حرف آخر قافیه

شماره ۱: نمی‌دانم چه شور است این ز عشق دوست در دل‌ها

شماره ۲: کس نخوابد تا به صبح از ناله من هر شبا

شماره ۳: نگار من چو پی رقص از میان جهدا

شماره ۴: افزوده غم عشق تو درد وتب ما را

شماره ۵: توبرانی اگر ز درما را

شماره ۶: پریشان در ازل کردی تو از گیسوی خود ما را

شماره ۷: دیده در آینه گویا خط وخال خود را

شماره ۸: طرز دیگر بنگرم امسال یار پار را

شماره ۹: کنی تا کی پریشان چون دل من زلف پر چین را

شماره ۱۰: از پریشانی من گر خبری بود تو را

شماره ۱۱: به سویت از چه ز محراب می کند رو را

شماره ۱۲: ز بو به چین شکنی قدر ناف آهو را

شماره ۱۳: زیر سرو و پای گل بنگر صفای لاله را

شماره ۱۴: به ما روز آور ای مه امشبی را

شماره ۱۵: در بر از زلف زره سان کرده ای جوشن چرا

شماره ۱۶: وه که از این زندگانی دل به تنگ آید مرا

شماره ۱۷: سودای عشق کرده زخود بی خبر مرا

شماره ۱۸: در جوانی نه همی کرده غمت پیر مرا

شماره ۱۹: دردا که هیچکس نبود دادرس مرا

شماره ۲۰: نامه ای قاصد اگر آورد از دلبر ما

شماره ۲۱: گمانم اینکه دل دوست نیست مایل ما

شماره ۲۲: چون به غم خو کرده دل شادی نمی خواهیم ما

شماره ۲۳: نه چوبالای توسروی بود اندر چمنا

شماره ۲۴: با سر زلف تودارم کارها

شماره ۲۵: دل مرا خون گشت در بر ساقیا

شماره ۲۶: جز رخ یار آتشی سوزنده باشد کی در آب

شماره ۲۷: ماهی صفت فرو شده ماهی به زیر آب

شماره ۲۸: ماه من را هر که بیند گوید این است آفتاب

شماره ۲۹: روشن چراغ کس نکند پیش آفتاب

شماره ۳۰: برده ای خوابم ز چشم نیمخواب

شماره ۳۱: می دهی درد سرم چند ای طبیب

شماره ۳۲: دل گشته در برم خون از طبع زودرنجت

شماره ۳۳: نگفتم دل مکن اینقدر غارت

شماره ۳۴: بی رخ وزلف تو روز ما سیه تر از شب است

شماره ۳۵: با طلعتت به گلشن وصحرا چه حاجت است

شماره ۳۶: بسکه مشکین مو ز بس نیکورخ است

شماره ۳۷: اسیر بند تو در روزگار آزاد است

شماره ۳۸: این کیست که آفت زن و مرداست

شماره ۳۹: عشق حیران درجمال احمداست

شماره ۴۰: دلم به زلف خم اندر خم تو در بنداست

شماره ۴۱: به پیش آتش چهر توزلف تو دود است

شماره ۴۲: چشم من خواب ندارد به شب وخونبار است

شماره ۴۳: چشم از باری دیدن رخسار دلبر است

شماره ۴۴: هر کس که باشدش خط و خالی نه دلبر است

شماره ۴۵: دلبر من نه ز جنس بشر است

شماره ۴۶: ماه رویت ز بسکه پر نوراست

شماره ۴۷: رخت چو مهر درخشان ز بسکه پر نور است

شماره ۴۸: دل در آن طره ی گره گیر است

شماره ۴۹: علی الصباح نظر بر رخ توفیروز است

شماره ۵۰: زلف تو سرکش است و دل من مشوش است

شماره ۵۱: گفتم چه علاج است مرا گفت وصال است

شماره ۵۲: بارم اندر کوی یارم درگل است

شماره ۵۳: ما گنهکار وتوغفار گناهی چه غم است

شماره ۵۴: آتشی کز توگلستان من است

شماره ۵۵: این صنم کیست که غارتگر ایمان من است

شماره ۵۶: لب لعل تویاقوت روان است

شماره ۵۷: هرچه را می‌نگرم عکس رخ یار من است

شماره ۵۸: بها را چکنم من که چون خزان به من است

شماره ۵۹: تیر مژگان تو ما را برجگر بنشسته است

شماره ۶۰: از پریشانی ندام زلف مشتق گشته است

شماره ۶۱: مشکل دل گفتم اززلفت یقین حل گشته است

شماره ۶۲: شمع این نوری که می بینی به سر بگرفته است

شماره ۶۳: تا صبا را تاری از زلفت به دست افتاده است

شماره ۶۴: زلف بر رخسار آن والاگهر افتاده است

شماره ۶۵: تا به زلفت پیچ وخم افتاده است

