حرف آخر قافیه

شماره ۱ بود که درگذرند از گناهکاری ما

شماره ۲ به سر دارم هوای سجده خاک آستانی را

شماره ۳ رخت ای ماهرخ ماهست ماه دلفریب اما

شماره ۴ اگر بودی اثر فریاد ما را

شماره ۵ با غیر دیدم آن صنم سیم ساق را

شماره ۶ شب هجران همه دیدند یاران حال زارم را

شماره ۷ ای روی نکرده سوی دل‌ها

شماره ۸ کجا میل گلستان است ما را

شماره ۹ جفاکاری چه می دانی تو یارا

شماره ۱۰ ای دلبری کز دلبران همتا نمی‌بینم تو را

شماره ۱۱ برد آن نامسلمان گر دل و جان اینچنین ما را

شماره ۱۲ هستم ز کوی آن بت گل پیرهن جدا

شماره ۱۳ تا کی خبر ز روز سفر می دهی مرا

شماره ۱۴ راضیم هر چه می داری به این خواری مرا

شماره ۱۵ از بهر یار دیده به کار است بس مرا

شماره ۱۶ از آن مژگان تر جاروب کردم آستانش را

شماره ۱۷ حیف از تو ای پری که شوی یار با رقیب

شماره ۱۸ تا ماه رسیده آهم امشب

شماره ۱۹ اهل وطن بهم همه یارند و من غریب

شماره ۲۰ ای به زیبائی رخت چون آفتاب

شماره ۲۱ بود اگر با قد موزون آفتاب

شماره ۲۲ گر نیست به یاران ز وفا یار مصاحب

شماره ۲۳ آن را که نیست آگهی اصلا ز سر غیب

شماره ۲۴ در موسمی که خیمه زند در چمن سحاب

شماره ۲۵ طغیان چو کرد عشق به دل فکر خانه نیست

شماره ۲۶ گلستان خرم است و گل ببار است

شماره ۲۷ نگار من عجب زیبا نگاری است

شماره ۲۸ نگار من چو تو زیبا نگار بسیار است

شماره ۲۹ مر مکش که ترا می کنند خلق ملامت

شماره ۳۰ تو را میخانه ای بت تا مقام است

شماره ۳۱ از هر رهی که دیده ام آن مه گذشته است

شماره ۳۲ نه ماه من ز پری رسم دلبری آموخت

شماره ۳۳ این چین فکنده در جبین کیست

شماره ۳۴ بعد عمری کاری پسر می بینمت

شماره ۳۵ مرا تا جان بجسم ناتوان است

شماره ۳۶ به من هر کار آن پرکار کرده است

شماره ۳۷ به تن تا جان غم فرسود من هست

شماره ۳۸ گر رفت جان و جسمم شد خاک آستانت

شماره ۳۹ درد من از تو دوا گشت نگشت

شماره ۴۰ با آنکه وفادارتر از من دگری نیست

شماره ۴۱ تا دست می دهد می و معشوق می پرست

شماره ۴۲ همین نه در دل من صبر دلستان نگذاشت

شماره ۴۳ عاشق مگو که عاقل و فرزانه خوشتر است

شماره ۴۴ یار اگر بیگانه از اغیار باشد خوشتر است

شماره ۴۵ چشم من پنهان ز چشم مردمان می‌خواهمت

شماره ۴۶ زاهد به جرم مستی عشقم شتاب چیست

شماره ۴۷ جانم ز تن درآمد و در سر هوای تست

شماره ۴۸ تو گر خون ریزیم ممنونم ای دوست

شماره ۴۹ بود هر درد را درمان شکی نیست

شماره ۵۰ بی قرارم از فراق یار یار من کجاست

شماره ۵۱ جز جفاکار تو با من ز جفا کاری نیست

شماره ۵۲ صد جفا بر دلم از یار جفاکاری هست

شماره ۵۳ به جان و دل مرا پیوند از آن است

شماره ۵۴ آنکه از عار به یاران نشود یار اینست

شماره ۵۵ آن را که به کف سیمی و در دست زری نیست

