گنجور

 
بلند اقبال
بلند اقبال » دیوان اشعار » غزلیات »

شمارهٔ ۳۹۰

ای بت ماه روی مشکین مو

دل به چوگان زلف توچون گو

ای سنان قامت ای زره گیسو

تیر مژگانی وکمان ابرو

رستم داستان حسنی تو

نه خدایا که گشته ای بر زو

تا که روزی نشینیم به کنار

شه کنارم از اشک چشم چوجو

روز وشب در سراغ سروقدت

قمری آسا همی زنم کوکو

زدم از غم ز بس به زانو دست

پیل پا گشتم وشتر زانو

تا به وصلت شدم بلنداقبال

شهره شهر گشتم ازهر سو