تا نموده ست سر از طرف کله کاکل تو
روز بر کج کلهان کرده سیه کاکل تو
برسر موکب خورشید جبینان تو شهی
هندوی چتر گشا بر سر شه کاکل تو
رفت بر باد هوا رشته جمعیت ما
می ندارد سر این رشته نگه کاکل تو
دل به فکر ذقن توست دریغا که نشد
دستگیر دل افتاده به چه کاکل تو
تا سوی خویش کشد دل ز همه روی زمین
رسن آویخته از طارم مه کاکل تو
سرنتابند هنوز از ره تو مسکینان
باهمه سر که فکنده ست به ره کاکل تو
چون رهد جامی ازینسان که شود دام رهش
گه خط سبز تو گه زلف تو گه کاکل تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی و جذابیت موهای معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که زیبایی او مانند خورشید در برابر دیگران می‌درخشد. او همچنین به تأثیر این زیبایی بر دل و روح خود می‌پردازد و نشان می‌دهد که محبت به این زیبایی می‌تواند دل‌ها را به سمت آن معشوق جذاب جذب کند. شعر جلوه‌ای از اشتیاق و دل‌باختگی را به تصویر می‌کشد و از حسرت و دشواری‌های عشق سخن می‌گوید. در نهایت، شاعر نسبت به تأثیر این زیبایی بر زندگی و احساسات خود تأمل می‌کند و از جذبه و جاذبه‌ای که این موهای زیبا دارند، یاد می‌کند.
هوش مصنوعی: این بیت به صحنه‌ای اشاره دارد که در آن موهای زیبا و بلند شخصی، مانند روزی که سر از زمین برمی‌آورد، توجه همه را جلب کرده است. این توصیف به زیبایی و جذابیت ظاهری شخص اشاره دارد که چهره‌ای خاص و منحصر به فرد دارد و در مقایسه با دیگران درخشان و متمایز است.
هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و شکوه چهره محبوب اشاره شده است. گفته می‌شود که او مانند خورشید درخشان است و در میان جمعی از زیبایی‌ها، اهمیتی ویژه دارد. محبوب به عنوان شاهزاده‌ای از سرزمین هند توصیف شده که برای دیگران سایه‌افکن و مایه دلگرمی است. این توصیف به نوعی بیانگر محبت و ارادت عمیق گوینده به معشوق می‌باشد.
هوش مصنوعی: رشته‌ای که ما را به هم متصل می‌کرد، در باد فرار کرده است. این رشتۀ ارتباطی، بدون اینکه به سر برگردد، تنها به زیبایی و وجود تو وابسته است.
هوش مصنوعی: دل به یاد و خیال تو مشغول است و افسوس که نتوانست به آنچه که در زیبایی و جذابیت تو وجود دارد، دست پیدا کند. دل در تلاش است ولی به چه دلیل عاشقانه‌های تو نمی‌تواند به آنچه می‌خواهد برسد.
هوش مصنوعی: دل می‌خواهد از همه چیز و همه جا در این دنیا جدا شود و تنها به سوی تو بیاید، مثل رسن که از بالا به دامن موی تو آویزان است.
هوش مصنوعی: آدم‌های نیازمند هنوز هم از عشق و محبت تو دست برنمی‌دارند، حتی اگر سر و رویشان افتاده باشد و به خاطر تو خاک را بوسه می‌زنند.
هوش مصنوعی: وقتی که جامی به این شکل رها می‌شود، او در هر لحظه به دام عشق تو می‌افتد؛ گاهی به خاطر خط سبز تو، گاهی به خاطر موهایت و گاهی به خاطر زیبایی‌ات.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.