رفیقان خاک نجد است این نگه دارید محمل‌ها

که آرد عشق یاران گریه بر آثار منزل‌ها

به هر منزل بتان دل‌گسل بودی نمی‌دانم

ازین فرخنده منزل‌ها چرا بستند محمل‌ها

ز اشک عاشقان بوده‌ست پرگل راهشان اینک

نشان دست و پای ناقه‌هاشان مانده در گل‌ها

به هرجایی که بنماید نشانی از کف پایی

فروریزند اشک از دیده‌ها خونابه از دل‌ها

چرد گور و گوزن امروز هرجا ساز کردندی

میان سبزه و گل آهوان شوخ محفل‌ها

خوش آن کز گریه بودی گرد من دریا و بر حالم

زدندی قهقهه آن نازنین‌کبکان ز ساحل‌ها

چرا شد کوف و کرکس کبک و تیهو را خلف یارب

ز تصریف قضا دارم بسی زینگونه مشکل‌ها

نویس ازمن به ایشان نامه‌ای از صدق دل جامی

وضمنها صفاء الود فاختمها و ارسلها