به بلا زار و مبتلا که منم
کس مبادا در این بلا که منم
چون ننالم گرم طبیب تویی
در چنین درد بی دوا که منم
ای که پرسی کجاست خانه ی غم
گر ز من بشنوی کجا که منم
غیر کو با تو آشنا باشد
گر چنین است آشنا که منم
آنکه گویندم چه خواهد گفت (؟)
گر بداند چنین مرا که منم
گفتمش جز وفا ندیده ستم
از تو نسبت به اقربا که منم
گفت چشم وفا مدار رفیق
از چنین شوخ بی وفا که منم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان زیبایی و محبت اشاره دارد. شاعر به توصیف محبوبش می‌پردازد و زیبایی او را با طبیعت و مسایل مختلف مقایسه می‌کند. او می‌گوید که زیبایی محبوبش فراتر از آنچه که دیگران می‌بینند است و به نوعی عشق او بی‌نظیر است. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که ارتباط عاشقانه‌شان فراتر از ظاهر و زرق و برق است و مهم‌تر از هر چیز، مهر و محبت بین آنهاست. به طور کلی، متن به زیبایی و عمق احساسات عاشقانه پرداخته است.
هوش مصنوعی: من در درد و مشکلاتی به سر می‌برم که کسی دیگری در چنین وضعیتی نباشد.
هوش مصنوعی: زمانی که دردی بی‌درمان دارم، چرا که نباید فریاد بزنم، چون تو پزشک من هستی.
هوش مصنوعی: ای کسی که می‌پرسی خانه‌ی غم کجاست، اگر از من بپرسی، بگو که من خود همان‌جا هستم.
هوش مصنوعی: اگر غیر از من کسی با تو آشنا باشد، پس آن آشنایی به اندازه‌ی من عمیق و واقعی نیست.
هوش مصنوعی: اگر کسی بداند که من چه کسی هستم و چه احساسی دارم، چه حرفی خواهد زد؟
هوش مصنوعی: به او گفتم که غیر از وفا، هیچ ستمی از تو نسبت به نزدیکانم دیده‌ام، و این من هستم که این را می‌گویم.
هوش مصنوعی: گفتی که به دوستان وفادار باش، اما من آدمی هستم که به وفاداری عادت ندارم و همیشه شوخی می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.