ای ماه دلفروز

شماره ۲۵۶: خالیست ازان رشک پری خانه ام امروز

شماره ۲۵۷: از شوق تو شوریست عجب در سرم امروز

شماره ۲۵۸: لله الحمد آن جان و جهان آمد باز

شماره ۲۵۹: نبود عروس ملک سزای کنار و بوس

شماره ۲۶۰: صوفی از زنگ سوی آیینه دل بتراش

شماره ۲۶۱: برکنار طاس گردون زد هلال انگشت دوش

شماره ۲۶۲: مه اشترسوار من که شد رخش فلک پستش

شماره ۲۶۳: خاکیست زر که رنگ دهد پرتو خورش

شماره ۲۶۴: کمانداری که در قتلم بود تعجیل تأخیرش

شماره ۲۶۵: نازک اندامی که هست آسیب تن پیراهنش

شماره ۲۶۶: آن که بر خیل بتان ساخت خدا پادشهش

شماره ۲۶۷: جان و دل پیوند کن با یار بی مانند خویش

شماره ۲۶۸: دادی ز لطف خوی مرا با وصال خویش

شماره ۲۶۹: ای دل متاع جان به لب لعل یار بخش

شماره ۲۷۰: ای کرده ز حال من فراموش

شماره ۲۷۱: بتی که از همه پوشیده ماند لطف تنش

شماره ۲۷۲: برلب رسید جان که به جانان فرستمش

شماره ۲۷۳: از یمن عشق سوره یوسف به حکم نص

شماره ۲۷۴: هست خالی ز سبحه دست خواص

شماره ۲۷۵: جوهر وجود عشق بود مابقی غرض

شماره ۲۷۶: تا کی ای خواجه مهندس سخن نقطه و خط

شماره ۲۷۷: به کام نفس ز جام فنا نیابی حظ

شماره ۲۷۸: آفتابی تو و اعیان وجودت مطلع

شماره ۲۷۹: جبین نظم حسن رخت راست مطلع

شماره ۲۸۰: مجلسی خواهم تهی از صلح و خالی از نزاع

شماره ۲۸۱: سحر که صوفی صبح از نشیمن ابداع

شماره ۲۸۲: مرا دلیست ز تن غافل و ز جان فارغ

شماره ۲۸۳: گرچه سوزد دل پروانه ز سودای چراغ

شماره ۲۸۴: به ساعد تا نهاد آن سیمبر داغ

شماره ۲۸۵: چند سوال ای پسر که چیست تصوف

شماره ۲۸۶: آن تهیدست چه خوش گفت می لعل به کف

شماره ۲۸۷: به از کدورت زهد ریاست باده صاف

شماره ۲۸۸: زهی دهان تو کام شکرلبان شگرف

شماره ۲۸۹: میل شکل ابرویت دارم درین فیروزه طاق

شماره ۲۹۰: چون جمال خود هم اندر خود تماشا کرد عشق

شماره ۲۹۱: بیا ای آرزوی جان عاشق

شماره ۲۹۲: هر خزان آیدم از رنگ رزان بوی فراق

شماره ۲۹۳: ای در سماع عشق تو تسبیح خوان ملک

شماره ۲۹۴: در نعت بقا نیست کسی با تو مشارک

شماره ۲۹۵: مراست از تب عشق تو جان آتشناک

شماره ۲۹۶: بیا ای ز سر تا قدم جان پاک

شماره ۲۹۷: ای خط و لب تو را به هم نزدیک

شماره ۲۹۸: محتسب در دست سنگ انداخت در خمخانه چنگ

شماره ۲۹۹: قد راقنی جمالک یا راکب الجمل

شماره ۳۰۰: حادی عشق اگر راز تو گوید به جبل

شماره ۳۰۱: ساقیا خیز کز محول حال

شماره ۳۰۲: مرا تا کی جگرخون داری ای دل

شماره ۳۰۳: دارد آن سرو گل اندام معنبر کاکل

شماره ۳۰۴: شدم در گوشه میخانه محرم

شماره ۳۰۵: چون ز فیض رشحات نم باران قدم

شماره ۳۰۶: ایها الساقی ادر کأس المدام

شماره ۳۰۷: صبح است و از خمار شبم مانده تلخکام

شماره ۳۰۸: بر اوج حسن روی تو ماهی بود تمام

شماره ۳۰۹: بنشین دمی که پیش رخت زاریی کنم

شماره ۳۱۰: من آن نیم که پی حفظ اعتقاد عوام

شماره ۳۱۱: امر علی بالیات الخیام

شماره ۳۱۲: که گوید سلام من مستهام

شماره ۳۱۳: بی تو دارم ز جدا مردن بیم

شماره ۳۱۴: به چشم تو زینسان که صیدی حقیرم

شماره ۳۱۵: وه که از پای درافکند غم آن پسرم

