حرف آخر قافیه

شماره ۱: زود به کردم من بی‌صبر داغ خویش را

شماره ۲: شام خطت گرفته ز صبح آفتاب را

شماره ۳: بی‌حرز شعله نگذرد از پیش داغ ما

شماره ۴: به پیامی که کند باد صبا یاد مرا

شماره ۵: تا بود گریه کی آباد شود خانه ما؟

شماره ۶: اگرچه خدمت مسجد نشد حواله ما

شماره ۷: پژمردگی نبرد بهار از گیاه ما

شماره ۸: خوشدل کند خیال تو هجران‌کشیده را

شماره ۹: ز نقش کینه چو پاک است لوح سینه ما

شماره ۱۰: از جا نبرد صحبت اهل هوس مرا

شماره ۱۱: تا ز رویش گلستان کردم نگاه خویش را

شماره ۱۲: ز رشک، باد صبا گرچه سوخت جان مرا

شماره ۱۳: کو سرانجامی که شب روشن کنم کاشانه را

شماره ۱۴: کی حرف ملامت شکند خاطر ما را؟

شماره ۱۵: دلبستگی نماند به وارستگی مرا

شماره ۱۶: فکند از نظری دیده حسود مرا

شماره ۱۷: ز هجر کرد خبردار وصل یار مرا

شماره ۱۸: یکی بود به نظر نیستی و هستی ما

شماره ۱۹: آتش مزاج من بگذار این عتاب را

شماره ۲۰: خوشم به درد مکن ای دوا عذاب را

شماره ۲۱: داده عشقم باده نابی که می‌سوزد مرا

شماره ۲۲: وبال جان اسیران مکن رهایی را

شماره ۲۳: شد دهان شکرگو هر زخم نخجیر ترا

شماره ۲۴: خوشم که ضعف چنان کرده روشناس مرا

شماره ۲۵: چو نمی‌کنی نگاهی به ستم مران خدا را

شماره ۲۶: چند سوزد برق غم مشتی خس و خاشاک را

شماره ۲۷: ناگفته ماند صد سخن آرزو مرا

شماره ۲۸: به کفر زلفت از آن تازه کردم ایمان را

شماره ۲۹: در راه تا رود ز من آن نازنین جدا

شماره ۳۰: می‌زند نشتر تدبیر شب و روز مرا

شماره ۳۱: شبی هرکس به بزم دلستانی جا کند خود را

شماره ۳۲: برای سوختن یک شعله کافی نیست داغم را

شماره ۳۳: لب شود ریش ار برد نام دل افگار ما

شماره ۳۴: منم که داغ دلم دشمن است مرهم را

شماره ۳۵: خط تو سرمه کشد دیده تمنا را

شماره ۳۶: فسون ناله‌ام شب بسته خواب پاسبانش را

شماره ۳۷: تهی ز می نتوان یافتن ایاغ مرا

شماره ۳۸: به هر طرف که تو جولان دهی سمند آنجا

شماره ۳۹: پرهیز ده ز هجر گرفتار خویش را

شماره ۴۰: سخن ز غیر مپرسید بینوایی را

شماره ۴۱: رغیرتم پوشیده از چشم بدان، خوب مرا

شماره ۴۲: بود ز روی تو روشن به صد دلیل مرا

شماره ۴۳: آه سحر نتیجه شرر می‌دهد مرا

شماره ۴۴: دارد نشان ز طینت مجنون، سرشت ما

شماره ۴۵: گر به خیال در نظر جلوه دهد جیب را

شماره ۴۶: چیزی نشد معلوم من از صحبت فرزانه‌ها

شماره ۴۷: چو شخص سایه ندیده کسی هلاک مرا

شماره ۴۸: نهادی بر سر شوریدگان داغ

شماره ۴۹: گشته چون آینه روشن دل بی‌کینه ما

شماره ۵۰: داد گلبن در چمن یاد از گل‌افشانی مرا

شماره ۵۱: دل دیوانه کی در گوش گیرد پند دانا را

شماره ۵۲: شب شود روز از خیال عارض جانان ما

شماره ۵۳: غمش فشانده ز دامن غبار ننگ ترا

شماره ۵۴: بی‌درد خسته‌ای که به درمان شد آشنا

شماره ۵۵: ز ایمان همتی چون آن نگار چین شود پیدا

شماره ۵۶: کجا در غربتم یک همدم دیرین شود پیدا؟

شماره ۵۷: منشور خدمت تو رقم شد به نام ما

شماره ۵۸: چند باشد دل ز وصل دل‌ربایی بی‌نصیب

شماره ۵۹: شد بهار از توبه‌کردن بایدم اکنون گذشت

شماره ۶۰: هرکه امشب می نمی‌نوشد به ما منسوب نیست

شماره ۶۱: طبعم ز باده چون گل سیراب روشن است

شماره ۶۲: دلی که عشق نکردش چو لاله داغ کجاست

شماره ۶۳: دل یکی وز هر طرف بر سینه داغ دیگری‌ست

شماره ۶۴: بی تو شب تا روز چون شمعم به چشم تر گذشت

شماره ۶۵: گذشت فصل گل و رغبت چمن باقی‌ست

شماره ۶۶: گشته پنهان از نظر آن‌کس که صیاد من است

شماره ۶۷: عافیت سینه‌خراش جگر ریش من است

شماره ۶۸: آسمان پوشیده نیلی جان من غمناک چیست

شماره ۶۹: زاهد ز منع تو دل صد بینوا شکست

شماره ۷۰: چشم عیبت چو نباشد گل و خاشاک یکی‌ست

شماره ۷۱: از خارخار وصل گلم دل فگار نیست

شماره ۷۲: ای دل می امید دگر بر تو حرام است

