خوشا وقتی که از خود رسته باشیم
به وقت بیخودان پیوسته باشیم
ازان دامی که جز مردان نجستند
به همتهای ایشان جسته باشیم
کشیده رخت خود از کوی هستی
به کنج نیستی بنشسته باشیم
خلیل آسا به نیروی قناعت
بتان حرص را بشکسته باشیم
به بند عشق محکم کرده پیوند
همه پیوندها بگسسته باشیم
چو برناید امیدی از در خلق
در امید برخود بسته باشیم
به سرناید به سرعت جامی این راه
بیا تا بعد ازین آهسته باشیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره رهایی از وابستگی‌ها و دلبستگی‌های دنیوی صحبت می‌کند. شاعر می‌خواهد که انسان‌ها از خودخواهی و حرص فاصله بگیرند و به عشق و قناعت روی آورند. او به اتحاد با مردان بزرگ و با همتی اشاره می‌کند که از دام‌های دنیا فرار کرده و در جستجوی حقیقت هستند. در این راه، رسیدن به آرامش و سکون در درون را مهم می‌داند و از کسانی می‌خواهد که به امید خود متکی باشند، نه بر امید از دیگران. در پایان، شاعر دعوت می‌کند که در این سفر زندگی، آرام‌تر و با آرامش بیشتری قدم برداریم.
هوش مصنوعی: خوشا زمانی که از خودمان رها شده و با افرادی که در حال بی‌خودی هستند، یکجا باشیم.
هوش مصنوعی: به دلیل تلاش و همت مردان وارسته، ما نیز از دامی که فقط به دست آنها ایجاد شده، فرار کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما از دنیای وجود و زندگی فاصله گرفته و در گوشه‌ای از عدم و نیستی نشسته‌ایم.
هوش مصنوعی: با قدرت قناعت و بی‌نیازی، باید به مانند خلیل، زنجیرهای حرص و طمع را بشکنیم.
هوش مصنوعی: به خاطر عشق، با تمام وجود به هم متصل شده‌ایم و هرگونه ارتباط دیگری را قطع کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: وقتی از مردم امیدی نداشته باشیم، باید به امید خودمان تکیه کنیم و به آن ادامه دهیم.
هوش مصنوعی: به سرعت بیایید و کارها را تمام کنید، تا بتوانیم بعداً آرام‌تر و با احتیاط‌تر پیش برویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.