گنجور

 
میرزا حبیب خراسانی
میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات »

شمارهٔ ۱۵۶

بنده گر سر بر آستان باشد

به اگر سر بر آسمان باشد

یک نفس با رضای حق بودن

بهتر از عمر جاودان باشد

هر که در بندگی سپارد جان

شاه عشق است و شه نشان باشد

در ره دین خلاف نفس و هوا

مرد را سنگ امتحان باشد

زشت زشت است، نیکوئی نیکوست

تا فلک بود و تا جهان باشد

بد و نیک از دلیل راه بپرس

هر چه گفت او چنان، چنان باشد

هر که از جان بمرد، تن گردد

هر که از تن بمرد، جان باشد

دل بدست هوا چو بیتی دان

که در او دزد پاسبان باشد