شماره ۷۳: فتنه‌جویی ز بت خویش مرا باور نیست

شماره ۷۴: مرو ز دیده که جام جهان‌نما اینجاست

شماره ۷۵: از زبان من غرض گو گرنه حرفی تازه بست

شماره ۷۶: به گریه سحر و آه شب دلم شادست

شماره ۷۷: عشق را چون شعله غیر از سوختن دربار نیست

شماره ۷۸: لیلی‌اش در دل و گوشش به صدای جرس است

شماره ۷۹: آنکه دایم می‌خراشد سینه ما ناخن است

شماره ۸۰: بازم نشسته تا مژه در دل نگاه کیست

شماره ۸۱: از غم نمی‌خورد دل اهل جنون شکست

شماره ۸۲: نوای من چو ز صد پرده بر یک آهنگ است

شماره ۸۳: خطش را کس به جز من مبتلا نیست

شماره ۸۴: شب دل ناشکر من آرام با خنجر نداشت

شماره ۸۵: از پریشانی اگر حاصل شود کامم رواست

شماره ۸۶: هر روز به من یار ز نو بر سر نازست

شماره ۸۷: باغی که گلش بو ندهد عشق مجازست

شماره ۸۸: گشادی طره و مشک ختن سوخت

شماره ۸۹: نشسته بر سر کویی و فتنه بر پا نیست

شماره ۹۰: تا آفت غم لازمه طبع شراب است

شماره ۹۱: زلفت بود به کام، دلی را که داغ نیست

شماره ۹۲: جز وصال او دلم هرگز تمنایی نداشت

شماره ۹۳: دوران نگر که سینه‌اش از کینه صاف نیست

شماره ۹۴: مرا چو لاله ز بخت سیه رهایی نیست

شماره ۹۵: ز بوی او به دل غنچه ارمغانی هست

شماره ۹۶: غیر از شکن طره به جایی گذرم نیست

شماره ۹۷: بازآی که سینه‌ام کباب است

شماره ۹۸: آنکه در هر چین زلفش صدمه کنعان گم است

شماره ۹۹: هنوز چشم امیدم به رهگذاری هست

شماره ۱۰۰: خانه‌ام نیمی خراب از گریه نیمی پرگل است

شماره ۱۰۱: وعده وصل ار دهد، صبر تقاضا بس است

شماره ۱۰۲: خرم دلی که در خم زلف تو جا گرفت

شماره ۱۰۳: تا صبا با آن سر زلف پریشان آشناست

شماره ۱۰۴: تا به نظاره بت، چشم برهمن بازست

شماره ۱۰۵: هر سر موی من از دود تو در فریادست

شماره ۱۰۶: لذت شادی نداند جان چو با غم خو گرفت

شماره ۱۰۷: هرگزم عشق چنین در رگ جان چنگ نداشت

شماره ۱۰۸: رسید یار و ز من بر سر عتاب گذشت

شماره ۱۰۹: چه گهرها به عوض بر سر دریا افشاند

شماره ۱۱۰: طبیب من چه شد گر مهربان نیست؟

شماره ۱۱۱: نیست باکی گر به دستم غنچه سیراب نیست

شماره ۱۱۲: داغ دلم گلی ز گلستان آتش است

شماره ۱۱۳: من لبالب آروز، لیک آرزوی دل یکی‌ست

شماره ۱۱۴: دل در برم ز ناله پنهان لبالب است

شماره ۱۱۵: چنان دلم شب هجران بر آتش غم سوخت

شماره ۱۱۶: شب نیست کز فراق توام سینه داغ نیست

شماره ۱۱۷: ایام بهارست و هوای چمنم نیست

شماره ۱۱۸: کعبه عشق است کانجا هیچ محمل ره نیافت

شماره ۱۱۹: پیغام وداع آمد و با گوش به جنگ است

شماره ۱۲۰: مردم ز بیخودی، بت خودکام من کجاست

شماره ۱۲۱: روح‌القدس ار دیده گشاید به جمالت

شماره ۱۲۲: نیست نومیدی گر از حد انتظار ما گذشت

شماره ۱۲۳: پیوسته فکر وصل بتان پیشه من است

شماره ۱۲۴: بیگانه‌ای اگر نه به جانانه آشناست

شماره ۱۲۵: جز خیال تو مرا در سر سودایی نیست

شماره ۱۲۶: کس چه داند از چه در دل آه شبگیرم شکست

شماره ۱۲۷: تبخاله خون بر لبم از سوز درون است

شماره ۱۲۸: از شیشه نه می در دل مخمور فرو ریخت

شماره ۱۲۹: با شمع چو پروانه به محفل نتوان رفت

شماره ۱۳۰: هرگهم در دل خیال آن قد موزون نشست

شماره ۱۳۱: منم که نور خرد در چراغ من غلط است

شماره ۱۳۲: بر جرعه‌نوش عشق، بجز خون حلال نیست

شماره ۱۳۳: گرم قتلم آمد آن شوخ و به استغنا گذشت

شماره ۱۳۴: می دید رویت آینه و دیده برنداشت

شماره ۱۳۵: از ضعف، ناله‌ام به سراغ اثر نرفت

شماره ۱۳۶: هرچند در میانه اخوان تمیز نیست

شماره ۱۳۷: صوت بلبل را شنیدم ناله زاری نداشت

شماره ۱۳۸: ما را ز دست جور تو پای گریز نیست

شماره ۱۳۹: ره‌زدن درخانه کار چشم فتان بوده است

شماره ۱۴۰: کرده بیهوشم خیال آن دو چشم می‌پرست

شماره ۱۴۱: دستم ز جام عکس می لاله‌گون گرفت

شماره ۱۴۲: مرا به ناله شد آن سرو سیم‌تن باعث