شماره ۶۶: از دوجا آسان ما را شیخ مشکل کرده است

شماره ۶۷: امشب اسماعیل شب را عیدقربان کرده است

شماره ۶۸: توچه خوردی که لبت این همه شیرین شده است

شماره ۶۹: از سیه چشم توروزم سیه است

شماره ۷۰: دهر ومافیها که شد موجود از بهر علی است

شماره ۷۱: گفتمش از غم توجانم خست

شماره ۷۲: شدآن پری به جلوه و ناگاه روببست

شماره ۷۳: چنانم ساقی ازمی کرده سرمست

شماره ۷۴: هیچ دانی چه به من کرده غمت

شماره ۷۵: دلبر ما نه همی طره پر خم با اوست

شماره ۷۶: چشم ما را نور از دیدار توست

شماره ۷۷: قدمن کاین سان خمیده است از خم ابروی توست

شماره ۷۸: آیه والشمس وصف روی توست

شماره ۷۹: باشد دلم ز روی روی جناب دوست

شماره ۸۰: نه همی حسن چهره دارددوست

شماره ۸۱: کس نگوید ختن وتبت وتاتاری هست

شماره ۸۲: گفتم که تو را نیست وفاگفت کمی هست

شماره ۸۳: ای دل ار یار منی با دگران کارت چیست

شماره ۸۴: گر تو دلدار منی با دیگرانت کار چیست

شماره ۸۵: سالکی کوبی خبر از خویش نیست

شماره ۸۶: روزگاری است که هیچم خبری از دل نیست

شماره ۸۷: بی وفایی چو تو درعالم نیست

شماره ۸۸: عاشق روی تو صاحب نظری نیست که نیست

شماره ۸۹: به پیش یار مرا هیچ اعتباری نیست

شماره ۹۰: غمین مباش که چیزی ز عمر باقی نیست

شماره ۹۱: مشکی عجب ز گیسو آن ترک ماه رو داشت

شماره ۹۲: چنگم از زلف به دل آن بت دلبر زد ورفت

شماره ۹۳: دوشم آن ترک پریچهره به بر آمد ورفت

شماره ۹۴: گرد رویتخط سیاه گرفت

شماره ۹۵: ذکری که تا سحر دوش صوفی به های وهو گفت

شماره ۹۶: زقامت کرده ای بر پا قیامت

شماره ۹۷: گفتم که درد دارم گفتا دوا دهیمت

شماره ۹۸: ز من بخت سیه برگشته چون برگشته مژگانت

شماره ۹۹: رشک می آیدم ز پیرهنت

شماره ۱۰۰: چه سان از رخ دهم نسبت به ماهت

شماره ۱۰۱: از بی وفایی یار دارم بسی شکایت

شماره ۱۰۲: دلا تا چند ابجد تا کی ابتث

شماره ۱۰۳: تو شاه حسنی وداری ز مشک بر سر تاج

شماره ۱۰۴: داده شه فرمان که عطاران معافند از خراج

شماره ۱۰۵: سر زلف تومی گردد به رخسار توگاهی کج

شماره ۱۰۶: زده است زلف توچنبر به رخ چومار به گنج

شماره ۱۰۷: دمیدگل به چمن ساقیا بیاور راح

شماره ۱۰۸: اگر که تیغ کشی وکنی مرا مذبوح

شماره ۱۰۹: گوید ار کس زمعجزات مسیح

شماره ۱۱۰: چه خوردی که گشتی چنین ارغوان رخ

شماره ۱۱۱: دل برد و گشت پنهان از چشمم آن پری رخ

شماره ۱۱۲: تو را به است ز به غبغب وز سیب زنخ

شماره ۱۱۳: مدار باک ز تکفیر و بیم از توبیخ

شماره ۱۱۴: آن نگار از گریه طفل دل مرا آرام کرد

شماره ۱۱۵: دوش از بی مهری آن مه غمین بودم زیاد

شماره ۱۱۶: هر قطره خونی که ز چشم ترم افتد

شماره ۱۱۷: ز غم هر دم دل خون دیده ام خونبارتر گردد

شماره ۱۱۸: تا رز آرد غوره وآن غوره تا انگورگردد

شماره ۱۱۹: زاهدا کم کن بلنداقبال را تکفیر و رد

شماره ۱۲۰: منجم گفتامشب مه قران با آفتاب دارد

شماره ۱۲۱: خون به دل از بوی مویت نافه تاتار دارد

شماره ۱۲۲: دل من نه عزم باغ و نه هوای راغ دارد

شماره ۱۲۳: کسی که عشق ندارد چه درجهان دارد

شماره ۱۲۴: نه مشک ختا بوی موی تو دارد

شماره ۱۲۵: چو لاله دل ز داغم لکه دارد

شماره ۱۲۶: نه ماهی چورویت زخط هاله دارد

شماره ۱۲۷: دلبر آن نیستکه رخسار چوماهی دارد

شماره ۱۲۸: هیچ مرغی در قفس چون منگرفتاری ندارد

شماره ۱۲۹: شب از خیال روی توخوابم نمی برد

شماره ۱۳۰: آنکه شد عاشق ومردازغم ودرد

