حرف آخر قافیه

شماره ۱: بالله که یکی از خود بخودآ

شماره ۲: نهان در خاک کن ما و توئی را

شماره ۳: جوهر قدسی، نهفته رخ در آب و گل چرا

شماره ۴: هرشب من و دل تا سحر در گوشه ویرانه‌ها

شماره ۵: سالها بر کف گرفتم سبحه صد دانه را

شماره ۶: محو آن روی پریواریم ما

شماره ۷: بربسته دست جور فلک پای اگر مرا

شماره ۸: ای عشق گرفتی سخت ناگاه دهان ما را

شماره ۹: کرد چرخ دورو، دو موی مرا

شماره ۱۰: روز و شب در حسرت و اندوه تیماری چرا

شماره ۱۱: دل دیوانه بدر شد سحر از خانه ما

شماره ۱۲: فکر و اندیشه بیهوده چرا

شماره ۱۳: میبرد خیل غم اسیر مرا

شماره ۱۴: شیخنا تا کی گران‌تر می‌کنی عمامه را

شماره ۱۵: بحر اندیشه فرو برده بیک بار مرا

شماره ۱۶: ای برده دل ما و سپرده دل خود را

شماره ۱۷: امشب آن ترک وعده داده مرا

شماره ۱۸: از عقل، عشق کرده عجب بی خبر مرا

شماره ۱۹: صافی آبست ز آبگینه هویدا

شماره ۲۰: چه شده باز چه افتاده مرا

شماره ۲۱: خیل انده ز جای برد مرا

شماره ۲۲: یارب بدست ما که داد امشب گریبان ترا

شماره ۲۳: ایکه کشتی ز انتظار مرا

شماره ۲۴: خریدستی بهیچ ایخواجه ما را

شماره ۲۵: مده بغمزه اجازت دو چشم جادو را

شماره ۲۶: چون ترک جنک جوی من از در در آیدا

شماره ۲۷: آنکو سرشت مهر تو اندر سرشت ما

شماره ۲۸: پر کن از خم می کدوی مرا

شماره ۲۹: من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب

شماره ۳۰: ایدو زلفت سپاه بی ترتیب

شماره ۳۱: چشم تو امشب شده مست از شراب

شماره ۳۲: برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب

شماره ۳۳: ایکه گوئی شاه خوبانرا وفائی نیست، هست

شماره ۳۴: در کوی عشقبازی ننگ است و نام نیست

شماره ۳۵: بندگی درکوی عشق از پادشائی خوشتر است

شماره ۳۶: نیمه رفت از شب اکنون هیچکس بیدار نیست

شماره ۳۷: خوبی بخوش اندامی و سیمین ذقنی نیست

شماره ۳۸: بزم عشرت بژاژخائی نیست

شماره ۳۹: زردی برگ خزان عکس رخ زرد من است

شماره ۴۰: بندگی بر در مردان خدا دین من است

شماره ۴۱: این کیست چنین ستاده سرمست

شماره ۴۲: در سلسله عشق که بگسیختنی نیست

شماره ۴۳: بیا زاهد مزن دم زین خرافات

شماره ۴۴: صوفی امروز مگرمست زجامی دگر است

شماره ۴۵: ملک تسلیم و رضا دولت درویشان است

شماره ۴۶: در ره عشق نامرادی نیست

شماره ۴۷: چهر حق را جلوه اندر کعبه و میخانه نیست

شماره ۴۸: ما را بشیخ شهر سوال و جواب نیست

شماره ۴۹: در مدرسه علم و عمل آموختنی نیست

شماره ۵۰: دوش با یک جام می ساقی خرابم کرده است

شماره ۵۱: هر چه پوئی جز ره حق باطل است

شماره ۵۲: قسم تو اگر بیش بود کم شدنی نیست

شماره ۵۳: بشکست اگر جام سر سنگ سلامت

شماره ۵۴: این کیست که او پرده ز رخسار کشیده است

شماره ۵۵: ذوق عارف دگر و مشرب عامی دگراست

شماره ۵۶: بر لبم گوش نه که بانگ نی است

شماره ۵۷: تسبیح تو ایشیخ که صد دانه تمام است

شماره ۵۸: از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست

شماره ۵۹: اگنون که گذشته ز شب تیره دو پاس است

شماره ۶۰: تو را آئینه محتاج حلب نیست

شماره ۶۱: شیخ و زاهد دوش اگر منع از شرابم کرده است

شماره ۶۲: مطرب امروز مگر نغمه سرائی دگر است

شماره ۶۳: ای مغبچه کو ره خرابات

شماره ۶۴: از هیچ دری حاجت درویش روا نیست

شماره ۶۵: خانه گه تاریک و گاهی روشن است

شماره ۶۶: هر سر که بسودای طلب باختنی نیست

شماره ۶۷: امروز جمال تو طرح دگر افتاده است

شماره ۶۸: یک امشبی که توئی در برابرم سرمست

شماره ۶۹: سلیمان را جز این تن اهرمن نیست

شماره ۷۰: این خرمن هستی که بجز سوختنی نیست

شماره ۷۱: فلک از سینه ما دود آهی است

شماره ۷۲: کار ما باز مشکل افتاده است

شماره ۷۳: این نفس بداندیش بفرمان شدنی نیست

شماره ۷۴: از شیخ بپرسید گر از اهل کتاب است

شماره ۷۵: با دوستان ثشسته چه جای ملامت است

شماره ۷۶: در میان عاشق و معشوق رازی دیگر است

شماره ۷۷: شکسته زلف یکی ترک مست یار منست

شماره ۷۸: در حجاب خرقه و دستار، مستی خوشتر است

شماره ۷۹: در محفل اغیار همه غنج و دلال است

شماره ۸۰: این خانه که پیوسته در او جوش و خروش است

شماره ۸۱: دلم در سینه چون ساغر بجوش است

شماره ۸۲: ما روی بمیخانه و زاهد بحجاز است

شماره ۸۳: آب بودم صحبت آذر گلابم کرده است

شماره ۸۴: شه وجود عجب قاصدی فرستاده است

شماره ۸۵: دستار تو ای شیخ که صد حلقه فزون است

شماره ۸۶: بکیش زاهدان گرمی حرام است

شماره ۸۷: زمامم در کف پیری فقیر است

شماره ۸۸: من که بی پیمانه مستم حاجت پیمانه نیست

شماره ۸۹: چون باده بجام است همه کار بکام است

شماره ۹۰: گر خدای سپهر یار من است

شماره ۹۱: دل عاشق که نازکتر زجام است

شماره ۹۲: دوستان نوبت سپیده دم است

شماره ۹۳: ایخواجه شنیدم که لبت کان نبات است

شماره ۹۴: شد وقت سحر چشم تو تا چند بخواب است

شماره ۹۵: آن جامه بر آن بدن چه زیباست

شماره ۹۶: عشق است که اندر دو جهان راه نجات است

شماره ۹۷: کس نیست که از لعل تو دشنام شنیده است

شماره ۹۸: از زلف سیاهت که همه چین و شکنج است

شماره ۹۹: نوبت عشرت است و وقت صبوح

شماره ۱۰۰: تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ

شماره ۱۰۱: قدم بگذار و از ما بگذر ای شیخ

شماره ۱۰۲: روز بحث از رساله دارد شیخ

شماره ۱۰۳: بکوی میفروشم بار دادند

شماره ۱۰۴: شیخ است و حلقه بر در خمار میزند

شماره ۱۰۵: بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند

شماره ۱۰۶: دو چشم مست تو کز خواب ناز برخیزد

شماره ۱۰۷: دیشب مغی از خانه خمار برآمد

شماره ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند

شماره ۱۰۹: زاهدی از صومعه بیزار شد

شماره ۱۱۰: افسانه بد مستی ما دوش سمر شد

شماره ۱۱۱: تا می بکیش زاهد و مفتی حرام شد

شماره ۱۱۲: شیخناشب تا سحر مست و خراب از باده بود

شماره ۱۱۳: موج زد اشکی و ما را آب برد

شماره ۱۱۴: دم زد لبی از شکوه، نیش نام نهادند

شماره ۱۱۵: در ازل باده کشان چون گل پیمانه زدند

شماره ۱۱۶: شیخنا افتان و خیزان بر در میخانه بود

شماره ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری شود

شماره ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند

شماره ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد

شماره ۱۲۰: کاووس کیانی که کی‌اش نام نهادند

شماره ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود

شماره ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد

شماره ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دانه بود

شماره ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی کند

شماره ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند

شماره ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم کنند

شماره ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند

شماره ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد

شماره ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود

شماره ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر نبود

شماره ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد

شماره ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد

شماره ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید

شماره ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید

شماره ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند

شماره ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند

شماره ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد

شماره ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود

شماره ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود

شماره ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد

شماره ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بود

شماره ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گفته‌اند

شماره ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند

شماره ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود

شماره ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه نبود

شماره ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه بود

شماره ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند

شماره ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد

شماره ۱۴۹: این سنگ جز به لطف تو گوهر نمی‌شود

شماره ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند

شماره ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد

شماره ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد

شماره ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید

شماره ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد

شماره ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد

شماره ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد

شماره ۱۵۷: هردم بشارت‌های دل از هاتف جان می‌رسد

شماره ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد

شماره ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه بود

شماره ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد

شماره ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد

شماره ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود

شماره ۱۶۳: هردم بشارت‌های جان، از هاتف دل می‌رسد

شماره ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد

شماره ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد

شماره ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد

شماره ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد

شماره ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود

شماره ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود

شماره ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند

شماره ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد

شماره ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد

شماره ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود

شماره ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود

شماره ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود

شماره ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد

شماره ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد

شماره ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد

شماره ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو چند

شماره ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد

شماره ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند

شماره ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد

شماره ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کرد

شماره ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار

شماره ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار

شماره ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر

شماره ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار

شماره ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دور

شماره ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر

شماره ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا بسحر

شماره ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر

شماره ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز

شماره ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز

شماره ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز

شماره ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز

شماره ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال این است و بس

شماره ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس

شماره ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس

شماره ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان باش

شماره ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی خویش

شماره ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پیش

شماره ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش

شماره ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش

شماره ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش

شماره ۲۰۵: تو خواجه‌ای و منت چون غلام حلقه‌به‌گوش

شماره ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش

شماره ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام عشق

شماره ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق

شماره ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق

شماره ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق

شماره ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک

شماره ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال

شماره ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل

شماره ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل

شماره ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو عسل

شماره ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل

شماره ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل

شماره ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خال

شماره ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تنم

شماره ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال

شماره ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم

شماره ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم

شماره ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم

شماره ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم

شماره ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم

شماره ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم

شماره ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم

شماره ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه‌ایم

شماره ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم

شماره ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را

شماره ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم *(منتسب به چند نفر)

شماره ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم

شماره ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم

شماره ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم

شماره ۲۳۵ - درباره منزل خود در رود کنگ: در رود کنگ دره تنگی گرفته‌ایم

شماره ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم

شماره ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بیداری زنیم

شماره ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم

شماره ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام

شماره ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم

شماره ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم

شماره ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم

شماره ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر کنم

شماره ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو دارم

شماره ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم

شماره ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ایم

شماره ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم

شماره ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ایم

شماره ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم

شماره ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدیم

شماره ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم

شماره ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم

شماره ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم

شماره ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم

شماره ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم

شماره ۲۵۶: ز آبادی به ویرانی رسیدیم

شماره ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم

شماره ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم

شماره ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم

شماره ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم

شماره ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین قدمیم

شماره ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم

شماره ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم

شماره ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم

شماره ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم

شماره ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم

شماره ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری کنیم

شماره ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام

شماره ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم

شماره ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم

شماره ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تو را سیر ندیدیم

شماره ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم

شماره ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم

شماره ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم

شماره ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم

شماره ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مستیم

شماره ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم

شماره ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم

شماره ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم

شماره ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم

شماره ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم

شماره ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدیم

شماره ۲۸۳: دیوانه‌ام دیوانه‌ام

شماره ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم

شماره ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم

شماره ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم

شماره ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم

شماره ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان

شماره ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن

شماره ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسانه کن

شماره ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن

شماره ۲۹۲: جان و تن را به عشق سودا کن

شماره ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من

شماره ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن

شماره ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن

شماره ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان

شماره ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان

شماره ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مکن

شماره ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان

شماره ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن

شماره ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین

شماره ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان

شماره ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون

شماره ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران

شماره ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من

شماره ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من

شماره ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن

شماره ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن

شماره ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من

شماره ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون

شماره ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بکن

شماره ۳۱۲: امروز امیر در میخانه تویی تو

شماره ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگو

شماره ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو

شماره ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده

شماره ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده

شماره ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره

شماره ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده

شماره ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه

شماره ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری

شماره ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی

شماره ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی

شماره ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی

شماره ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی

شماره ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی

شماره ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی داری

شماره ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی

شماره ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی

شماره ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی

شماره ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری

شماره ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کنی

شماره ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی

شماره ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی

شماره ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید همی

شماره ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی

شماره ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری

شماره ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری

شماره ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی

شماره ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی

شماره ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای

شماره ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی

شماره ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی

شماره ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری

شماره ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی

شماره ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا داری

شماره ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی

شماره ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی

شماره ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی

شماره ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی

شماره ۳۵۰: به جان دشمن به غیر تن نداری

شماره ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی

شماره ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی

شماره ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای

شماره ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری

شماره ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی

شماره ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی

شماره ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی