رخت را مه نخوانند اهل توجیه
که روشن نیست چندان وجه تشبیه
مکن از خوان وصلت منع سایل
که خارج باشد از قانون توجیه
غمت با دل دو حرف آمد ز یک جنس
که آن مدغم بود وین مدغم فیه
اگر حاجت به شمع افتد شبت را
ز جان رشته دهم وز چشم و دل پیه
چه سان آیم برون از تیه عشقت
که موسی بود سرگردان درآن تیه
چوها چشم همه کردم بدین حرف
تورا بر انتظار خویش تنبیه
مس خود را مکن جامی زراندود
که پیش ناقدان خوش نیست تمویه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی موضوعات عشق و توجیه در روابط انسانی می‌پردازد. شاعر می‌گوید که نیازی به توجیه عشق نیست، زیرا عشق و غم دو احساس مرتبط و عمیق هستند. او اشاره می‌کند که اگر در شب به نور نیاز باشد، از خود مایه می‌گذارد و برای عشقش فداکاری می‌کند. در ادامه، او به بی‌راهه‌ای که در عشق دچارش شده، اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که انتظار او از معشوقش باعث نگرانی‌اش شده است. همچنین به نقد ظاهری و سطحی‌نگری در عشق اشاره می‌کند و معتقد است که نباید ظواهر را مهم‌تر از حقیقت عشق قرار داد.
هوش مصنوعی: لباس تو را به مه تشبیه نمی‌کنند، زیرا روشن نیست که چه رابطه‌ای میان آنها وجود دارد.
هوش مصنوعی: از درخواست‌ها و خواسته‌های افرادی که به تو نزدیکند، کناره‌گیری نکن، زیرا رفتار و انتظارات آنها ممکن است خارج از محدوده و اصول تو باشد.
هوش مصنوعی: دل برای غم تو دو کلمه می‌سازد که هر دو از یک جنس هستند. یکی از آنها در دل گنجانده شده و دیگری در چیزی که آن را احاطه کرده است.
هوش مصنوعی: اگر به شمع نیاز باشد، من حتی جانم را برای روشنایی شب می‌دهم و پیه‌ام را از چشم و دلم برای این کار می‌آورم.
هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از بیابان عشق تو بیرون بیایم در حالی که موسی نیز در آنجا سرگردان بود؟
هوش مصنوعی: وقتی همه نگاه‌ها را به تو دوختم، به خاطر حرف‌هایت بر انتظار خود تنبیه شدم.
هوش مصنوعی: هرگز تلاشی نکن تا چیزی بی‌ارزش را با ظاهر چشم‌نواز و زیبا بپوشانی، چرا که افراد باهوش و منتقد به خوبی ارزش واقعی آن را تشخیص می‌دهند و بر آن آگاهند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تو را عمری کشید این غول در تیه
بکن با غول خود بحثی به توجیه
من استضعفت لاتغلظ علیه
من استأسرت لاتکسر یدیه
ز نابینایی آمد راه تشبیه
ز یک چشمی است ادراکات تنزیه
مکن چون بندگان ره گم درین تیه
که دانا گفته است الحر یکفیه
به علم و قدرت و اطلاق تنزیه
مقید شد به وهم اهل تشبیه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.