شماره ۱۳۱: از غم تو بهدل ما گذرد

شماره ۱۳۲: دانی ای مه که ز هجرت چه به من می‌گذرد

شماره ۱۳۳: ز روی ناز با من ترک من گاهی که بستیزد

شماره ۱۳۴: درخواب بسی آن پری آزارمرا کرد

شماره ۱۳۵: هجر یار از بس دل زار مرا پردرد کرد

شماره ۱۳۶: به فصل گل می گلگون به جام باید کرد

شماره ۱۳۷: جان و دل گفتند جانان قیمت یک بوس کرد

شماره ۱۳۸: آن پری دیوانه ام اول ز روی خویش کرد

شماره ۱۳۹: آشفتگی زلف تو آشفته ترم کرد

شماره ۱۴۰: رخنه ها از مژه آن ترک در ایمانم کرد

شماره ۱۴۱: شیری است عشق کز بر او کس گذر نکرد

شماره ۱۴۲: در بر دلدار کی رفتم که دلداری نکرد

شماره ۱۴۳: پرسیدم از منجم کی آفتاب گیرد

شماره ۱۴۴: دلم ازدیدن آن طره طرار می ترسد

شماره ۱۴۵: دلبری از زلفوخط وخال نباشد

شماره ۱۴۶: عاشق رویتو راکاری به کفر ودین نباشد

شماره ۱۴۷: شراب عاشقان از نور باشد

شماره ۱۴۸: سزد بلبل به گل گر در گلستان هم نفس باشد

شماره ۱۴۹: زلف از آنرو به رخ یار مشوش باشد

شماره ۱۵۰: کجا طلعت مه چو روی توباشد

شماره ۱۵۱: گر عاشق تو بی دل وجان شد شده باشد

شماره ۱۵۲: چهر توچون آتش آمد زلف توچون دودشد

شماره ۱۵۳: قدم از ابرویت آخر چو کمان خواهدشد

شماره ۱۵۴: عمر رفت و روزگار اندر فراقت صرف شد

شماره ۱۵۵: تا به زلف تو دلم ملحق شد

شماره ۱۵۶: امروز عمر هم به فراق توشام شد

شماره ۱۵۷: دلم آشفته ز آن آشفته موشد

شماره ۱۵۸: چون به پیش پای دلبر زلف سرافکنده شد

شماره ۱۵۹: ز ازل چو دلبر ما به خیال دلبری شد

شماره ۱۶۰: خبر گر از دل آشفته ما یار ما می شد

شماره ۱۶۱: چه نعمتی است اگر یار یار ما می شد

شماره ۱۶۲: به وطن یار سفرکرده ما خوب آمد

شماره ۱۶۳: دلبران از هرطرف ره بر دل ودین بسته اند

شماره ۱۶۴: نور وظلمت را زروی وموی جانان ساختند

شماره ۱۶۵: چوزلف مه رخان ای آسمان چند

شماره ۱۶۶: ساقیا خیز و ده از باده به من جامی چند

شماره ۱۶۷: ساقیا کن کرم از باده به من جامی چند

شماره ۱۶۸: عاقلان گویند کس خودرا به دریا کی زند

شماره ۱۶۹: دست بر گیسو چودلبر می زند

شماره ۱۷۰: ترک من مست چوشد طرف کله بر شکند

شماره ۱۷۱: از خدا خواهم که چو من عاشق زارت کند

شماره ۱۷۲: کس نظر بررخ جانان نکند

شماره ۱۷۳: با زلفت از بوهمسری چون مشک تاتاری کند

شماره ۱۷۴: بسکه درزلفت دل من ذکر یا رب میکند

شماره ۱۷۵: هر ناله ای که بربط وطنبور می کند

شماره ۱۷۶: دل را اسیر زلف گروه گیر می کند

شماره ۱۷۷: هیچ می‌دانی که هجرانت چه با من می‌کند

شماره ۱۷۸: زلف توگه سرکشی و گاه پستی می کند

شماره ۱۷۹: با سر زلف تو بربط گفتگوئی می کند

شماره ۱۸۰: جلوه به پیش قامتت سرو چمن نمی کند

شماره ۱۸۱: ای دو زلفت پر خم وچین چون کمند

شماره ۱۸۲: غم ندارم در ره یار آنچه آزارم کنند

شماره ۱۸۳: بدبخت هر که بی هنر وبی ادب بود

شماره ۱۸۴: آتشی کز هجر یوسف در دل یعقوب بود

شماره ۱۸۵: اگر از نقطه موهوم نشان خواهدبود

شماره ۱۸۶: هرکه را دیدم به دیدار رخت مشتاق بود

شماره ۱۸۷: من پی دلبر واو را بر دل منزل بود

شماره ۱۸۸: از غم رویش مبین کز گریه چشمم نم بود

شماره ۱۸۹: من نه آن مستم که باک از شحنه وشاهم بود

شماره ۱۹۰: گفتم که دلا دلبر ما از چه غمین بود

شماره ۱۹۱: دل زخمدار و طره او مشکبو بود

شماره ۱۹۲: روشنی کف موسی همه ازروی تو بود

شماره ۱۹۳: دلم از موی توآشفته چنان است که بود

شماره ۱۹۴: دوش از برما یار نهان گشت وبری بود