شماره ۱۴۳: خواهد دل من شربت دیدار و دگر هیچ

شماره ۱۴۴: نظر بر آینه خوبان چو بی‌نقاب کنند

شماره ۱۴۵: لب عاشق به حرف شکوه بیداد نگشاید

شماره ۱۴۶: بی روی تو کارم همه با دیده تر بود

شماره ۱۴۷: آنان که مرا جورکش یار نوشتند

شماره ۱۴۸: هر لحظه نظر بر دگری دوخته دارد

شماره ۱۴۹: باز ناخن سر پرسیدن داغم دارد

شماره ۱۵۰: فکنده زخم دلم را به حالت بهبود

شماره ۱۵۱: قضا ز خانه چو رختم بر آستانه نهاد

شماره ۱۵۲: خلاصی‌ام ز کمند تو در ضمیر مباد

شماره ۱۵۳: از چشمه‌سار چشمم از بس که نم برآید

شماره ۱۵۴: نگاهم از فروغ عارضت در چشم تر سوزد

شماره ۱۵۵: باز از مرغان دلم حرف سمندر می‌زند

شماره ۱۵۶: جوش می‌ام چو خم به خروش آشنا نکرد

شماره ۱۵۷: به هیچ، ناخن ما را کی اعتبار کند؟

شماره ۱۵۸: از کینه هیچ‌کس گر هم بر جبین ندید

شماره ۱۵۹: فلک ز کین به مه فتنه‌جوی من ماند

شماره ۱۶۰: کنعانی ما را غم یعقوب نباشد

شماره ۱۶۱: تا لبت را میل سوی باده و پیمانه شد

شماره ۱۶۲: در جلوه‌گری چون تو کسی یاد ندارد

شماره ۱۶۳: به کف عاشق چو گل، خون دل خود را نگه دارد

شماره ۱۶۴: دگر چراغ که در طور حسن روشن شد؟

شماره ۱۶۵: مرا عشق تو گاهی پرورد دل، گاه جان سوزد

شماره ۱۶۶: دل داشت ز بخت سیه امید، غلط کرد

شماره ۱۶۷: غنچه بی لعل تو زندانی گلشن باشد

شماره ۱۶۸: کی غم دهر خراب می نابم دارد؟

شماره ۱۶۹: شمع وصلت هرکه را شب خانه روشن می‌کند

شماره ۱۷۰: چون غنچه دلم از نم خون زنگ برآورد

شماره ۱۷۱: نشاط ما اسیران از دل اندوهگین باشد

شماره ۱۷۲: نه هرکه مرد ازو در جهان اثر ماند

شماره ۱۷۳: طایر عشقم و از شعله پرم ساخته‌اند

شماره ۱۷۴: کی بی توام نظاره به چشم آشنا شود؟

شماره ۱۷۵: باز تیر ستمت رخنه‌گر جان که شد؟

شماره ۱۷۶: مرا چو کار بدان زلف تابدار افتاد

شماره ۱۷۷: چشم ترم گهی که به آن خاک پا رسد

شماره ۱۷۸: کسی چگونه دلم را پی سراغ شود

شماره ۱۷۹: هرگزم دیده چنین مایل دیدار نبود

شماره ۱۸۰: نام تو بردم آتش شوقم به جان فتاد

شماره ۱۸۱: چه باشد جان که عاشق در ره جانان برافشاند

شماره ۱۸۲: محفل دردی طلب، از سیر شهر و کو چه سود

شماره ۱۸۳: هر لحظه‌ام بتان به غمی آشنا کنند

شماره ۱۸۴: دل خواست که برخیزد ازان کو، بتر افتاد

شماره ۱۸۵: تا عشق مرا بر سر بازار نیاورد

شماره ۱۸۶: بر سر پیمانه غم هرگز این صحبت نبود

شماره ۱۸۷: کس چرا بیهده با مردم عالم باشد

شماره ۱۸۸: در دل بوالهوس ار ذوق محبت می‌بود

شماره ۱۸۹: سزد چو جلوه حسنت نظاره‌خواه شود

شماره ۱۹۰: با لبت عمر ابد عیش نهانی می‌کند

شماره ۱۹۱: موسم گل چون حریفان جای در بستان کنند

شماره ۱۹۲: ز مژگان بوالهوس را در غمت کی خون به بار آید؟

شماره ۱۹۳: آیینه ما تا ز رخت عکس نما بود

شماره ۱۹۴: از خمار زخم دل تا چند درد سر کشد

شماره ۱۹۵: کسی کو عشق‌بازی پیشه دارد

شماره ۱۹۶: گر به صحرا بگذرم از اشک من گلشن شود

شماره ۱۹۷: رشک نام او زبانم را ز غیرت لال کرد

شماره ۱۹۸: به بزم دوش حدیث تو در میان افتاد

شماره ۱۹۹: ز آب چشم من هر قطره طوفان دگر باشد

شماره ۲۰۰: میرم ار خوی ستمکاری ز سر بیرون کند

شماره ۲۰۱: در مجلسی که احباب شرب مدام کردند

شماره ۲۰۲: گفتم از عشقت کشم دامن گریبان‌گیر شد

شماره ۲۰۳: رسد گر بر لبم جان، چون رسی، ناچار برگردد

شماره ۲۰۴: شکیب عاشقان، معشوق را دیوانه می‌سازد

شماره ۲۰۵: سنبل زلف تو خط بر سنبل تر می‌کشد

شماره ۲۰۶: مرده بودم از خمار می، شرابم زنده کرد

شماره ۲۰۷: ای خوشدلی برو که غمینم سرشته‌اند

شماره ۲۰۸: عجب قیدی‌ست عشق سخت بنیاد

شماره ۲۰۹: دلم پروای این و آن ندارد

شماره ۲۱۰: باده گر فردا خورم، عالم کنون پر می‌شود

شماره ۲۱۱: آسودگی نصیب دل زار کس مباد!

