گنجور

 
جامی

روشن شبی که شمع شبستان من شوی

ظلمت زدای کلبه احزان من شوی

جان ریختم به پای تو از چاک سینه کاش

پا در حریم سینه نهی جان من شوی

پاکان نیند درخور تو سینه ها کباب

من چون پزم خیال که مهمان من شوی

با باد همنفس نکنم سویت آه را

ترسم چو زلف خویش پریشان من شوی

حیرانیم خموش کند ورنه پیش تو

چندان کشم نفیر که حیران من شوی

چون طوطیان به شکر تو شکر شکن شوم

گر زان دهان و لب شکرستان من شوی

جامی نیم به ملک سخن خسروم خوش آن

کز خط خوب خواجه دیوان من شوی

 
 
 
خواجوی کرمانی

چان پرورم گهی که تو جانان من شوی

جاوید زنده مانم اگر جان من شوی

رنجم شفا بود چو تو باشی طبیب من

دردم دوا شود چو تو درمان من شوی

پروانه وار سوزم و سازم بدین امید

[...]

اهلی شیرازی

خواهم شبی بیایی و مهمان من شوی

تا حال من ببینی و حیران من شوی

بیگانگی مکن که دل و جان خویشتن

زان داده ام ترا که دل و جان من شوی

ایگنج حسن و ناز دل من خراب تست

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه