ز آب چشم من هر قطره طوفان دگر باشد

به جز دامان صحرا کاش دامان دگر باشد

چو آیی در دلم، هر داغش آتشخانه‌ای بینی

گلی دارم که هر برگش گلستان دگر باشد

ندانم کز کدامین چاک پیراهن برآرم سر

که هر چاک گریبانم، گریبان دگر باشد

نیندازد به سویم تیر کز حرمان پیکانش

به دل هر لحظه زهرآلود پیکان دگر باشد

دلی دارم که چون سیماب اگر صد پاره‌اش سازی

پی بسمل‌شدن هر پاره را جان دگر باشد

دگرگون است احوالم عجب دارم که چون قدسی

دلم را طاقت یک روزه حرمان دگر باشد