شماره ۲۱۲: دگر به وسوسه توبه‌ام دماغ نماند

شماره ۲۱۳: بیا که بی تو مرا نور در چراغ نماند

شماره ۲۱۴: هرگز مرا به کعبه ز دیر التجا نشد

شماره ۲۱۵: آن غنچه‌ام که راز دلم بر ملا نشد

شماره ۲۱۶: در چمن کی دلم از فیض هوا بگشاید؟

شماره ۲۱۷: هرکجا زنده‌دلان شست دعا بگشایند

شماره ۲۱۸: یا رب چرا به درد دلم دیروا رسید

شماره ۲۱۹: آهم از پیچیدگی، چون رشته، تن را تاب داد

شماره ۲۲۰: رنجیدن تو باعث نومیدی من شد

شماره ۲۲۱: به عزم جلوه چو آن گلعذار برخیزد

شماره ۲۲۲: چون کشته نگاه تو سوی کفن رود

شماره ۲۲۳: لبت به خنده شیرین چو همنفس گردد

شماره ۲۲۴: ز چشمم بی تو شب چندان سرشک لاله‌گون افتد

شماره ۲۲۵: می را چو آب، لعل تو بر خود حلال کرد

شماره ۲۲۶: نشاه می‌خواستم از باده، خمارم دادند

شماره ۲۲۷: من و آیینه حسنی که تابش را بسوزاند

شماره ۲۲۸: نوک مژگان چه حیرت گر ز دلها بگذرد؟

شماره ۲۲۹: ناله‌ای کردم، خروش اهل شیون تازه شد

شماره ۲۳۰: در هجرت، از شکست، دلم را اثر نماند

شماره ۲۳۱: اسیر عشق تو از ننگ کفر و دین میرد

شماره ۲۳۲: مسیح دید لبت، رنگ او دگرگون شد

شماره ۲۳۳: گر گشایم لب دمی، عالم پر افغان می‌شود

شماره ۲۳۴: کی دواجو بود آن دل که ز دردش دم زد

شماره ۲۳۵: ز دلها درد دل برداشتن هم عالمی دارد

شماره ۲۳۶: بهر هر دیوانه گر ویرانه‌ای پیدا شود

شماره ۲۳۷: زورم به یک اشاره ابرو نمی‌رسد

شماره ۲۳۸: عالمی بر خویش بالیدم چو از من یاد کرد

شماره ۲۳۹: هرگزم چون لاله دل بی داغ ته بر ته مباد

شماره ۲۴۰: هنوز از ناله‌ای صد شعله در جان می‌توانم زد

شماره ۲۴۱: دو روزه هجر تو با جان دوستان آن کرد

شماره ۲۴۲: یاد روی تو هم‌آغوش گلستانم کرد

شماره ۲۴۳: بس که دود آه عاشق پرده افلاک شد

شماره ۲۴۴: چشمی که با غبار درت آشنا شود

شماره ۲۴۵: مبادا کام جان از عیش، تا کام از الم گیرد

شماره ۲۴۶: ما اسیران چه کسانیم، گرفتاری چند

شماره ۲۴۷: دگر بر آتش می، توبه سوختن دارد

شماره ۲۴۸: هیچ دورانی چو عهد بی‌سرانجامی نبود

شماره ۲۴۹: ..............................

شماره ۲۵۰: وجودم را نه از آتش، نه از گل پرورش دادند

شماره ۲۵۱: تا پرده از رخت به کشیدن نمی‌رسد

شماره ۲۵۲: مرا هر قطره‌ای کز دیده در دامن فرو ریزد

شماره ۲۵۳: در طرب ز ازل بر من حزین بستند

شماره ۲۵۴: سوای تو در سینه هر خام نگنجد

شماره ۲۵۵: کی به بزم عشق، هر لب پی به جام می برد؟

شماره ۲۵۶: نو نیاز خواهشم، لیک از حجابم ساختند

شماره ۲۵۷: ذوق غمت ز سینه محزون نمی‌رود

شماره ۲۵۸: چه رنجش است کزان تندخو نمی‌آید؟

شماره ۲۵۹: دلم ز کعبه نه محمل نشسته می‌آید

شماره ۲۶۰: میگساران را لبت یاد از می گلگون دهد

شماره ۲۶۱: ز من ترسم عنان آن نرگس جادو بگرداند

شماره ۲۶۲: کشد صد طعنه از دشمن چو با من همنشین باشد

شماره ۲۶۳: گر دل به المهای تو منسوب نباشد

شماره ۲۶۴: در آتشم از چهره برافروخته‌ای چند

شماره ۲۶۵: دامنم چند ز خون مژه دریا باشد؟

شماره ۲۶۶: زخم خار آرزوی آبله پا باشد

شماره ۲۶۷: کی اسیران غمت را غم دنیا باشد؟

شماره ۲۶۸: هنوزم از مژه، کار سحاب می‌آید

شماره ۲۶۹: ز عقده‌ها که فلک نذر کار من دارد

شماره ۲۷۰: عشقت اقرار به دل آرد و انکار برد

شماره ۲۷۱: با من، غمت ز مهر، دویی در میان ندید

شماره ۲۷۲: رفتم به بوستان که دلم وا شود، نشد

شماره ۲۷۳: دلم به عشق فسونساز برنمی‌آید

شماره ۲۷۴: کس کار تنک حوصله را تنگ نگیرد

شماره ۲۷۵: عشاق چه جمعند؟ پریشان شده‌ای چند

شماره ۲۷۶: دل پر حسرتم از سادگی در بزم تنهایی

شماره ۲۷۷: جز محبت، سینه‌ام علم دگر پیدا نکرد

شماره ۲۷۸: ازان دل از غم ایام برنمی‌آید

شماره ۲۷۹: خامه در وصف لبت کار مسیحا می‌کند

شماره ۲۸۰: آسیب واعظان به ایاغم نمی‌رسد

شماره ۲۸۱: عاشق چو شدی، ناله جانکاه نگه دار

شماره ۲۸۲: سینه تنگ و من هلاک زخم پنهان دگر

شماره ۲۸۳: ای دست تو به کینه ز دوران درازتر

شماره ۲۸۴: بی درد عشق، شادی و غم را چه اعتبار

شماره ۲۸۵: جایی که داغ نیست، ز مرهم چه اعتبار

شماره ۲۸۶: یک نامه چو نگشوده‌ام از بال کبوتر

شماره ۲۸۷: کام جانم با من و من در پی کامم هنوز

شماره ۲۸۸: نگهت فتنه‌گر و عربده‌سازست هنوز

شماره ۲۸۹: به سرو سیم‌تنی راه برده‌ام که مپرس

شماره ۲۹۰: راست رو نیست بر آماج اثر، تیر نفس

شماره ۲۹۱: در کوی تو فردوس تمنی نکند کس

شماره ۲۹۲: شد تیره روز خلق، ز عارض نقاب کش

شماره ۲۹۳: گر کنم گریه به اندازه چشم تر خویش

شماره ۲۹۴: بیگانه گشته‌ام ز همه مدعای خویش

شماره ۲۹۵: تو و گشت چمن ای گل، من و کاشانه خویش

شماره ۲۹۶: دزدم ز بس حدیث ترا از زبان خویش

شماره ۲۹۷: کی کنم هرگز شکایت سر ز جور یار خویش

شماره ۲۹۸: دلم خون شد چو دیدم حلقه‌حلقه گشته گیسویش

شماره ۲۹۹: آغشته‌ام چو پنبه ز خوناب داغ خویش

شماره ۳۰۰: عشقم آتش زد به دل، در دیده مسکن کردمش

