ای نامه ز خود به خود نوشته
در وی همه نیک و بد نوشته
هر دم صنعت ز لوح هستی
صد حرف سترده صد نوشته
در نقطه خال عارفان را
سر ازل و ابد نوشته
بر صفحه چهره سالکان را
آیات قبول و رد نوشته
در خاک دمیده جان و نامش
نسرین بر و سروقد نوشته
از گل بنموده روی وصفش
گلچهره و لاله خد نوشته
این گفته به عشق خوان که جامی
از عشق نه از خرد نوشته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان اندیشه‌هایی درباره زندگی و عشق می‌پردازد. شاعر می‌گوید که زندگی خود نوشتاری است که در آن همه چیز، چه خوب و چه بد، ثبت شده است. هر لحظه از زندگی مانند یک نوشته جدید است که بر لوح هستی قرار می‌گیرد. عارفان به عمق این نوشتار پی می‌برند و از سرچشمه وجود و عالم برتر آگاهی پیدا می‌کنند. زیبایی‌ها و نام‌ها در این جهان خاکی نیز به نوعی به تصویر کشیده می‌شوند. در نهایت، شاعر به این نکته می‌رسد که این همه حرف و پیغام در حقیقت از عشق ناشی می‌شود و نه از عقل و خرد.
هوش مصنوعی: ای نامه‌ای که خود به خود نوشته شده، در تو همه خوبی‌ها و بدی‌ها آمده است.
هوش مصنوعی: هر لحظه، هنر از صفحات وجود، هزاران سخن نغز و بی‌نظیر می‌آفریند.
هوش مصنوعی: عارفان در جایی که ریشه‌های وجود و زمان به هم می‌رسند، سرآغاز و پایان هستی را به تصویر کشیده‌اند.
هوش مصنوعی: بر چهره سالکان نشانه‌هایی از پذیرش یا نپذیرفتن وجود دارد.
هوش مصنوعی: در زمین حیات و نامش نسرین، قامتش سرسبز و زیباست و نشان از زندگی و طراوت دارد.
هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند گل و لاله زیبا و دلنشین است، گویی که به دست طبیعت خلق شده و زیبایی‌هایش با هنر خاصی نمایان شده است.
هوش مصنوعی: این سخن را به عشق نسبت بده، چرا که این جام از عشق ساخته شده و نه از عقل و خرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.