شماره ۵۶ ز خلق تا اثر و از جهان نشانی هست

شماره ۵۷ نه روی گل چو روی دل آرای دلبر است

شماره ۵۸ منم که مهره بخت مرا گشادی نیست

شماره ۵۹ برده دل از من پری‌رویی نمی‌گویم که کیست

شماره ۶۰ کسی چون تو بلا هرگز ندیده است

شماره ۶۱ دیدن آن سرو نازم آرزوست

شماره ۶۲ کار من مهر تو و پیشه تو کین منست

شماره ۶۳ با کوی یار روضه ی دارالقرار چیست

شماره ۶۴ بهر تو مرا پیشکشی جز دل و جان نیست

شماره ۶۵ بیمار درد را که دوا درد دیگر است

شماره ۶۶ فصل گل شد سیر باغ و بوستانم آرزوست

شماره ۶۷ ماهی تو و جات طرف بامت

شماره ۶۸ دریغ یار عزیزم که از وفا عاری است

شماره ۶۹ چنان گشته کامم ز ایام تلخ

شماره ۷۰ کی به حسن آن که پریچهره و مهوش باشد

شماره ۷۱ چه باشد گر ترا ویرانه ی من خانه ای باشد

شماره ۷۲ مرا در جسم تا جان آفریدند

شماره ۷۳ هر کس به ره وفا نشیند

شماره ۷۴ دلدار من به زاری اگر یار من شود

شماره ۷۵ با غیر یار ترسم اگر یار من شود

شماره ۷۶ نه خود با من جفا آن بی وفا کرد

شماره ۷۷ چه می در جام من پیر مغان کرد

شماره ۷۸ به من یارم سر یاری ندارد

شماره ۷۹ غمش جا در دلم تنها ندارد

شماره ۸۰ به دل هر کس غم جانان ندارد

شماره ۸۱ مرا دیوانه آن جانانه دارد

شماره ۸۲ به عالم شادمان رندی زید کز هر غمی خندد

شماره ۸۳ مرا خاطر از آن بی غم نباشد

شماره ۸۴ از برم ای نگار حور نژاد

شماره ۸۵ تا کی ای زیبا صنم تا چند ای حوری نژاد

شماره ۸۶ مرا به باده کشی کاش آنکه عیب کند

شماره ۸۷ هر که یک لحظه حدیث غم من گوش کند

شماره ۸۸ نمی خواهی دلم چون شاد [و] می خواهی غمین باشد

شماره ۸۹ زین پریشانان مکش دامن که حیران تواند

شماره ۹۰ ترک تو چون ز دل کسی ای دلستان کند

شماره ۹۱ دلش دادم که با او همدم و هم خانه خواهم شد

شماره ۹۲ گر چرخ فلک با همه کس جور و جفا کرد

شماره ۹۳ خوش آنکه شب غمم سر آید

شماره ۹۴ فغان که مدعیان از منت جدا کردند

شماره ۹۵ دلم به وصل تو روزی که شادمان باشد

شماره ۹۶ کی جز تو در دل من دلدار دیگر آید

شماره ۹۷ غنچه و سرو کار آن قد و دهن نمی کند

شماره ۹۸ ز کوی یار به من زان خبر نمی آید

شماره ۹۹ آنچنان از تب عشق تو تنم می‌سوزد

شماره ۱۰۰ خوشا کسی که کباب و شراب با تو خورد

شماره ۱۰۱ آن جفا پیشه که منعش ز جفا نتوان کرد

شماره ۱۰۲ نه مهر خوبی روی ترا نه مه دارد

شماره ۱۰۳ مگر از سینه ی من دل برآید

شماره ۱۰۴ دانی که از هجران تو بر ما چه شب‌ها بگذرد

شماره ۱۰۵ مرا با یار خود ای کاش بگذارند و کار خود

شماره ۱۰۶ گر ناله ی زارم اثری داشته باشد

شماره ۱۰۷ چند روزی از سر کویت سفر خواهیم کرد

شماره ۱۰۸ به من هر روز آن پیمان گسل پیمان از آن بندد

شماره ۱۰۹ سوی آن کز تو دلش خوش به نگاهی باشد

شماره ۱۱۰ عاشق یاری جفا بسیار می‌باید کشید

شماره ۱۱۱ کی به من رحم دگر خواهی کرد

شماره ۱۱۲ بینم اگر به جز تو زیانم بدیده باد

شماره ۱۱۳ شوخی که آشنا بکسی غیر ما نبود

شماره ۱۱۴ نکویان را وفا آئین پسندند

شماره ۱۱۵ دلم با ناتوانی پاس چشم یار هم دارد

شماره ۱۱۶ ای کرده ز خود بی خبرت یاد خداداد

شماره ۱۱۷ به رهی چو پادشاهان گذر آن پسر ندارد

شماره ۱۱۸ هرگز به دلم یاد تو ای ماه نیامد

شماره ۱۱۹ کو عاشق آزاری چو او تا عاشق زارش کند

شماره ۱۲۰ گفتم آن لعل لب از شیره جان ساخته‌اند

شماره ۱۲۱ این ماه که جا به بام دارد

شماره ۱۲۲ نه ضعف تن ز جانم سیر دارد

شماره ۱۲۳ لعل جانان یارب از جان ساختند

شماره ۱۲۴ گر نسوزد دل دلدار به من جا دارد

شماره ۱۲۵ گر چنین دلبر من آفت جان خواهد شد

شماره ۱۲۶ هر که را یاد تو در دل نفسی می آید

شماره ۱۲۷ گر جهان از ماه تا ماهی از آن من شود

شماره ۱۲۸ خوش آنکه مرا کشته به میدان تو یابند

شماره ۱۲۹ شاه من با خیل خوبان چون ز راهی بگذرد

شماره ۱۳۰ گل به گلشن زان گل رخسار یادم می دهد

شماره ۱۳۱ گلعذاران نگار من نگرید

شماره ۱۳۲ چکنم که باز آمد شب و یار من نیامد

شماره ۱۳۳ گر از دل و جان صبر و سکون شد شده باشد

شماره ۱۳۴ دایم به تو این گرمی بازار نماند

شماره ۱۳۵ ندانستی گرم شاد از نگاه گاه گاه خود

شماره ۱۳۶ آنکه ما را شیوه تعلیم جز یاری نداد

شماره ۱۳۷ قاتل من ترک قتل بی گناهی هم نکرد

شماره ۱۳۸ شاد باد آنکه ز ناشادی من یاد نکرد

شماره ۱۳۹ لب تشنه ایم افغان زان نوش لب که دارد

شماره ۱۴۰ ز ما ترک سهی‌قدان رعنا برنمی‌آید

شماره ۱۴۱ گر مصور مه من نقش تو دلخواه کشد

شماره ۱۴۲ خوشا بادی که با آن باد گرد کوی یار آید

شماره ۱۴۳ نمی‌گویم ترا مهر و وفا اصلا نمی‌باشد

شماره ۱۴۴ بی وفائی که علاج دل پرخونم کرد

شماره ۱۴۵ بهار آمد و یار کسی نمی‌آید

شماره ۱۴۶ آن که لطفش گره از خاطر ما بگشاید

شماره ۱۴۷ در نیکوئی آفت جهان شد

شماره ۱۴۸ غمین عشق غم روزگار کم دارد

شماره ۱۴۹ جلوه که آن تازه جوان می کند

شماره ۱۵۰ نهادم بهر شرح شوق هر گه خامه بر کاغذ

شماره ۱۵۱ دل به نازی برد از من باز طناز دگر

شماره ۱۵۲ بی وفا یار من از یاری من عار مدار

شماره ۱۵۳ خواهم شکست زاهد چون در بهار دیگر

شماره ۱۵۴ دیدن قاصد خوش و خوشتر از آن پیغام یار

شماره ۱۵۵ ما را چو تو نیست یار دیگر

شماره ۱۵۶ روی تو یا آفتابست ای پسر

شماره ۱۵۷ هر دم ای یار ز تو می کشم آزار دگر

شماره ۱۵۸ زان نور دو دیده تا شوم دور

شماره ۱۵۹ از جان بهر صد بار اگر گویند جانی ای پسر

شماره ۱۶۰ نمی شوم ز سگ کوی او جدا هرگز

شماره ۱۶۱ روزم سیاه شد ز نگاه کلاه دوز

شماره ۱۶۲ بوده است ترا داغ نگاری نه و هرگز

شماره ۱۶۳ به سینه خون شد و دلدار غافلست هنوز