شماره ۳۱۶: به خاک درت ریخت اشک امشبم

شماره ۳۱۷: دادیم دست چو دیدی به ره خود پستم

شماره ۳۱۸: چون تاب نیاری که به تو دیده فروزم

شماره ۳۱۹: ایستاده به سر از آه دمادم دودم

شماره ۳۲۰: نیست جز رخ به کف پای تو سودن هوسم

شماره ۳۲۱: نشان پای سگانت که بر زمین بینم

شماره ۳۲۲: خیزید حریفان که به میخانه درآییم

شماره ۳۲۳: شدم به باغ که کنج فراغتی جویم

شماره ۳۲۴: ز سجده ای که نباشد در ابرویت رویم

شماره ۳۲۵: دردا که درآمد به درت پای به سنگم

شماره ۳۲۶: چو دست بی تو بدین چشم اشکبار برم

شماره ۳۲۷: گناه عشق بتان گرچه ساخت نامه سیاهم

شماره ۳۲۸: چهره زرد ز خون بسته جگر ته به تهم

شماره ۳۲۹: ای نوجوان که دل به کمند تو بسته‌ام

شماره ۳۳۰: دیده از جلوه بتان بستیم

شماره ۳۳۱: شب که سر از حلقه سلک سگانت برزنم

شماره ۳۳۲: عید فطر است بیا تا به می افطار کنیم

شماره ۳۳۳: نی ماه منظری که نظربازیی کنم

شماره ۳۳۴: خوش آنکه روی توبینم در اضطراب شوم

شماره ۳۳۵: به دل دردی عجب دارم نمی‌دانم که چون گریم

شماره ۳۳۶: یار ما یار دگر کرد چه تدبیر کنیم

شماره ۳۳۷: برخیز تا به عزم تماشا برون رویم

شماره ۳۳۸: بی رخت چون به چمن راه کنم

شماره ۳۳۹: هر چند جز فریب و فسونت نیافتم

شماره ۳۴۰: چاره عشق تو صبر است ندانم چه کنم

شماره ۳۴۱: ز هجران مرده ام جانا نپنداری که جان دارم

شماره ۳۴۲: یار نی روی به گلشن چه کنم

شماره ۳۴۳: مهر رخسار تو دارم که جفای تو کشم

شماره ۳۴۴: از در صومعه آن به که قدم بازکشیم

شماره ۳۴۵: در ره تو ز دیده پا کردم

شماره ۳۴۶: به هیچ مسجد و محراب بی تو رو نکنم

شماره ۳۴۷: دی تجربة المداد کردم

شماره ۳۴۸: نه نگاری که دل و جان به غمش یارکنم

شماره ۳۴۹: به عزم کعبه سفر گفتم اختیار کنم

شماره ۳۵۰: تا کی آرام دل بی خبرانت بینم

شماره ۳۵۱: نمی خواهم که با کس راز آن پیمان گسل گویم

شماره ۳۵۲: به بزم عشق بتان را چو نام می گویم

شماره ۳۵۳: بیخود فتم هرجا روان آن قد رعنا بنگرم

شماره ۳۵۴: چون خرامان قدت ای سرو دلارا بنگرم

شماره ۳۵۵: تا کی از گریه پا به گل باشم

شماره ۳۵۶: خوشا وقتی که از خود رسته باشیم

شماره ۳۵۷: ساقی بیا که دیگر زین گفت و گو بجانم

شماره ۳۵۸: ز جوش باده چو گرددترانه گو لب خم

شماره ۳۵۹: زخط سبز خطان سبزه چون کند شادم

شماره ۳۶۰: برخیز تا به جانب گلشن گذر کنیم

شماره ۳۶۱: هر دم از کوی تو خواهم من شیدا بروم

شماره ۳۶۲: برون خرام که تا در ره تو خاک شوم

شماره ۳۶۳: کردی ز راندگان در خود شماره ام

شماره ۳۶۴: خوش آنکه آینه سان رو به روی آن پسر افتم

شماره ۳۶۵: از نهانخانه وصل تو جدا افتادم

شماره ۳۶۶: گر ز بار غم هجر تو به تنگ است دلم

شماره ۳۶۷: ای روشن از فروغ رخت خانه دلم

شماره ۳۶۸: من بسی خوبان عالم دیده ام

شماره ۳۶۹: روز مردن کز وصال دوستان دل برکنم

شماره ۳۷۰: گوهر نایابی و من بهر تو جان می‌کنم

شماره ۳۷۱: چو نیست بخت که شب روی روشنت نگرم

شماره ۳۷۲: عجب دردی‌ست در جانم که درمانش نمی‌دانم

شماره ۳۷۳: شب خیالت چو شود پردگی منظر چشم

شماره ۳۷۴: ندارم صبر کز روی تو چشم خون فشان بندم