شماره ۱۹۵: پرده را بردار از رخسار بود

شماره ۱۹۶: چهر تو آتش است وزلفت دود

شماره ۱۹۷: گهی که طره طرار او به تاب رود

شماره ۱۹۸: مردمان بینند کز چشمم همی خون می رود

شماره ۱۹۹: آن سرو قد به سیر گل و لاله میرود

شماره ۲۰۰: ای بلبل بی دل منال آخر گلت پیدا شود

شماره ۲۰۱: سر بزن از زلف اگر خواهی که دلبرتر شود

شماره ۲۰۲: نگاه بر رخ خوبان اگر گناه شود

شماره ۲۰۳: جای من وتوزهدا کی به بهشت می شود

شماره ۲۰۴: گلگون چو روی یار من از غازه می شود

شماره ۲۰۵: ای باعث ایجاد جهان احمد محمود

شماره ۲۰۶: بی سبب نبود که یار ازچشم خود دورم نمود

شماره ۲۰۷: آن پری پابست گیسوی گره گیرم نمود

شماره ۲۰۸: دردعشق یار را تدبیر نتوانم نمود

شماره ۲۰۹: دیشب خیال چشم تومستم چنان نمود

شماره ۲۱۰: وه که رم کرده غزالت را دل از من رام خواهد

شماره ۲۱۱: دوش ساقی پیشم آمد تاکه جام می دهد

شماره ۲۱۲: در ودیوار دل از عشق جانان چون خراب آید

شماره ۲۱۳: دل ازتو بر نگیرم تا جان ز تن برآید

شماره ۲۱۴: نخواهد آمد آن دلبر دگر در بر اگر آید

شماره ۲۱۵: گفتم که چرا طبع تو ازمن بری آید

شماره ۲۱۶: در دلم از تو پریچهره شکی می آید

شماره ۲۱۷: از آن زمان که تو را شیوه دلبری گردید

شماره ۲۱۸: شب شد وشمس منزوی گردید

شماره ۲۱۹: پیش شیرین لب او وصف ز شکر نکنید

شماره ۲۲۰: قاصد برسان به یار کاغذ

شماره ۲۲۱: جز قد دلبر که داردطره های مشکبار

شماره ۲۲۲: عاشق روی توام با کفر وایمانم چه کار

شماره ۲۲۳: با لب لعلت مرا با چشمه حیوان چه کار

شماره ۲۲۴: ریزم از بس خون زچشم اندرکنار

شماره ۲۲۵: پرده را از روی خود انداخت یار

شماره ۲۲۶: التفاتی به ما ندارد یار

شماره ۲۲۷: زد سر زلف خود آن دلبر که اکنون دل ببر

شماره ۲۲۸: ای دلمناز دهانت تنگ تر

شماره ۲۲۹: تا به کی از دوری روی تو باید کرد صبر

شماره ۲۳۰: هر زمان بر دل ما می کنی آزار دگر

شماره ۲۳۱: از سر کوی تو حاشا که روم جای دگر

شماره ۲۳۲: یادگار از جم به جا نبود به غیر ازجام دیگر

شماره ۲۳۳: ای گیسوی تو واللیل ای رویت آیه نور

شماره ۲۳۴: گفتمش بوسی ز لب ده گفت بر کف جان بگیر

شماره ۲۳۵: نصیب جان ودلم شد بلای هجرت باز

شماره ۲۳۶: بس دل مرده زنده گردد باز

شماره ۲۳۷: چنگ این همه در طره طرار مینداز

شماره ۲۳۸: ای مژه خونریز توچون ناوک دل دوز

شماره ۲۳۹: داد آن هفته ز بس یار شرابم دو سه روز

شماره ۲۴۰: دل تومایل جفا است هنوز

شماره ۲۴۱: ساقی دگر شراب به جام از سبو مریز

شماره ۲۴۲: دلبری دارد آن قمر که مپرس

شماره ۲۴۳: دلبری می کند آن شوخ پری رو که مپرس

شماره ۲۴۴: خواست از دولب او یک بوس

شماره ۲۴۵: دلا غلام در دوست باش و سلطان باش

شماره ۲۴۶: خواه اندر کعبه باش وخواه در بتخانه باش

شماره ۲۴۷: زلف تو چو دودآمد وچهر تو چوآتش

شماره ۲۴۸: عقل را چندی زمن بیگانه می کردند کاش

شماره ۲۴۹: غم هجران به جان من زد آتش

شماره ۲۵۰: دلبر سیمین تن من دل ز آهن باشدش

شماره ۲۵۱: لعلی ازکان بدخش آورده لب می خواندش

شماره ۲۵۲: چون دلم شد عاشقت دانی که من چون کردمش

شماره ۲۵۳: بر دلم خورده تیر مژگانش

شماره ۲۵۴: سیاووش است گردیده زره پوش

شماره ۲۵۵: شنیده ام سخنی خوش که گفت باده فروش

شماره ۲۵۶: خیز ای نگار باده بیاور پیش

شماره ۲۵۷: شده است دل بر ما خون ز دست دلبر خویش

شماره ۲۵۸: زهی جمال تو دیباچه کتاب ریاض