شماره ۱۶۴ شد سبزه ی خط از لب آن ماه لقاسبز

شماره ۱۶۵ گر دهد بلبل ز شوق روی گل جان در قفس

شماره ۱۶۶ غیر از سگ درش ز کسی حال ما مپرس

شماره ۱۶۷ نمود چون مه نو رخ ز طرف بام افسوس

شماره ۱۶۸ گر بهای می ستاند خرقه پیر می‌فروش

شماره ۱۶۹ شکر کز انجام خوب و خوبتر ز آغاز خویش

شماره ۱۷۰ ای همه جای تو خوش ای همه اعضای تو خوش

شماره ۱۷۱ دل هر کس به کاری خوش من و عشق نگاری خوش

شماره ۱۷۲ مهی دارم ندیده کس مثالش

شماره ۱۷۳ اگر روزی دهم صد بار جان نادیده دیدارش

شماره ۱۷۴ دلارامی که غافل نیستم یک لحظه از یادش

شماره ۱۷۵ به صورت ماه را گفتم شبی چون روی نیکویش

شماره ۱۷۶ ترا یک بار اگر گیرم در آغوش

شماره ۱۷۷ منم آن عاشق سرگشته که بر خاک درش

شماره ۱۷۸ از عشق تو در ملالتم کاش

شماره ۱۷۹ با ناله و آه همنشین باش

شماره ۱۸۰ به گلشن بگذرد گر با چنین قد و چنان عارض

شماره ۱۸۱ صبر کردم بر جفای او غلط کردم غلط

شماره ۱۸۲ بی تو ای رخشنده اختر زاختر رخشان چه حظ

شماره ۱۸۳ منم از چشم سیاهی به نگاهی قانع

شماره ۱۸۴ با رقیب از سر نو عهد و وفا بست دریغ

شماره ۱۸۵ صدق و کذب من و اغیار نمی‌دانی حیف

شماره ۱۸۶ ای دلبر نازنین شمائل

شماره ۱۸۷ کشد بهر وفا تا کی جفا دل

شماره ۱۸۸ رفتی و رفت از غمت ای غمگسار دل

شماره ۱۸۹ تو رشک گلشنی با کاکل و رخسار و قد ای گل

شماره ۱۹۰ داند کدام سنگدلم کرده تنگدل

شماره ۱۹۱ باور کس نشود قصه ی بیماری دل

شماره ۱۹۲ ز تیغ ناز شوخی می‌تپد دل

شماره ۱۹۳ آمدی رفتی از برم غافل

شماره ۱۹۴ نثار راه جانان کی سزد جانی که من دارم

شماره ۱۹۵ عیانست از رخ کاهی ز اشک ارغوانی هم

شماره ۱۹۶ چه حسن است اینکه گر صد بار رویت هر زمان بینم

شماره ۱۹۷ بیا ای مونس شبهای تارم

شماره ۱۹۸ گرفتم ز نادیدنت خون نگریم

شماره ۱۹۹ پاک و پاکیزه است اصل گوهرم

شماره ۲۰۰ همه از عشق من مات و من از عشق تو حیرانم

شماره ۲۰۱ نیاید تا به لب از ضعف جانم

شماره ۲۰۲ چنان ز عشق تو بدنام خلق ایامم

شماره ۲۰۳ ای کرده جوانی تو پیرم

شماره ۲۰۴ روزگاری روز خوش از وصل یاری داشتم

شماره ۲۰۵ به حسرت ای پری می دانی از کویت چسان رفتم

شماره ۲۰۶ پیاله داد بدستم سبو نهاد به دوشم

شماره ۲۰۷ تا چند جدا ز یار باشم

شماره ۲۰۸ به کوی یار باشد مدعی را راه و مسکن هم

شماره ۲۰۹ نداده هیچ جایی شور عشقی هیچ کس یادم

شماره ۲۱۰ چگونه از سر کوی کسی بار سفر بندم

شماره ۲۱۱ نمی‌کرد از غم جان دادن آزادم چه می‌کردم

شماره ۲۱۲ من دوستی به غیر برای تو می‌کنم

شماره ۲۱۳ به قربان قد و بالات گردم

شماره ۲۱۴ هر جا به خاک پا نهم از گریه تر کنم

شماره ۲۱۵ امروز بی تو خاک چنین گر به سر کنم

شماره ۲۱۶ بر آن سرم که دل به دلبری ندهم

