حرف آخر قافیه

شماره ۱: باسمک اللهم یا فتاح ابواب المنا

شماره ۲: ای ذکر ذوق بخش تو زیب زبان ما

شماره ۳: ای بسته دانش تو زبان سوآل ما

شماره ۴: زهی فیض وجود از پرتو ذات تو عالم را

شماره ۵: بکه نسبت کنم آن سرو صنوبر قد را

شماره ۶: مکش بر دیده ای خورشید خاک آن کف پا را

شماره ۷: چو از غم کنم چاک پیراهنم را

شماره ۸: ز ضعف تاب تردد دگر نماند مرا

شماره ۹: چه گونه فاش نگردد غم نهانی ما

شماره ۱۰: بخاک ره کشیدم صورت جسم نزارم را

شماره ۱۱: نهان می‌سوخت چون شمع آتش دل رشته جان را

شماره ۱۲: با خود ای جان در غمش همدم نمی خواهم ترا

شماره ۱۳: شنیده صبحدم از جور گل افغان بلبل را

شماره ۱۴: چنان بنهفته ضعف تن مرا لطف بدن او را

شماره ۱۵: عشقت از دایره عقل برون کرد مرا

شماره ۱۶: عشق حیران بتان سیمبر دارد مرا

شماره ۱۷: ساقیا می ده که حرفی ز آن دهان گویم ترا

شماره ۱۸: خاک در تو کحل بصر کرده ایم ما

شماره ۱۹: بهار آمد صدایی برنمی‌آید ز بلبل‌ها

شماره ۲۰: روزی که پیش خویش نبینم حبیب را

شماره ۲۱: تحیر بست در شرح غم عشقت زبانم را

شماره ۲۲: ز آتشین‌رویی جدا می‌افکند دوران مرا

شماره ۲۳: از زبانت می رسد هر لحظه آزاری مرا

شماره ۲۴: کرد عشق ای خون دل در کوی او رسوا مرا

شماره ۲۵: دل ز من مستان نمی خواهم که غم باشد ترا

شماره ۲۶: شبی آمد به خوابم یار و برد از دیده خوابم را

شماره ۲۷: بستی گره از بهر جفا زلف دو تا را

شماره ۲۸: نی دل و دین ماند نه صبر و شکیبایی مرا

شماره ۲۹: من به غم خو کرده‌ام جز غم نمی‌باید مرا

شماره ۳۰: نم نماند از تاب خورشید رخت در خاک ما

شماره ۳۱: گر سر کویت شود مدفن پس از مردن مرا

شماره ۳۲: به دل از گلعذاری خارخاری کرده‌ام پیدا

شماره ۳۳: تا بوده ایم همدم غم بوده ایم ما

شماره ۳۴: نشان تیر آهم گشته‌ای آسمان شب‌ها

شماره ۳۵: نه از عارست گر آن مه نیارد بر زبان ما را

شماره ۳۶: از آن رو دوست می‌دارم خط رخسار خوبان را

شماره ۳۷: ای آنکه آفت دل و جان و تنی مرا

شماره ۳۸: گلرخا، نوش لبا، سیم برا، سرو قدا

شماره ۳۹: گر نباشد قید آن گیسوی خم بر خم مرا

شماره ۴۰: هیچ‌گه بر حال من رحمی نمی‌آید ترا

شماره ۴۱: چون شمع سوخت آتش محنت تن مرا

شماره ۴۲: این که در سر هوس آن قد رعناست مرا

شماره ۴۳: چشم بگشادم ببالایت بلا دیدم ترا

شماره ۴۴: سویم شب هجران گذری نیست کسی را

شماره ۴۵: بر باد مده سلسله مشک فشان را

شماره ۴۶: رسم زهد و شیوه تقوی نمی دانیم ما

شماره ۴۷: نهفتن در دل و جان درد و داغ آن پریوش را

شماره ۴۸: عشق مضمون خط لوح جبین است مرا

شماره ۴۹: هست می گویند خالی آن غدار آل را

شماره ۵۰: شد بدیدار تو روشن دیده خونبار ما

شماره ۵۱: باز خونبارست مژگانم نمی‌دانم چرا

شماره ۵۲: درد رسوایی نخواهد داشت درمان ای طبیب

شماره ۵۳: غمت در سینه ام جا کرد چون بیرون شود یارب

شماره ۵۴: مرا ای شمع میل گریه شد در هجر یار امشب

شماره ۵۵: گر گریزم دم بدم بر آتش دل دیده آب

شماره ۵۶: نیست تا صبح بجز فکر تو کارم همه شب

شماره ۵۷: تندست یار و بی سببی می کند غضب

شماره ۵۸: ای همه دم بزم تو جای رقیب

شماره ۵۹: کی توانم رست در کویت ز غوغای رقیب

شماره ۶۰: قرآن صفات جاه و جلال محمد است

شماره ۶۱: جانم در آن آرزوی وصال محمد است

شماره ۶۲: ماه من نخل قدت سرو خرامان منست

شماره ۶۳: بهر صید آن ترک بدخو بر سمند کین نشست

شماره ۶۴: صیقل آیینه دلها نم چشم ترست

شماره ۶۵: عمر دراز من که پریشان گذشته است

شماره ۶۶: ای دل بسی ز محنت هجران نمانده است

شماره ۶۷: پیش عاقل قصه درد من و مجنون یکیست

شماره ۶۸: زلال فیض بقا رشحه ز جام منست

شماره ۶۹: سرو را همچو قدت شیوه رعنایی نیست

شماره ۷۰: مه دلاک من آیینه اهل نظر است

شماره ۷۱: خورشید بسی خاک‌نشین شد به هوایت

شماره ۷۲: باغبان لطف قد آن سرو در شمشاد نیست

شماره ۷۳: تن که از تیر تو چون زنجیر روزن روزنست

شماره ۷۴: در هجر یار حال دل زار مشکل است

شماره ۷۵: مه من شام غمت را سحری پیدا نیست

شماره ۷۶: ای طربخانه دل خلوت سلطان غمت

شماره ۷۷: هر زمان حال من از عشق تو دیگرگون است

شماره ۷۸: شده ام بسته گیسوی شکن پر شکنت

شماره ۷۹: بتی که شیوه خوبی به از تو داند نیست

شماره ۸۰: گل بباغ آمد ولی از عمر خود کامی نیافت

شماره ۸۱: گر نقابی نبود مهر رخش را غم نیست

شماره ۸۲: بگل خطت چو نقابی ز مشک ناب انداخت

شماره ۸۳: از جان بدود دل غم خالت برون نرفت

شماره ۸۴: برگ گل کز هر طرف آرایش دستار تست

شماره ۸۵: آزمودم عشق خوبان را بلایی بوده است

شماره ۸۶: ازان درین چمنم میل گلعذاری نیست

شماره ۸۷: غیر ناکامی ز محبوبان مرا مطلوب نیست

شماره ۸۸: سایه ات را متصل ذوق وصالت حاصل است

شماره ۸۹: دل الفت تمام بآن خاک در گرفت

شماره ۹۰: هوای خاک درت باز در سر افتادست

شماره ۹۱: بر جان ما جفای نکویان ز حد گذشت

شماره ۹۲: در دل لاله غمت آتش سودا انداخت

شماره ۹۳: کم التفاتی خوبان بعاشقان ستم است

شماره ۹۴: هست با خلعت گلگون قدت ای حور سرشت

شماره ۹۵: تا غایبی تو مجلس ما را حضور نیست

شماره ۹۶: سنگ بیداد بتان آیینه دل را شکست

شماره ۹۷: ذوق وصلت یافت دل از ساقی و ساغر گذشت

شماره ۹۸: نی همین صد روزن از تیر تو بر جسم من است

شماره ۹۹: به حال زار من آن ماه را نگاهی نیست

شماره ۱۰۰: من نگویم چون قدت سروی ز بستان برنخاست

شماره ۱۰۱: ناله زاری که در دلها اثر دارد کجاست

شماره ۱۰۲: عاشقی رونق ز اطوار من حیران گرفت

شماره ۱۰۳: نه همین قد من از بار غم دور خم است

شماره ۱۰۴: در غمت کارم به چشم اشکبار افتاده است