شماره ۳۰۱: تا کی چو عاقلان غم ناموس و نام خویش؟

شماره ۳۰۲: عشق خواهی، خنده را بر لب کش و دلتنگ باش

شماره ۳۰۳: هستیم با تو بر سر عهد قدیم خویش

شماره ۳۰۴: غم کجا شد که به جان آمدم از شادی خویش

شماره ۳۰۵: مرده را زنده کند چون سخن‌آراست لبش

شماره ۳۰۶: کرد آه من از اثر فراموش

شماره ۳۰۷: دیدم به چشم آینه بسیار سوی خویش

شماره ۳۰۸: گیرم ز دل به بادیه غم، سراغ خویش

شماره ۳۰۹: نگار من که بود ترک و غمزه چندانش

شماره ۳۱۰: مردم از غیرت، جدا از صحبت اغیار باش

شماره ۳۱۱: دوش آمد ز سفر مژده که یار آمد پیش

شماره ۳۱۲: عشق، هرکس را ز باغی کرده گل در دامنش

شماره ۳۱۳: سوزم همیشه از نفس آتشین خویش

شماره ۳۱۴: هرکسی شاد به سال نو و نوروزی خویش

شماره ۳۱۵: کنم به ناخن حسرت، بدن من درویش

شماره ۳۱۶: بسی چون سایه افتادم به پای سرو آزادش

شماره ۳۱۷: روشن شود ز دود دماغم چراغ فیض

شماره ۳۱۸: تازه شد با شعله در بزم تو پیمانم چو شمع

شماره ۳۱۹: نیافت منصب پروانه چراغم شمع

شماره ۳۲۰: غیر آه و اشک حسرت نیست در بارم چو شمع

شماره ۳۲۱: فسرده صحبتم از انتظار گریه شمع

شماره ۳۲۲: دارم دلی، اما چه دل، صدگونه حرمان در بغل

شماره ۳۲۳: دامان عشق سلسله مویی گرفته دل

شماره ۳۲۴: تا کی کنی به گریه، طلب آرزوی دل؟

شماره ۳۲۵: می‌آیم از طوف حرم، بتخانه پنهان در بغل

شماره ۳۲۶: تماشای گلی کرد آنچنان محو گلستانم

شماره ۳۲۷: چو سایه در ره عشق از قفای خویشتنم

شماره ۳۲۸: به گلشن تنگدل چون غنچه زادم، شادمان رفتم

شماره ۳۲۹: دلم بهر قفس پرواز می‌کرد، از چمن رفتم

شماره ۳۳۰: بر نیامد یک نوای غم‌فزا از خانه‌ام

شماره ۳۳۱: تا نشمرد آزاد، کسی بعد هلاکم

شماره ۳۳۲: آن بلبلم که ناله بهر قفس کشم

شماره ۳۳۳: نپیماید کسی راه حرم، گر من ز پا افتم

شماره ۳۳۴: یاد باد آن کز گلی در سینه خاری داشتم

شماره ۳۳۵: تو گر بر من کشیدی تیغ، من هم جان فدا کردم

شماره ۳۳۶: چه شعله‌ها زده سر ز آتشی که من دارم

شماره ۳۳۷: گر شرم وصالت نبود قفل زبانم

شماره ۳۳۸: ما شکست دل خود را ز خدا خواسته‌ایم

شماره ۳۳۹: در قیدم و گمان که گرفتار نیستم

شماره ۳۴۰: بسی منزل بریدم تا شب غم را سحر کردم

شماره ۳۴۱: چون غنچه بجز پرده دل نیست پناهم

شماره ۳۴۲: ز چاک سینه اشکم سر کند گر چشم تر بندم

شماره ۳۴۳: چه حیرت، گر به چشم محرمانش در نمی‌آیم؟

شماره ۳۴۴: شمعیم و تن ز اشک دمادم گداختیم

شماره ۳۴۵: همه جانب قدم مرحله‌پیما دارم

شماره ۳۴۶: ما چشم سیه بر شجر طور نداریم

شماره ۳۴۷: لبی از زمزمه عشق، خروشان دارم

شماره ۳۴۸: شود هر موی بر تن شعله، گر پاس فغان دارم

شماره ۳۴۹: سر تا قدم ز داغ تمنا در آتشم

شماره ۳۵۰: از لعل لبت جز طمع خام ندارم

شماره ۳۵۱: شب که بی روی تو از اشک دمادم سوختیم