شماره ۳۷۵: مرا کی باشد آن یارا که چشم از یار بربندم

شماره ۳۷۶: چو ماه من سفری شد وطن نمی خواهم

شماره ۳۷۷: شب نیست که از شوق رخت زار نمیرم

شماره ۳۷۸: آن عید جان کجاست که قربان او شویم

شماره ۳۷۹: عقل می گفت که چند است صفات تو و چون

شماره ۳۸۰: نیست جز رشته جان آن لب باریک و دهان

شماره ۳۸۱: جان شیرین است گفتم آن دولب گفت آن دهان

شماره ۳۸۲: رفتی و دیده ام به وداع تو خون فشان

شماره ۳۸۳: ای رخ تو جنت اهل یقین

شماره ۳۸۴: خوانی کشیده عشق سزاوار آفرین

شماره ۳۸۵: ساقی برآمد ابر بهاران

شماره ۳۸۶: ای در غمت انگشت نما سبحه شماران

شماره ۳۸۷: عنایتی نکند یار نازنین با من

شماره ۳۸۸: بیا جانا که تنگ آمد ز هجرانت جهان بر من

شماره ۳۸۹: دارند جمع ما را خوبان مو پریشان

شماره ۳۹۰: ای از تو به خون دل رنگین چو گلم دامان

شماره ۳۹۱: گر یار ما را پروای یاران

شماره ۳۹۲: درین راهم گشادی نیست چندان

شماره ۳۹۳: امشب افتاده ست شوری در میان عاشقان

شماره ۳۹۴: گنج خوشی است کنج خرابات عاشقان

شماره ۳۹۵: زآب چشم کوهکن کان لاله گون آمد برون

شماره ۳۹۶: مگو چو لب بگشایی که خنده برشکر است این

شماره ۳۹۷: چون نهم سر در رهت یعنی که خاک پاست این

شماره ۳۹۸: آن نازنین جوان را میل شکار جان بین

شماره ۳۹۹: بیا ای همچو گل رنگین تو را دامن به خون من

شماره ۴۰۰: بیا بر آستان خود ببین روی نیاز من

شماره ۴۰۱: نیست جز اقرار عشق حاصل گفتار من

شماره ۴۰۲: چین در جبین فکنده گذشتی به سوی من

شماره ۴۰۳: بیا ای ساقی گلرخ می گلرنگ گردان کن

شماره ۴۰۴: تا کی از جان خود جدا بودن

شماره ۴۰۵: ای ز لعل لب تو خون دل من

شماره ۴۰۶: زنی بر دل ز مژگان زخم و داری ابروان پنهان

شماره ۴۰۷: مه ترکی زبان من نداند فارسی چندان

شماره ۴۰۸: خواجه درمانده فرج است و گرفتار گلو

شماره ۴۰۹: قسم به نون و قلم یعنی آن قد و ابرو

شماره ۴۱۰: ساقیا خیز که چون داس زر آمد مه نو

شماره ۴۱۱: آن تندخو که آمد خون ریختن فن او

شماره ۴۱۲: تا نموده ست سر از طرف کله کاکل تو

شماره ۴۱۳: خورشید و ماه را چه برابر کنم به تو

شماره ۴۱۴: فصل بهار شد بگشا چشم انتباه

شماره ۴۱۵: ای ز سنبل خط تو برگل نقاب انداخته

شماره ۴۱۶: شاهد گل باز زنگاری نقاب انداخته

شماره ۴۱۷: بر طرف ماه زلف تو آمد شب سیاه

شماره ۴۱۸: من که از سوز دل غمزده گشتم همه آه

شماره ۴۱۹: ابروی تو هرکه دید ای ماه

شماره ۴۲۰: با اشک خونین دور از تو ای ماه

شماره ۴۲۱: واعظ خر است و انجمن وعظ خرگله

شماره ۴۲۲: هست انجمن ما چمنی پر گل و لاله

شماره ۴۲۳: ببین پیاله هزاران به روی دشت ز لاله

شماره ۴۲۴: ز چشمم ریخت چندان آب کامد خون ز دنباله

شماره ۴۲۵: بی لعل تو دل درون سینه

شماره ۴۲۶: غزال من که لبش رو به سبزی آورده

شماره ۴۲۷: وقت گل ترک می و جام که چه

شماره ۴۲۸: گل را فراز شاخ بین در جلوه ناز آمده

شماره ۴۲۹: چو حلقه دور افق بر من است تنگ شده

شماره ۴۳۰: تا به چشم تو سرمه ره کرده

شماره ۴۳۱: رخت را مه نخوانند اهل توجیه

شماره ۴۳۲: ای به خوبی رخ تو از مه به

شماره ۴۳۳: بتی که بود چو جانم به سینه جا کرده