شماره ۱۰۵: بی لبت قطع نظر کرده ام از آب حیات

شماره ۱۰۶: به دو گیسو مه روی تو نه چندان عجب است

شماره ۱۰۷: هجوم سیل سرشکم ز دل اثر نگذاشت

شماره ۱۰۸: امید بود که خواهد جفای یارم کشت

شماره ۱۰۹: بهترین سیرها سیر بیابان فناست

شماره ۱۱۰: جانی که هست رسته ز آزار او کجاست

شماره ۱۱۱: ما را بلای عشق تو عمریست آشناست

شماره ۱۱۲: هر کرا هست دلی سیمبری خواهد داشت

شماره ۱۱۳: ملولم از تو نمی پرسیم که حال تو چیست

شماره ۱۱۴: در عشق شهرتم سبب اشتهار تست

شماره ۱۱۵: هست ما را زندگی از جوهر شمشیر دوست

شماره ۱۱۶: دل دامن هوای تو محکم گرفته است

شماره ۱۱۷: اگر رسوا شدم رسواییم را شد فغان باعث

شماره ۱۱۸: با عارض تو شمع کشیدی زبان بحث

شماره ۱۱۹: حقه لعل لبش صد درد دارد در علاج

شماره ۱۲۰: ای مرضهای معاصی ز تو محتاج علاج

شماره ۱۲۱: کرد درد غیر را دلبر علاج

شماره ۱۲۲: عکس لبت نمود دلم کرد خون قدح

شماره ۱۲۳: مرا هرگه که پندی می‌دهد با چشم تر ناصح

شماره ۱۲۴: تنگ آمده بجلوه آهم فضای چرخ

شماره ۱۲۵: چند منعم کنی از عشق جوانان ای شیخ

شماره ۱۲۶: کسی در عاشقی از سوی پنهانم خبر دارد

شماره ۱۲۷: گره از کار من جز نالهای زار نگشاید

شماره ۱۲۸: با تو وصلم شب نوروز میسر شده بود

شماره ۱۲۹: نیست چشم من کزو اشک جگرگون می‌چکد

شماره ۱۳۰: به رخسارت دمی دل دیده خونبار نگشاید

شماره ۱۳۱: خوش آن که در نظرم عارض نکوی تو باشد

شماره ۱۳۲: بر گلویم تیغ ترک تند خوی من رسید

شماره ۱۳۳: ز من آن مغبچه ترک دل و دین می‌خواهد

شماره ۱۳۴: بخاک پای تو تا ترک سر نخواهم کرد

شماره ۱۳۵: به حالم التفات آن ماه‌رو بسیار کم دارد

شماره ۱۳۶: یار ما را به ازین زار و حزین می خواهد

شماره ۱۳۷: عکس قد او آینه بربود خطا کرد

شماره ۱۳۸: ندانستم که آن ماه آن چنین راه ستم گیرد

شماره ۱۳۹: طمع جور دلم زان بت بدخو دارد

شماره ۱۴۰: خوب می دانم وفا از خود جفا از یار خود

شماره ۱۴۱: چو مشاطه بدست آن چین زلف خم بخم گیرد

شماره ۱۴۲: چه عجب گر به دل از تیغ تو بیداد رسد

شماره ۱۴۳: من که باشم که مرا کوی تو مسکن باشد

شماره ۱۴۴: درین محنت سرا آن به که عاقل خانه کم گیرد

شماره ۱۴۵: ملک را گر نظر بر قد آن سرو روان افتد

شماره ۱۴۶: محتاج وصال تو که باشد که نباشد

شماره ۱۴۷: شب هجران خیالت شمع محنت خانه من شد

شماره ۱۴۸: نه حبابست که پیدا ز سرشک ما شد

شماره ۱۴۹: چو بهر زینت آن گل‌چهره در آیینه می‌بیند

شماره ۱۵۰: خدا ز سرو قد او مرا جدا نکند

شماره ۱۵۱: هردم از شوق لب لعلت دلم خون می‌شود

شماره ۱۵۲: هر پری‌چهره که دوران به جهان می‌آرد

شماره ۱۵۳: پری‌رخان به جفا قصد جان ما مکنید

شماره ۱۵۴: ای که گویی که دلت خون نشود چون نشود

شماره ۱۵۵: بخت بد بی‌اختیار از کوی یارم می‌برد

شماره ۱۵۶: در دل باختلاط کسانم هوس نماند

شماره ۱۵۷: بر آسمانم آه ز ظلم بتان رسید

شماره ۱۵۸: کلکی که صورت من و آن دلربا کشید

شماره ۱۵۹: نکویی گرد بادست این که بر من خاک می‌بارد

شماره ۱۶۰: هر دم از تیر توام بر سینه صد روزن بود

شماره ۱۶۱: ز رنگ اشک دانستم که بی لعلش جگر خون شد

شماره ۱۶۲: ببزم او سخن از درد من نمی گذرد

شماره ۱۶۳: تا باد پرده از رخ آن سیمبر فکند

شماره ۱۶۴: جان بیرون رفته را بویت به تن می‌آورد

شماره ۱۶۵: دوشم انیس خلوت گرمابه یار شد

شماره ۱۶۶: نشاطم می‌کشد چون از تنم پیکان برون آید

شماره ۱۶۷: ز سروت سایه گر بر من اندوهگین افتد

شماره ۱۶۸: در آینه چو عکسم بر صورتم نظر کرد

شماره ۱۶۹: دل که از نرگس او چشم نگاهی دارد

شماره ۱۷۰: هر که چراغی ز برق آه ندارد

شماره ۱۷۱: ماه من کز لعل لب کامی به هر ناکام داد

شماره ۱۷۲: طعنه اغیار بهر یار می باید کشید

شماره ۱۷۳: یار از عاشق نمی باید که پروا شود

شماره ۱۷۴: تا مرا سودای شمع عارضت در سر نبود

شماره ۱۷۵: گاه لطفی می‌نماید گه جفایی می‌کند

شماره ۱۷۶: آمد صبا وزان گل نورس خبر نداد

شماره ۱۷۷: کار من در عاشقی جز با غم یاری نماند

شماره ۱۷۸: دل درون سینه دردت را به جان می‌پرورد

شماره ۱۷۹: گر بند بند ما چو نی از هم جدا کنند

شماره ۱۸۰: بی وجه نمی گریم گریه سببی دارد

شماره ۱۸۱: حبیب درد دلم را دوا نخواهد کرد

شماره ۱۸۲: دل اغیار بر من از غم جانانه می‌سوزد

شماره ۱۸۳: لطیفست آن پری آن به که از مردم نهان آید

شماره ۱۸۴: خوش آنکه غم سیم‌بری داشته باشد

شماره ۱۸۵: گفتمش دل ز غمت زار و حزین می‌باید

شماره ۱۸۶: می‌کنم اظهار غم ساقی شرابم می‌دهد

شماره ۱۸۷: نظر بازی که حیران رخ آن سیمتن باشد

شماره ۱۸۸: رنجیدم از دل خواهمش زلف ستمکاری برد

شماره ۱۸۹: چو پاره پاره دل از دیده ترم افتد

شماره ۱۹۰: ناله گره از رشته کارم نگشاید

شماره ۱۹۱: گر فلک با تیغ کین بر سینه ام چاک افکند

شماره ۱۹۲: نه تنها جان من دردی ز گل رخساره دارد

شماره ۱۹۳: دل که سوزان بود خندان از رخ آن ماه شد

شماره ۱۹۴: دل اسیر خم گیسوی تو شد

شماره ۱۹۵: بخاک بنده رحم ای دلربا از تو نمی آید

شماره ۱۹۶: جای ما کوی تو خواهد بود تا خواهیم بود

شماره ۱۹۷: سر مکش از من که از من درد سر خواهی کشید

شماره ۱۹۸: به درد و محنت بسیار ما را یار می‌داند

شماره ۱۹۹: بی تو ای عمر مرا صحبت جان نیست لذیذ

شماره ۲۰۰: ای مرا هر لحظه در عشق تو بازار دگر

شماره ۲۰۱: یار خواهی دلا ز جان بگذر

شماره ۲۰۲: می کشد زارم ببازی هر زمان طفلی دگر

شماره ۲۰۳: خواهم چو سایه افتم دنبال آن سمنبر

شماره ۲۰۴: می دهد زاهد به ما هر لحظه آزار دگر

شماره ۲۰۵: ای جمالت ز گل گلشن جان رعناتر

شماره ۲۰۶: سوخت دل صد قطره خون در چشم تر دارد هنوز

شماره ۲۰۷: خاک شد جسم و غمت مونس جانست هنوز

شماره ۲۰۸: دلم از عشق تو رسوای جهانست امروز

شماره ۲۰۹: دلا بمهر رخش دیده پر آب انداز

شماره ۲۱۰: دل اسیر لعل آن گلبرگ خندانست باز

شماره ۲۱۱: شمع بزم بهجتم مهر مه روی تو بس

شماره ۲۱۲: غمت روز تنهاییم یار بس

شماره ۲۱۳: چیده ایم از اختلاط خلق دامان هوس

شماره ۲۱۴: نه من مقید آن سرو گلعذارم و بس

شماره ۲۱۵: ز عشقت ناله زاری که من دارم ندارد کس

شماره ۲۱۶: یارب بحق حرمت رندان درد نوش

شماره ۲۱۷: پیش تو گل از شرم سرانداخته در پیش

شماره ۲۱۸: مرا دل ترک داد و کرد میل آن مه دلکش

شماره ۲۱۹: چه دعوی می‌کنی ای غنچه با لعل گهربارش

شماره ۲۲۰: جدا بودن ز یار و سوختن با داغ هجرانش

شماره ۲۲۱: بکویش می روم بهر تماشای مه رویش

شماره ۲۲۲: لاف زد پیش رخت گلبن ز گلبرگ ترش

شماره ۲۲۳: نیست غیر از حیرتم کاری جدا از یار خویش

شماره ۲۲۴: روی می‌تابد ز من گر ماه تابان گویمش

شماره ۲۲۵: زهی جفای تو بر من دلیل رحمت خاص

شماره ۲۲۶: ز جهان گردی ما دیدن یاریست غرض

شماره ۲۲۷: گرد گلت کشید ز عنبر حصار خط

شماره ۲۲۸: به رندان از جهنم می‌دهد دایم خبر واعظ

شماره ۲۲۹: سر می کند همیشه فدا بهر یار شمع

شماره ۲۳۰: گر نه در دل مهر آن روی چو مه دارد چراغ

شماره ۲۳۱: گشت محرم در حریم وصل جانانم چراغ

شماره ۲۳۲: به خود نگذاشتم دامان آن چابک‌سوار از کف

شماره ۲۳۳: قد کشیدی دیده ام تیر بلا را شد هدف

شماره ۲۳۴: گر ترا هست دلا در ره غم میل رفیق

شماره ۲۳۵: باغ حسن از گل رخسار تو دارد رونق

شماره ۲۳۶: در ره عشق بتانست رفیقم توفیق

شماره ۲۳۷: یارست فارغ از من و من بی قرار عشق

شماره ۲۳۸: بود درد دل از سودای عشقت حاصل عاشق

شماره ۲۳۹: ما را ز وصل دوست جدا می کند فلک

شماره ۲۴۰: کرد از خون جگر چرخ تنم را نمناک

شماره ۲۴۱: ای از تو بی دلان را درمان درد حاصل

شماره ۲۴۲: نه چندان است مرا در غم هجران تو حال

شماره ۲۴۳: ز حد گذشت بدور تو بی قراری دل

شماره ۲۴۴: ای دل از دیده فزون دیده ز دل سوی تو مایل

شماره ۲۴۵: متصل دارد سر سودای ابروی تو دل

شماره ۲۴۶: بطرف طره دستار زیبی بست یار از گل

شماره ۲۴۷: شب عیدست چندانی امان ای عمر مستعجل

شماره ۲۴۸: مه من از تو غم بی حساب دارد دل

شماره ۲۴۹: زبان مرغ می داند مگر گل

شماره ۲۵۰: تا خط سبز تو پیدا شده بر عارض آل

شماره ۲۵۱: ناوکت پیراهنی پوشاند از خون بر تنم

شماره ۲۵۲: ندیده کام دل از کوی آن سیمین بدن رفتم

شماره ۲۵۳: من که بی‌لاله‌رخی ساکن گلخن شده‌ام

شماره ۲۵۴: منم که بی‌تو گرفتار صد بلا شده‌ام

شماره ۲۵۵: بسی بی داد در عشق از بتان سیمتن دیدم

شماره ۲۵۶: نفسی نیست تمنای تو بیرون ز سرم

شماره ۲۵۷: بسی تاب از غم آن گیسوان پرشکن دیدم

شماره ۲۵۸: نه مژگانست کز خونابه دل لاله‌گون کردم

شماره ۲۵۹: نه از تیری که بر دل می‌زنی چندین فغان دارم

شماره ۲۶۰: اگر میرم نخواهد کم شد آب چشم نمناکم

شماره ۲۶۱: نه آنچنان شده محو خیال آن دهنم

شماره ۲۶۲: در هستی بقفل نیستی بر خود چنان بستم

شماره ۲۶۳: به عزم طوف خاک درگهت از دیده پا کردم

شماره ۲۶۴: رحم بر زاری من یار ندارد چه کنم

شماره ۲۶۵: جان را به لعل چون شکرت تا سپرده‌ام

شماره ۲۶۶: چنان در دوستی دل بسته آن قد دلجویم

شماره ۲۶۷: به دل مهر تو کردم نقش و چشم از غیر بر بستم

شماره ۲۶۸: به یک جام لبالب آنچنان کن ساقیا مستم

شماره ۲۶۹: گه جولان غبار انگیز از آن شد رخش جانانم

شماره ۲۷۰: درون خانه چشم آن صنم را تا در آوردم

شماره ۲۷۱: بنایی از حباب اشک چشم خون فشان کردم

شماره ۲۷۲: بی خط سبزت شبی هر جا که منزل داشتم

شماره ۲۷۳: عمریست ای پری که رخت را ندیده‌ایم

شماره ۲۷۴: آتشین رویی کز او چون شمع با چشم ترم

شماره ۲۷۵: بدیده سرمه از خاک راه یار می خواهم

شماره ۲۷۶: با هر که غیرتست نگاهی نکرده ایم

شماره ۲۷۷: خود را ز گریه شب همه شب غرق خون کنم

شماره ۲۷۸: بسته شد بر رشته جان موی گیسوی توام

شماره ۲۷۹: زین شکوه ها که دم بدم از یار می کنم

شماره ۲۸۰: هر لحظه صد جفا ز بلای تو می‌کشم

شماره ۲۸۱: نوخطان را دوست می‌دارد دل دیوانه‌ام

شماره ۲۸۲: چو میرم در هوایت کاشکی خاک درت گردم

شماره ۲۸۳: دمی بی‌سوز عشقت جان خود بر تن نمی‌خواهم

شماره ۲۸۴: عمریست روی دل از نکویی ندیده ایم

شماره ۲۸۵: ما نظر جز بر تبان سیمبر کم کرده‌ایم

شماره ۲۸۶: دوستان گوهر مقصود بدست آوردم

شماره ۲۸۷: آتشم من گلخنی باید که باشد منزلم

شماره ۲۸۸: ز آهم سوخت بی‌مهر رخت مه، دوش کوکب هم

شماره ۲۸۹: دایم تویی مقابل آیینه دلم

شماره ۲۹۰: داغ عشق صنم لاله عذاری دارم

شماره ۲۹۱: دمی مانند گردی گر جدا از خاک در گردم

شماره ۲۹۲: هرگز غم خرابی عالم نمی خوریم

شماره ۲۹۳: بدلبری سر و کاری درین دیار ندارم

شماره ۲۹۴: نمی‌خواهم به او درد دل صد پاره بنویسم

شماره ۲۹۵: یار بی جرم بشمشیر ستم می کشدم

شماره ۲۹۶: تا بوده ایم بی غم یازی نبوده ایم

شماره ۲۹۷: من بسربازی ز شمع مجلست کم نیستم

شماره ۲۹۸: سرو نازم نشد آگه ز نیازم چه کنم

شماره ۲۹۹: ما فراغ از غم بیش و کم عالم داریم

شماره ۳۰۰: می روم زین شهر و در دل مهر ماهی می برم

شماره ۳۰۱: می‌روم در سینه صد درد نهانی می‌برم

شماره ۳۰۲: از آن رو با تو من آیینه را همتا نمی‌بینم

شماره ۳۰۳: نسبت شمشاد با آن سرو قامت چون کنم

شماره ۳۰۴: روزگاری شد ز کویت درد سر کم کرده ایم

شماره ۳۰۵: دارم هوس کز خون دل خاک درش را گل کنم

شماره ۳۰۶: بیاد قد تو بر سینه هر الف که بریدم

شماره ۳۰۷: نیست در آیینه عکس آن صنم

شماره ۳۰۸: از او پرسید سر آن دهان را، من نمی‌دانم

شماره ۳۰۹: در دل زار غمی ز آن لب می گون دارم

شماره ۳۱۰: چو طفلان پیشه‌ای جز گریه در عالم نمی‌دانم

شماره ۳۱۱: باز در دل ز غم عشق ملالی دارم

شماره ۳۱۲: ز سیر سایه همراه تو ای مه رشک‌ها بردم

شماره ۳۱۳: گهی که در غم آن گل‌عذار می‌گریم

شماره ۳۱۴: در دل الم از غنچه خندان تو دارم

شماره ۳۱۵: گشت صد پاره بشمشیر جفای تو تنم

شماره ۳۱۶: دمی بی عشق خوبان پری رخسار چون باشم

شماره ۳۱۷: عهد کردم که دیگر بیهده کاری نکنم

شماره ۳۱۸: آزارها ز یار جفا کار می کشم

شماره ۳۱۹: گر چشم برخسار تو صد بار گشادم

شماره ۳۲۰: گهی که بر گل روی تو چشم تر بگشایم

شماره ۳۲۱: جفاکار است و خونریز آن بت بی‌درد می‌دانم

شماره ۳۲۲: چیست جرم من که باز از چشم یار افتاده‌ام

شماره ۳۲۳: پنهان غم دلم ز تو ای جان نمی کنم

شماره ۳۲۴: پیش او با ناله اظهار غم دل کرده‌ام

شماره ۳۲۵: ای شمع که شد سوخته عشق تو جانم

شماره ۳۲۶: ای لعل سخن گوی تو کام دل زارم

شماره ۳۲۷: ما ترک دیدن رخ زیبا نمی کنیم

شماره ۳۲۸: دل بصد عقد بجعد سر زلفت بستم

شماره ۳۲۹: چرا نگاه بدور رخت بماه کنم

شماره ۳۳۰: تا کی اسیر سلسله غم شود دلم

شماره ۳۳۱: نی همین سرگرم سودای بتان تنها منم

شماره ۳۳۲: گوش بر قول رقیبان بداندیش مکن

شماره ۳۳۳: اسیر دام زلفم کرده بر گرد سرگردان

شماره ۳۳۴: چشمی بگشا سوی من و زاری من بین

شماره ۳۳۵: به جان دور از تو ای شمع از غم شب‌های تارم من

شماره ۳۳۶: دوش در مجلس نگاری بود همزانوی من

شماره ۳۳۷: در غمم گر جان ز جسم ناتوان آید برون

شماره ۳۳۸: ای لاله رخ مرو دلم از هجر خون مکن

شماره ۳۳۹: می شود هر دم جنون ما ز ابرویت فزون

شماره ۳۴۰: نمی مردم از آن تیغی که زد آن سیمبر بر من

شماره ۳۴۱: داریم در زمانه بد طالع زبون

شماره ۳۴۲: تو نیز افکنده ای ، ای چرخ ، مهر خود به ماه من،

شماره ۳۴۳: شد چاک چاک سینه و از قطرهای خون

شماره ۳۴۴: درد دل ما را ز ره لطف دوا کن

شماره ۳۴۵: زین ندامت که نشد خاک درت مسکن من

شماره ۳۴۶: اگر چه نیست ترحم ترا بزاری من

شماره ۳۴۷: می نمایی رخ که خورشید جهان آراست این

شماره ۳۴۸: تا بدرد عشق جان از تن نمی آید برون

شماره ۳۴۹: غم لعل ترا در سینه جا کردم که جان است این

شماره ۳۵۰: شد آن گل چهره باز از خانه با عزم سفر بیرون

شماره ۳۵۱: نمی دانم چه بد کردم چرا رنجید یار از من

شماره ۳۵۲: زدی چو در دلم آتش مکش چو شعله سر از من

شماره ۳۵۳: ای دل از کار عشق عار مکن

شماره ۳۵۴: عاشقم جز عاشقی کاری نمی‌آید ز من

شماره ۳۵۵: چو شمع ز آتش دل اضطراب دارم من

شماره ۳۵۶: حباب نیست ز خون گرد دیده تر من

شماره ۳۵۷: شد واقف از خیال من آن مه بحال من

شماره ۳۵۸: ای بر فراز مسند عزت مکان تو

شماره ۳۵۹: ای بر فراز چرخ برین بارگاه تو