شماره ۳۵۲: عافیت غم را مداوا کرد و زین غم سوختم

شماره ۳۵۳: شکل گردابی به گرد خود ز مژگان می‌کشم

شماره ۳۵۴: داغ سودایم، به سوی سینه‌ریشان می‌روم

شماره ۳۵۵: دایم چو غنچه سر به گریبان گریستم

شماره ۳۵۶: روزی که ناخنی نزند عشق بر دلم

شماره ۳۵۷: تلخ است زبان در دهن از تلخی کامم

شماره ۳۵۸: به آشنایی چشم تو ناتوان شده‌ام

شماره ۳۵۹: ما در صبح طرب، ز آب و گل غم بسته‌ایم

شماره ۳۶۰: در بزم طرب، باده نابی نکشیدیم

شماره ۳۶۱: ما رخت دل ز کعبه به بتخانه برده‌ایم

شماره ۳۶۲: زخم ناخن کی برآرد مدعای سینه‌ام؟

شماره ۳۶۳: اگر نه صید کسی گشته مرغ نامه‌برم

شماره ۳۶۴: چند چون ابر بر اطراف گلستان گریم؟

شماره ۳۶۵: چون به سوی تو گشایم در کاشانه چشم

شماره ۳۶۶: قسمت نگر که نوشم، می از ایاغ مردم

شماره ۳۶۷: تا دل بر آتش غم جانانه سوختیم

شماره ۳۶۸: امشب ز دیده از قدح افزون گریستم

شماره ۳۶۹: خضر اگر آب حیات آورد، خون دانسته‌ام

شماره ۳۷۰: بر سر کوی تو عمری شد که ما افتاده‌ایم

شماره ۳۷۱: دیده را در عشق ازین به، مبتلا می‌خواستیم

شماره ۳۷۲: اگر دور از دلارای خود افتم

شماره ۳۷۳: من تیره‌دل و نورفشان شعله آهم

شماره ۳۷۴: من صید زخم‌خورده از پا فتاده‌ام

شماره ۳۷۵: گمان مبر که ز روی تو دیده بردارم

شماره ۳۷۶: با یارم و در دفع غم اسباب ندارم

شماره ۳۷۷: کرده تا عشق تو چون نقش قدم پامالم

شماره ۳۷۸: کی به غیر از دیدنش اندیشه دیگر کنم

شماره ۳۷۹: خون می‌چکد از دیده ز نظاره داغم

شماره ۳۸۰: دل به تیغ غمزه آن شوخ قاتل بسته‌ام

شماره ۳۸۱: در غمت با گریه شام و سحر خو کرده‌ام

شماره ۳۸۲: از ازل کشته آن طرز نگاه آمده‌ایم

شماره ۳۸۳: تا آفرین شست تو گوید زبان زخم

شماره ۳۸۴: هرگز به بزم وصل، شبی جا نکرده‌ام

شماره ۳۸۵: ما جهان را رخ ز آب چشم گریان شسته‌ایم

شماره ۳۸۶: به خون خوردن جدا زان لعل شکربار می‌سازم

شماره ۳۸۷: من لذت درد تو به درمان نفروشم

شماره ۳۸۸: عمری چو جاهلان پی چون و چرا شدم

شماره ۳۸۹: دلی از قید آسایش چو عشق آزاد می‌خواهم

شماره ۳۹۰: سپندوار بر آتش چو اضطراب کنم

شماره ۳۹۱: زبان گداختم و راز عشق سر کردم

شماره ۳۹۲: چو درد عشق تو کرد آشنای خویشتنم

شماره ۳۹۳: در انتظار تو شد عمرها که چشم به راهم

شماره ۳۹۴: رخ تو تا شده غایب به صورت از نظرم

شماره ۳۹۵: دردت به دل رسیده و از دل به داغ هم

شماره ۳۹۶: گر ز چنگ شحنه هجران امان می‌یافتم

شماره ۳۹۷: تا شد زبان گره چو جرس، بر فغان زدیم

شماره ۳۹۸: نهال دوستی را ریشه در خون پرورش دادم

شماره ۳۹۹: ما حرف سود خویش برای زیان زدیم

شماره ۴۰۰: دوش بر خاک درت عرض جبین می‌کردم

شماره ۴۰۱: در خون دل از دیده خونبار نشستیم

شماره ۴۰۲: ..............................