شماره ۴۳۴: ای نامه ز خود به خود نوشته

شماره ۴۳۵: سرو من بر رخ گل جعد سمن سای منه

شماره ۴۳۶: ای مرا از آتش سودای تو جان سوخته

شماره ۴۳۷: خوش آنکه بود ز تو خانه ام پریخانه

شماره ۴۳۸: ای شکل قدت پیکری از سیم سارا ریخته

شماره ۴۳۹: ماییم ز مشرب مغانه

شماره ۴۴۰: ای چو جان در دل من جا کرده

شماره ۴۴۱: ای به بالا بلای جان همه

شماره ۴۴۲: منم عاشق و بیدل و مبتلا

شماره ۴۴۳: تا چو قدح با دل پر خون نیی

شماره ۴۴۴: چون هوای باغ با این شکل موزون کرده‌ای

شماره ۴۴۵: چه سود ازآنکه کم از کبک خوشخرام نیی

شماره ۴۴۶: خوی خود را کرده ای چون روی و نیکو کرده ای

شماره ۴۴۷: انت شمس البقا و غیرک فی

شماره ۴۴۸: بیا بیا که صدای درای و بانگ حدی

شماره ۴۴۹: فداک امی یا غایة المنی و ابی

شماره ۴۵۰: ماییم شسته زآب می دست از همه آلودگی

شماره ۴۵۱: تویی آن آفتاب عالم آرای

شماره ۴۵۲: آمدی و آتشم به خانه زدی

شماره ۴۵۳: بر اوج حسن چون خورشید فردی

شماره ۴۵۴: چند باشم چشم بر در، گوش بر آواز پای

شماره ۴۵۵: خرم آن کس که برد پی به ره هیچ کسی

شماره ۴۵۶: همی‌دهد خبر از گل نسیم صبحدمی

شماره ۴۵۷: بتابی بر همه چون ماه و از من روی برتابی

شماره ۴۵۸: جهانی تازه شد از فیض تو ای ابر نوروزی

شماره ۴۵۹: به هر که هست چو شیر و شکر درآمیزی

شماره ۴۶۰: عشق تو منسوخ ساخت دفتر علامگی

شماره ۴۶۱: بیا ای عشق پر غوغا که در هر جا فرود آیی

شماره ۴۶۲: گرفت خاطرت از عاشقان شیدایی

شماره ۴۶۳: شب که رفتی ز برم مونس جان که شدی

شماره ۴۶۴: بهر خدنگ آه از بیداد دلستانی

شماره ۴۶۵: ای خواجه چه جویی ز شب قدر نشانی

شماره ۴۶۶: برگل از سبزه خط غالیه بویی داری

شماره ۴۶۷: در وقت گل ای بلبل فریاد بسی داری

شماره ۴۶۸: روشن شبی که شمع شبستان من شوی

شماره ۴۶۹: از هیچ نشان داده دهانی که تو داری

شماره ۴۷۰: چون رخت بینم سر خویش از حیا پیش افکنی

شماره ۴۷۱: پریرم دیدی و نادیده کردی

شماره ۴۷۲: گویی که منم یار تو ای جان و نباشی

شماره ۴۷۳: دی آن چه شکل بود که از ره برآمدی

شماره ۴۷۴: سبزخطا و گلرخا تازه‌بهار کیستی

شماره ۴۷۵: زما همی گذری و به ما نمی نگری

شماره ۴۷۶: دل مرا ز هزار آرزو بگردانی

شماره ۴۷۷: ای کاش من برآن سر کو خاک بودمی

شماره ۴۷۸: دیدمی دیدار آن دلدار رعنا کاشکی

شماره ۴۷۹: ماییم و خاکساری و عجز وفتادگی

شماره ۴۸۰: هیچ ازین مبتلا نمی پرسی

شماره ۴۸۱: سوی بیمار خود ای جان جهان دیر آیی

شماره ۴۸۲: مشک تر بر برگ گل سودی بلای جان شدی

شماره ۴۸۳: چو گرد ماه خط مشکبو بگردانی

شماره ۴۸۴: در کمندت به گرفتاری من نیست کسی

شماره ۴۸۵: بپوش خط بناگوش نازنین کسی

شماره ۴۸۶: بیمار تو شدم به عیادت نیامدی

شماره ۴۸۷: نه بشر خوانمت ای دوست نه حور و نه پری

شماره ۴۸۸: ای ز غمهای تو با مردن برابر زندگی

شماره ۴۸۹: ای که به شیرین سخنی نرخ شکر می شکنی

شماره ۴۹۰: ای سپهر از هجر یارم سوختی

شماره ۴۹۱: دو ساعد تو که آیین هر دو هست یکی

شماره ۴۹۲: ای از دو جام لعلت ما را تمام نیمی

شماره ۴۹۳: دی جعد عنبر افشان برماه بسته بودی