شماره ۲۱۷ ما را نه چشم یاری نه یار مهربان هم

شماره ۲۱۸ زار از سر کوی یار رفتیم

شماره ۲۱۹ به جانم از غم جانان چه سازم

شماره ۲۲۰ از کوی تو غیر رفت و ما هم

شماره ۲۲۱ بود صیاد خوشدل تا من ناشاد می‌نالم

شماره ۲۲۲ دل چیست تا به دست تو ای دلستان دهم

شماره ۲۲۳ شب تا به روز بر سر کویت فغان کنم

شماره ۲۲۴ نه تنها در ره یاری جفا زان بی وفا دیدم

شماره ۲۲۵ چو در کنار رقیبان ترا نظاره کنم

شماره ۲۲۶ چو من از هجر آن لیلی لب شیرین دهن میرم

شماره ۲۲۷ تا از تو دور ای در نایاب مانده ام

شماره ۲۲۸ به عالم حاصلی جز غم ندارم

شماره ۲۲۹ شود چون شب بروزو روزگار خویشتن گریم

شماره ۲۳۰ مگذار که از حسرت دیدار بمیرم

شماره ۲۳۱ من توبه ز صهبا چکنم گر نتوانم

شماره ۲۳۲ بی تو جانا زندگانی چون کنم

شماره ۲۳۳ شنیدمت که به حسنی فزون ز ماه چو دیدم

شماره ۲۳۴ به از عشق و گدایی منصب و جاهی نمی‌دانم

شماره ۲۳۵ دوستان را به خود از بهر تو دشمن کردم

شماره ۲۳۶ خوش آنکه جان به پایت ای دلستان فشانم

شماره ۲۳۷ ز جور دوست گر خود را به کام دشمنان دیدم

شماره ۲۳۸ از درت امروز و فردا ای دلارا می روم

شماره ۲۳۹ حال بسیار ناخوشی دارم

شماره ۲۴۰ به کار مشکل خود یاری از یاری نمی‌بینم

شماره ۲۴۱ زان دم که با تو عهد گسل عهد بسته ام

شماره ۲۴۲ به بلا زار و مبتلا که منم

شماره ۲۴۳ رخت جنت قدت طوبی است گفتم

شماره ۲۴۴ از لطف نمی بینی سویم چه خطا کردم

شماره ۲۴۵ به عالم حاصلی جز غم ندارم

شماره ۲۴۶ چند از دست تو سوزد جان من

شماره ۲۴۷ پس از کشتن گذاری بر مزارم می‌توان کردن

شماره ۲۴۸ بیا ای بت دمی در کعبه از بتخانه مسکن کن

شماره ۲۴۹ شد جان پاکان در رهت از بسکه خاک ای نازنین

شماره ۲۵۰ دلم خواهد که جان در راه خوبان

شماره ۲۵۱ رخ مانند گلبرگ ترش بین

شماره ۲۵۲ دور شد از یکدگر دور ز جانان من

شماره ۲۵۳ ز خوناب دل و از دیده خونابه بار من

شماره ۲۵۴ نداند کاش قدر مهر من مهرآزمای من

شماره ۲۵۵ با من آن نامهربان مه مهربان خواهد شدن

شماره ۲۵۶ خوشم بسایه ات ای سرو نازپرور من

شماره ۲۵۷ به غیر دل که کند تا سحر فغان با من

شماره ۲۵۸ صید سگان ایندرم تیع جفا بر من مزن

شماره ۲۵۹ عاشقان را به جفا خوار مکن

شماره ۲۶۰ به عمر خضر جدا از تو نیستم خرسند

شماره ۲۶۱ من نه در پیری ز هجر آن جوانم ناتوان

شماره ۲۶۲ دل نه همین می برد از من حسن

شماره ۲۶۳ به کار عشق خوشم خود چه کار بهتر ازین

شماره ۲۶۴ بیندیش ای پسر از آفت چشم بداندیشان

شماره ۲۶۵ خوش است در سرمه روی نیکوان دیدن

شماره ۲۶۶ آن می که هست آب خضر شرمسار از آن

شماره ۲۶۷ شد چو شب روزم سیاه از دست تو

شماره ۲۶۸ کس را اگر یاری بود ای یار یاری همچو تو

شماره ۲۶۹ نه صبر دارم و نه تاب و نه توان بی تو

