غیر از شکن طره به جایی گذرم نیست

جز کنج قفس راه به جای دگرم نیست

چون غنچه پژمرده‌ام و لاله بی‌رنگ

زان روز که غم در دل و خون در جگرم نیست

من بوی گل از داغ دل خویش شنیدم

حاجت به مددکاری باد سحرم نیست

بر آتش می بس که نظر دوخته‌ام دوش

امروز چو ساغر مژه در چشم ترم نیست

ترسم دگری چون تو درآید به خیالم

در پیش تو بر آینه زان رو نظرم نیست

کوته نکنم دست دل از شاخ تمنا

امید خزان هست، چه شد گر ثمرم نیست