من پرستار روی و موی توام
بنده بندگان کوی توام
تلخگو باش و ترش روی که من
بنده تلخ و ترش روی توام
خواه بر خاک ریز و خواه بنوش
من چه آبم که در سبوی توام
تو حدیدی و من چو مقناطیس
که بهر سو روم بسوی توام
نکنم روی دل بسوی عدوت
گر کنم نیز من عدوی توام
تو چه بحری و من چه جوی روان
که سرا پا بجستجوی توام
تو چه مهری و من چو حربایم
زانکه همواره روبروی توام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر احساس عمیق عشق و وابستگی را در قالب تصاویری زیبا و شاعرانه بیان می‌کند. شاعر خود را به عنوان پرستار و بنده معشوق معرفی می‌کند و به ارتباط عمیق و ناگسستنی خود با او اشاره می‌کند. او به تلخی‌ها و سختی‌ها نیز اشاره می‌کند و بیانگر این است که حتی با وجود این مشکلات، همچنان به سوی معشوق خود می‌گراید. همچنین، شاعر خود را مانند جوی آب می‌داند که همیشه به دنبال دریا (معشوق) است و نشان می‌دهد که زندگی‌اش در جستجوی عشق و زیبایی معشوق سپری می‌شود.
هوش مصنوعی: من خدمتگزار چهره و موهای تو هستم و به نوعی بنده افرادی هستم که در کوی تو زندگی می‌کنند.
هوش مصنوعی: سخت‌گیر و عبوس باش، چون من خودش را در مقابل تلخی و عبوسیت تو قرار داده‌ام.
هوش مصنوعی: هر طور که می‌خواهی با من رفتار کن، چه به من بی‌احترامی کنی و مرا بر زمین بریزی، و چه با مهربانی مرا بنوشی، من هیچ اهمیتی ندارم، چون در نهایت من جزء وجود تو هستم.
هوش مصنوعی: تو مانند یک آهنربا هستی و من چون ذره‌ای که به سمت تو جذب می‌شود، هر کجا که بروم، باز هم به سمت تو می‌آیم.
هوش مصنوعی: اگر به سمت دشمن تو نروم، به این خاطر است که خودم نیز دشمن تو هستم.
هوش مصنوعی: تو مانند دریایی وسیع هستی و من همچون جویباری کوچک که به دنبال تو می‌گردم.
هوش مصنوعی: تو چقدر محبت داری و من مثل یک گربه وحشی هستم، زیرا همیشه در مقابل تو قرار دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
من که سلمانِ مهر جوی توام
من که حسّان مدح گوی توام
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.