چیزی نشد معلوم من از صحبت فرزانه‌ها
بر قلب رسوایی زدم زین پس من و دیوانه‌ها
از بیم سیل اشک من نیک و بد روی زمین
تا مردمان چشم خود بیرون شدند از خانه‌ها
گر خود تهیدستم چه شد دستی ندارم بر فلک
چشک و دل من پر بود گنج است در ویرانه‌ها
از گفتگوی این و آن تا کی فرورفتن توان
مردم ز غفلت تا به کی خواب آرد این افسانه‌ها
ای ساقی روشندلان بازآ که اهل بزم را
گردید قالب‌ها تهی پر شد ز خون پیمانه‌ها
مرغان این بستان‌سرا رام و اسیرند از ازل
صیاد گو منت مکش از دام‌ها و دانه‌ها
ناخن به دل‌ها می‌زنند از طره‌های مهوشان
شاید اگر صاحب‌دلان ممنون شوند از شانه‌ها
بر گرد شمع عارضت ای قبله روحانیان
خیل ملک پر می‌زنند از شوق چون پروانه‌ها
قدسی ز بهر دوستی، هرکس تردد می‌کند
من هم پی پروانه‌ای گردم در این کاشانه‌ها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ناامیدی و پریشانی احساسی خود صحبت می‌کند. او به بی‌ثمری گفتگوهای عاقلانه اشاره می‌کند و به آسیب‌های روحی ناشی از این وضعیت می‌پردازد. شاعر احساس تنهایی و بی‌کسی می‌کند و به غفلت مردم از حقیقت اشاره دارد. او به جمعی از اهل بزم که در پی شادابی هستند، دعوت می‌کند و نسبت به دلمشغولی‌های عاشقانه و زیبایی‌های زندگی تامل می‌کند. در نهایت، شاعر از عشق و تمایل به گردآمدن در کنار محبوب سخن می‌گوید و ابراز می‌کند که در جستجوی عشق، همانند پروانه‌ای در اطراف شمع، به دنبال زیبایی و محبت است.
هوش مصنوعی: از گفت‌وگو با عالمان، نتیجه‌ای برای من مشخص نشد و حالا که دل‌م پر از سرشکستگی است، دیگر فقط به جمع دیوانگان می‌پیوندم.
هوش مصنوعی: از ترس سیل اشک من، خوبی‌ها و بدی‌های زمین ناپدید شده است و مردم از خانه‌هایشان بیرون آمده‌اند.
هوش مصنوعی: اگر خودم بی‌چیز هستم، چه اهمیتی دارد؟ من که بر آسمان دسترسی ندارم، اما دل و احساساتم پر از ثروت و گنجینه است، حتی در میان خرابه‌ها.
هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهیم به صحبت‌های دیگران گوش دهیم و غفلت را ادامه دهیم؟ تا کی این داستان‌های خیالی ما را در خواب نگه خواهد داشت؟
هوش مصنوعی: ای ساقی روشندلان، دوباره به ما بازگرد که اهل بزم و جشن، بسیار بی‌روح و خالی شده‌اند و پیمانه‌ها هم از خون پر شده است.
هوش مصنوعی: پرندگان این باغ، از زمان‌های دور در چنگال صیادان قرار دارند و به طرز عجیبی رام و وابسته شده‌اند. بنابراین، ای صیاد، نیازی نیست که از دام‌ها و غذاهایت کمک‌خواهی کنی.
هوش مصنوعی: ناخن‌ها به دل‌ها آسیب می‌زنند و از زیبایی‌های معشوقه‌ها متاثر می‌شوند، شاید اگر دل‌سوختگان قدردان شوند و از موهای آنها بهره‌مند گردند.
هوش مصنوعی: ای مظهر زیبایی و مرکز توجه روحانیان، دور شمع زیبایی‌ات پروانه‌ها از شوق پرواز می‌کنند.
هوش مصنوعی: به خاطر دوستان خوبم، هر کسی که به این مکان می‌آید، من هم مانند پروانه‌ای در این خانه‌ها پرواز می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر شب من و دل تا سحر در گوشه ویرانه ها
داریم از دیوانگی با یکدیگر افسانه ها
اندر شمار بیدلان در حقله بیحاصلان
نی در حساب عاقلان نی در خور فرزانه ها
از می زده سرجوشها از پند بسته گوشها
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.