شماره ۳۶۰: سرم را درد بر بالین محنت سود دور از تو

شماره ۳۶۱: کرد ناصح منع من از گریه بی رخسار او

شماره ۳۶۲: دل که پنهان است شوق لعل محبوبان درو

شماره ۳۶۳: نمی خواهم که گوید هیچ کس احوال من با او

شماره ۳۶۴: اگر بگذشت مجنون من بماندم یادگار او

شماره ۳۶۵: شد درون سینه دل دیوانه از سودای او

شماره ۳۶۶: ز فلک می گذرد آه و فغانم بی تو

شماره ۳۶۷: ز درد دل سختی از زبان من بشنو

شماره ۳۶۸: ای مست غافل از من و خونین جگر مشو

شماره ۳۶۹: از آن دو پاره بانگشت معجزت شد ماه

شماره ۳۷۰: دی شنیدم جانب گلشن گذار افکنده ای

شماره ۳۷۱: شد دلم صد پاره و چون لاله بر هر پاره‌ای

شماره ۳۷۲: شانه ای گل بخم طره طرار منه

شماره ۳۷۳: سرم خاکیست بعد از رفتنت در رهگذر مانده

شماره ۳۷۴: با منی اما چه حاصل سوی من مایل نه‌ای

شماره ۳۷۵: ما را هلاک غمزه خونریز کرده ای

شماره ۳۷۶: قد برافراخته آفت جانی شده ای

شماره ۳۷۷: به دردم یارب آن بی‌درد درمان می‌کند یا نه

شماره ۳۷۸: من چه کردم که مرا از نظر انداخته

شماره ۳۷۹: غیر از درت پناه نداریم یا نبی

شماره ۳۸۰: ای که تا یار منی در پی آزار منی

شماره ۳۸۱: نه چندانم ضعیف از دوری خورشید رخساری

شماره ۳۸۲: بهست گور و کفن از قبا و پیرهنی

شماره ۳۸۳: پی ماتم میان انجمن ای ماه جا کردی

شماره ۳۸۴: در دیده نور در تن جان عزیز مایی

شماره ۳۸۵: مرا ای سایه در دشت جنون عمریست همراهی

شماره ۳۸۶: ورد منست نام تو یا مرتضی علی

شماره ۳۸۷: گر خدنگ غمزه را زین سان دمادم می‌زنی

شماره ۳۸۸: یارب آن بی درد را در دل ز عشق افکن غمی

شماره ۳۸۹: ای دل ز خویش بگذر گر میل یار داری

شماره ۳۹۰: از پری رویان بدل بردن همین مایل تویی

شماره ۳۹۱: چو شمعم سوخت دل بر یاد بزم مجلس آرایی

شماره ۳۹۲: نمودی لطف پیشم آمدی کردی ستم رفتی

شماره ۳۹۳: بی غرض در هستیم آتش نزد شوق گلی

شماره ۳۹۴: به یاد خاک درش گرچه ای سرشک دویدی

شماره ۳۹۵: ما چه کردیم چه گفتیم چه دیدی چه شنیدی

شماره ۳۹۶: دلا آن به که چون با خوب رویان همنشین باشی

شماره ۳۹۷: در کبودی فلک چون مه من نیست مهی

شماره ۳۹۸: نمود در دلم از آتش درون شرری

شماره ۳۹۹: مه من بی خبر از حال دل شیدایی

شماره ۴۰۰: نمی آید ز تو ای سایه چو من دشت پیمایی

شماره ۴۰۱: رحمی باسیران شب تار نداری

شماره ۴۰۲: سال و مهم بر زبان روز و شبم در دلی

شماره ۴۰۳: مراست هر طرف از سیل اشک دریایی

شماره ۴۰۴: از شرم رخت منزل یوسف شده چاهی

شماره ۴۰۵: چند ای چرخ مرا زار و زبون می سازی

شماره ۴۰۶: هرگز نظر به بی سر و پایی نمی کنی

شماره ۴۰۷: چند ای دل نامه وصف بتان املا کنی

شماره ۴۰۸: بر آن شدی که باهل وفا جفا نکنی

شماره ۴۰۹: نپرسد از من بی کس درین دیار کسی

شماره ۴۱۰: ای لعل تو آب زندگانی