شماره ۲۵۹: نوشته حاشیه صفحه جمال توخط

شماره ۲۶۰: خنجر به دست ترک تو دارد سر نزاع

شماره ۲۶۱: پروانه را که داده تعلق به نور شمع

شماره ۲۶۲: ای تیر مژگان تورا جان ودل مسکین هدف

شماره ۲۶۳: رخ یک طرف دو طره جانانه یک طرف

شماره ۲۶۴: هرکه را گم گشته دل پیدا کنش در زیر زلف

شماره ۲۶۵: برده ای رونق زمشک تر ز زلف

شماره ۲۶۶: دامن آن ماهم ار افتد به کف

شماره ۲۶۷: ندیده روی دلبر را شدم از جان و دل عاشق

شماره ۲۶۸: کس نگردد مبتلای درد وآزار فراق

شماره ۲۶۹: بر سر ما آن نگار آورده کاری از فراق

شماره ۲۷۰: فغان که دل به برم خون شد ازجفای فراق

شماره ۲۷۱: ای رخت آئینه انوار حق

شماره ۲۷۲: عقل است همچوشمع بر آفتاب عشق

شماره ۲۷۳: عقل حیران گشته اندرکار عشق

شماره ۲۷۴: الامان از عشق و از آزار عشق

شماره ۲۷۵: گفتم ازهجر توخونین جگرم گفت چه باک

شماره ۲۷۶: دشمنی دارنددرکار آب وآتش باد وخاک

شماره ۲۷۷: زلفت شب قدر است ورخت ماه مبارک

شماره ۲۷۸: ای ترک من ای آفت دین ودل وفرهنگ

شماره ۲۷۹: گر ببیند رخ تو را بلبل

شماره ۲۸۰: گفتم که عاشقم من وز این گفته ام خجل

شماره ۲۸۱: ای نگار سیم تن ای بی وفای سنگدل

شماره ۲۸۲: به جمال توگشته دل مایل

شماره ۲۸۳: شب فراق تو بیرون نمی روم زخیال

شماره ۲۸۴: مرا به جز غم وحسرت ز عشق یار چه حاصل

شماره ۲۸۵: یا مشو ازدردعشق ای دل علیل

شماره ۲۸۶: قسم به موی تو یعنی به سوره واللیل

شماره ۲۸۷: کشدم بی تو بر بهشت ار میل

شماره ۲۸۸: داده شه فرمان که مستان را نمایند احترام

شماره ۲۸۹: ندیده برده دل و دین ز کف جمال توام

شماره ۲۹۰: من شاهبازم کاین چنین اندر قفس افتاده ام

شماره ۲۹۱: در رخ دلبر لبی شیرین چو شکر دیده ام

شماره ۲۹۲: از غم عشق تو رسوای جهان گردیده ام

شماره ۲۹۳: من اگر دور از توام پیش توام

شماره ۲۹۴: فاش گویم عاشق رخسار دلبر گشته ام

شماره ۲۹۵: عشق چون شمع است ومن پروانه ام

شماره ۲۹۶: برآنند خلقی که من می پرستم

شماره ۲۹۷: همه از باده من از گردش چشمت مستم

شماره ۲۹۸: من نه مستم از شراب از چشم یار مستم

شماره ۲۹۹: دوش با خونین دل خود گفتگوئی داشتم

شماره ۳۰۰: به چین زلفت ار مشک ختا گفتم خطا گفتم

شماره ۳۰۱: لب لعل تو یاقوت است مرجان راست یاقوتم

شماره ۳۰۲: خراب کرد فراق رخ تو بنیادم

شماره ۳۰۳: دست درحلقه آن زلف پریشان کردم

شماره ۳۰۴: دوش در مستی به زلف یار چنگی می زدم

شماره ۳۰۵: کافرم خوانند چون عاشق بدان دلبر شدم

شماره ۳۰۶: پای بند خم آن زلف گره گیر شدم

شماره ۳۰۷: از چهر آتشین تو آتش به جان شدم

شماره ۳۰۸: گر چون دهان دوست ز غم بی نشان شدم

شماره ۳۰۹: ای دل اگر یار منی در عشق شو ثابت قدم

شماره ۳۱۰: نیارد سروهرگز میوه من چیزی عجب دیدم

شماره ۳۱۱: یک آه اگر از دل صد چاک برآرم

شماره ۳۱۲: چنان اندر کمند طره جانان گرفتارم

شماره ۳۱۳: ز بسکه روز وشب اندر خیال دلدارم

شماره ۳۱۴: تو راگمان که مناز دوری تو جان دارم

شماره ۳۱۵: نه میل سیر گلشن نه تقاضای چمن دارم

شماره ۳۱۶: تعالی الله زجانانی که دارم

شماره ۳۱۷: نه من به عشق تو امروز خسته وزارم

شماره ۳۱۸: من نه از زلف بتان این سان پریشان روزگارم

شماره ۳۱۹: من همی گویم که عاشق بر رخ آن دلبرم

شماره ۳۲۰: من از فراق توتاچندسوزم وسازم

شماره ۳۲۱: خرم آندم که از این بزم جهان برخیزم

شماره ۳۲۲: دل من هست چو عمان دهان شد صدفم

شماره ۳۲۳: گفتم این شور من ازچیست بگفت از نمکم

