دمبدم عمر میرود بر باد
باده خور باده هر چه باداباد
دیدی آخر که خواجه مرد و نبرد
آنچه در عمر خود نخورد و نداد
خود بخور یا بده و گر نه بنه
تا خورد دشمنت بروز مباد
خیمه چرخرا حبابی گیر
نیمه بر آب و نیمه ای بر باد
خانه ای سخت سست بنیاد است
کش بر آب و هوا بود بنیاد
نکته ای گویمت ز گردش چرخ
دارم این نکته را ز پیری یاد
هر که زاده است باز خواهد مرد
هر که مرده است باز خواهد زاد
دل بر این کاخ زرنگار مبند
که بسی چون من و تو دارد یاد
دادگر نیست در جهان ورنه
میزدم از جفای گردون داد
وه چه خوش گفت مردک دانا
کافرین بر روان دانا باد
گر نباشی بسان نخل کریم
باش باری بمثل سرو آزاد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوع گذر عمر و ناپایداری زندگی پرداخته است. شاعر به ما یادآوری می‌کند که عمر ما به سرعت در حال گذر است و مهم است که از زندگی بهره‌برداری کنیم. او به این نکته اشاره می‌کند که انسان‌ها در نهایت مردنی هستند و نباید به دنیا و زرق و برق آن دل ببندیم، چون همه چیز زودگذر است. همچنین به این موضوع اشاره می‌شود که اگر خوشی یا خوشبختی نمی‌چشیم، باید آن را به دیگران بدهیم و از آن لذت ببریم. در نهایت، شاعر به اهمیت پذیرش واقعیت مرگ و ناپایداری زندگی اشاره می‌کند و از ما می‌خواهد که مانند درختی شکست‌ناپذیر و آزاد زندگی کنیم.
هوش مصنوعی: هر لحظه عمر انسان در حال گذر است، پس باده بنوش و از زندگی لذت ببر، هرچه پیش آید، پیش آید.
هوش مصنوعی: در نهایت مشاهده کردی که انسان ثروتمند فوت کرد و هیچ‌کدام از آنچه در طول زندگی‌اش نه خورد و نه بخشید، با خود نبرد.
هوش مصنوعی: یا خودت از زندگی لذت ببر و یا به دیگران اجازه بده تا از آن استفاده کنند، وگرنه اگر همین‌طور بی‌توجه باشی، ممکن است در نهایت دشمنانت از چیزی که برای توست بهره‌برداری کنند.
هوش مصنوعی: خیمه آسمان را همچون حبابی تصور کن که نیمی از آن روی آب و نیمی دیگر بر روی باد قرار دارد.
هوش مصنوعی: خانه‌ای که بر پایه‌های محکم و استواری ساخته نشده، مانند بنایی است که بر آب و هوا بنا شده باشد و همواره در خطر ناپایداری است.
هوش مصنوعی: می‌خواهم نکته‌ای را به تو بگویم که از چرخش زمان و همچنین از تجربه‌های پیری آموخته‌ام.
هوش مصنوعی: هر کس که به دنیا آمده، روزی خواهد مرد و هر کس که مرده است، دوباره به زندگی خواهد آمد.
هوش مصنوعی: به قلبت اجازه نده که به این کاخ زرین وابسته شود، چون خیلی‌ها مانند تو و من خاطرات و دردها دارند.
هوش مصنوعی: در این دنیا انصاف و دادگری وجود ندارد؛ وگرنه من به خاطر ظلم و بی‌عدالتی جهان، صدای فریاد و اعتراضم را بلند می‌کردم.
هوش مصنوعی: این مرد دانا به خوبی بیان کرده است که انسان‌های آگاه و فهمیده از حقیقت‌های زندگی بهره‌مند هستند.
هوش مصنوعی: اگر مثل نخل باصفا نباشی، لااقل مانند سرو بلند و آزاد زندگی کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شاد زی با سیاه‌چشمان، شاد
که جهان نیست جز فسانه و باد
ز آمده شادمان بباید بود
وز گذشته نکرد باید یاد
من و آن جعدموی غالیه‌بوی
[...]
هر که بود از یمین دولت شاد
دل بمهر جمال ملت داد
هر که او حق نعمتش بشناخت
میر مارا نوید خدمت داد
طاعت آن ملک بجا آورد
[...]
پادشاهی برفت پاک سرشت
پادشاهی نشست حورنژاد
از برفته همه جهان غمگین
وز نشسته همه جهان دلشاد
گر چراغی ز پیشِ ما برداشت
[...]
آن شنیدی که حیدر کرار
کافران کشت و قلعه ها بگشاد
تا نداد او دو قرص نان جوین
هفده آیت خداش نفرستاد
روزگاریست سخت بی فریاد
کس گرفتار روزگار مباد
شیر بینم شده متابع رنگ
باز بینم شده مسخر خاد
نه به جز سوسن ایچ آزادست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.