بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را
زنیم بوسه بلعل تو تا بخون آریم
هزار خون تو بگردن گرفته ای، ما دست
بحیرتیم که در گردن تو چون آریم
بچشم نرگس اگر سوی ما چمن نگرد
زبان سوسن او از قفا برون آریم
گرفت لاله قدح، گل گشاده لب بفرح
بیا که باده گلرنگ لاله گون آریم
کنونکه زلف تو سر حلقه مجانین است
سزد که سر همه در حلقه جنون آریم
اگر بشادی عالم غم حبیب حساب
کنند، خلق کم آرند و ما فزون آریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به عشق و دلدادگی اشاره می‌کند. او از درد و رنجی که به خاطر معشوق به او رسیده شکایت دارد و با کلماتی زیبا و تصاویری شاعرانه، احساسات خود را بیان می‌کند. شاعر می‌گوید که با عشق معشوق، اگرچه در عذاب است، اما بوسه‌هایش می‌تواند زندگی را به او برگرداند. او به زیبایی معشوق، از جمله چشمان نرگس و زلف‌هایش، اشاره کرده و می‌خواهد که این عشق به جنون منجر شود. در نهایت، او به شادی و غم عشق نیز می‌پردازد و می‌گوید اگر مردم به شادی‌های دنیوی توجه کنند، عشق او و معشوقش همچنان بیشتر و بیشتر می‌شود.
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه دل ما را به درد آورده‌ای، ما هم لبان تو را می‌بوسیم تا دوباره آن درد را به یاد آوریم.
هوش مصنوعی: تو مسئول هزاران گناه و خطا هستی، اما ما در حیرت هستیم که چگونه باید این بار سنگین را بر دوش تو بگذاریم.
هوش مصنوعی: اگر چشم نرگس به سمت ما نباشد، ما از پشت، زبان سوسن را بیرون می‌آوریم.
هوش مصنوعی: لاله جام را گرفت و گل لبخند زد. بیا که با هم شراب رنگین لاله‌گون بیاوریم و شاد باشیم.
هوش مصنوعی: هم‌اکنون که موهای تو به نماد دیوانگی تبدیل شده‌اند، شایسته است که همه ما خود را در این دیوانگی غرق کنیم.
هوش مصنوعی: اگر خوشی‌های دنیا را با غم عزیزان محاسبه کنیم، مردم کم خواهند آورد، اما ما زیاد داریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.