شماره ۳۲۴: در خم زلف توتا گشته گرفتار دلم

شماره ۳۲۵: ای دل آزار مباش از پی آزار دلم

شماره ۳۲۶: خیمه زدسلطان عشق اندر دلم

شماره ۳۲۷: خیال رویتوبیرون نمی رودزدلم

شماره ۳۲۸: از فراقت نه چنان تنگ دلم

شماره ۳۲۹: گفتم که مهی گفت که ماهست غلامم

شماره ۳۳۰: اگر بداگر خوبم از دوستانم

شماره ۳۳۱: زنده دور از روی آن سیمین تنم

شماره ۳۳۲: گفتمش دیوانه ام گفتا که زنجیرت کنم

شماره ۳۳۳: ز آب چشم از بسکه روز و شب زمین را تر کنم

شماره ۳۳۴: تونوبهار منی نوبهار را چکنم

شماره ۳۳۵: شد وقت آنکز بی خودی وصفی ز دلداری کنم

شماره ۳۳۶: گر توگوئی بت پرستم بت پرستی میکنم

شماره ۳۳۷: همچو چشم آن صنم بی باده مستی می کنم

شماره ۳۳۸: ز حال من خبرت نیست کز فراق تو چونم

شماره ۳۳۹: تا که خود را ز بر دوست جدا می‌بینم

شماره ۳۴۰: نه از وصل تو دلشادم نه درهجر توغمگینم

شماره ۳۴۱: تا گدای درتوام شاهم

شماره ۳۴۲: توگرماه منی من ماه تابان را نمی خواهم

شماره ۳۴۳: توسلیمانی وما مورتوایم

شماره ۳۴۴: ما اگر خاریم اگر گل از گلستان توایم

شماره ۳۴۵: توصاحب کرمی ما گدای کوی توایم

شماره ۳۴۶: ما کجا کی عاشق دلخسته ایم

شماره ۳۴۷: ما عاشقان مست دل از دست داده ایم

شماره ۳۴۸: دین ودل درعشق یار از گفتگوئی داده ایم

شماره ۳۴۹: گوئیم عاشقیم وز هجرت نمرده ایم

شماره ۳۵۰: ما به یاد آن پری دیوانه ایم

شماره ۳۵۱: در تصور ما که ما بینای روی دوستیم

شماره ۳۵۲: یک یار وفادار دراین شهر ندیدیم

شماره ۳۵۳: ما روز ازل عاشق رخسار توبودیم

شماره ۳۵۴: ما ز گیسوی پریشانی تو آشفته تریم

شماره ۳۵۵: ز سوز عشق تودرسینه آتشی داریم

شماره ۳۵۶: ساقی به یاد چشم وی برخیز و ده جام میم

شماره ۳۵۷: آگه نیی که بیتو شب و روز چون کنیم

شماره ۳۵۸: کسی نشدخبر از حال ما که ما چونیم

شماره ۳۵۹: دل به من گوید ز غم کز شهر در هامون رویم

شماره ۳۶۰: به که ما دیوانه از عشق پری روئی شویم

شماره ۳۶۱: روز است وآفتاب است شمع و چراغ جوئیم

شماره ۳۶۲: یا رب آن عمر ز من رفته به من بازرسان

شماره ۳۶۳: نیست غم پروانه را از سوختن

شماره ۳۶۴: پیش شمع عارضش پروانه می باید شدن

شماره ۳۶۵: چه بد آغاز وسرانجام چه خواهدبودن

شماره ۳۶۶: ای دل نیی عاشق برو بر خویشتن بهتان مزن

شماره ۳۶۷: ای پادشاه خوبان رحمی بر این گدا کن

شماره ۳۶۸: در آئینه بر عارض خود نظر کن

شماره ۳۶۹: ساقی ار باده دهی ساغر ما را خم کن

شماره ۳۷۰: گفت یار ار عاشقی از سوختن پروانکن

شماره ۳۷۱: خود را به شمع او دلا در سوختن پروانه کن

شماره ۳۷۲: شد ز آب چشمه چشم جویم روان به دامن

شماره ۳۷۳: ساقی امشب می دهی گر می به من

شماره ۳۷۴: فراق یار چه دانی چه می کندبا من

شماره ۳۷۵: بیدار شد ز خواب بخت به خواب من

شماره ۳۷۶: خرم آن دم که نشنید بت من در بر من

شماره ۳۷۷: هر که را بدخو است یار آگه بود از حال من

شماره ۳۷۸: باز افتاده به یاد رخ جانان دل من

شماره ۳۷۹: چشمه حیوان من شد لب جانان من

شماره ۳۸۰: آتشی عشق زد به خرمن من

شماره ۳۸۱: ای ترک مشک طره کافور روی من

شماره ۳۸۲: این صنم کیست که نبود بشری بهتر از این

شماره ۳۸۳: من پیرم و دل مرده تو داری به جبین چین

شماره ۳۸۴: روی ننموده ربودی دل ودین

شماره ۳۸۵: تو از فرهاد دل بری نه شیرین

شماره ۳۸۶: گفتمش چون بینمت ای نازنین

شماره ۳۸۷: در نافه از خطا مشک می زدبسی دم از بو

شماره ۳۸۸: هر صفائی که دارد آن مه رو

شماره ۳۸۹: دیشب من و دل تا سحر کردیم از بس گفتگو

شماره ۳۹۰: ای بت ماه روی مشکین مو

شماره ۳۹۱: چومریخی ز خون چون ماهی از رو

شماره ۳۹۲: ای دل چنین بازی مکن با طره طرار او

شماره ۳۹۳: گر کنی پیدا رهی ای شانه درگیسوی او

شماره ۳۹۴: اگر به حکم قضا می شود رضا دل تو

شماره ۳۹۵: چشمم فتد در آینه گر برجمال تو

شماره ۳۹۶: هر کس افتد به خیال من وتو

شماره ۳۹۷: ای قدم خم گشته تر ز ابروی تو

شماره ۳۹۸: من چیستم که دم زنم از عشق روی تو

شماره ۳۹۹: بسته دلم را به بند حلقه گیسوی تو

شماره ۴۰۰: مرا ترکی است غارتگر سنان‌مژگان کمان‌ابرو

شماره ۴۰۱: بر درد دل خسته ام دوست دوا شو

شماره ۴۰۲: دل در برم دیوانه شد زنجیر زلف یار کو

شماره ۴۰۳: دیوانه شد دل در برم زنجیر زلف یار کو

شماره ۴۰۴: گفتم بده بوسی ز لب گفتا زر وسیم توکو

شماره ۴۰۵: آری اگر ای بادز دلبر خبری کو

شماره ۴۰۶: از مژه سنان داری وجوشن به بر ازمو

شماره ۴۰۷: آینه در پیش خود بگرفت وگفتا کن نگاه

شماره ۴۰۸: به حسن چون تو نه آید کسی نه آمده بالله

شماره ۴۰۹: عکس رخ آن ماه در جام شراب انداخته

شماره ۴۱۰: در دلم عشق آتشی افروخته

شماره ۴۱۱: عاشق روی نگارم کفر چه ایمان چه

شماره ۴۱۲: در شاه نشین دل من یار نشسته

شماره ۴۱۳: ز مو قیمت مشک وعنبر شکسته

شماره ۴۱۴: دل جای در آن طره طرار گرفته

شماره ۴۱۵: مگومرا ز چه دلبر ز برجدا کرده

شماره ۴۱۶: سلطان عشق ما را سرباز خویش کرده

شماره ۴۱۷: گردش چشم تو مستم کرده

شماره ۴۱۸: بر آتش دلم آن مه ز مهر آب زده

شماره ۴۱۹: خیز ای بت من باده گلگون کهن ده

شماره ۴۲۰: تا ز دلم خبر شوی آینه پیش روی نه

شماره ۴۲۱: عجب از روح مجسم بدنی ساخته ای

شماره ۴۲۲: روبروی آفتاب آئینه بر رو بسته ای

شماره ۴۲۳: از چه همچون زلف یار ای دل پریشان گشته ای

شماره ۴۲۴: دل از بت و از بت‌پرست اندر کلیسا برده‌ای

شماره ۴۲۵: نه همی دین و دل از ما برده ای

شماره ۴۲۶: باز بر رخ مشکین را پریشان کرده ای

شماره ۴۲۷: چرا تواینهمه ای ماه بی وفا شده ای

شماره ۴۲۸: چرا تو این همه ای ماه بی وفا شده ای

شماره ۴۲۹: چه خورده ای که ز رخ همچوارغوان شده ای

شماره ۴۳۰: توچرا اینهمه بدخو شده ای

شماره ۴۳۱: تیر مژگان وسنان قد و زره موشده ای

شماره ۴۳۲: روی تو را ندیده دلم را ربوده ای

شماره ۴۳۳: گفتم بهای بوسه ای گویند جان فرموده ای

شماره ۴۳۴: دارد آن مه نه همی چشم سیاه عجبی

شماره ۴۳۵: دور ازتو فارغ نیستم از درد و تب روز و شبی

شماره ۴۳۶: دلبر ما را به حال ما اگر بود التفاتی

شماره ۴۳۷: ای دل بیا برای تو دارم بشارتی

شماره ۴۳۸: تعالی الله چه دولت بر سر استی

شماره ۴۳۹: کند زلف تو گاهی سرکشی گه می کند پستی

شماره ۴۴۰: چه شد که مه بریدی وعهد بشکستی

شماره ۴۴۱: نه چون چشم تو دیدم چشم مستی

شماره ۴۴۲: گفتم به لاله داغ به دل بهر کیستی

شماره ۴۴۳: ای دل چنین درتاب وتب از عشق روی کیستی

شماره ۴۴۴: چه اول مهربان بودی چه آخر کینه جو گشتی

شماره ۴۴۵: بتا دیر آمدی وزودرفتی

شماره ۴۴۶: گر طالعم کند به وصالت حمایتی

شماره ۴۴۷: گفتی دهمت بوسی ودیدی که ندادی

شماره ۴۴۸: ای دوست که ترک دوستان کردی

شماره ۴۴۹: گشودی زلف مشک افشان جهان رامشکبو کردی

شماره ۴۵۰: دیوانه ام ای شوخ پری وار توکردی

شماره ۴۵۱: تاکس نبیندت ز نظرها نهان شدی

