برخیز تا به عزم تماشا برون رویم
از تنگنای شهر به صحرا برون رویم
زین دام پای گیر و کمند گلوفشار
چون سرکش آهوان به تک پا برون رویم
هرجا که هست جا همه تنگی و تیرگیست
جایی که جا نبود ازانجا برون رویم
چون قدسیان ز فر تجرد کنیم پر
پران ز طاق طارم مینا برون رویم
در سنگلاخ حرص شود پی سمند عزم
ره کرده بر نشیمن عنقا برون رویم
باشد که از کدورت هستی رهیم باز
بر کف گرفته جام مصفا برون رویم
ما را درین سلوک چو ما نیست مانعی
جامی ضرورت است که بی ما برون رویم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دعوت به خروج از محدودیت‌ها و ورود به آزادی و زیبایی‌های طبیعت است. شاعر از تنگی‌های شهری و فشارهای زندگی رنج می‌برد و به دنبال فضایی آزادتر و دل‌انگیزتر است. او می‌خواهد همچون آهوان آزاد در دشت‌ها بگردد و از کدورت‌های دنیا رهایی یابد. در نهایت، او تأکید می‌کند که برای این سفر به سلوک و شفافیت نیازمند جامی است که نماد پاکی و بیداری است.
هوش مصنوعی: بیایید از این فضای بسته شهر خارج شویم و برای تماشا به طبیعت و دشت برویم.
هوش مصنوعی: از این تله پای خود را بیرون بکش و با سختی خود را آزاد کن، چون آهوان سرکش که با یک پا از دام می‌گریزند.
هوش مصنوعی: هر جا که هستیم، فضا تنگ و تاریک است؛ بنابراین، جایی که نتوانیم در آن بمانیم، باید از آنجا خارج شویم.
هوش مصنوعی: وقتی از قید و بندهای دنیوی رها شویم، مانند فرشته‌ها پرواز می‌کنیم و از آسمان می‌رویم.
هوش مصنوعی: در دل دشواری‌ها و مشکلات، باید با سختی و تلاش پیشرفت کرد، همچون اسبی که برای رسیدن به هدفش که همان نشیمن پرنده‌ای افسانه‌ای است، از هر مانعی عبور می‌کند.
هوش مصنوعی: امیدوارم که از ناملایمات زندگی رها شویم و با آرامش و خلوص، به دنیایی پاک و شفاف وارد شویم.
هوش مصنوعی: در مسیر این سفر، هیچ چیزی نمی‌تواند ما را متوقف کند. برای ادامه دادن، به جامی نیاز داریم که بدون حضور ما، موجب حرکت‌مان شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.