آنچه در چشمم ز یار و طلعت زیبای اوست
جای آن دارد اگر جان و دلم شیدای اوست
دارد از نور رخش شمع شبستان پرتوی
ورنه پروانه چرا زینگونه ناپروای اوست
او به کس ننموده روی و شهر ازو پر گفت و گوی
او درون پرده و آفاق پر غوغای اوست
خیمه زد سلطان حسن او به صحرای ظهور
گنبد نیلوفری یک خیمه از صحرای اوست
در حریم این چمن هرجا نشان راستی
دیده ام بالای او یا سایه بالای اوست
هرکجا آن عارض و لب ایمنی در ایمنیست
فتنه و شوری که هست از نرگس شهلای اوست
هست بر هر جزو جامی صد رقم از داغ عشق
شرح این داغ است هر حرفی که بر اجزای اوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذبه یار خود اشاره می‌کند که چهره‌اش باعث شیدایی و عشق او شده است. نور رخسار او مانند شمعی در دل شب می‌درخشد و باعث جرات و شیفتگی پروانه‌ها نسبت به خود می‌شود. شاعر می‌گوید که اگرچه یار به کسی روی خود را نشان نمی‌دهد، اما در شهر هرکس درباره او سخن می‌گوید و شور و غوغایی از حضور او در دنیای پیرامون احساس می‌شود. او همچنین به عشقی اشاره می‌کند که در هر جزئی از وجود یار نمایان است و تمام احساسات و دلتنگی‌هایش ناشی از زیبایی و ویژگی‌های یار است.
هوش مصنوعی: چیزی که در چشمانم از یار و زیبایی‌اش می‌بینم، سزاوار است که اگر جان و دل من مشتاق او باشد.
هوش مصنوعی: نور چهره‌اش همچون شمعی در دل شب می‌درخشد و اگر این‌گونه نیکو روشنایی نداشته باشد، پس چرا پروانه این‌قدر بی‌پروا و شجاع به دور او می‌چرخد؟
هوش مصنوعی: او به کسی خود را نشان نمی‌دهد، اما همه جا درباره او صحبت می‌شود و در دل مردم و در دور و بر، صدای او به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: سلطان حسن خیمه‌نشینی خود را در دشت گنبد نیلوفری برپا کرده است و این خیمه به نوعی از دشت او نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: در این گلزار هرجا که صداقت و راست‌گویی را مشاهده کرده‌ام، بالای آن یا سایه‌ای از زیبایی وجود دارد.
هوش مصنوعی: هر کجا که آن چهره زیبا و لب‌های ایمنی وجود دارد، در آنجا آرامش و امنیت برقرار است. حالا فتنه و هیجانی که به وجود آمده، به خاطر نرگس چشم‌های سیاه و جذاب اوست.
هوش مصنوعی: در هر بخش از وجود، نشانه‌ای از عشق وجود دارد و هر یک از این نشانه‌ها، داستانی از آن عشق را روایت می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سر بلندی بین، که دایم در سرم سودای اوست
قیمت هرکس بقدر همت والای اوست
بنده آن چشم مخمورم، که از مستی و ناز
در میان شهر در هر گوشه ای غوغای اوست
«لن ترانی » می رسد از غیب موسی را خطاب
[...]
جعد مشکینت که دل وابسته سودای اوست
بسته افسون سحر چشم مارافسای اوست
گر دلم پروانه آن شمع روشن شد چه شد
ای بسا دل‌ها که چون پروانه ناپروای اوست
خانه چشمش سیه کان شوخ یغمایی‌صفت
[...]
سر بلندی بین که دایم در سرم سودای اوست
قیمت هر کس به قدر همت والای اوست
سرمه ره دردیده زان دارد که خاک پای اوست
هرکه را باشد ادب درچشم مردم جای اوست
شاخ گل را با چنان حسنی که از گل حاصل است
داغ حسرت بر دلش از قامت رعنای اوست
زان گنهکاری که با قدش بدعوی سروخاست
[...]
حسن خوبان جهان عکس رخ زیبای اوست
لاجرم در هر سری از زلفشان سودای اوست
آفتاب عشق با هر ذره دارد نسبتی
نسبت معشوق و عاشق عین نسبت های اوست
هست روشن پیش ارباب نظر چون آفتاب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.