شماره ۴۵۲: خواستم بینم رخت را لن ترانی گوشدی

شماره ۴۵۳: گفتم ای عشق ده مرا پندی

شماره ۴۵۴: زنی از غمزه ای شوخ ار به نیشکر شکرخندی

شماره ۴۵۵: عجب ای ترک بی وفا بودی

شماره ۴۵۶: برقع ز رخ گشودی دل ازکفم ربودی

شماره ۴۵۷: اگر زآن زلف مشک افشان به چنگ افتدا مرا تاری

شماره ۴۵۸: اگر از زلف تودر دست من افتد تاری

شماره ۴۵۹: بینم ای ترک عجب خونخواری

شماره ۴۶۰: نگرددماه نوطالع گر از رخ پرده برداری

شماره ۴۶۱: از طلعت اگر ماهی گفتار چرا داری

شماره ۴۶۲: چرا با دیگران مهر و وفا با من ستم داری

شماره ۴۶۳: دل ز آهن تو سیم تن داری

شماره ۴۶۴: وفا گر بگوئیم داری نداری

شماره ۴۶۵: مرا ای آسمان تا کی دمی آسوده نگذاری

شماره ۴۶۶: میان دلبران باشد مرا یک یار عیاری

شماره ۴۶۷: فغان که یار ندارد به ما سر یاری

شماره ۴۶۸: چون تونبودآدمی در دلبری

شماره ۴۶۹: نه همی تنها دل ودین از کف من می بری

شماره ۴۷۰: جام می در دست بگرفت وبه من گفت آن پری

شماره ۴۷۱: تا ز عشق روی خوددیوانه ام کرد آن پری

شماره ۴۷۲: مگر گشتی اسیر سروقدی چون من ای قمری

شماره ۴۷۳: دلا منال گراز یار خویشتن دوری

شماره ۴۷۴: مگرنه جان منی پس چرا ز من دوری

شماره ۴۷۵: چرا به کار جهان روز و شب به تدبیری

شماره ۴۷۶: اگر آن مهربان یارم شود مهمان شب و روزی

شماره ۴۷۷: گمان مکن که اگر بد کند کسی به کسی

شماره ۴۷۸: نه مایلی به چه رنجش که یار ما باشی

شماره ۴۷۹: تو راکه گفته ندانم که این چنین باشی

شماره ۴۸۰: چون شانه را به طره طرار می کشی

شماره ۴۸۱: توبه زلف از پی آزار دلم شانه کشی

شماره ۴۸۲: ای نازنین شمایل آشوب عقل وهوشی

شماره ۴۸۳: بتا به کشتن ما عاشقان چه می کوشی

شماره ۴۸۴: همچو چهرت کی بود آتش چوزلفت دودکی

شماره ۴۸۵: زدستم بر نمی آید که در زلفت زنم چنگی

شماره ۴۸۶: توعجب سست عهد وسخت دلی

شماره ۴۸۷: بیاد ابروی تو شد قدم به شکل هلالی

شماره ۴۸۸: نه همچوعارض تو به گلشن بود گلی

شماره ۴۸۹: چون پریشانی به زلف یار دارد عالمی

شماره ۴۹۰: دین ودل برده ازکفم صنمی

شماره ۴۹۱: بوسه دل از لعل جان بخشت هوس داردهمی

شماره ۴۹۲: بوی یار مهربان آیدهمی

شماره ۴۹۳: آن مه فکنده از زلف بررخ حجاب نیمی

شماره ۴۹۴: آشوب شهری شورجهانی

شماره ۴۹۵: نمی شنیدم اگرگاهی از لبت سخنی

شماره ۴۹۶: گفتی از چیست که شیرین سخنی

شماره ۴۹۷: سروقد غنچه دهن گل بدنی

شماره ۴۹۸: عجب از چشم سیه راهزنی

شماره ۴۹۹: ز آتشین رخ آتشم تا کی به خرمن می زنی

شماره ۵۰۰: تو آتشین رخ اگر سر به زیر آب کنی

شماره ۵۰۱: بت پرستی می کنم جا در کلیسا گر کنی

شماره ۵۰۲: چنگی به زلف اوزدم گفتا جسارت می کنی

شماره ۵۰۳: درکجائی شب وروز ای دل اگر یار منی

شماره ۵۰۴: سروها دیده ام به هر چمنی

شماره ۵۰۵: نظر در آینه کن تا جمال خویش ببینی

شماره ۵۰۶: اگر در آینه روزی جمال خویش ببینی

شماره ۵۰۷: چشمت خدای داده که صاحب نظر شوی

شماره ۵۰۸: ای دل به جان بکوش که اهل نظر شوی

شماره ۵۰۹: ای وجودت مظهر لطف الهی

شماره ۵۱۰: ای گدای در توهر شاهی

شماره ۵۱۱: به ماه وسرو تو رانسبتی نبودگهی

شماره ۵۱۲: سزد کز حسن در عالم کنی دعوی به یکتائی

شماره ۵۱۳: با سنگ بت سنگدلم گفت ز مائی

شماره ۵۱۴: تنها همی نه با من با هر کس آشنائی

شماره ۵۱۵: من به پیش خویش می پنداشتم یارم توئی

شماره ۵۱۶: از چیست ترشرویی؟ بهر چه تلخ گویی؟

شماره ۵۱۷: روا نباشد اگر گویمت که مه روئی