لبت به خنده شیرین چو همنفس گردد

به گرد لعل تو روح‌الامین مگس گردد

عجب که ره به رفیقان برم درین شب تار

مگر دلیل رهم ناله جرس گردد

ز اشتیاق گرفتاری تو، طایر قدس

ز سدره آید و گرد سر قفس گردد

کجاست وادی طور و شجر، که آتش عشق

نه شعله‌ایست که بر گرد خار و خس گردد

دگر ز بی‌اثری‌های عشق، قدسی را

رسیده کار به جایی که بوالهوس گردد