شماره ۲۷۰ دو دلستان که بلای دلند و جان هر دو

شماره ۲۷۱ با این همه بی وفائی تو

شماره ۲۷۲ گر سر ببرندم نکشم پا ز در تو

شماره ۲۷۳ دشمنی آن قدر که با ما تو

شماره ۲۷۴ گل خوار بود چو خار بی تو

شماره ۲۷۵ جان و دلم راست صد رخنه هر سو

شماره ۲۷۶ خوش تر ز طوبی است به خوبی نهال تو

شماره ۲۷۷ افکند مرد چنین گر نگه پرفن تو

شماره ۲۷۸ آمد ز خانه بیرون در دست جام باده

شماره ۲۷۹ این همه الفت به غیر از من جدایی این همه

شماره ۲۸۰ ای می فروش آزادیم زین سبحه صددانه ده

شماره ۲۸۱ تا لاله و گل هست میان گل و لاله

شماره ۲۸۲ تنی دارد بنامیزد ز جان به

شماره ۲۸۳ بی‌جهت توسن کین تاخته‌ای یعنی چه

شماره ۲۸۴ تا کلک قضا رقم کشیده

شماره ۲۸۵ عادت به این مکن که کنی جور و کین همه

شماره ۲۸۶ جان می کندم ز تن کناره

شماره ۲۸۷ به چرخ اگر چه فزونست از شماره ستاره

شماره ۲۸۸ کشم جور از غمت ای نازنین ماه

شماره ۲۸۹ دقیقه فهم و ادا دان و نکته دان شده ای

شماره ۲۹۰ بازم چو شمع آتش به جان زد آتشین‌رخساره‌ای

شماره ۲۹۱ ای خوی بد ای دلبر بدخو که تو داری

شماره ۲۹۲ کی تو چو من ای نگار داری

شماره ۲۹۳ نظر سوی دل افگاری نداری

شماره ۲۹۴ بخشم از من گذر کردی و رفتی

شماره ۲۹۵ ز تست ما را امید یاری به توست ما را امیدواری

شماره ۲۹۶ خوش آنکه کشی باده و از خانه برآیی

شماره ۲۹۷ مرا محروم از آن آستان کردی نکو کردی

شماره ۲۹۸ به غیر آن ماه را بی‌مهر با من مهربان کردی

شماره ۲۹۹ خوشا روزی و حبذا روزگاری

شماره ۳۰۰ شد روزها که دارم بی مهر روی ماهی

شماره ۳۰۱ بسی ز اهل وفا گرچه از جفا کشتی

شماره ۳۰۲ در چمن جلوه گر ای سرو قد ساده کنی

شماره ۳۰۳ پیام من برسان ای نسیم صبح به جایی

شماره ۳۰۴ از آن در سینه از من کینه داری

شماره ۳۰۵ به لب رسیده مرا جان ز محنت دوری

شماره ۳۰۶ ز می نام و نشان تا هست باقی

شماره ۳۰۷ اگر رود سر من چون حباب بر سر می

شماره ۳۰۸ ای قد تو سرو سهی روی تو گلبرگ طری

شماره ۳۰۹ بندم از بند جدا گر تو جفا پیشه نمایی

شماره ۳۱۰ جفاکارا به یاران جز جفا کاری نمی‌دانی

شماره ۳۱۱ جفاکاری تو یارا جز جفاکاری چه می‌دانی

شماره ۳۱۲ تو نامهربان مه همانی که بودی

شماره ۳۱۳ برای مدعی ترک من ای پیمان شکن کردی

شماره ۳۱۴ چنان گشته ام ناتوان از جدایی

شماره ۳۱۵ دمی هزار جفا می کشم ز خوی فلانی

شماره ۳۱۶ خوش آن محفل که هر دم ساغر می

شماره ۳۱۷ ای دل ز تو خوش سالی و ماهی به نگاهی

شماره ۳۱۸ نگاه دلکش و رفتار دلستان که تو داری

شماره ۳۱۹ حیف از تو که با اهل وفا یار نباشی

شماره ۳۲۰ جان من گر دل به دست دلستانی داشتی

شماره ۳۲۱ وعده لطف و کرم‌ها کردی

شماره ۳۲۲ برد از دست دلها آورد چون پیش رو دستی

شماره ۳۲۳ جور با ما می کنی تا می کنی