شماره ۴۰۳: در میان بیخودی، آرامش دل یافتم

شماره ۴۰۴: ز بس که دشمن نظاره پریشانم

شماره ۴۰۵: اگر به عشق نباشد درست، پیمانم

شماره ۴۰۶: از وصل هر گل در چمن، چون غنچه دامان چیده‌ام

شماره ۴۰۷: چو باد سوی تو آید، ز غیرت آب شوم

شماره ۴۰۸: کم خمار بگیرد، اگر شراب شوم

شماره ۴۰۹: ..............................

شماره ۴۱۰: حیرانم از افسردگی، در کار و بار خویشتن

شماره ۴۱۱: مباش غره به عهد قدیم و یار کهن

شماره ۴۱۲: شرط بود کفر و دین، هر دو به هم داشتن

شماره ۴۱۳: توان غم تو ز جان خراب دزدیدن

شماره ۴۱۴: بیا ای عشق، ننگ عافیت از سرم وا کن

شماره ۴۱۵: در کوه و دشت، پهن شود تا نشان من

شماره ۴۱۶: سینه پیش غم جانانه چه خواهد بودن

شماره ۴۱۷: تا به کی چون ماه در مشکین نقاب افروختن

شماره ۴۱۸: چرخ چون کشتی رود بر روی آب از چشم من

شماره ۴۱۹: خموش می‌کند دلیر تماشای ماه من

شماره ۴۲۰: من نمی‌گویم به چشمم نه قدم، یا بر زمین

شماره ۴۲۱: می‌شود هر دم پریشان زلف بر رخسار او

شماره ۴۲۲: مردم ز تیرگی، نفسی بی‌نقاب شو

شماره ۴۲۳: جان چیست کش فدا نکنم از برای تو؟

شماره ۴۲۴: فتنه‌ای هر لحظه برمی‌خیزد از مژگان تو

شماره ۴۲۵: ..............................

شماره ۴۲۶: به دل غمی چو نداری، به سینه داغ منه

شماره ۴۲۷: خوی تو در جفا شکسته

شماره ۴۲۸: در سینه دل غمین فتاده

شماره ۴۲۹: عاشقی، بر بستر آسودگی پهلو منه

شماره ۴۳۰: شاد باش ای دل که خود را خوب رسوا کرده‌ای

شماره ۴۳۱: از تو دلها همه ناشاد و تو هم شاد نه‌ای

شماره ۴۳۲: کشته‌ای اول به نازم، باز خندان گشته‌ای

شماره ۴۳۳: یار بی‌پروا و ما را آرزوی دل بسی

شماره ۴۳۴: به نومیدی خوشم، ناکامی‌ام کام است پنداری

شماره ۴۳۵: ای عندلیب وصل، هم‌آواز کیستی

شماره ۴۳۶: بهار رفت و نچیدم گل از بر رویی

شماره ۴۳۷: ز مو ضعیف‌ترم از غم میان کسی

شماره ۴۳۸: هزار حیف که در بوستان رعنایی

شماره ۴۳۹: چو شمع امشب مرا در محفلش بار است پنداری

شماره ۴۴۰: به هوای صید یک ره، به گذار ما نیایی

شماره ۴۴۱: ما چو پروانه نسوزیم به داغ غلطی

شماره ۴۴۲: از ره به خواهش دل شیدا چه می‌روی

شماره ۴۴۳: گر چو شمع آتش برآید از گریبان کسی

شماره ۴۴۴: نخیزد از دل مرغان باغ، افغانی

شماره ۴۴۵: تا چند از پی دل شیدا رود کسی

شماره ۴۴۶: تاوان قتل صید زبون نیست بر کسی

شماره ۴۴۷: سرم شد باز گرم از مژده بیجای سودایی

شماره ۴۴۸: من و تا روز، هر شب در فراق چشم میگونی

شماره ۴۴۹: نوشم ز بس چو باده، ز پیمانه، دوستی

شماره ۴۵۰: چند جفا شیوه و عادت کنی؟

شماره ۴۵۱: آرزوی ما کند با مدعا بیگانگی

شماره ۴۵۲: نماند در بدنم جان ز جستجوی گلی

شماره ۴۵۳: چنان افتاده‌ام از کار، بهر لاله رخساری

شماره ۴۵۴: نکردم از سر کویت به هیچ گلشن روی

شماره ۴۵۵: دل ز بیداد تو رو کرد به آبادانی

شماره ۴۵۶: می‌کنم در بوستان با عندلیبان شیونی

شماره ۴۵۷: چو باد صبح گذشتم به گرد هر چمنی

شماره ۴۵۸: هرگوشه چو مینا، صنم حور سرشتی

شماره ۴۵۹: چون سراپا همه را هست به سوداش سری

شماره ۴۶۰: به دل نمی‌گذری، تا کجا گذر داری